เมษายน 2556

 
1
2
4
5
6
10
11
12
14
15
16
18
19
20
23
24
30
 
 
All Blog
57>>>รักร้อยพันใจ...ดวงตะวัน...


รักร้อยพันใจ...ดวงตะวัน...สองคอลัมน์ยอดฮิตของรักเอยคือ รักร้อย และพันใจ จู่ๆก็ต้องเปลี่ยนมือคนเขียนเมื่อลุงคิวเจ้าของรักร้อยเกิดป่วยกะทันหันทำให้พวงชมพูลูกสาวต้องมารับหน้าที่เขียนแทน (ชอบชื่อนางเอกเรื่องนี้จังเลยค่ะ น่ารัก) ส่วนคอลัมน์พันใจของป้าเจนที่จู่ๆก็หกล้มมือเจ็บก็มีปาณ(พระเอกชื่อเรียบง่ายดีค่ะ)หลานชายมาทำหน้าที่แทน

ปาณ...เติบโตมากับแม่ผู้รักอิสระ แต่ก็มีป้าเจนคอยอุ้มชูเลี้ยงดูมาอย่างดี ทำงานเป็น บ.ก.ที่สำนักพิมพ์ยักษ์ใหญ่
พวงชมพู...สาวน้อยน่ารัก โตมากับพ่อที่มีแต่แอลกอฮอล์เป็นเพื่อน(แต่พ่อลูกรักกันดีนะคะ ชอบตอนพ่อลูกเค้าคุยกัน น่ารักดีค่ะ) ได้งานเป็นบรรณารักษ์ห้องสมุดของสำนักพิมพ์เดียวกันกับปาณ
ทั้งสองเจอกันที่ห้องสมุด และมีอยู่สิ่งหนึ่งที่ชอบทำเหมือนกันค่ะ เล่นเกมส์ปริศนาอักษรไขว้ในหน้าหนังสือพิมพ์
...คำใบ้ผู้หญิงต้องใส่เป็นประจำ...แล้วปาณก็ตอบว่า...ยกทรง...
"เชย! เดี๋ยวนี้ใครเขาใส่กันประจำ เขาโนบรากันออกถมเถไป"...."ชมพูหมายถึงว่า คำใบ้มันฟันธงเกินไปน่ะ"
"สองหัวดีกว่าหัวเดียว"
"ยิ่งเป็นหัวที่มีผมยาวๆตัวหอมๆอย่างนี้ด้วย ยิ่งดีใหญ่"..."พี่ปาณใช้น้ำหอมอะไร หอมจัง"
"จำยี่ห้อไม่ได้เหมือนกัน เอาไว้จะหยิบขวดมาให้ดู ให้ดม"
"ชอบดมจากตัวคนเท่านั้น"...เ่อ่อ...หนูชมพูเธอแรงไปนิดเนอะ เล่นเอาพี่ปาณไปไม่ถูกเลย...Smiley


พี่ปาณ บ.ก.คนเก่ง ที่ตรวจทุกตัวอักษรไม่เว้นแม้แต่เมนูอาหาร...ฮา...
"ต้องเขียนว่า ติ่มซำ ไม่ใช่ ติมซำ"
"ผีบ.ก.เข้าสิงไม่ยอมออกจากร่างพี่ปาณเลยนะคะ"
"ก็เขาเขียนผิดนี่ชมพู"
"เขียนผิดก็ไม่ได้ทำให้อาหารไม่อร่อยนี่นา น่า...พี่ปานก็ เขียนว่าติมซำ ก็ยังดีกว่าเขียนว่า ติ๋มช้ำ นะคะ"...Smiley
ยังๆ ไม่หมด ยังมีอีก....
"เล่าเรื่องนึงให้ฟังแล้วอย่าไปบอกใครนะ"
"หูย...เล่นพูดแบบนี้ ใครจะไม่รับปากล่ะพี่ปาณ"
"พี่เคยเอารถไปเช็กสภาพ เพราะเวลาที่ขับเร็วๆซักร้อยกว่าขึ้นไปมันมักจะมีเสียงดังกุกๆแถวคอนโซล เจ้าหน้าที่ของศูนย์เขาก็เขียนในใบส่งซ่อมว่า ขับเกินร้อย กม. แล้วมีเสียงดัง กุ๊กๆ พี่อดใจไม่ไหวจริงๆก็เลยบอกเจ้าหน้าที่คนนั้นไปว่า น้องๆ พี่ขับรถนะครับ ไม่ได้ขับไก่"....Smiley
"อย่างพี่ปาณนี่ สงสัยเข้าไปแชตกับวัยรุ่นในเน็ตไม่ได้แน่ๆ"
"เคยเข้าไปเหมือนกันแหละ แต่...ป๋มทนมะด้าย คุยมะยู้เรื่อง กัวว่าเด๋วจะมีเดะๆมาชวน ตะเองๆบายดีเป่า ปายเที่ยวกันปะ  ไม่เข้าเจอยเดะหมัยเนี้ยเลยง่ะ"...ฮา กับอารมณ์ขันของพี่ปาณมาก ถ้าพี่ปาณมาเจอบ่องตงสมัยนี้ คงหงายเงิบแหงๆ...

