คุณสมบัติที่ดีข้อหนึ่งที่ฉันชื่นชอบมากที่สุดคือการให้กำลังใจผู้อื่นอย่างเงียบๆ ฉันจำได้ว่าเมื่อกลับถึงบ้านหลังต้องพักฟื้นอยู่โรงพยาบาล ก็พบหนังสือเรื่องพระสัญญาของพระเจ้า ซึ่งแจ็กกี้ เพื่อนของฉัน (ผู้ซึ่งเข้าผ่าตัดก่อนหน้านั้นสองสามวัน) ส่งมาให้

 

คุณลุงบ็อบ รู้สึกซาบซึ้งใจที่มีคนคอยดูแลท่านในศูนย์รักษาโรคมะเร็ง ท่านจึงส่งข้อความชมเชยหลายร้อยข้อความถึงหัวหน้างานของพวกเขา

 

เบรนดา ลูกพี่ลูกน้องของฉัน เคยเผชิญกับการสูญเสียอันเจ็บปวด เมื่อลูกซึ่งมีอายุย่าง 20 ปีเสียชีวิต และตอนนี้การกระทำซึ่งสำแดงความเห็นอกเห็นใจอย่างเงียบๆของเธอ กลับอยู่ในความทรงจำของผู้คนมากมาย

 

บ่อยครั้งที่เราพบว่าผู้คนซึ่งเคยมีประสบการณ์การทนทุกข์อย่างสาหัส ไม่ว่าทางร่างกายหรือจิตใจ มักเป็นผู้ที่สามารถหนุนใจผู้อื่นได้อย่างมากมาย

 

ในพระธรรมกิจการ เราได้อ่านเรื่องของบารนาบัส ซึ่งเป็นที่รู้จักในนาม“ลูกแห่งการหนุนน้ำใจ” (กจ.4:36) ท่านเป็น “คนดี ประกอบด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์และความเชื่อ” (กจ.11:24) และหนุนใจผู้อื่นให้ “ตั้งใจมั่นคงติดสนิทอยู่กับองค์พระผู้เป็นเจ้า” (กจ.11:23) การกระทำที่หนุนน้ำใจของท่านส่งผลกระทบออกไปเป็นวงกว้างและมั่นคง

 

เมื่อเราได้รับการอวยพรด้วยการหนุนใจมาแล้ว ก็ขอให้เราเป็นลูกแห่งการหนุนน้ำใจในยุคปัจจุบันต่อผู้อื่นด้วย – CHK