ka-ki-ku-ke-ko คะ คิ คุ เคะ โคะ เล่าจิปาถะจากญี่ปุ่น
<<
พฤษภาคม 2552
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
13 พฤษภาคม 2552

Viva สาวญี่ปุ่น ตอนหนูจะเอาอาจารย์ 11

วิว่าสาวญี่ปุ่น ตอนหนูจะเอาอาจารย์ 11 



Free TextEditor
ตอนอาจารย์ส้มเช้งแก้แค้นหนู



Free TextEditor

การคิดเรียนต่อป.โทก็เป็นอุบายอย่างหนึ่งของหนูด้วยค่ะ
มันเสริมให้หนูได้ใช้เป็นเหตุผลเข้าไปปรึกษาอาจารย์ของหนูบ่อยๆได้

หนูบอกว่าอาจารย์ว่าหนูจะไม่เรียนป.โทที่หมาลัยนี้
หนูจะไปสอบเข้าป.โที่หมาลัยที่อาจารย์ของหนูจบมา

หมาลัยที่ใหญ่โตมหึมาที่เอ่ยชื่อแล้วใครๆก็ร้องอ๋อ
แค่นี้เอง อาจารย์ก็ยินดีให้คำแนะนำหนูตัวสั่นเชียว

คิดดูสิคะ
ถ้าหนูเข้าไปเรียนป.โทที่หมาลัยบ้านเก่าของอาจารย์
หนูก็ได้ชื่อว่าเป็น “รุ่นน้อง” ของแกด้วย
เป็นลูกหม้อข้าวเดียวกัน

โอ ..แค่คิดก็แสนสยิวทรวง

ความน่ารักของหนูคงจะทวีคูณหลายเท่าตัว
ความใกล้ชิดปะติดตัวระหว่างหนูกับอาจารย์ก็มีมากขึ้น
เป็นเงาตามไปด้วย ฮิๆๆ


อาจารย์ในหมาลัยญี่ปุ่นนะเขาไม่ต้องมาทำงานทุกวันค่ะ

โดยทั่วไปกฎของหมาลัยมีว่าอาจารย์ต้องไปสอนสามวันต่ออาทิตย์
วันที่เหลือให้ทำการวิจัยเขียนวิทยาพนธ์ได้ที่บ้านก็ได้
ที่ไหนก็ได้

แต่อาจารย์ส่วนใหญ่เขาเอาวันที่เหลือไปหาลำไพ่สอนพิเศษกัน
ตามหมาลัยอื่นๆ

อาจารย์ของหนูมาทำงานวันจันทร์ วันอังคาร์ แล้วก็วันศุกร์

ส่วนหนู
ไม่ว่าจะมีเรียนไม่มีเรียน
หนูมาสิงในแคมปัสทุกวัน จันทร์ถึงเสาร์

เพราะหนูอยากมาอยู่ใกล้อาจารย์
ได้มาสูดลมหายใจจากอากาศใกล้ๆตัวอาจารย์
หนูก็แสนสุขค่ะ ไม่ว่าอาจารย์จะมาสอนหรือไม่
หนูไม่ชอบอยู่บ้านเป็นทุนอยู่แล้ว
บ้านไม่มีอาจารย์ของหนูค่ะ

พอเปิดเทอมขึ้นปีการศึกษาใหม่ในเดือนเมษา
หนูก็เจอปัญหาที่หนูคิดไม่ถึง

ปัญหามีอยู่ว่าหนูมีเรียนตั้งแต่วันแต่วันจันทร์ถึงพฤหัส
คือข้อนี้ทำให้หนูมีข้อแก้ตัว
มีเหตุผลที่หนูจะมาเดินไปเดินมาในแคมปัส
และจับโอกาสเข้าไปคุยออเสาะกับอาจารย์ของหนู
อย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ผิดปกติเป็นที่สงสัยจนเกินไป

แต่วันศุกร์หนูหาวิชาลงไม่ได้เลย

เอาล่ะสิ และแล้วหนูก็ใช้ปัญญาอันยิ่งใหญ่ของหนู
หาทางแก้ปัญหาเรื่องนี้

หนูมองไปรอบตัว ตรวจดูตารางสอนของทุกวิชา

ได้แล้ว ! วิชาที่หนูจะลงเรียนแล้วใช้เป็นเหตุผล
มาเทียวไล้เทียวคือรอบๆตัวอาจารย์ของหนู

“วิชาภาษาไทยชั้นสูง” ของอาจารย์ส้มเช้งไงล่ะ


ความจริงวิชานี้ของอาจารย์ส้มเช้งหนูเรียนมาแล้วปีที่แล้ว
แต่หนูจะลงอีกก็ได้ ถ้าอาจารย์ส้มเช้งอนุญาต

ว่าแล้วหนูก็ไม่รอช้า
หนูจัดการส่งอีเมล์ไปหาอาจารย์ส้มเช้ง
อาจารย์คนไทยที่หนู(ทำทีว่า) รักมากๆ

หนูเขียนภาษาหวานหยดย้อยขออนุญาตอาจารย์ส้มเช้ง
ขอเรียนวิชานั้นอีกครั้งกับอาจารย์ส้มเช้ง

