Bloggang.com : Aneem - 35-36>>>ตะวันพรางดาว(ตัวZ)>>>ภูฟ้าใต้แสงดาว(เบลินญา)

Group Blog

มีนาคม 2556

3 มีนาคม 2556

35-36>>>ตะวันพรางดาว(ตัวZ)>>>ภูฟ้าใต้แสงดาว(เบลินญา)

All Blog

35-36>>>ตะวันพรางดาว(ตัวZ)>>>ภูฟ้าใต้แสงดาว(เบลินญา)

ตะวันพรางดาว...ตัวZ...นิยายเล่มหนาพอสมควร...ทำให้ไม่สามารถอ่านทีเดียวจบได้...ไม่งั้นไม่ได้นอนแน่...เรื่องเริ่มจากพันดาว (นางเอกชื่อน่ารักอีกแล้ว) จู่ๆก็ได้รับมรดกจากพี่สาวต่างมารดาที่เสียชืวิตไปแล้วเมื่อเจ็ดปีก่อนเป็นหุ้นของเกสต์เฮาส์แห่งหนึ่งที่ปาย...ทำให้ต้องเดินทางไปดูเพื่อที่จะหาทางขายมันให้กับหุ้นส่วนอีกคนของเกสต์เฮาส์...อาทิตย์ (ชื่อธรรมดาไป แต่...เหมาะกับนางเอกมากเลย)...เพื่อนรักของพี่สาว...บุคลิกนางเอก นิ่ง เฉยชา จนพระเอกบอกว่าเหมือนหุ่นยนต์
"บางครั้งฉันก็คิดนะคะว่าถ้าหากพี่ตะวันยอมทำตามที่คุณพ่อบอกก็คงจะไม่จากพวกเราไปเร็วขนาดนี้"
"มันเป็นไปไม่ได้หรอกครับ คุณคิดเหรอว่าคนอย่างตะวันจะใช้ชีวิตเป็นหุ่นยนต์เหมือนพวกคุณได้"
"คุณว่าอะไรนะคะ"
"ไม่ได้ยินเหรอครับ ผมบอกว่าตะวันไม่มีทางเป็นหุ่นยนต์เหมือนพวกคุณไง"...."หรือว่าไม่จริง คนที่เอาแต่ทำอะไรตามคำสั่งของคนอื่นโดยที่ไม่คิดทำอะไรด้วยตัวเองมันก็ไม่ตางอะไรกับหุ่นยนต์หรอก"... Smiley

เรื่องนี้...ไม่ชอบพ่อนางเอกอย่างแรง...ทิฐิแรงกล้า ขนาดถึงกับตัดเป็นตัดตายกับลูกสาวคนโตเมื่อไม่ยอมแต่งงานกับคนที่เลือกให้ ขนาด...งานศพลูกสาวก็ยังไม่ไป...คนอะไรใจดำมาก...เท่านั้นยังไม่พอ...ยังจะบังคับนางเอกให้แต่งงานกับคนที่ตัวเองคิดว่าดีแล้วซะอีก...ไม่ได้สนใจความรู้สึกนึกคิดของลูกเลยสักนิด
"หน้าที่ของแกคือทำตามที่ฉันสั่งก็พอแล้ว ผู้หญิงน่ะมีหน้าที่แค่แต่งงานกับผู้ชายดีๆ แล้วก็คอยอยู่บ้านดูแลลูกก็พอแล้ว ส่วนหน้าที่หาเงินน่ะมันหน้าที่ของผู้ชาย"
"แต่ดาวไม่ได้อยากแต่งงานนี่คะคุณพ่อ แล้วอีกอย่างหนึ่งดาวก็ไม่ได้ชอบเขาด้วย ทำไมคุณพ่อต้องมาบังคับดาวด้วยล่ะคะ"
"แกไม่มีสิทธิ์มาเถียงฉัน! ทำตามที่ฉันสั่งก็พอแล้ว เข้าใจไหม"... Smiley

