109>>>เพชรพระอุมา ตอน ป่าโลกล้านปี เล่ม 2...พนมเทียน

เพชรพระอุมา ตอน ป่าโลกล้านปี เล่ม 2...พนมเทียน

เวลาล่วงเลยไปจนตกดึกฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก...แต่ฝูงลิงก็ยังคงคุมเชิงอยู่ไม่จากไปไหน...หลังฝนหยุดเจ้าค้างคาวล้านปีไม่รู้กี่ร้อยกี่พันตัวก็บุกเข้าโจมตีอย่างหนัก...แต่ติดหนามที่นำมาล้อมที่พักไว้ มิหนำซ้ำพวกลิงที่อยู่ด้านนอกยังมาช่วยขับไล่ค้างคาวนั้นออกไปซะอีก...ยิ่งทำให้ทุกคนงุนงงมากขึ้น ว่าลิงพวกนั้นมีจุดประสงค์อะไรกันแน่

รุ่งเช้า ทั้งคณะก็ต้องตื่นเต้นเมื่อเจ้าลิงหาเนื้อสมันมาวางไว้ให้...ทุกคนรู้สึกตัวเหมือนตกเป็นเชลย...เมย์คิดว่าจะผูกมิตรกับเจ้าตัวลิงหัวหน้า ซึ่งมันก็ดูจะสนใจเมย์เหมือนกัน
"แต่ให้ตายเถอะเมย์ เสน่ห์แห่งเพศของคุณมันไม่ได้มีอิทธิพลอยู่เพียงมนุษย์ผู้ชายด้วยกันเท่านั้น ขนาดลิงตัวผู้ยังวุ่นวายไปหมด พับผ่า! ประเดี๋ยวก็ได้กลายเป็นราชินีนครลิงไปเสียเท่านั้น!"
หลังจากอิ่มหนำสำราญกับอาหารเช้าแล้ว ฝูงลิง ย้ำค่ะ่ย้ำ...ฝูงลิง ก็ต้อนมนุษย์ทั้ง 12 คนออกเดินทาง ทั้งหมดมีความเห็นว่ายอมเดินตามพวกมันไปดีๆ จะดีกว่า...แต่ระหว่างทางนั้น รพินทร์กับแงซายก็หาทางลอบออกจากฝูงนั้นได้ รพินทร์สั่งให้แงซายอยู่ด้านนอกคอยเดินตามไปเป็นระยะ ส่วนเขาจะกลับเข้าขบวนและจะติดต่อกันโดยใช้รหัสมอส

ฝูงลิงพาฝูงคน...เอ๊ย...คณะเดินทางมาจนถึงอาณาจักรของมัน ดารินเห็นลิงแม่ลูกอ่อนกำลังอุ้มลูกอยู่ ก็เข้าไปขออุ้ม
"เก่งจริงก็ลองดูซิ คุณนิลวรรณเดินตามหลังฉันอยู่ต้อยๆ ดูซิว่ามันจะแหกอกเธอไหม ถ้าเธอทำอะไรลูกมันเข้า"
"อะไรนะ คุณนิลวรรณ?"
"ใช่คุณนิลวรรณ แม่ของไอ้หนูตัวนี้แหละ"
"อ้อ!นี่ไปสัมภาษณ์ชื่อเสียงมาแล้วหรือ แล้วมันบอกเธอหรือว่ามันชื่อนิลวรรณ"
"มันไม่ได้บอกหรอก แต่ฉันตั้งชื่อให้มันเองแหละ เธอยังตั้งชื่อไอ้จ่าฝูงตัวนั้นได้ว่าคุณทโมนศักดิ์ ทำไมฉันจะตั้งให้แม่ไ้อ้หนูตัวนี้ไม่ได้ว่าคุณนิลวรรณ"
"อ้อ! แล้วนี้เรายินดีจะเป็นคุณแม่ของไอ้หอยดำนี้อีกคนหนึ่ง ถึงกับเอามันมาอุ้มเกาะคออยู่อย่างนี้?"
"ใช่! ถ้าแม่จริงๆของมันยอมยกให้ฉัน ดีเหมือนกันมีลูกเป็นลิงพันธุ์นิลเพชรแบบนี้หาที่ไหนได้ เลี้ยงให้หนุ่มใหญ่เต็มที่ ใครพูดจาไม่ถูกหู ใช้ให้ลูกชายหักคอเลย"...
"เออ...เอา เอาเข้าเถอะ เอาให้เหมาะ แม่คนหนึ่งริอ่านจะเอาลิงทำผัว อีกคนจะเอาลิงทำลูก ดีเหมือนกัน พลาดท่าพลาดทางยังไง ก็ปล่อยแม่เจ้าประคุณสองคนนี้ไว้ที่เมืองขีดขินนี่เสียก็แล้วกัน โอนสัญชาติให้เป็นประชากรลิงเสียให้รู้แล้วรู้รอด"


เมื่อมาถึง ลิงจ่าฝูงก็พาทุึกคนเข้าไปพบกับร่างหนึ่งที่นอนหายใจรวยรินอยู่ ลักษณะแตกต่างจากลิงเหล่านั้นโดยสิ้นเชิง มีรูปร่างแววตาคล้ายมนุษย์แต่ร่างกายสูงใหญ่กว่า บาดเจ็บสาหัส ทั้งคณะเลยแน่ใจว่าฝูงลิงขโมยของและพามาที่นี่เพื่อจะมารักษาตัวหัวหน้าของมันที่กำลังนอนเจ็บนี่เอง ระหว่างที่ดารินรักษาให้อยู่ รพินทร์ก็ออกไปตามหาแงซาย แงซายพารพินทร์ไปพบกับโยคีผู้นั่งจำศิลอยู่ โยคีเล่าเรื่องที่หัวหน้าลิงตัวนั้นบาดเจ็บให้ฟังและบอกว่ามันชื่อวายา...

