รวมเล่มเรื่องสั้นครั้งแรกในชีวิตของ Kornmana และ Fake Stick เพื่อนสนิทในมหาลัยเดียวกัน จับมือร่วมกันเขียน "การ์ตูนรักวัยรุ่นโรงเรียนไทย" แบบสั้นๆ บรรยากาศรักหวานล้ำ ถือเป็นการชิมลางของพวกเขาครั้งแรกในฐานะนักเขียนหน้าใหม่ที่มีโอกาสได้ออกรวมเล่มเป็นของตัวเองอย่างจริงจัง เปิดตัวครั้งแรกในงานหนังสือ Comic Avenue ครั้งที่ 8 ในปี พ.ศ. 2566 -- โดยสไตล์งานของแต่ละคนนั้น Kornmana (หรือในนามปากกาเก่า Goldpando) จะหนักไปทางสไตล์การ์ตูนรักวัยรุ่นที่เน้นบรรยากาศสนุก แต่จริงจังเล็กน้อยแบบค่าย Cartoonthai Studio ยุค 2550 ส่วน Fake Stick จะหนักไปทางโลลิ เน้นวาดเด็กสาวตัวเล็ก หน้าตาน่ารัก ขายบรรยากาศคาวาอี้ ละมุนหัวใจแบบเต็มสูบ ภายใต้ความยาวเรื่องสั้น 33 หน้า ที่กำลังรอการพิสูจน์จากนักอ่านและนักเขียนกับเรื่องสั้นทดลองเล่มนี้ว่า มันคุ้มค่าที่จะได้ลองซักครั้งจริงหรือไม่?

   ภายในเล่มจะมีเรื่องสั้นให้อ่านอยู่ 2 เรื่อง -- เริ่มต้นด้วย "อมยิ้มกับเหมยหลิน" (Fake Stick) การ์ตูนแนวหญิงรักหญิงลายเส้นน่ารัก ว่าด้วย "เหมยหลิน" สาวหมวยที่พยายามจะจีบ "อมยิ้ม" สาวแจ่มอยู่ตลอดเวลา จนทำให้หัวใจของอมยิ้มรู้สึกหวั่นไหว แต่ก็เขินเกินกว่าที่จะตอบรับรักจากอีกฝ่ายอย่างแข็งขัน -- แม้จะฟังดูเป็นพล็อตที่โคตรธรรมดา แต่ Fake Stick ก็สามารถสร้างความสนใจให้กับแฟนหนังสือได้ ด้วยสีหน้าท่าทางตัวละครที่ลื่นไหล บทพูดที่น่ารักเข้ากับคาแรกเตอร์ และโมเมนต์ชวนเขินในสไตล์โลลิที่ทำออกมาได้อย่างมืออาชีพ เหมือนเขาเกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆ (โคตรชอบฉากลูบหาง มิน่าล่ะสาวเจ้าถึงได้ติดใจ) -- แม้แฟนเซอร์วิสบางซีนจะดูจับยัดไปบ้าง รวมไปถึงหน้าหันข้างในหน้า 2 ที่ยังวาดไม่สวย แต่โดยรวมก็ถือว่าค่อนข้างใช้ได้ โดยเฉพาะท่าโพสบางส่วนในช่วงครึ่งแรกคือดีมากๆ

