วันที่ 10 กุมภาพันธ์ 1675 ชาวอังกฤษ 50 ครอบครัวที่มาตั้งรกรากในแลนคาสเตอร์รัฐแมสซาชเซตท์ กลัวว่าจะถูกชนพื้นเมืองโจมตีโจเซฟ โรว์แลนด์สัน ผู้รับใช้กลุ่มพิวริตันประจำหมู่บ้านได้เดินทางไปบอสตันเพื่อขอความคุ้มครองจากรัฐบาล โดยทิ้งแมรี ภรรยา และลูกๆไว้ข้างหลัง เมื่อฟ้าสางพวกเขาถูกโจมตีและสังหาร แมรีและผู้รอดชีวิตส่วนหนึ่งถูกจับไปเป็นเชลย

 

แมรีได้สัมผัสทั้งความเมตตาและความทารุณจากคนที่จับตัวเธอไป ชนพื้นเมืองรู้ว่าพวกเขานับถือศาสนาคริสต์ให้พระคัมภีร์ที่พวกเขายึดมาได้กับเธอ ต่อมาเธอเขียนในสมุดบันทึกของเธอว่า พระเจ้าทรง “แสนดีที่พระองค์ทรงประทานข้อพระคำหนุนใจหลายตอนที่เข้ากับสถานการณ์ทุกข์ยากที่ฉันกำลังประสบ” พระวจนะของพระเจ้าปลอบประโลมใจเธอเป็นอย่างดี จนกระทั่งเธอได้รับการไถ่ตัวโดยรัฐบาลอังกฤษในวันที่ 2 พฤษภาคม

 

ขณะที่ชนชาติอิสราเอลกำลังรอคอยเวลาที่จะถูกต่างชาติจับไปเป็นเชลย (อสย.39:5-7) ความรู้สึกสิ้นหวังโถมทับพวกเขาอย่างหนัก แต่แม้ยามที่พวกเขาหวาดหวั่นกับอนาคตนั้น พระวจนะของพระเจ้าได้ปลอบประโลมจิตใจของพวกเขาว่า “พระวจนะของพระเจ้าซึ่งท่านกล่าวนั้นก็ดีอยู่” (อสย.39:8)

 

คุณกำลังตกเป็นเชลยของสถานการณ์ที่เกินควบคุมหรือไม่? ถ้าใช่ จงอ่านและใคร่ครวญพระวจนะพระเจ้า และรับการปลอบโยนจากพระองค์ – HDF