117>>>คิวบิก เล่ม 4...B 13s.t...หนี้หัวใจ...ที่ไม่ได้ก่อ

คิวบิก เล่ม 4...B 13s.t...หนี้หัวใจ...ที่ไม่ได้ก่อ


เล่มที่แล้วทิ้งท้ายไว้ว่าฤทัยนาคหรือหลินหย่งไท่ กับหยางไป๋ซิงถูกลักพาตัวถึงอังกฤษ...เปิดเล่มมา...ก็เฉลยถึงคนอยู่เบื้องหลังการลักพาตัวเธอเลย...เรเวน ชายวัยกลางคนที่ดูธรรมดา เจ้าของคฤหาสน์นอกเมืองห่างไกลผู้คน...เป็นผู้เลี้ยงดูเดนิสมา...ชอบกล้วยไม้...ดูจากภายนอกแล้วเขาเป็นเพียงชายชราที่ใจดีแค่นั้น...แต่แท้จริงแล้วเขาอยู่เบื้องหลังคอยบงการเดนิสให้คิดร้ายต่อหลินหลานเซ่อ...แถมยังฉลาด และสามารถวิเคราะห์ฤทัยนาคได้อย่างน่ากลัวด้วย
"อาจฟังเสียมารยาทไปเสียสักหน่อย แต่...หน้าตากับรูปร่างเธอไม่น่าสนใจ...ฯลฯ..." เอ่อ...จะตอกย้ำกันไปถึงไหน
"เพราะคนทั่วไปมักพยายามทำตัวเด่น มนุษย์ต้องการเป็นจุดสนใจ เป็นที่รัก เป็นคนที่มีแต่คนต้องการ อยากสวย หล่อเก่ง ฉลาด อยากดูดีในสายตาคนอื่นตลอดเวลา แต่ฉันเชื่อว่าเธอเป็นประเภทที่สอบได้ที่หนึ่งทุกเทอม แต่ชอบทำคะแนนแค่คาบเส้น หรืออย่างดีหน่อยก็แค่แปดสิบเต็มร้อย เพราะเธอไม่ยากไปยืนหน้าห้องให้ใครที่ไหนมองว่าเธอแตกต่างจากพวกเขา"
"แล้วมันเกี่ยวกับการเป็นผู้ล่ายังไง"
"เพราะสัตว์ที่มักถูกนายพรานล่าก่อน คือตัวที่มีสีสันฉูดฉาดและโ่ดดเด่นน่ะสิ คนที่ดูโดดเด่นจึงมักตกเป็นเป้าเสมอ เหมือนผู้หญิงสวยๆที่มักจะถูกชายหนุ่มล่าก่อน"...."แต่เคยเห็นพวกเสือหรือสิงโตมีสีสันฉูดฉาดไหม สีขนของพวกมันคือ สีน้ำตาล ดำ เหลืองอ่อน...มันเป็นสีของดิน และทุกครั้งที่มันล่าเหยื่อ มันจะหมอบราบจนกลืนไปกับธรรมชาติให้เหยื่อไม่ทันระวังตัวเสมอ ดังนั้นถ้าเธอมีเขี้ยวเล็บและดูกลมกลืนไปกับสิ่งรอบข้างจนเหมือนเป็นเงาได้เท่าไหร่ เธอก็จะยิ่งเป็นผู้ล่าชั้นเยี่ยมได้เท่านั้น แถมคุณสมบัตินี้ไม่ได้เหมาะแก่การล่าเพียงอย่างเดียว แต่ช่วยป้องกันการถูกล่าได้ด้วย ไม่อย่างนั้นเธอคงจัดการนักฆ่าไม่ได้จริงไหม"
"เพราะทุกคนมักเห็นว่าเธอธรรมดา ไม่มีค่าอะไรมาก จึงพากันละเลย และกว่าพวกเขาจะรู้ตัวว่าคิดผิด ก็ตอนที่ถูกเธอขย้ำคอหอยเข้าให้แล้ว"