จากเรื่อง อมยิ้มกับเหมยหลิน ของ Fake Stick

   ในขณะที่เรื่องที่สอง  "คนที่เธอชอบ" (Kornmana) เรื่องสั้นที่แต่งขึ้นโดยได้แรงบันดาลใจมาจากเพลง Sukidakara (เพราะชอบเธอไง) ของ Yuika แต่เปลี่ยนจาก "โรงเรียนญี่ปุ่น" มาเป็นธีม "โรงเรียนไทย" แทน พัฒนาลายเส้นจากเวอร์ชั่นเก่าที่เคยวาดไว้แบบก้าวกระโดดให้คมกริบบาดใจยิ่งขึ้น ว่าด้วยเพื่อนสนิทชายหญิงอยู่ในห้องเรียนสองต่อสอง โดยที่ต่างฝ่ายต่างก็แอบชอบพอๆกัน แต่ก็ทำได้แค่ถามลองใจอีกฝ่ายว่า ชอบสเป็คแบบไหน เพราะเขินที่จะบอกรักกับอีกฝ่ายแบบตรงๆตามเนื้อหาในเพลง -- แม้สไตล์การวาดจะไม่ได้ซับซ้อนมากนัก ถ้าเทียบกับงานของ Fake Stick แต่กรมานะก็สามารถคุมบรรยากาศเนื้อเรื่องได้อย่างเพอร์เฟกต์ ด้วยการเลือกนิสัยตัวละครที่เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ผสมกับงานฉากที่โล่งแบบมีนัยยะสำคัญ เพื่อเพิ่มช่องว่างความรู้สึกกระอักกระอ่วนใจที่จะบอกรักของทั้งสองฝ่ายให้เห็นเด่นชัดมากขึ้น ยิ่งถ้าฟังเพลงระหว่างอ่านการ์ตูนไปด้วย ก็จะอินกับเรื่องนี้มากขึ้นไปอีก (เพราะเพลงจริงๆ มันดีอยู่แล้ว เข้าใจเลยว่าทำไมผู้เขียนถึงได้รู้สึกกับการ์ตูนเรื่องนี้เป็นพิเศษ)

   หลังจากที่ได้อ่านเรื่องย่อไปแล้ว มันแน่นอนที่เรื่องสั้นทั้งสองเรื่องไม่ได้แข็งแกร่งมากพอที่จะทำรวมเล่ม -- นอกจากเนื้อเรื่องที่ธรรมดาเหมือนเป็น "เรื่องลอง" สมชื่อแล้ว ข้อเสียของมันในด้านอื่นๆก็ยังมีปรากฎให้เห็นชัดเจน ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะ "เดดไลน์งานมหาลัยและงานหนังสือ" ของผู้เขียนที่ตามมาอย่างกระชั้นชิดจนทำเกือบไม่ทัน (ตามที่ผู้เขียนบอกไว้ในหน้าสุดท้าย) ก็เลยทำให้พวกเขาไม่สามารถที่จะดึงศักยภาพที่แท้จริงออกมาได้มากพอสำหรับงานเปิดตัวครั้งนี้ -- สังเกตได้จากการ์ตูนของ Fake Stick ที่วาดเผาในช่วง 3-4 หน้าหลัง จนลายเส้นกับท่าโพสออกมาดูดร็อปอย่างเห็นได้ชัด เหมือนรีบวาดให้มันเสร็จๆไป รวมไปถึงบางฉาก ที่ตัวละครยังขับเน้นอารมณ์ความรู้สึกออกมาได้ไม่หนักแน่นพอ ยกตัวอย่างเช่นบางจุดที่ควรจะใส่เส้นสปีดกับตัวละครให้ดูเร้าอารมณ์มากขึ้น แต่ Fake Stick กลับไม่ใส่ อารมณ์มันก็เลยดูโล่งแปลกๆ เห็นแล้วเสียดาย อยากจะเข้าไปช่วยเติมให้ซะจริงๆ

จากเรื่อง คนที่เธอชอบ ของ Kornmana

  แม้จะเต็มไปด้วยข้อเสียสะดุดล้มที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ แต่ทั้ง Kornmana และ Fake Stick ก็พิสูจน์ให้ได้เห็นว่า พวกเขาไม่ใช่นักเขียนการ์ตูนรักที่วิสัยทัศน์ตื้นเขินจนไม่สนใจรายละเอียดปลีกย่อย -- ทักษะโดดเด่นที่ซุกซ่อนในการ์ตูนหญิงรักหญิงของ Fake Stick ปรากฎให้เห็นเกี่ยวกับตัวเหมยหลิน ด้วยคำบอกใบ้เล็กๆน้อยๆในฉากช่วงท้ายๆที่ "มีคนมาหา" ซึ่งเป็นเพื่อน (หรือใครก็ไม่รู้) ก่อนที่จะทิ้งอมยิ้มให้กระวนกระวายใจอยู่คนเดียวชั่วคราว ก่อนที่จะกลับมาภายใน 1 นาที แล้วบอกว่า "กลับบ้านกับอมยิ้มสำคัญกว่า" -- มันได้เปิดช่องว่างให้คนอ่านได้จินตนาการว่า มันเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น แม้จะเป็นเหตุการณ์สั้นๆ 2-3 หน้าที่ไม่ได้เล่าออกมาตรงๆ แต่ถ้าสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง ก็จะสามารถสัมผัสได้ถึงเรื่องราวมากมายที่ซุกซ่อนอยู่ในนั้นผุดขึ้นมาในหัวเต็มไปหมด และมอบรางวัลอันแสนล้ำค่าสำหรับนักอ่านที่กระตือรือล้นในการวิเคราะห์เรื่องราวที่เกิดขึ้น -- ซึ่งสถานการณ์ทั้งหมดนี้ มันเกิดขึ้นในช่วง 3-4 หน้าสุดท้ายที่พูดถึงไปเมื้อกี้นี้แหละ ซึ่งถึงแม้จะเป็นช่วงที่เผางานมากที่สุด แต่เอาจริงๆก็เป็นช่วงที่ดูเคลื่อนไหวมากที่สุดในเรื่องเช่นเดียวกัน 

