121>>>ชุดลัดฟ้าแอร์ไลน์ สายการบินแห่งรัก...ลัดฟ้าวิวาห์ลวง...อัญชรีย์

ชุดลัดฟ้าแอร์ไลน์ สายการบินแห่งรัก...ลัดฟ้าวิวาห์ลวง...อัญชรีย์...เล่มนี้เป็นความรักวุ่นๆ แบบน่าทุบหัวของพระเอก CEO นภัสค่ะ...


นภัส CEO ของลัดฟ้าแอร์ไลน์ที่จำเป็นต้องรักษาภาพพจน์สุดเนี๊ยบเพราะภาพพจน์ของเขาคือภาพพจน์ขององค์กรด้วย...มาดสุดเนี๊ยบ กับคำพูดที่สามารถชักจูงผู้คนให้คล้อยตามได้ทุกอย่างที่เขาต้องการ อ้อ...แอบเผด็จการนิดๆด้วย...

ลัดฟ้าแอร์ไลน์กำลังจะเป็นสปอนเซอร์ให้กับบริษัทสร้างแอนิเมชั่น...บูรณี สาวหน้าหล่อ ผมสั้น แถมยังเป็นโอตาคุด้วย บุคคลิกแบบทอมบอยเป็นคนเขียนบทเรื่องนี้...นภัสจำได้ว่าบูรณีเป็นแฟนกับน้องสาวตัวเอง...เขาพยายามเข้าไปขัดขวางไม่ให้บูรณีกับอารตีเป็นแฟนกัน...ทั้งๆที่จริงแล้วบูรณีเป็นผู้หญิงแท้ๆไม่ได้เป็นทอม...วันหนึ่งเขาก็ดันไปจูบบูรณีในห้องประชุม และมีพนักงานเห็น เลยกลายเป็นข่าวเม้ามอยส์กันสนั่นออฟฟิซ...
"บอสคะ ช่วยพูดอะไรหน่อยสิคะ นั่นมัน...ไม่ปกติเลยนะคะ มันเป็นเรื่องไม่เหมาะสมและอันตรายอย่างร้ายแรง"
"แล้วไงล่ะ"
"ดิฉันทราบดีว่าบอสไม่ได้มีหน้าที่จะต้องแก้ตัวกับลูกน้องหรือใครๆ แต่เรื่องนี้มันจะทำให้เกิดข่าวลือในทางเสื่อมเสียที่ประเมินค่าไม่ได้ตามมา"
"ข่าวลือว่าผมยอมจ่ายให้ทางลันตาง่ายๆ เพราะผู้หญิงคนนั้น?"
"บอสเรียกเธอว่า ผู้หญิงคนนั้น?"
"ทำไมครับ"
"ไม่ได้กำลังคบกันหรือสนิทกันมากพอหรอกหรือคะ ถึงได้...ปลุกปล้ำเธอแบบนั้น"
"อะไรนะ"...."คุณใช้คำว่าปลุกปล้ำได้ยังไง"
"ก็สิ่งที่ดิฉันเห็นมันเป็นแบบนั้นนี่คะ เด็กคนนั้นตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า หน้าซีดเป็นไก่ต้ม ปฏิกิริยาของทั้งสองคนตอนนั้น...ดูยังไงบอสก็เป็นฝ่ายบังคับขืนใจโดยที่เธอไม่เต็มใจ"
"อย่าใช้คำพูดเหมือนผมเป็นโจรบ้ากามที่ข่มขืนผู้หญิงไปทั่วอย่างนั้นสิ!"...ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงนั่นแหละ...เถียงกันไปมา...นภัสก็เลยข้างๆคูๆไปอีกว่า...
"แต่เธอเป็นทอม"
"บอสคะ!"
"เพราะบูรณีเป็นแฟนกับน้องสาวผม"......."เธอเป็นแฟนยายตี่ผมจะแยกพวกเขาออกจากกัน"
"คุณบูรณีเป็นแฟนคุณตี่"
"ใช่"....."คุณก็เห็นว่าเธอรังเกียจผมแค่ไหน...ทำอย่างกับ ผมทำให้ขยะแขยงแทบขาดใจตาย"
"บอสคิดจะแยกเธอออกจากคุณตี่ ด้วยการ...แย่งเธอมาเป็นของบอสแทนหรือคะ"
"ผมเนี่ยนะ จะแย่งแฟนยายตี่!"
"ก็แล้วไปจูบเขาทำไมล่ะคะ"...นั่นสิ ไม่แย่งแล้วไปทำแบบนั้นทำไม...เหอๆๆๆ