พระเอกกับนางเอกเริ่มมีใจให้กันแล้ว...แต่นางเอกจะต้องทำตามคำสั่งพ่อ...เพื่อปูทางให้พี่ชายได้ลงเล่นการเมือง...เรื่องมาถึงจุดแตกหักก็ตอนที่...นางเอกหนีตามพระเอกไป...จะเรียกว่าอย่างนั้นก็ไม่ถูก แต่เป็นเพราะเรื่องบางอย่างที่ทำให้นางเอกอยู่ต่อไม่ได้ เลยตามพระเอกกลับไปที่ปาย...ถึงตอนนี้เนื้อเรื่องก็เริ่มเข้มข้นขึ้น...ว่าที่คู่หมั้นมาตามหา...พร้อมกับอันตรายสารพัดที่เริ่มเข้ามาใกล้เรื่อยๆ...มีให้ลุ้นเป็นระยะๆว่าทั้งสองคนจะผ่านคนเลวร้ายคนนั้นได้ยังไง...พ่อที่มีทิฐิล้นอีกคน...ไหนจะเกสต์เฮาส์ที่จู่ๆแขกที่มาพักก็ร่อยหรอลง...อาชีพในอดีตของพระเอกที่ทำให้เรื่องนี้คลี่คลายได้ง่ายขึ้น...และคนเขียนทำให้คนอ่านสงสัยมาตลอดว่าจริงๆแล้วพระเอกคือใคร...ทำไมคนธรรมดาคนหนึ่งถึงสามารถปกป้องผู้หญิงคนหนึ่งจากผู้ชายที่เรียกได้ว่ามีอิทธิพลมากขนาดนั้นได้...ขนาดนางเอกยังแอบแซวว่าพระเอกเป็นเจ้าชายปลอมตัวมา...
"นี่อย่าบอกนะคะว่าพี่น่ะเป็นเจ้าชายจากแคว้นไหนปลอมตัวมาเป็นเจ้าของเกสต์เฮาส์เพื่อตามหารักแท้"...เอ่อ...คิดไปได้ไกลมากกก

อ่านจบ...จัดว่าชอบค่ะ...ตอนแรกเห็นชื่อกับอ่า่นปกหลังคิดไว้ว่าจะเป็นเรื่องโรแมนติกซะอีก...จริงๆมันก็หวานๆอยู่นะ (หลังจากที่เค้ารักกันแล้ว)...แต่มีดราม่า (เรื่องของครอบครัวนางเอก ว่าที่คู่หมั้น)...บู๊นิดๆ...เรียกว่าครบรสล่ะค่ะ ช่วงแรกๆคนอ่านก็หลงทาง...คิดแค่ว่าเป็นเรื่องแค่นางเอกมาดูเกสต์เฮาส์แล้วก็อยากจะขายต่อแล้วพระเอกก็คงจะพยายามหาทางขัดขวาง...ก็เท่านั้น...ปรากฏว่าไม่ใช่เลย...มีเรื่องราวมากมายเข้ามา...และที่ติดใจที่สุดและตั้งคำถามมาตั้งแต่ตอนกลางๆเรื่องว่า..แท้จริงแล้วพระเอกคือใคร? เพื่อนพระเอกผู้ที่เข้ามาดูแลเกสต์เฮาส์ให้อีก? ...ชอบบุคลิกพระเอก ดูอบอุ่น...จริงใจ...และมั่นคงดีค่ะ...นางเอกก็้ถึงแม้ว่าตอนแรกจะดูเฉยชาแต่ค่อยๆโดนพระเอกละลายพฤติกรรม...จนกลายเป็นคนน่ารักมากขึ้น ช่างพูดคุย...มากขึ้น...ตอนจบของเรื่องทำได้ดีค่ะ...คนชั่วก็ได้รับการลงโทษ ได้รับผลกรรม...ส่วนคนที่มีทิฐิมากก็...เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น...อีกอย่าง...แอบชอบพี่ดอยโดยไม่รู้ตัว...แม้ว่าจะมามีบทบาทไม่มากเท่าไหร่ แถมตอนแรกยังดูเป็นพี่ชายที่เห็นแก่ตัว...แต่พอได้รู้ความจริงก็ปกป้องและแสดงออกว่าน้องสาวสำคัญกว่าเรื่องอื่นๆ ไม่รู้ว่า...จะมีเรื่องของพี่ดอยหรือเปล่านะคะ (หรืออาจจะมีไปแล้วก็ได้)