   ในขณะที่ Kornmana เอง ก็พยายามใช้นกเขาคู่รักที่บินทะยานคู่กันสู่ขอบฟ้า เป็นเชิงสัญลักษณ์ที่สวนทางกับความสัมพันธ์ที่น่าเจ็บใจของพระเอกนางเอกทั้งคู่ ที่ยังคงถูกกักขังโดยความลังเลใจของตัวเองอยู่ที่เดิม ซึ่งช่วยเพิ่มมิติมุมมองความสัมพันธ์ของทั้งคู่ให้น่าสนใจมากยิ่งขึ้น -- แต่น่าเสียดายที่กิมมิคของพวกเขาเหล่านี้ มันถูกบรรจุลงไปในเนื้อเรื่องสเกลเล็กๆที่ให้ความรู้สึกเป็นโชว์เคสมากกว่าที่จะเป็นงานตัวเต็ม ตามสไตล์ "งานเปิดตัว" ที่ส่วนใหญ่นักเขียนจะไม่ค่อยเน้นปล่อยของมาก แต่จะเป็นการแนะนำให้คนอ่านได้รู้จักคร่าวๆว่า สไตล์งานของพวกเขาจะไปในทิศทางไหน มันก็เลยดูจะค่อนข้างเพลย์เซฟไปซักหน่อย ทั้งๆที่จริงแล้ว เราสามารถสร้างงานคุณภาพดีในระดับที่คุ้มค่าราคาหนังสือได้ตลอดเวลา น่าเสียดาย ที่มันไม่ได้เกิดขึ้นกับหนังสือเล่มนี้เท่านั้น

   ซึ่งไม่ว่าจะยังไงก็ตามแต่ มันจะเป็นเรื่องที่ไร้สาระมากๆ ถ้าพวกเขาเข้ามาวงการนี้โดยที่ไม่มี "โปรเจกต์ในฝัน" ไว้ในใจ จึงเป็นไปได้ว่าพวกเขาน่าจะเก็บ "พล็อตที่ดีที่สุด" ไว้ใช้ในช่วงที่มีชื่อเสียงจริงๆซะมากกว่า -- ซึ่งไม่ว่าจะประสบความสำเร็จหลังจากนี้หรือไม่ แต่อย่างน้อยการออกผลงานอย่างต่อเนื่องในโลกโซเชียล ก็น่าจะทำให้ผู้คนในอินเตอร์เน็ตรู้จักพวกเขามากขึ้น มากขึ้นไปอีกเรื่อยๆ ซึ่งถ้าถามผมว่ามันคุ้มมั้ย เอาจริงๆผมว่ามันคุ้มที่ได้ "ลอง" นะ ขึ้นอยู่กับว่าจะไปต่อหรือไม่แค่นั้นแหละ -- ยังติดตามผลงานชิ้นต่อไปอยู่นะ

(สรุป 5/10)

(ตีพิมพ์ครั้งแรกในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2566)

ติดตามเพจที่ https://www.facebook.com/ThaiComicReview/

Create Date : 06 มกราคม 2567
Last Update : 13 กุมภาพันธ์ 2567 4:09:43 น.		0 comments
Counter : 374 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet