เครดิตรูปตามภาพเลยค่ะ...
มากกว่ารัก...แค้นสุดรัก...เตื่ยนซิน เขียน...ปุยเมฆ แปล...เอาเข้าจริงๆ เรื่องนี้ดรา่ม่าสำหรับเรา จนบ่อน้ำตาแตกเลยแหละ
ออกตัวไว้ก่อนเลยว่าปกติแล้่วไม่ค่อยได้อ่านชุดมากกว่ารักค่ะ...เพราะบางทีอ่านแล้วไม่อิน...ถ้าเป็นแนวกำลังภายในก็ว่าไปอย่าง...แบบนั้นมันส์กว่าเยอะ...เลยทำให้มองข้ามเรื่องราวในชุดนี้ไป...แต่แอบกรี๊ดหน้าปกสวยๆทุกที...
...ใช่ว่าโลกนี้มีเพียงนางและเขา
และเมื่อความเข้าใจผิดจุดไฟแห่งความแค้นให้ลุกโชน
สิ่งใดกันหนอจะช่วยรักษาความรักให้คงอยู่...
สงครามระหว่างแผ่นดิน แคว้นเหนือ แคว้นใต้...ที่ยาวนานมากกว่าร้อยปี...ทำให้ชีวิตรักของชายหญิงคู่หนึ่งต้องผจญกับความแค้น...โยวหลันเป็นบุตรสาวของอัครเสนาบดีสกุลกวนในแคว้นใต้ เพราะนางร่างกายอ่อนแอ ขี้โรคตั้งแต่เด็ก แต่มีใบหน้างดงาม กริยาแช่มช้อย (ประมาณนั้น) เลยเป็นที่รักของบิดาและกวนจิ้งพี่ชายมากๆ ในทุกๆปีโยวหลันจะไปพักผ่อนตากอากาศที่เมืองชายทะเล โดยมีบ่าวไพร่คอยดูแลพร้อมเพรียง...ชีิวิตคุณหนูโยวหลันคงไม่มีอะไรมากไปกว่าการพักรักษาตัว ถ้าไม่พบเข้ากับชายคนหนึ่งที่บาดเจ็บสาหัสและหลบหนีมาอยู่ในถ้ำ...
โยวหลันช่วยดูแลรักษาจนชายคนนั้นหายดี...เพราะความใกล้ชิดทำให้ทั้งโยวหลันและจินหลิ่นตกหลุมรักกัน...แล้วนางก็ตกเป็นของเขา (เอิ่มมม เพิ่งรู้ว่ามากกว่ารักเลิฟซีนเยอะเหมือนกัน
) จินหลิ่นมอบแหวนประจำตัวให้นางเก็บไว้ เขายังไม่ได้บอกโยวหลันว่าตัวเองเป็นใคร แต่...ความลับไม่มีในโลก เมื่อกวนจิ้งอัครเสนาบดีพี่ชายที่รักน้องสาวมากๆ มาหาโยวหลันแล้วแอบสะกดรอยตามไปจนพบเห็นภาพบาดตาบาดใจเข้า...วันต่อมาจินหลิ่นก็หายไปจากชีวิตของโยวหลัน...นางเฝ้ารอเขาจนร่างกายทรุดป่วยลงอีก
ผ่านไปสามปี ไวเหมือนในนิยาย...คืนหนึ่งในจวนสกุลกวน...ก็ปรากฏโจรร้ายบุกเข้ามาฉุดคุณหนูโยวหลันที่กำลังป่วยจากไป ทิ้งไว้แต่ซากศพเกลื่อนกลาดไปหมด...การเดินทางไกลยิ่งทำให้ร่างกายที่ป่วยอยู่แล้วทรุดลงไปอีก จากแคว้นใต้ข้ามแม่น้ำสู่่แคว้นเหนือ ดินแดนแห่งความทุรกันดารและหนาวเหน็บ...โยวหลันได้รู้ว่าคนที่ลักพาตัวนางมาคือจินหลิ่นชายที่รอมาตลอดสามปี...แต่่เขาเปลี่ยนไปแล้ว จินหลิ่นมีตำแหน่งเป็นถึงผู้นำเผ่าและสายตาที่เคยอ่อนโยนกลับเป็นสายตาเย็นชา เขาบอกว่าเอานางมาเป็นตัวประกัน และใช้งานสารพัด แต่โยวหลั่นก็ฝืนอดทนเพราะหวังว่าเรื่องที่เขาเข้าใจผิดคิดว่านางร่วมมือกับพี่ชายจะคลี่คลาย...อ่านตอนนี้ น้ำตาร่วงตามนางเอกหลายครั้งเลยค่ะ (สงสัยอินจัด คิดว่าตัวเองเป็นคุณหนูแล้วโดนใช้งานเยี่ยงทาสอยู่
)
โศกนาฏกรรมก็เกิดขึ้นเมื่อโยวหลั่นโดนทรมานสุดขีดจนร่างกายทนรับไม่ไหว กลายเป็นคนที่มีเพียงร่างกายแต่จิตวิญญาณหายไป...ถึงตอนนี้แอบสะใจเล็กๆ ที่พระเอกต้องทรมานบ้าง พอรู้ว่าเค้าจะตาย ก็มาทำเป็นเสียใจ คร่ำครวญร้องไห้จนแทบจะตายตาม...เอาจริงๆก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าโยวหลั่นต้องตายไปจริงๆ พระเอกจะเป็นไง แต่แบบนั้นมันก็ดูจะทำร้ายจิตใจคนอ่านมากไปหน่อย ผิดคอนเซ็ปต์หนังสือเค้าอีก
