Bloggang.com : Aneem - 12...ร่ายมนตร์รัก...ร่มแก้ว

Group Blog

มกราคม 2556

21 มกราคม 2556

12...ร่ายมนตร์รัก...ร่มแก้ว

All Blog

12...ร่ายมนตร์รัก...ร่มแก้ว

ประทับใจผลงานของร่มแก้วมาแล้วจากแอบรักออนไลน์และต้นรักริมรั้ว...พอเจอเรื่องนี้...พลิกอ่านปกหลัง...แอบอิ๊อ๊ะ...กรี๊ดกร๊าด...เพราะว่าหนึ่งในนางเอกชื่อเดียวกับเราซะด้วย...555 เพราะฉะนั้นคงไม่ยากที่จะอ่านแล้วอินขนาด... Smiley

ร่ายมนตร์รัก...ร่มแก้ว...เป็นเรื่องของสองสาวนักเขียนนิยายชื่อดังแห่งยุค ที่ต้องเดินทางไปอยู่เกาะไข่มุกและปฏิบัติภารกิจเขียนนิยายเกี่ยวกับเกาะนี้ขึ้นมา...นัยว่าเป็นการโปรโมทการท่องเที่ยวหลังจากที่เกาะนั้นซบเซาเพราะภาวะปะการังฟอกขาวทำให้ต้องสั่งห้ามนักท่องเที่ยวดำน้ำอีก
คนแรกชื่อราตรี นามปากกา ราชาวดี เป็นเจ้าแม่นิยายรักที่คร่ำหวอดอยู่ในวงการมานานสิบกว่าปี มีผลงานมาแล้วหลายเรื่อง และเคยทำละครมานับไม่ถ้วน
อีกคนคือ มีนา นักเขียนแนวโรมานซ์ที่กำัลังมาแรงในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา เพราะนิยายเธอแต่ละเรื่องได้พิมพ์ซ้ำตลอด

สถานที่หลักของเรื่องก็คือเกาะไข่มุก และบ้านล้อมมุกซึ่งทั้งสองต้องมาอาศัยอยู่ร่วมกัน เมื่อสองนักเขียนที่ต่างก็เป็นคู่แข่งกันกลายๆมาอยู่ร่วมกัน มันก็เลยเกิดการกระทบกระทั่งกันบ้างเล็กๆน้อยๆ เช่น ราตรีนักเขียนใหญ่ที่ถือว่าตนเองเป็นนักเขียนรุ่นพี่มักจะใช้สิทธิ์นั้นเลือกก่อน ไม่ว่าจะห้องนอน ห้องทำงาน หรือแม้แต่ของใช้อื่นๆ...แต่...ราตรีเธอก็มีมุมน่ารักๆแบบขำๆอยู่บ้าง เช่น เวลาเครียดก็จะล้างห้องน้ำทั้งคืนไม่ยอมหลับยอมนอน ตั้งโต๊ะทำงานตามหลักฮวงจุ้ย ยังเขียนนิยายด้วยเครื่องพิมพ์ดีด ชอบใส่ชุดหรูๆเวลาเขียนนิยาย ต้องประดับห้องด้วยดอกไม้สีม่วงไม่งั้นจะคิดงานไม่ออก...(แอบคิดว่าจะมีนักเขียนคนไหนเป็นแบบนี้บ้างไหม Smiley

)
"มันจะมากเกินไปแล้วนะ!"
"ไม่พอใจอะไรหรือจ๊ะ?"
"ทำไมคุณต้องทำขนาดนี้ด้วย?"
"ฉันทำอะไรมิทราบ?"
"ก็ไอ้ฉลากแบ่งสมบัติบ้าบอพวกนี้"
"ก็ฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร"......"ของที่ฉันเป็นคนซื้อมา ติดชื่อฉันมันก็ถูกแล้ว ส่วนข้าวของอย่างอื่นถือว่าเป็นของส่วนกลางก็แบ่งกันครึ่ง-ครึ่ง ไม่ยุติธรรมตรงไหน?"
"ก็...ก็ไม่ยุติธรรมตรงที่คุณเลือกก่อนเอาของที่อยากได้ไปหมด ส่วนฉันก็ไม่ได้เลือกน่ะสิ!"
"ช่วยไม่ได้ ก็ทีเมื่อคืนเธอกินของฉันเข้าไปล่ะ ไม่เห็นจะถามก่อนเลย"
"ฉันซื้อต่อก็ได้ เท่าไหร่?"
"เสียใจ เพราะฉันไม่ได้ซื้อมาขาย"..."และต่อไปจะหยิบอะไรกินหรือใช้ ก็ช่วยดูป้ายชื่อให้ดีๆเสียด้วย หัดเกรงอกเกรงใจ และเคารพสิทธิ์ของคนที่อยู่ร่วมบ้านให้มากๆจะได้ไม่มีปัญหา"