แต่เรื่องราวก็ยังไม่ยอมจบสิ้น ข่าวลือยังมีต่อไปและหนักหนาขึ้นเรื่อยๆ บูรณีเลยแก้ปัญหาด้วยการยอมตกลงคบกับอารตี...นภัสมาเห็นภาพบาดตาตอนที่อารตีจูบบูรณีเข้าพอดีถึงกับเดือดแตกเลย...เขาเลยใช้วิธีการขั้นเด็ดขาด...คือให้เธอแต่งงานกับเขาโดยเร็วที่สุด...เห็นมะว่าเผด็จการ เอาแต่ใจมั่กมาก...
"ฉันจะไม่เลิกกับคุณตี่..."
"แต่คุณต้องเลิก และลืมวิธีการแก้ปัญหาในแบบของคุณซะ ผมจะใช้วิธีของผมแทน"
"ฉัน..."
"เป็นเพราะคุณท้าทายด้วยการรับรักน้องสาวผม ผมถึงต้องทำแบบนี้ ในเมื่อผมตัดสินใจแล้ว คุณก็ทำอะไรไม่ได้หรอกบูรณี"
"หากคุณยังเป็นอิสระอยู่แบบนี้ ยัยตี่ก็จะไม่มีวันยอมตัดใจจากคุณ ดังนั้น...คุณต้องหลอกแกด้วยการแต่งงานกับผม เราจะแต่งงานกันภายในครึ่งปีนี้"


สุดท้าย...นภัสก็ทั้งขู่ ทั้งกล่อม ทั้งบังคับ ทั้งหลอกให้บูรณียอมแต่งงานกับเขาจนได้แหละ...แต่ดูเหมือนปัญหามันจะไม่จบง่ายๆ เมื่อคนที่ต่างกันสุดขั้วต้องมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน...แถมบูรณียังคิดว่ามินตราคือคนรักของนภัสซะอีก...
"แต่ฉัน...ไม่เคยต้องอยู่กัับคนแปลกหน้าตามลำพัง ฉันคงไม่สะดวกแน่ๆค่ะ คือว่าฉัน...ปรับตัวไม่เก่ง"
"ไม่ต้องกังวลไปล่วงหน้า จริงๆผมไม่ใช่คนเรื่องมาก ไม่ได้หรูหราโอเวอร์อย่างที่คุณจินตนาการจากสิ่งที่เห็น ผมอยู่ง่ายกินง่ายและติดดินไม่ต่างจากคุณนักหรอก อยู่กันไปเรื่อยๆเดี๋ยวคุณก็ชินเอง"
"ถ้าอย่างนั้น พอเราแต่งงานกันหลอกๆแล้ว ชีวิตฉันจะเป็นยังไงต่อคะ"
"คุณอยากให้เป็นแบบไหนมันก็จะเป็นแบบนั้น"
"ฉันยังใช้ชีวิตแบบเดิมได้ ไม่ต้องแกล้งทำตัวเป็นคุณนายหรือเล่นละครตบตาใครให้ยุ่งยากใช่ไหมคะ"
"ก็คงไม่ลำบากขนาดนั้นหรอก"....."กลัวผมจะแย่งวิถีชีวิตเดิมๆไปจากคุณหรือไง"
"่ค่ะ"
"ไม่ต้องกลัวไปหรอก ชีวิตคุณ...จะยังเป็นของคุณในแบบที่มันเคยเป็น แต่มันก็จะเป็นของผมด้วย เท่าๆกับที่ผมเป็นของคุณ"...พระเอกเค้าเริ่มหยอดแล้วนะตัวเอง...แต่นางเอกยังไม่ประสีประสาอยู่เลย เฮ่อออออ


