กระผมต้องการนักศึกษาชายคนนั้น ตอน2 ขึ้นเว็ปไปแล้วได้คิดว่า เอ๊ ทำไมหัวเรื่องยาวฟะ ไอ้ที่สั้นๆไม่มีรึไง ย้ำทำซ้ำอีกทีได้ไหม ความจริงชอบสั้นๆ แต่ฝีมือดีไม่ถึง เอิ๊ก ชื่อเรื่องเลยยาว ตั้งใหม่ดื่อๆตรงนี้เลยนะ ว่า   กระผมชอบเด็กผู้ชายฮะ  Free TextEditor อาจารย์ N กระซิบบอกตัวเองในหัวใจกุหลาบของแกว่า... กระผมเคยเรียนภาษาไทยกับอาจารย์ส้มเช้งฮะ นานมาแล้วฮะ สิบปีนิดๆเห็นจะได้ แต่อาจารย์ส้มเช้งแกลืมกระผมสนิท เมื่อกระผมมาเจอแกอีกที ตอนกระผมเข้ามาเป็นอาจารย์มหาตลัยเดียวกับแก แกเห็นผมแล้วแกทำหน้าเหลอฮะ อาจารย์ส้มเช้งแกเป็นโรคคนแก่ ความทรงจำเลือนลาง กระผมรู้นะฮะว่าที่แกมองหน้ากระผมนิ่งเป็นจิ้งจกบนกำแพงนะเป็น เพราะหัวสมองของแกกำลังดิ้นสุดแรง พยายามเหลือหลายอยู่นานกว่าจะนึกออกว่ากระผมเป็นใคร นั่นแน่ มีเสียงถามมาโน้นแล้วไงว่า กระผมเป็นอาจารย์สอนอะไร กระผมเรียนมาทางภาษาศาสตร์ฮะ กระผมต้องขอบพระคุณฟ้าเบื้องบน ขอบพระคุณบรรพบุรุษของตระกะหรู่นของกระผมด้วยฮะ ที่ให้กระผมเกิดมานอกจากพกอะไร ที่แสดงว่ากระผมเป็นเพศชายแล้ว กระผมยังพกเอาความสามารถทางภาษามาด้วย กระผมเก่งหลายภาษาฮะ ภาษาอังกฤษรึ โอ๊ย ไม่พููดถึงหรอกฮะ ของตายอยู่แล้ว พูดกับกระผมด้วยภาษาจีนดูสิฮะ กระผมตอบได้รวดเร็วเป็นไฟ รึจะมาประลองภาษาเวียดนามก็ได้ฮะ กระผมต๊าได้สบายๆราวกับว่ากระผมเคยเป็นชาวเวียดมาก่อน ยังไงยังงั้นเชียวฮะ อ้อ แต่ยกเว้นภาษาไทยฮะ กระผมไม่ได้โทษอาจารย์ส้มเช้งนะฮะ ไม่กล้าโทษแกหรอกฮะว่าแกสอนห่วย ความผิดของกระผมเองฮะ กระผมมีจุดอ่อนตรงอักขระไทยฮะ ภาษาอะไรก็ไม่รู้ เหตุไฉนถึงได้สับสนซับซ้อนซ่อนเงื่อน ทำเอากระผมกระมิดกระเมียนเคลื่อนย้ายไปเอาดี กับภาษาจีนกับภาษาเวียดนาม จนกระทั่งได้มาเป็นอาจารย์หนุ่ม แต่หัวใจสาวนี่แหละฮะ กระผมขอสารภาพนิดนึงฮะ แม้กระผมไม่ค่อยแม่นภาษาไทยก็จริง แต่กระผมก็พอถูไถเจรจาต๊าอ้วยได้ฮะ ถ้าเป็นภาษาทักทายขั้นพื่นฐาน เพราะกระผมไปเที่ยวเมืองไทยทีไร กระผมได้เจอเพื่อนชาย หนุ่มพันธ์กุหลาบ พืชพันธ์เดียวกับกระผมเยอะแยะฮะ คราไหนครานั้นแหละฮะที่กระผมได้ใช้ประโยชน์จาก ภาษาไทยที่อาจารย์ส้มเช้งอุตสาห์ประส่งประสาทให้กระผม อย่างเต็มพลัง โน้นฮะ อาจารย์ส้มเช้งตัวปะติ๋วนั่นแหละ ถ้าเห็นไกลๆก็แทบจะไม่เห็น ตัวแกเล็กจริงๆ แกกำลังมองกระผมมาจากหน้าต่างบนตึกนั้นฮะ กระผมรู้นะว่าแกกำลังมองผม อย่างสนเทห์ หมุนกล้องย้ายสายตาไปทางอาจารย์ส้มเช้งกันค่ะ โน้น จากมุมตึกข้างขวาสนามหญ้า อาจารย์ส้มเช้งกำลังก้าวเท้าขึ้นบันไดตึก แกกำลังจะไปสอนหนังสือ แต่บังเอ๊ญบังเอิญที่สองตาของแกมองออกไป นอกกระจกหน้าต่างบานโตหน้าบันได โอ้...นั้น N เซ็นเซนี่ โห กำลังหัวเราะโยกตัว อย่างมีความสุขร่างเริงเบิกบาน ท่ามกลางนักศึกษาหนุ่มสี่ซ้าห้าคน อาจารย์ส้มเช้งหัวเราะหึๆเพราะ N เซ็นเซกำลังยืนเอ่นสะเอวอยู่ตรงกลางกลุ่มพอดิบพอดี หันซ้ายก็หนุ่ม หันขวาก็หนุ่ม ตรงหน้าเป๊ะๆก็หนุ่ม ตรงเยื้องๆข้างหลังก็หนุ่ม หนึ่งหนุ่ม สองหนุ่ม สามหนุ่ม สี่หนุ่ม โห ...ห้าหนุ่ม สุโขโหตุ น่าเป็นสุขเหลือหลาย..... ตั้งแต่นั้นมาภาพอาจารย์หนุ่ม N กับกลุ่มนักศึกษาหนุ่มๆ ก็มาปะตาของอาจารย์ส้มเช้งบ่อยขึ้นเรื่อยๆ คนเราถ้าลองเริ่มติดใจสงสัยอะไรสักอย่างแล้ว กรรมตามทัน อะไรสิ่งนั้นก็มักจะปรากฎให้เห็นเป็นประจำ ยอดกรรม ยอดเวรของอาจารย์ส้มเช้งจริงๆ จบตอน2 มีต่อแน่ๆ เร็วๆนี้ Create Date : 09 มกราคม 2553 Last Update : 9 มกราคม 2553 19:18:50 น. 0 comments Counter : 699 Pageviews.   Share Tweet