ในช่วงแรกที่พวงชมพูจีบพี่ปาณ...ย้ำค่ะว่าเรื่องนี้นางเอกจีบพระเอกก่อนนะ...แต่ไม่ขัดหูขัดตาเท่าไหร่ พวงชมพูน่ารักดีค่ะ...ปาณไม่รู้ว่าชมพูเป็นลูกสาวลุงคิวคนที่เขาเกลียด (มีปมอีกแล้ว) ช่วงนี้เรื่องก็หวานๆพอให้คนอ่านอมยิ้มเล็กๆ
"พี่อยากมีความสุข"
"อืม...จริงด้วย ได้ออกกำลังกายแล้วมีความสุขจังเลยเนอะพี่ปาณ"...."พี่ปาณมีความสุขไหม เวลาออกกำลังกาย...เอ่อ...เวลาเราอยู่ด้วยกัน"...ช่างกล้าถาม...
"ทุก"
"ทุกข์หรือคะ?"...Smiley
"ทุกวินาที"...อ๊ายยย กรี๊ดดด ยอมวิ่งทุกวันเลยถ้ามีเพื่อนวิ่งอย่างพี่ปาณ...Smiley


หวานๆกันมาได้ไ่ม่นานเท่าไหร่...มีก้างบ้างไรบ้าง พอเป็นกระสาย...แต่จุดพีคดันไปอยู่ที่ความลับในต้นกำเนิดของพี่ปาณนี่แหละ...แม่ท้อง เขาไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ...แต่เขาไม่ชอบลุงคิวเพราะแม่ของเขารักลุงคิว...และคำพูดของป้าที่เคยหลุดปากมาว่าพ่อเขาชื่อรดิศ...ทำให้พี่ปาณปะติดปะต่อเรื่องราวแล้วคิดว่าตัวเองกับชมพูเป็นพี่น้องคนละแม่กัน...งานนี้...เจ็บปวดทั้งคู่ค่ะ...