แต่ถึงขนาดนั้นแล้ว...การแต่งงานหลอกๆก็ไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด...เพราะนางเอกเธอปรับตัวไม่ได้เอาซะเลย สั่นกลัว วิตกกังวลทุกครั้งที่นภัสเข้าใกล้...จนนภัสทนไม่ไหวขอร่างสัญญา...แอบฮาสัญญาเค้าด้วย...ช่างคิดอ่ะค่ะ
"ไหนคุณเคยบอกว่าหลังจากเราแต่งงานกันหลอกๆแล้ว ชีวิตฉันจะยังเป็นแบบที่ฉันอยากให้เป็นได้ตามเดิมไงคะ!"
"ผมบอกว่าชีวิตคุณจะยังเป็นของคุณอยู่ แต่มันก็จะเป็นของผมด้วย...ต่างหากล่ะ ดังนั้นผมก็มีสิทธิ์ก้าวก่ายได้ในส่วนที่ผมคิดว่ามันเป็นของผม"......."และผมก็ยินดีจะให้คุณก้าวก่ายผมได้...เท่าที่คุณต้องการ"....เริ่มเปิดช่องอีกแล้ว...แต่...แต่...นางเอกก็ยังไม่รู้อีก...
"แต่เราแค่แต่งงานกันหลอกๆนะคะ ฉัน..."
"ผมขอร้องอะไรอย่างได้ไหม"......"คุณช่วยเลิกย้ำคำว่า หลอกๆ ต่อท้ายคำว่าแต่งงานอย่างฟุ่มเฟือยเสียทีเถอะ ผมแสลงหู รำคาญมากด้วย"....เ่อ่อ...เผด็จการเข้าขั้นจริงๆนะ...
มาดูสัญญาที่พระเอกบังคับให้นางเอกเซ็นกันซะก่อน...แต่ละข้อ ฮาซะ...
...ภรรยาต้องไม่หลบตาเวลาคุยกับสามี...
...ภรรยาต้องไม่เดินหนีทั้งที่สามียังพูดไม่จบ...
...ห้ามพูด เค้า/ตัวเอง กับคนอื่นนอกจากสาีีมีภรรยาของตนเท่านั้น...
...ห้ามใส่หูฟังตอนอยู่ด้วยกันตามลำพัง...
ยกตัวอย่างมาแค่นี้ก็แอบขำแล้วค่ะ...คือ CEO ของสายการบิน เค้ามีเวลาคิดเล็กคิดน้อยเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ??? แถมยังสั่งให้เลขาพิมพ์เป็นสัญญาขึ้นมาด้วย...อายเขามั้ยนั่น...