เรื่องหน่วยกินเครดิตอะไรน่ะ ไม่ต้องให้หนูก็ได้
ขอให้หนูเข้าไปนั่งทำตา-กลม ชวนอาจารย์ส้มเช้งคุยก็โอเคแล้วค่ะ

หนูจะได้ไปบอกอาจารย์หนุ่มใหญ่ทรงเสน่ห์ของหนูว่า
“หนูมาเรียนวันศุกร์ค่ะ แล้วหนูจะมาคุยกับ
อาจารย์ตอนเย็นวันศุกร์
ก่อนกลับบ้านนะคะ”

เห็นแมะ
แค่นี้ก็ทำให้หนูเดินเข้าไปจับจองที่นั่ง
จิบน้ำชาในห้องทำงานของแกได้ทุกเย็นถึงค่ำของวันศุกร์

ดูเป็นธรรมชาติของนักศักษาหญิงผู้เอาจริงเอาจังกับการเรียน

แต่คุณพระช่วย !
เหมือนอาจารย์ส้มเช้งอ่านใจหนูออก
เหมือนแกจับแกวของหนูได้

อาจารย์ส้มเช้งอีเมล์กลับมาด้วยภาษาไม่มีน้ำหวานว่า
“หนูเรียนแล้วนะ แล้ววิชานี้อาจารย์สอนควบไปกับชั่วโมงของวันอังคาร
ถ้าหนูไม่มาเรียนวันอังคารด้วย มาเข้าฟังเฉพาะวันศุกร์นะ
เห็นจะไม่ได้นะหนูนะ ถ้าหนูจะมาเรียนทั้งวันอังคารกับวันศุกร์
อาจารย์ก็ยินดีต้อนรับหนูค่ะ ”

โห อาจารย์ส้มเช้งเคยเชื่อฟังคำหนูมาตลอด
ไม่เคยขัดใจหนู

มาเที่ยวนี้อาจารย์ใช้คำขาดกับหนู
หนูสงสัยว่าอาจารย์คงผูกใจแค้นให้กับหนูไว้อย่างแน่นแฟ้น
เพราะหนูเคยทำอาจารย์ส้มเช้งไว้เยอะแยะ


ยกตัวอย่าง
อย่างวันนั้นวันที่อาจารย์ส้มเช้งลืมแว่นสายตาคนแก่ของแก
ไว้ที่ห้องเรียนอีกตึกหนึ่ง

แกไม่มีแว่น แกก็สอนไม่ได้
ทันทีเหมือนรู้ใจ
หนูยกมืออาสาอาจารย์ส้มเช้งว่าหนูจะไปเอาแว่นมาให้แก

แล้วอาจารย์กับเพื่อนๆนักศึกษาทั้งชั้นก็มีอันเป็นไป

นั่งรอให้หนูกลับมาพร้อมแว่นตาของอาจารย์ส้มเช้งไป
เกือบ 20 นาที ก็ไม่เห็นหนูกลับเข้ามาในห้องเรียน

จนอาจารย์ส้มเช้งต้องออกไปตามหาหนู

อาจารย์ส้มเช้งไปเจอหนูยืนคุยกับเพื่อนที่ข้างบันไดตึก
อย่างร่าเริงสนุกสนาน

อาจารย์ส้มเช้งถึงกับอึ้งไปนิด
แต่ก็คุมอารมณ์ฉุนไว้ ยิ้มแล้วบอกว่าจะตีก้นหนู

หนูก็ใช้วิธีหวานเข้าใส่
ขอโทษขอโพยไปตามเรื่อง

อาจารย์ส้มเช้งเป็นอาจารย์ต่างชาติ
แกไม่มีกึ๋นสักเท่าไหร่หรอกค่ะ
แกตามลูกไม้ของหนูไม่ทันหรอกค่ะ

แต่ตอนนี้หนูซึ้งแล้วค่ะว่าอาจารย์ส้มเช้งไม่เคยให้อภัยหนู
ที่หนูทำแกไว้หลายเรื่อง ป่วนแกไว้หลายครา

การปฏิเสธหนู ไม่อนุญาตให้หนูเข้าเรียนวิชาแกในวันศุกร์
คงเป็นการแก้แค้นของอาจารย์ส้มเช้งเป็นแน่



แล้วหนูก็หมดปัญญาจะชักหุ่นอาจารย์ส้มเช้ง

แต่ยังไงๆ หนูก็หาเหตุผลมาเดินวนเวียนหน้าห้องทำงาน
ของอาจารย์ของหนูได้อยู่ดี

หนูเก่งอยู่แล้ว
เก่งตลอดด้วย

โดยไม่ต้องอาศัยบารมีของอาจารย์ส้มเช้ง อิๆ Smiley




Free TextEditor





Create Date : 13 พฤษภาคม 2552
Last Update : 13 พฤษภาคม 2552 9:20:12 น. 0 comments
Counter : 862 Pageviews.  

akebi1
Location :
กรุงเทพฯ Japan

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ka-ki-ku-ke-ko คะ คิ คุ เคะ โคะ
เล่าจิปาถะจากญี่ปุ่น

สงวนลิขสิทธิ์เนื้อหาและรูป
[Add akebi1's blog to your web]