รพินทร์กับแงซายพากันกลับมา ก็พบว่าดารินรักษาวายาเสร็จแล้ว และกำลังจะรับประทานอาหารที่พวกลิงนำมาให้ หลังอาหารเขาเล่าให้ทุกคนฟังถึงสิ่งที่ได้พบเจอ ทุกคนอยากไปกราบนมัสการโยคี หลังจากไปพบโยคีและสอบถามเรื่องเกี่ยวกับอนุชาแต่โยคีไม่ตอบ แต่ได้อวยพรให้ทุกคนโชคดี กลับมาถึงที่พัก วายาฟื้นขึ้นมาและด้วยอิทธิฤทธิ์ของโยคีที่ทำให้วายาพูดภาษามนุษย์ได้ ทำให้สื่อสารกันรู้เรื่อง วายาเล่าเรื่องที่ตัวเองบาดเจ็บจากไดโนเสาร์ี่ที่มีสามเขาและยังเล่าเรื่องอนุชาที่ครั้งหนึ่งเคยพบและช่วยเหลือกันให้ฟัง

คืนนั้น ดารินอยากจะช่วยกำจัดเ้จ้าสามเขาให้กับประชากรลิงทั้งหลาย แต่รพินทร์เองก็กลัวว่าการเดินทางจะล่าช้าไป เมื่อดารินรบเร้าหนักเข้าก็เกิดรำคาญแกล้งพยักหน้าเรียกแงซายให้ออกไปกันสองคน
"ผมบอกแล้วว่าผมเห็นใจผู้กองจริงๆ ผู้กองต้องทนยุ่งยากลำบากใจตลอดเวลา ที่มีน้องสาวคนสวยของนายใหญ่ติดมากับคณะด้วยคนหนึ่ง ต้องยุ่งทั้งงานทั้งใจ แต่บนความยุ่งยากทั้งปวง ผู้กองก็มีแก่นแท้ของความสุขเจือปนอยู่ด้วยมิใช่หรือ?"
"เจือก!" ไม่กล้าพิมพ์ตรงๆ
"ก็มีอยู่สองอย่าง สำหรับแงซายในสายตาของผู้กอง ถ้าไ่ม่เสือกก็สงบนิ่ง ผู้กองไม่ชอบทั้งสองอาการนี้ ทำไมไม่เลือกเอาสักอย่างที่ชอบบ้าง"...


และแล้วกลางดึกคืนนั้น เจ้าสามเขาก็หาโอกาสย่องเข้ามาจนได้ รพินทร์กับแงซายไปกับพวกสมุนลิงทั้งหลาย แต่ดารินก็ตามออกไปจนได้...รพินทร์ยิงเจ้าสามเขาจนมันตกหน้าผาตาย แต่แล้วก็ต้องตะลึงเมื่อเห็นว่าก้อนหินทับปืนของแงซายอยู่ ท่ามกลางความมืดและเรียกหาแงซายอย่างไรก็ไม่มีเสียงตอบกลับ ทำให้เขามั่นใจว่าแงซายนอนตายอยู่ใต้ก้อนหินนั้น...ทุกคนตามมาหลังจากได้ยินเสียงปืนต่างก็เสียใจกับการจากไปของแงซาย พรานใหญ่เองถึงกับหลั่งน้ำตาให้ เมื่อกลับมาถึงที่พัก รพินทร์ก็ล้มลงด้วยอาการตัวร้อน แรกๆดาิิรินก็เข้าใจว่าเขาเป็นโรคเดิม แต่ต่อมาตัวก็เย็นเฉียบ...แงซายกลับมาอย่างไร คนอ่านก็ยังไม่รู้ แต่แงซายบอกว่าแมงมุมพันธุ์เดียวกับที่เคยกัดแงซายนั้น กัดรพินทร์เข้าให้แล้ว และให้ส่างปาเข้าช่วยเหลือ....


อ่านจบ...เล่มนี้มีโยคีผู้ทรงศีล แถมยังมีความหวังเรื่องของอนุชาเพิ่มมากขึ้น ประชากรลิงทั้งหลายน่ารักมากค่ะ แต่ให้เจอจริงๆก็ไม่เอานะ... บทเฉือนคมกันระหว่างแงซายกะรพินทร์นี่ยังมีให้เห็นเป็นระยะ คนอ่านก็ฟินไป...555
แล้วยังใจหายใจคว่ำกะตอนที่คิดว่าแงซายไม่รอดแน่แ้ล้วไหนจะพรานใหญ่อีกที่จู่ๆก็หมดสติไปซะงั้น...เล่มหน้าคงจะเฉลยกันว่าแงซายรอดมาได้ยังไง ลุ้นๆๆๆ

Create Date : 30 สิงหาคม 2556 Last Update : 1 มกราคม 2557 19:37:51 น. Counter : 2405 Pageviews.		11 comments
Share Tweet