60>>>คือรักใช่ไหม...ติญญา

คือรักใช่ไหม...ติญญา...เล่มนี้น่าจะเป็นงานเขียนยุคแรกๆของติญญามั้งคะ...พลอยเพลินประชาสัมพันธ์ของโรงแรมสาวสวย เก่ง...จนเป็นที่น่าจับตามอง...ธฤติ หนุ่มหล่อ ขาว ตัวสูงๆเจ้าของโรงแรม...ความสัมพันธ์ของทั้งคู่น่าจะเป็นแค่เจ้านายและลูกน้อง ถ้าไม่วันหนึ่ง...ไรวาเพื่อนสนิทของธฤติจะมาเป็นเชฟให้กับโรงแรม และไรวาเคยเป็นคนรักเก่าของพลอยเพลินมาก่อน...จะไม่มีเรื่องอะไรเลยถ้าไรวาจะไม่แต่งงานแล้ว และไม่ทำท่าว่าอยากจะกลับไปหารักเก่าอย่างพลอยเพลิน

ธฤติทนไม่ได้...ที่จะให้เพื่อนรักอย่างไรวาทำร้ายจิตใจน้องเอ้นท์...น้องสาวที่เขารักสุดหัวใจ...เลยพยายามขัดขวาง...ทั้งคำพูด ทั้งการกระทำ...ที่เอาแต่ทำร้ายพลอยเพลินเกือบจะทั้งเรื่อง...
"ห้องของคุณอยู่ทางไหน ถามจริง มีสามีคนอื่นแอบอยู่อีกหรือเปล่า ผมมาเป็นก้างขวางคอหรือเปล่าีนี่"
"กรุณาอย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉัน จะมีสามีใครมาแอบอยู่ก็ไม่ใช่เรื่องของคุณ เชิญกลับไปได้แล้วค่ะ"
"พูดแบบนี้แปลว่ามีแอบไว้อีกเป็นโหล ถามจริง สนุกนักหรือไงแย่งแฟนชาวบ้านเนี่ย"...พูดเอง เออเอง คิดเอง...ตลอดเลยพระเอกเนี่ย...

...ปากก็บอกว่าเกลียดนางเอก ไม่ชอบ ไม่อยากให้นางเอกมายุ่งกับเพื่อนของเขา...ทั้งๆที่จริงแล้วนางเอกไม่ได้จะยุ่งอะไรเล้ยยย...มีแต่พระเอกนั่นแหละ...เข้าไปยุ่งกับนางเอกตลอดๆ...แถมยังชอบพูดจากระทบกระเทียบ แดกดัน ทำร้ายจิตใจ (พระเอกเรื่องนี้ปากร้ายมาก) ดูถูก ดูหมิ่น ดูแคลนศักดิ์ศรีของนางเอกเหลือเกิน...
"ผมรู้ว่าคุณคิดจะยั่วผม...."........"แต่จะทำอะไรช่วยเลือกสถานที่หน่อยเถอะ นี่มันโรงพยาบาล ถ้าอยากให้ผมโกรธแล้วจูบล่ะก็ ขอให้เป็นที่ห้องของคุณ หรือห้องของผมได้ไหม ที่นี่...คงไม่สะดวกเท่าไหร่"......พูดมาซะขนาดนี้ ยังจะกลัวเรื่องความสะดวกอีกหรือไง...
"ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นหรอก ถ้ารักจะพูดความจริงกันแล้ว ก็ต้องพูดให้ถึงที่สุด ว่าแต่...คุณจะกลับเลยใช่ไหม จะได้ไปตามเรื่องให้ เดี๋ยวไปส่งบ้านแล้วจะยั่วหรืออะไรก็ตามสบายนะ...ผมพร้อมเสมอ"

นางเอกเป็นคนสวย...น่่ารัก เก่ง นิสัยดี...ใครเห็น ใครใกล้ก็ชอบกันทั้งนั้น รวมทั้งศิวา(เคยเห็นโผล่แวบๆในเรื่องเงารักซ่อนใจ เป็นพี่เขยของนางเอก เป็นสามีของแฟนเก่าพระเอก) เพื่อนของพระเอกอีกคน...และพระเอกก็นะ...ปากก็ว่าเขาอย่างโน้นอย่างนี้...พอมีคนอื่นมาสนใจเข้าหน่อยก็...ดูก็รู้ว่าหึง...แต่การกระทำมันไม่น่ารักเลย...ตามราวีนางเอก...และพอสุดท้ายพลาด...มีอะไรกัน...โดยที่พระเอกตั้งใจ...ส่วนนางเอก...อืม...ตอนแรกเหมือนไม่เต็มใจ...แต่สุดท้ายก็ยอมแหละ...อย่างนี้เรียกข่มขืนได้ไหม???...เช้ารุ่งขึ้น...แทนที่จะเหมือนนิยายทั่วไป...แต่...พระเอกทำร้ายจิตใจนางเอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า...ตื่นมาไม่เจอแม้แต่เงา...แถมมีเงินสดอีกสองหมื่นให้ดูต่างหน้า...ดูถูก ย่ำยีมากๆเลย...นาทีนั้น...คนอ่านอยากพานางเอกไปแจ้งความข้อหาข่มขืนกระทำชำเรา อนาจาร หรืออะไรก็ได้...

