รูปเมื่อหนึ่งทศวรรษก่อน ปิดหน้าร้อนไปเกือบเดือน จากสบายๆ ซะหยายอารมณ์ไปวันๆ ได้สองสามอาทิตย์ก็ชักเบื่อ อยู่บ้านนอกเอกขเนกไปได้หน่อยก็ลุกขึ้นทำขยัน จัดโน่น เก็บนี่ สักพัก ก็เจอรูปนี้ ในกองกระดาษที่มีทั้งดีและที่เป็นขยะไปแล้ว (แล้วทำไมไม่ทิ้งล่ะ ตั้งเป็นกองเชียว) หยิบรูปขึ้นมาพิจารณาดูโฉม อ๋อ ชั้นนี้ในปีนั้นเหรอ หนุ่มคนนี้ สาวคนนั้น ยายนี่ ยายนั่น พ่อนี่ พ่อนั่น จบแล้วก็แยกย้ายไปแต่ละสาละทิศแห่งวิถีชีวิตของเด็กๆเหล่านี้ อืม..คนนี้แต่งงานแล้ว มีลูกคนที่สาม เพิ่งส่งเนนคาโจ สอคอสอ มารายงานเมื่อปีใหม่ที่แล้ว ... อ้อ...คนนี้ คนนั้น ไปทำงานที่เมืองไทย แล้วก็ยังไม่ได้ฤกษ์ กลับบ้านเกิดเมืองนอนเสียที ป่านนี้คงเก่งภาษาไทยมากกว่าอาจารย์แล้วล่ะมัง.. เจอครั้งสุดท้ายเมื่อหลายปีก่อน ที่กรุงเทพฯ ที่เชียงใหม่ หนอย...ทำเก่ง พาอาจารย์ไปกินสุกี้ พาอาจารย์ไปเที่ยวดอยสุเทพ โดยอาจารย์ไม่ต้องจ่ายตังส์เอง เพราะ ลูกศิษย์(เก่าและแก่เป็นผู้ใหญ่)เป็นคนเลี้ยง ทำอาชีพสอนคนให้เก่ง ให้รู้ ให้มีวิชา บางทีแสนเหนื่อย (บ่นเป็นประจำ) แต่ผลสุดท้าย ไม่ขาดทุนหรอก กลับมีกำไรชีวิตตรงนี้แหละ ถ้าพวกเขาเป็นลูกศิษย์ที่มีจิดใจ มีหัวใจ จดจำความดีของอาจารย์ไว้บ้าง โดยวัน เดือน ปี เวลาที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่มีสิทธิ์ทำลายความผูกพันของเราต่อกัน ได้เลยแม้สักนิด ภาษาญี่ปุ่นเขาบอกว่าอาชีพครูเป็นอาชีพศักดิ์สิทธิ์ เรียกให้เท่ว่า เซอิโชคุ 聖職　seishoku อาจจะจริง ไม่ใช่อาจจะจริงก็ได้ สำหรับเรา แต่มันจริง เลยแหละ สำหรับอิชั้น ชื่นใจมากๆเวลาที่รู้ ที่เห็น ที่รู้สึกว่า... เด็กๆเหล่านั้นยังไม่เคยลืมเรา แล้วยังใช้สิ่งที่เราบรรเจิดให้เขาเป็นประโยชน์กับชีวิตของพวกเขา ดูรูปไป ก็.... สารพัดจะคิด....ยังไม่ลืม ยังไม่เคยลืม จำได้ทุกหน้า ทุกรอยยิ้ม ความหวังดีที่เคยให้เด็กๆเมืองซากุระกลุ่มนี้ยังไง แม้ตอนนี้ก็ยังไม่จางหาย ยังอยากให้ลูกศิษย์เหล่านี้มีความสุข สมหวัง นำชีวิตของตัวเองไปในทางที่ดี ตลอดไป และตลอดกาล เหมือนรอยยิ้มถาวรของพวกเขาในรูป รูปนี้ถ่ายตอนจบชั่วโมงสุดท้ายของเทอมปลาย ก่อนคริสมาส ก่อนปีใหม่ ดูตัวเลขบนกระดานก็รู้ว่าปีไหน ....คิดเบ็ดเสร็จก็ครบหนึ่งทศวรรษพอดี Create Date : 21 สิงหาคม 2553 Last Update : 21 สิงหาคม 2553 12:53:03 น. 0 comments Counter : 638 Pageviews.   Share Tweet