ภูฟ้าใต้แสงดาว...เบลินญา...นราธิปต้องบินกลับไทยเมื่อได้รับข่าวว่าน้องสาวต่างมารดาชื่อพิกุล (เอ่อ...รู้สึกว่าชื่อพี่กับน้องไปคนละทางมาก ถึงแม้จะต่างแม่กันก็เหอะนะ) เป็นบ้า เพราะถูกผู้ชามทิ้งไปแต่งงานกับคนอื่น...พระเอกแค้นมากเลยไปลักพาตัวเจ้าสาวของอัยเรศและพาไปอยู่บนดอย...แต่คนที่ลักพาตัวมาดันไม่ใช่เจ้าสาวของอัยเรศ...แต่เป็นอริสสาน้องสาวของอัยเรศแทน...อ่านแล้วนึกถึงจำเลยรักเลยค่ะ... Smiley

"เลิกทำเหมือนผมเป็นไอ้หื่นเสียทีเถอะ คิดว่าผมพิศวาสคุณมากนักหรือไง"
"ถ้างั้นก็อยู่ห่างๆฉันสิ เพราะฉันเองก็รังเกียจคุณเหมือนกัน"...แหม โสรยา เอ๊ย อริสสา...อย่ายั่วโมโหสิจ๊ะ...เด๋ว ก็โดนหรอก
"ถึงรังเกียจก็ต้องทน เพราะผมไม่ปล่อยคุณไปแน่"...."ไม่ต้องทำท่ากลัวขนาดนั้นหรอก เพราะผมเองก้ไม่ชอบรับของเหลือเดนจากใครเหมือนกัน ยิ่งรู้ว่าคุณเป็นผู้หญิงของนายอัยเรศด้วยแล้ว ก็แทบไม่อยากแตะต้องด้วยซ้ำไป"...แล้วใครกัน...ที่ไปจูบเขาน่ะ...

เนื้อเรื่องช่วงแรกก็ดำเนินไปคล้ายๆจำเลยรัก...จนที่สุด นางเอกหาทางหนีกลับบ้านได้สำเร็จ...พระเอกตามสืบจนรู้ว่า...แท้จริงแล้วนางเอกเป็นใคร...ก็มาตามหา...เข้ามาซื้อหุ้น บริหารงานในบริษัทของพี่ชายนางเอกที่กำลังจะเจ๊ง...แล้วให้นางเอกเป็นเลขาฯ...ก็หาทางง้อนางเอกนั่นแหละ...แต่...พี่ชายนางเอกนี่สิ...เกลียดมากกกก เห็นแก่ตัว เจ้าชู้ ติดการพนัน...จนสุดท้ายคิดจะยกนางเอกให้กับเจ้าหนี้เพื่อล้างหนี้...ดีแต่ว่าพระเอกขี่ม้า เอ๊ย รถมาช่วยได้ทัน...ขนาดนั้นก็ยังไม่เคยสำนึก...เกลียดและสงสารนางเอกมากที่มีพี่ชายแบบนี้...

อ่านจบ...เฉยๆค่ะเรื่องนี้...พล็อตเรื่อง โชยกลิ่นมาแต่ไกล...แม้จะไม่รุนแรง โหดร้ายเหมือนนายหัวกับโสรยา...แต่การจับคนไปกักขังนี่ก็ถือว่าผิดเนอะ...แถม...ยังล่วงเกินเขาอีกนั่น...แต่เรื่องเริ่มมาสนุกหน่อยตอนที่นางเอกได้กลับบ้านแล้วพระเอกรู้ตัวว่ารักและตามง้อนั่นแหละ...และที่ถูกใจที่สุดก็ตรงจุดจบของพี่ชายนางเอกนั่นแหละ...สมควร Smiley