อ่านจบ...ชอบค่ะ...ให้อารมณ์หวานๆน่ารักๆดี แต่พอถึงกลางเรื่องรู้สึกอึดอัดกับเรื่องกำเนิดของพระเอกไปหน่อยค่ะ...คือ...อารมณ์มันกั๊กๆอ่ะค่ะ คนเขียนดึงช่วงนี้ยาวมาก(ในความรู้สึกของคนอ่าน) แบบว่าจวนจะได้เรื่องอยู่แล้วเชียว ดั๊นมีนู่นนี่นั่นมาแทรก...บ่นไปงั้น...จริงๆแล้วชอบให้เรื่องมันหวานๆแบบต้นเรื่องน่ะคะ่...ไม่อยากรู้สึกจี๊ดๆ ...แต่ก็ชอบบทสรุปของเรื่องราวในอดีตนะคะ...ถึงแม้ว่าจะดูใจร้ายไปสักหน่อยที่เขียนอีกคนต้องตายไป แต่อ่านแล้วซาบซึ้งกับความรักดีค่ะ...
ชอบมุกของคอลัมน์รักร้อยและพันใจ...ที่สรรหากรณีศึกษาและคำตอบของตัวละครได้ดีค่ะ...รุ่นพ่อรุ่นป้า...ก็ได้คำตอบอีกแบบ...พอตกมาถึงรุ่นลูก...ก็ได้คำตอบที่...ทันสมัยขึ้น...และฮาดีค่ะ...
ชอบเกมส์ปริศนาอักษรไขว้ที่ทำให้พระเอกนางเอกได้ใกล้ชิดกัน...เรื่องนี้ให้ความรู้ภาษาไทยเยอะดีค่ะ ไม่ว่าจะในเกมส์หรือผ่านตัวของปาณที่เป็นบ.ก.เอง...
แอบชอบนังเอ...เพื่อนนางเอกที่อ่านมาจนจบเล่ม ยังไม่ได้เห็นตัวเลย อ่านเจอแ่ต่มีอะไรชมพูก็โทรหานางตลอดๆ บทสนทนาแสบๆคันๆของชมพูกับนังเอนี่ฮาดีค่ะ...
ตัวละครอื่นๆก็ชอบ...ไม่ว่าจะสาวทอมผู้บริหารระดับสูงของสนพ. ที่มาหยอดๆจีบๆนางเอก หรือแม้แต่เพื่อนๆร่วมที่ทำงานในสนพ....ทั้งเรื่องจะไม่ชอบอยู่คนเดียวก็คือ...ป้าเจนค่ะ...เพราะอะไรน่ะหรือคะ...เรื่องทั้งหมดจะไม่เป็นอย่างนี้เลย...หากป้าเจนกล้าสู้ความจริง ยอมรับความจริง...แต่เอาเถอะ...ถ้าไม่มีป้าเจน...เรื่องความรักของปาณกับชมพูคงจะไม่เกิดก็ได้


...ความรักก็คือความรัก รักเท่านั้นไม่มีวันเปลี่ยนแปร...อย่าพยายามบิดเบือนให้มันเป็นอื่นเลย...



Create Date : 07 เมษายน 2556
Last Update : 1 มกราคม 2557 19:56:20 น.
Counter : 1638 Pageviews.		  
7 comments
Share
  
เล่มนี้ยังไม่ได้อ่านค่ะ แต่ดันหยิบ 'หวานใจ' มาอ่านเสียก่อน
โดย: หวานเย็นผสมโซดา วันที่: 8 เมษายน 2556 เวลา:1:51:07 น.
  
เรื่องนี้ช้อบชอบค่ะ
โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ วันที่: 8 เมษายน 2556 เวลา:8:49:03 น.
  
คุณหวานเย็นฯ...หวานใจยังไม่ได้่อ่านเลยค่ะ

คุณพุดน้ำบุศย์...ชอบเหมือนกันค่ะ
โดย: Aneem วันที่: 8 เมษายน 2556 เวลา:9:08:45 น.
  
โอยยย เรื่องนี้ไม่มีในกองดองค่ะ คือเก็บงานดวงตะวันเยอะมาก (ตามที่อ่านเจอในรีวิวนี่แหละค่ะ) แต่ไม่ค่อยมีเวลาจะอ่านเลย อ่านรีวิวแล้วอยากได้ๆๆๆ
โดย: Sab Zab' วันที่: 8 เมษายน 2556 เวลา:10:34:13 น.
  
คุณSab Zab'...รีบหามาดอง เอ๊ย อ่านดูเลยค่ะ อาจจะชอบเหมือนกัน อิอิ
โดย: Aneem วันที่: 8 เมษายน 2556 เวลา:19:32:54 น.
  
เล่มนี้อ่านแล้วอึดอัดใจแทนทุกคนมากค่ะ
สงสารหนุ่มสาวสองคนที่ต้องมารับกรรมจากคนๆนึง
ไม่ชอบป้าพระเอกเอาซะเลย
โดย: Ggee IP: 110.49.248.157 วันที่: 9 เมษายน 2556 เวลา:9:28:58 น.
  
คุณGgee...
โดย: Aneem วันที่: 9 เมษายน 2556 เวลา:20:49:37 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Aneem
Location :
สระบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [?]



ปีนี้+++ตั้งเป้าไว้ว่าจะพยายามซื้อหนังสือให้น้อยลง...แต่จะอ่านของเก่าที่ดองอยู่ให้มากขึ้น...จำทำได้มั้ยนะ!!!