พอเกิดเรื่องขึ้น...นางเอกเข้าโรงพยาบาล(บ่อยมาก)...และยื่นใบลาออก...และตามเดิมคือพระเอกไม่ยอม แต่เหตุผลน่ะเหรอ???
"ใครว่าผมจะให้คุณลาออก...ถ้าจะให้ออก ผมให้ออกไปตั้งแต่วันที่คุณยื่นใบลาแล้ว...ถามจริงๆ คุณไม่รู้หรือว่าผมต้องการอะไร..."
"ผมอยากให้คุณทรมาน...ผมอยากให้คุณได้รู้ว่าความรู้สึกกลัว กังวลมันเป็นยังไง ถ้าหากว่าคุณท้อง ผมอยากให้คุณรู้ว่าผู้หญิงอย่างคุณ จะไม่มีใครคอยเคียงข้าง คุณไม่ใช่เอ้นท์ ที่จะมีผู้ชายที่รักคอยดูแลอยู่เสมอ....และถ้าหากคุณไม่ท้อง...ผมอยากให้คุณรู้ว่า การที่คุณตกเป็นของผู้ชายคนหนึ่ง ที่ไม่เคยเห็นค่าใดๆ ในตัวคุณเลยมันเป็นยังไง คุณจะเป็นยังไงสำหรับคนอื่นไม่สำคัญ แต่สำหรับผม...คุณเป็นแค่กรวดทราย ไม่มีค่า ไม่มีความหมาย ไม่สำคัญอะไรเลย..."
โอย...อ่านแล้วเจ็บปวด...จี๊ดๆมากค่ะ...และสุดท้ายเป็นไง...คนที่เอาแต่ทรมานคนอื่นอย่างพระเอก ก็กลายเป็นคนที่ทรมานที่สุด เพราะทิฐิของตัวเองทั้งนั้น...

อ่านจบ...อยากร้องโอย...มันปวดใจจี๊ดๆ ไปถึงตับไตค่ะ...พระเอกทำไมเป็นคนอย่างนี้ หล่อ รวย หน้าที่การงานดี ทำงานเก่ง ครบสูตรไปหมด...ดีกับทุกคนยกเว้นนางเอก...ให้มันได้อย่างนี้สิ
ส่วนนางเอก...หยิ่ง ทระนงในศักดิ์ศรี เข้มแข็ง...พยายามไม่เต้นไปตามเกมส์ของพระเอก พยายามไม่เข้าใกล้ ไม่ขวางหูขวางตาแล้วนะ..แต่คนมันจะหาเรื่องอ่ะ แค่หายใจก็ผิดแล้ว

สารภาพเลยค่ะ...จะบอกว่าเกลียดพระเอกก็พูดได้ไม่เต็มปาก...รักก็บอกได้ไม่เต็มคำ...คือทั้งเรื่องนี่พระเอกแทบจะไม่มีความน่ารักเอาซะเลย โดยเฉพาะเวลาเข้าฉากกับนางเอกนี่ ไม่ไหวจะเคลียร์...แต่ไม่รู้ทำไม...อ่านไปก็ทั้งรักทั้งเกลียด...อารมณ์เดียวกันกะนางเอกเลย (สงสัยจะอินจัด)...

เรื่องแนวนี้...คุณติญญาเอาอยู่ค่ะ...เขียนให้พระเอกใจร้าย สารพัด พูดอีกทีก็เลว(กับนางเอก)นั่นแหละ...แต่ไม่รู้ทำไมพออ่านๆไป คนอ่านก็ดันหลงรักพระเอกตามนางเอกไปอีกคน...รักแบบเจ็บปวดนั่นแหละ(ซาดิสต์???) ชอบตอนจบของเรื่องนะคะ...บางครั้ง...คนเขียนก็ต้องใจร้ายบ้าง...ให้รู้จักความสูญเสียบ้างไม่งั้นไม่สำนึกหรอก...ทิฐิน่ะ มีแยะ...นางเอกก็ดีค่ะ..ชอบ...รู้จักวางตัว...แม้จะเสียอะไรต่อมิอะไรไปแล้ว...เมื่อเค้าไม่รักก็ไม่ควรไปงอนง้อนี่นา...เราดูแลตัวเราเองได้...รักตัวเองเป็น...


อ่านงานของติญญามาหลายเรื่องแล้ว...แต่จะเจอแต่เรื่องจี๊ดๆที่แบบ อ่านไป เจ็บปวดไป...ไม่รู้จะบีบคั้นคนอ่านไปถึงไหน...อย่างเรื่องนี้ มัน...ตั้งแต่ต้นเรื่อง ยันท้ายเรื่อง...ขนาดตอนพระเอกไปง้อนางเอกก็ยังเล่นเอาคนอ่านอึ้ง...และเจ็บปวดตาม...

ทั้งเรื่อง...สงสารศิวามากที่สุด...การที่ชอบใครสักคน คอยดูแล ห่วงใย...แต่เค้าดันรักคนอื่นนี่...เพิ่งเข้าใจที่เขาชอบพูดกันว่าคุณดีเกินไป...เป็นแบบนี้นี่เอง...เพราะขนาดคนอ่านเห็นว่าดีอย่างโน้น อย่างนี้...แต่สุดท้าย คนอ่านก็ยังรักพระเอกมากกว่าอยู่ดี...แล้วนางเอกจะเหลือเรอะ???

ปล...คำเตือนก่อนอ่านเรื่องนี้...ประโยคบางประโยคข้างบนของพระเอก บ่งบอกได้ดีอยู่แล้วถึงเนื้อเรื่อง...เพราะฉะนั้น...จะมีคนที่ทั้งรักทั้งเกลียดกับพระเอกประเภทนี้...ก้บจะมีคนที่เกลียดพระเอกประเภทนี้ค่ะ...เรื่องนี้เสี่ยงเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน

ปล.2...ในเรื่องพระเอกติดคำว่า "ถามจริง" บ่อยมากๆ  ฮา...

Create Date : 09 เมษายน 2556 Last Update : 1 มกราคม 2557 19:55:39 น. Counter : 1890 Pageviews.		14 comments
Share Tweet