แถมยังมีนิสัยแปลกๆอีกมากมาย...จนแม้แต่ผู้หมวดหนุ่มตำรวจน้ำยังต้องยอมให้ (หรือเปล่า???)
"คุณ...คุณพระคุณเจ้าช่วย! ลูก...ยังไม่ตาย"
"คุณพระคุณเจ้าที่ไหน ลืมตาดูดีๆ ผมต่างหากที่ช่วยคุณ"
"นายช่วยฉันเหรอ ขอบใจนะ"......"แล้วไหนรองเท้าฉันล่ะ?"
"ไม่ได้เก็บมาด้วย"
"ไม่ได้เก็บมาด้วย?!"
"เกือบตายเพราะรองเท้าข้างเดียวแล้วยังไม่รู้ตัวอีก! สติดีอยู่หรือเปล่าคุณนาย!"
"นี่อย่ามาเรียกฉันว่าคุณนายนะ! แล้วนายนั่นแหละบ้าหรือเปล่าอุตส่าห์กระโดดลงมาช่วยแล้ว ทำไมไม่เก็บรองเท้าฉันขึ้นมาด้วย"....."รองเท้านั่นแพงมากนะ ที่สำคัญฉันเอาส้นสูงมาแค่คู่เดียวด้วย แล้วทีนี้จะเอาอะไรใส่!"
"เหลือเชื่อเลย ไม่รู้ใครบ้ากว่ากัน ผมหรือคนที่ใส่ส้นสูงเที่ยวทะเล"
"ฉันไม่ได้บ้า!"
"ไม่บ้าก็เหมือนบ้านั่นแหละ คนอะไรใส่ชุดราตรีเล่นน้ำ อย่างกับคนบ้า!" Smiley

ส่วนมีนา...นักเขียนหน้าใหม่ อันนี้ดูเป็นคนธรรมดาๆดีค่ะ แต่รักเต่ามากเป็นพิเศษ และเพราะรักเต่านี่แหละ เลยทำให้ได้เจอกับนักวิทยาศาสตร์ทางทะเล ที่ถนัดคุยกับปลามากกว่าผู้หญิง 555
"ก็ฉันเห็นนินจามันเบื่ออาหาร ไม่ยอมกินปลา แล้วครั้งนึงฉันเคยไปดำน้ำ เจอเต่าว่ายมาที่เรือ เห็นคนเรือเอากล้วยกับผักกาดขาวให้กิน มันก็กินใหญ่เลย...เลยลองเอาให้นินจากินบ้าง...ดูสิคะ มันกินใหญ่เลย"
"ให้อาหารสัตว์ในทะเลคือการทำลายสัญชาตญาณการป้องกันตัวเองตามธรรมชาติของสัตว์"....."ต่อไปแทนที่มันจะกลัวคน พอเห็นเรือมันก็จะว่ายเข้าหา ปีหนึ่งๆมีเต่าโดนใบพัดเรือบาดเจ็บกระดองแตกปีละหลายสิบตัว ถ้าต้องการอนุรักษ์เก่าก็อย่าให้อาหารเต่าในธรรมชาติอีก"...เจอประโยคนี้เข้าไป ต่อไปหนูจะไม่ให้อาหารสัตว์ตามธรรมชาติอีกแล้วค่ะ Smiley

ดูท่าแล้วท่านด็อกเตอร์น่าจะถนัดพูดกกับปลามากกว่าผู้หญิงจริงๆค่ะ
"คุณโกรธฉันหรือคะ?"
"ผมน่ะหรือ?"
"ค่ะ คุณไม่พอใจอะไรฉันหรือเปล่า? ฉันรู้สึกว่าคุณไม่ชอบหน้าฉัน...ฯลฯ..."
"..."
"คุณไล่ฉันไปขอข้อมูลจากคนอื่น หรือคุณจะเข้าใจว่าฉันหาว่าคุณพูดไม่รู้เรื่องคะ?...ฯลฯ..."
"..."
"...ฯลฯ...อย่างเรื่องปะการังฟอกขาว กับสาหร่ายซูซานเทลเลที่คุณอธิบาย ฉันพยายามยามหาข้อมูลมาตั้งนานก็เพิ่งจะมาเข้าใจ...ฯลฯ..."......"นี่คุณจะไม่พูดอะไรสักคำเลยเหรอ"
"คุณ ยืนเหยียบเชือกรองเท้าผมอยู่" Smiley

ตัวละครอื่นๆก็มีสีสัน ไม่ว่าจะเป็นหนุ่มหล่อกล้ามใหญ่ข้างบ้าน ที่พยายามจีบสองนักเขียน
"สวย แต่ผมไม่เคยรู้สึกว่าเป็นบ้านเลยครับ"
"อ้าว"
"ก็บ้าน ถ้าไม่มีคนอยู่อาศัย ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีเสียงหัวเราะ จะเรียกว่าบ้านได้ยังไง เป็นได้ก็แค่สิ่งปลูกสร้างที่ไร้หัวใจเท่านั้นแหละครับ"....."ผมดีใจที่คุณมาอยู่เป็นหัวใจของบ้านล้อมมุกนะครับ"...สำนวนคุณพี่แกน้ำเน่าได้อีก... Smiley

สรุป...เรื่องนี้ชอบมากค่ะ...น่ารักไปหมด ไม่ว่าจะราตรีนักเขียนนิยายแนวหน้า หรือมีนานักเขียนนิยายรุ่นใหม่ไฟแรง หรือหนุ่มตำรวจน้ำที่ขยันกวนโทสะคุณราตรี หรือด็อกเตอร์นักวิทยาศาสตร์ทางทะเลที่เวลาพูดถึงสัตว์น้ำล่ะคล่องปรื๋อ...เนื้อเรื่องน่ารัก...และมีการพูดถึงผลเสียของการทำลายธรรมชาติ...หมู่บ้านชาวเล...หรือแม้แต่การอยู่ร่วมบ้านหลังเดียวกัน บางทีเราก็ต้องเคารพสิทธิ์ของกัันและกันด้วยนะคะ...บอกได้คำเดียวว่า...กรี๊ดค่ะ Smiley