เรื่องนี้ ค่อนข้างหนาพอสมควรค่ะ หนากว่าสองเล่มที่ผ่านมา...เรื่องราวก็เต็มไปด้วยความไม่เข้าใจกันของพระนางนั่นแหละ...เหมือนชื่อตอนหนึ่งในเรื่อง จินตนาการน่ากลัวกว่าความรู้...เมื่อต่างฝ่ายต่างจินตนาการไปสุดขั้ว...บูรณีคิดว่าคนรักของนภัสคือมินตรา แถมมินตรายังดีกับเธอสารพัดยิ่งทำให้อยู่ใกล้นภัสทีไรเธอก็รู้สึกผิดมากขึ้นๆทุกที จนอึดอัดไปหมด...ทางด้านนภัส...ก็คิดว่าเธอเป็นทอม และรังเกียจผู้ชายอย่างเขา ยิ่งทำให้ความเครียดทับถมจนแทบระเบิดออกมา ยิ่งเวลาไปไหนด้วยกันแล้ว ยิ่งต้องคอยหึงเมียตัวเอง...เพราะกลัวว่าจะมีสาวอื่นมาจีบด้วยนี่สิ....
ทางด้านน้องสาวอารตี...ที่โดนแย่งของรักของหวงไป...ก็ยังไม่จบ...เธอกลับมาพร้อมแผนการร้ายๆ (ตามเคย)...เฮ่อออออ
กว่าจะลงตัวกันได้...คนอ่า่นก็ลุ้นเหนื่อย...พระเอกก็ทั้งหยอด ทั้งยิง แต่นางเอกก็บื้อ...ไม่รู้เรื่อง...ส่วนพระเอกก็เอาแต่ใจ เผด็จการ ข่มขู่สารพัด...รักเค้าทำไมทำกับเค้าอย่างนี้อ่ะเนี่ย...มันน่าตีหัวจริงๆนะ...

อ่านจบ...ขำๆตั้งแต่ปกหลังแล้วค่ะ...พี่ชายแย่งคนรักของน้องสาว เอ๊ะ ยังไง??? พออ่านก็เลยอ่อ...อย่างนี้นี่เอง...บุคลิกนางเอกทำได้น่าสนใจดีค่ะ...แปลกจากท้องตลาดทั่วไป...ดูภายนอกคล้ายทอมบอย...แต่แท้จริงซ่อนความประหม่าเขินอายไว้ ไม่ค่อยพูด มีโลกส่วนตัวกับบรรดาโมเดลทั้งหลายที่สะสม และจะพูดเป็นต่อยหอยทันทีถ้าได้พูดเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้...แบบที่พระเอกเห็นแล้วอิจฉาเลยล่ะ...
ส่วนพระเอก...ทำตัวน่าโมโหค่ะ...บังคับกันจริ๊งงง บังคับเค้าแต่งงานไม่พอ ยังบังคับให้ทำนู่นนี่นั่นตามสัญญาอีก เอาแต่ใจตัวเองซะไม่มี แถมวาทะศิลป์เป็นเลิศ ไม่มีใครทันเค้าหรอก...และนางเอกก็ไม่เคยตามทันสักครั้ง...แต่ท้ายๆก็ทำตัวน่ารักขึ้นนะ...ชอบตอนที่ซื้อโมเดลรุ่นใหม่ให้นางเอก...แต่ว่าต้องแลกเปลี่ยนด้วยการจดทะเบียนสมรส...ช่างรู้ใจว่าจะเอาอะไรมาล่อนางเอกได้อีกแน่ะ

ตอนท้ายๆเรื่อง...เป็นตอนพิเศษหลังจากที่ทั้งคู่ปรับความเข้าใจกันได้แ้ล้วทั้งนั้น...แบบว่าหวาน จัดเต็มเลยค่ะ...

สรุปว่าเรื่องนี้ชอบค่ะ...แม้จะหมั่นไส้พระเอกอยู่บ้าง แต่ชอบมินตรากับนางเอกที่แปลกใหม่ต่างจากเดิม...และรู้ว่าคนที่เค้าสะสมของอะไรสักอย่างที่เป็นของรักของหวงเนี่ย...บางทีของพวกนี้เราไปแตะต้องไม่ได้นะคะ และถ้าเข้าถูกทางล่ะก็ ไปไหนไม่เป็น เหมือนอย่างที่พระเอกเอาโมเดลรุ่นใหม่ๆมาล่อนางเอกตลอดนี่ล่ะค่ะ...

Create Date : 10 ตุลาคม 2556 Last Update : 1 มกราคม 2557 19:31:31 น. Counter : 937 Pageviews.		10 comments
Share Tweet