เอาเป็นว่าพระเอกนางเอกก็ผลัดกันทรมานไปคนละตอนสองตอน ส่วนคนอ่านก็ลุ้นว่าแล้วมันจะจบลงยังไงเนี่ย เพราะขนาดเหลืออีกไม่กี่หน้าแล้ว นางเอกก็ดูจะยังไม่ดีขึ้นเลยสักนิด...เฮ่อ....ลุ้นค่ะลุ้น
อ่านจบ...ไม่น่าเชื่อและผิดความคาดหมายมากเลยสำหรับเรา...เรื่องแรกคือความดราม่าของพระเอกนางเอก ที่พระเอกตั้งอยู่บนความแค้นด้วยความเข้าใจผิดคิดว่านางเอกทรยศหักหลังตัวเอง จนทรมานทรกรรมนางเอกสารพัดแต่ตัวเองก็ไม่ได้มีความสุขเลยสักนิด...คือไม่คิดว่า พล็อตแบบนี้จะเรียกน้ำตาเราได้หลายๆฉากค่ะ ไม่ว่าจะเป็นตอนที่มีการแย่งแหวนแล้วแหวนนั้นหล่นเข้าไปในเตาไฟ นางเอกถึงกับผวาลืมตัวเอามือเอื้อมไปหยิบแหวนวงนั้นแล้วกำไว้ไม่ยอมปล่อยจนแหวนไหม้เป็นแผลที่มือ....หรือแม้แต่ตอนที่นางเอกสิ้นหวังแล้วหมดไฟชีวิต ตอนนั้นทั้งสงสารนางเอก สงสารพระเอกไปพร้อมๆกับสะใจที่เห็นพระเอกเจ็บปวดบ้าง...เรียกได้ว่า...ทั้งรักทั้งเกลียดก็ได้มั้ง...
และที่เกินความคาดหมายอีกอย่างของเราก็คือฉากเลิฟซีนค่ะ...เอาจริงๆก็ไม่ได้ร้อนแรงมากนัก...แต่เราไม่คิดว่าจะมีการบรรยายไว้เยอะแยะขนาดนี้...จนอดพลิกกลับมาดูหน้าปกไม่ได้ว่าเป็นของค่ายสีส้มจริงหรือเปล่า แม้ระยะหลังๆค่ายนี้จะมีเลิฟซีนให้เห็นบ้างไรบ้างก็ตาม...แต่มันก็ยังไม่ชินอยู่ดีนะ
สำหรับมือใหม่หัดอ่านมากกว่ารักอย่างจขบ. บอกได้ว่าเรื่องนี้ผ่านในการทำให้เรารู้สึกร่วมได้ดีเลยค่ะ แม้พล็อตเรื่องจะธรรมดาๆ ความแค้นระหว่างเมืองสองเมือง การเข้าใจผิดเพราะคนอื่น การแก้แค้นกันไปมา...แต่กลับทำให้เราอินและรู้สึกสงสารนางเอกมาก ๆ จนบ่อน้ำตาแตกไหลพรากไปหลายฉาก...เพราะนอกจากจะอ่อนแอ ขี้โรคแล้ว การที่ไม่เคยได้ออกไปไหน ไม่เคยพบเจอผู้ชายคนใดนอกจากพ่อและพี่ชาย พอมาเจออย่างพระเอกไม่ยากที่จะหลงรักและฝังใจ มันเลยกลายเป็นเรื่องความรักที่แสนเศร้าคละเคล้าไปกับความสุขกับความหวังเล็กๆที่ริบหรี่ๆ แค่นี้ก็ทรมานใจคนอ่านให้รู้สึกจี๊ดๆตามได้แล้วค่ะ
อีกเรื่อง...เล่มนี้นอกจากไม่ชอบพระเอก(เป็นบางอารมณ์)แล้ว ยังรู้สึกเกลียดกวนจิ้งพี่ชายนางเอกด้วยค่ะ คนอะร๊ายยย ร้ายกาจ โหดเหี้ยม เย็นชา และเป็นต้นเหตุทั้งหมดของเรื่องเลยแหละ...พอรู้ว่าเล่มต่อไป กวนจิ้งจะได้เป็นพระเอกกะเค้าบ้าง...เลยอดไม่ได้ที่จะหยิบติดมือมา อยากรู้เหมือนกันว่าคนเขียนเค้าจะทำให้คนอย่างนี้เป็นพระเอกได้ยังไง แล้วจะทำใ้ห้คนอ่านอินได้เหรอ...เล่มหน้าไม่พลาดค่ะ
เครดิตรูปตามภาพเลยค่ะ...
) จินหลิ่นมอบแหวนประจำตัวให้นางเก็บไว้ เขายังไม่ได้บอกโยวหลันว่าตัวเองเป็นใคร แต่...ความลับไม่มีในโลก เมื่อกวนจิ้งอัครเสนาบดีพี่ชายที่รักน้องสาวมากๆ มาหาโยวหลันแล้วแอบสะกดรอยตามไปจนพบเห็นภาพบาดตาบาดใจเข้า...วันต่อมาจินหลิ่นก็หายไปจากชีวิตของโยวหลัน...นางเฝ้ารอเขาจนร่างกายทรุดป่วยลงอีก 
ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [
มีเรื่องนี้ด้วย เดี๋ยวลัดคิวอ่านดีกว่า---ขอบคุณค่ะที่ทำให้ไม่ดองเรื่องนี้ต่อ