お前はもぉ (^ -) 死んでいる(_ _)ヾ(ロ) ペチペチ 起きろ~..
ณทิวาไร้จันทร์ที่มีเสียงดังของระฆังสายฝนพร่ำกระทบกระเบื้องหลังคาบนพื้นปฐพีนอกหน้าต่างห้องบนม่านฟ้าสีเข้มจัดที่มีสายลมพัดสะบัดกิ่งไม้ลู่ไปมาขณะในความเงียบสายฝนที่โปรยปรายแอบยิ้มกับก้อนเมฆสีเทาเมื่อแสงไฟสลัวส่องร่างของหญิงสาวผมยาวสะท้อนเป็นเป็นเงาที่ต้นเสาที่ลานบินขณะกำลังจ้องมองขบวนฝีเท้าของชายในชุดสีดำเข้มที่กำลังขนอาวุธขึ้นบนเครื่องสลัดอากาศท่ามกลางความมืดมีเสียงลมหายใจแรงๆปะปนในสายลมและสายฝน
"เฮ้ย!!นายบ๊องนี่นายมาได้ไงเนี่ย"ฉันส่งเสียงดังแต่หัวใจเกือบหล่นไปกองที่พื้นเมื่อชายหนุ่มหน้าเข้มทีหมอบอยู่ข้างๆฉันช่างมีใบหน้าคุ้นเคยเหมือนใครคนนั้นที่ฉัน(แอบหลงในความเท่)จู่ๆเขาก็มาปรากฏตัวตรงข้างหลังฉันอย่างไม่ได้คาดฝัน
"แล้วเธอล่ะ!มาอยู่ตรงนี้ได้ไง..รู้มั้ยมันอันตราย"น้ำเสียงเขาทุ้มจริงใจมีความห่วงใยซ่อนอยู่ฉันแอบยิ้มให้ตัวเอง
❤
ⓛⓞⓥⓔ
☀(`.¸ ¸.´)<.´¯`.
✿.。.:* *.:。✿*゚¨゚✎・ ✿.。.:*
*.:。✿*゚¨゚✎・ ✿.。.:* *.:。✿*゚¨゚✎・ ✿.。
✿mastana✿mastana✿mastana✿mastana✿~~
✿✲-(¯`°.°.★* *★ .°.°´¯)*¤°★)))PamMastanaYeah!chooo.!!!