เอาเป็นว่า...นาคถูกจับตัวมาโดยเบื้องหลังคือเรเว่น...เขาคิดฮุบสมบัติของมากาเร็ตแม่ของหลานเซ่อไว้ และลังจะส่งเดนิสไปตาย...ทั้งๆที่ตัวเองเลี้ยงมาราวกับลูกชาย...เขาเป็นผู้อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์เมื่อสิบเก้าปีก่อน...(เรื่องนี้ขอไม่เล่านะคะ แต่มันดันเกี่ยวโยงกันไปได้แบบไม่น่าเชื่อ)...สุดท้ายเขาส่งนาค ไป๋ซิง และเดนิสขึ้นเรือไปฮ่องกง...วางแผนให้กัปตันทำเรืออับปางลงกลางทะเล แต่เพราะความฉลาดของนาค และมีสติครบถ้วนทำให้ทั้งหมดรอดมาได้แบบหวุดหวิด...ไป๋ซิงเสียใจที่ตัวเองทำให้เรื่องเลวร้าย เพียงเพราะหลงรักผู้ชายอย่างหลานเซ่อ...
"ฉันอยากให้คุณหลินหันกลับมามองฉันจริงๆ อยากอยู่ในฐานะของเธอ เป็นคนสำคัญที่สุดของคุณหลิน เป็นผู้หญิงของเขา เป็นคนที่เขาต้องการ เป็นเหมือนเธอ ฉันต้องการแค่นั้น ...แค่นั้นเอง ไม่ได้อยากให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้"
"แล้วสภาพฉันตอนนี้มันใกล้เคียงกับสิ่งที่เธอฝันไว้ไหม"
"ฉัน..."
"เธอน่ะ แบกหลานเซ่อไหวหรือเปล่า"
"ฉัน ไม่..."
"หมอนั่นน่ะไม่ใช่เจ้าชาย แต่เป็นมาเฟีย เขามีสิ่งที่ต้องปกป้องมากกว่าผู้หญิงคนเดียว เธอหวังอะไรจากมนุษย์คนหนึ่งได้นักหนา"..."เขาดูแลปกป้องเธอตลอดเวลาไม่ได้ และที่สำคัญ หลานเซ่อน่ะเป็นคนนะ ล้มเป็น แล้วก็เจ็บเป็นด้วย...แล้วเธอมีแรงพอจะดึงหมอนั่นให้ลุกขึ้นทันทีที่ล้มหรือบาดเจ็บไหม"
"ฉัน แค่อยากให้เขา...รัก"
"แต่ถ้าเธอแบกหลานเซ่อไม่ไหว และตราบใดที่ยังไม่มีใครแบกไหว ฉันก็จะไม่มีวันยกหมอนั่นให้เธอหรือใครก็ตาม...ต่อให้เธอมาร้องไห้อ้อนวอนจนขาดใจตรงหน้า...ฉันก็จะไม่มีวัน และไม่มีทางยกหลานเซ่อให้เธอเด็ดขาด!"
"ฉันขอโทษค่ะ ฉัน...ขอโทษ...ฮึก" ...บอกตรงๆเลยนะว่าสมเพชนางมากๆ คุณสมบัติแบบนี้ เป็นผู้หญิงของมาเฟียน่ะได้ แต่ได้แค่อยู่ที่บ้านคอยปรนนิบัติพัดวีเท่านั้นแหละ...
"โอเค ถ้าเธอสำนึกผิดแล้ว ฉันคิดว่าเธอก็ควรหยุดร้องไห้ และเลิกคิดว่าเราจะตายซะที เพราะฉันจะไม่ยอมตายที่นี่แน่...ดังนั้นลุกขึ้นได้แล้ว ตอนนี้ฉันโคตรกลัว กลัวมากๆ ดังนั้นฉันไม่ยอมให้ใครมาสติแตกตอนนี้ไม่ได้"...เอ่อ...นี่เธอกลัวแล้วใช่มั้ยฤทัยนาค...เธอนี่มัน...


เอาเถอะ...เพราะสติและไอคิวของนาค ทำให้ทุกคนรอดมาได้สำเร็จ ที่ท่าเรือหลานเซ่อได้พบกับไป๋ซิง...เขารู้ว่าเธอคือคนที่ทำให้นาคต้องถูกลักพาตัว อยากจะฆ่า (มาเฟียเขายิงคนที่เป็นศัตรูกันได้ง่ายๆเลยนะ) แต่ก็คิดว่านาคคงไม่ยอม เลยทำได้แค่...
"หายไปซะ หายไปจากชีวิตฉันและหย่งไท่ซะ"
"ถ้าเป็นฉัน!"....."ถ้าฉันเจอคุณหลินก่อนที่หย่งไท่จะเจอ ฉันมีสิทธิ์ที่จะได้เป็นผู้หญิงที่คุณรัก...ไหม" นางยังไม่จบอีก จะคาใจอะไรนักหนา...เพราะคิดว่าตัวเองสวยกว่านาคใช่มั้ย??
"เธอสูงถึงร้อยหกสิบแปดหรือเปล่า"
"คะ...ปละ เปล่าค่ะ แค่ร้อยหกสิบห้า"
"งั้นน้ำหนักถึงห้าสิบห้าไหม"
"...แค่...สี่สิบหกค่ะ"
"งั้นไอคิวก็คงไม่ใช่หนึ่งร้อยห้าสิบสามด้วยสินะ"
"เอ่อ...ฉันไม่"
"เป็นคนความรู้สึกช้าด้วยไหม เอาตัวรอดเก่ง แล้วชอบช่วยคนรอบตัวจนตัวเองเดือดร้อนรึเปล่า หรือทั้งที่ไอคิวสูงมากแต่มักไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันบอก ไม่น่ารัก เสน่ห์อย่างผู้หญิงก็ไม่มี ไร้ทิฐิ และบางครั้งก็เหมือนเด็กเล็กๆ แต่บางครั้งก็ดูโตเกินวัย นิสัยประหลาด สมาธิสั้นนิดๆ ช่วยเหลือได้แม้แต่คนที่เป็นศัตรูตัวเอง หรือแม้แต่เจ้าหนี้ที่พร้อมจะฆ่าตัวเอง"
"สามารถยิ้มและหัวเราะได้ในสถานการณ์ที่วิกฤติที่สุด มือหยาบกว่าผู้หญิงทั่วไป แต่มั่นคงกว่า รู้ทันความคิดของคนอื่นไปหมด แต่กลับไม่เคยรู้ทันความรู้สึกของฉัน"
"เธอเป็นแบบนั้นหรือเปล่า หยางไป๋ซิง"
"ฉัน...ไม่ใช่"
"งั้นเธอก็ไม่มีวันเป็นผู้หญิงคนนั้น"......กรี๊ดดดดด เพิ่งเห็นมาเฟียเท่ห์ก็ตอนนี้แหละค่ะ ฟินเว่อไปเลย


เรื่องศัตรูจบลงรวดเร็วแบบแอบคิดว่า...ง่ายไปไหม...แต่มันดันมีพิเศษตอนท้ายเล่มนี่สิ...เล่นเอาคนอ่านเงิบเลย...พระเอกดันประสบอุบัติเหตุความจำเสื่อม ความจำสูญหายไปห้าปี(เท่ากับการเป็นแฟนกับนาคพอดี๊พอดี) ทั้งๆที่กำลังจะแต่งงานกัน...เขาจำฤทัยนาคหรือหลินหย่งไท่ไม่ได้...ไม่เข้าใจว่าตัวเองทำไมกำลังจะแต่งงานผู้หญิงที่...เอิ่ม เอ่อ...ก็คุณสมบัติอย่างที่เคยเล่าๆไปแล้ว...เลยมีให้ลุ้นกันนิดๆว่า แล้วสุดท้ายหลานเซ่อจะจำนาคได้ไหม...เมื่อนาคต้องเป็นฝ่ายเริ่มจีบสามีตัวเองก่อน...เธอจะทำให้หลานเซ่อรักเธอแบบสุดหัวใจอีกครั้งได้มั้ย??? บอกตามตรงอ่านตอนนี้แล้วสงสารนาคมาก เธอเป็นนางเอกที่ถึก อึด ทั้งร่างกายและหัวใจ สุดๆไปเลย...


อ่านจบ...ภาคไฟนอล ฉากบู๊ แอ๊กชั่นไม่ค่อยตื่นตาตื่นใจเหมือนเล่ม 1 กับ 2 (อาจจะเพราะผ่านจุดสุดยอดอย่างการระเบิดตึกมาแล้วมั้ง) เรื่องราวปริศนาความลับ ต้นเหตุของเรื่องเมื่อ 19 ปีก่อน มัน...ถูกทำให้รู้ได้ง่ายเกินไป...แบบคนอ่านพอจะเดาทางได้... และเน้นไปทางเลิฟซีนซะมากกว่า...แม้ไม่ถึงขั้นดุเดือด เอาแค่พอน่ารักๆแต่มันก็มาบ่อยมากๆ จนสงสัยว่าหลานเซ่อเปลี่ยนจากมาเฟียไปเป็นปลาหมึกตั้งแต่เมื่อไหร่ อยู่ใกล้นาคเป็นไม่ได้...เลย...แต่เพราะคำพูดเท่ห์ๆ นิสัยแปลกๆ ทั้งของนาคและหลานเซ่อ เลยทำให้คนอ่านอินได้อยู่ค่ะ...และภาคนี้ทำให้เห็นความน่ารักของหลานเซ่อมากขึ้น แม้จะอยากทุบหัวเอาให้หายจากโรคความจำเสื่อมตอนท้ายๆเล่ม เพราะสงสารนาคจับใจ...
ส่วนหยางไป๋ซิง...ช่างเป็นตัวละครที่ให้ความรู้สึกทั้งเกลียด ทั้งสงสาร และสมเพชไปในตัว...ช่างเป็นคนที่เล้าหรือจริงๆ ไม่รู้นะคะ...แต่เราคิดว่าเราอ่านแล้วสมเพชปนรำคาญนิดๆกับตัวละครตัวนี้...

เอาเป็นว่า...ภาคไฟนอล ตามความรู้สึกเราเน้นไปทางด้านความรักของพระนางมากกว่าค่ะ...แต่ก็ยังชอบอยู่นะคะ เขียนให้มาเฟียอย่างหลานเซ่อน่ารักจริงๆ ยกเว้น...ตอนทำร้ายหรือฆ่าคนนะ...ถ้าอ่านเอามันส์...ก็บอกว่าสนุกและยังน่าติดตามอยู่ค่ะ แต่ถ้าในแง่คุณธรรมแล้ว...พระเอกก็ไม่ควรจะทำอาชีพที่สีเทาๆแบบนี้ใช่ไหม??? ถ้าตัดเรื่องนี้ไปได้...ความสนุกก็ยังมีอยู่ในตัวนิยายเรื่องนี้ค่ะ และใครที่อยากหานิยายแนวมาเฟียที่ต่างไปจากท้องตลาดอ่า่นดูบ้าง ก็แนะนำค่ะ...

Create Date : 01 ตุลาคม 2556 Last Update : 1 มกราคม 2557 19:32:25 น. Counter : 11771 Pageviews.		14 comments
Share Tweet