BlogGang.com : : akebi1 : ผัวเมียหน้ากาก ตอน 5

ผัวเมียหน้ากาก ตอน 5

พักไว้ซะนานไม่ได้ต่อ ยุ่งมากๆค่ะ จะเอาหัวเดินแทนตี๊นอยู่แล้ว

นับวันนับคืน เมื่อไหร่มันจะถึงเวลาพักร้อนตับซักทีหว่า เครียด

วันนี้มาต่อนิดเดียว ต่อยาวๆหัวยังไม่เดิน

เม็ดบ๊วยหนึ่งเม็ดที่ฮานาโกะวางไว้บนข้าวในกล่องปิ่นโต
ก็เป็นเม็ดบ๊วยขนาดเดิมสีเดิม ถึงเวลาจะผ่านไป

ฮานาโกะเรียนรู้ชีวิตแต่ไม่เคยยอมรับว่าที่นี่เป็นจุดปลายทางของหล่อน

หล่อนนอนตาค้างดูเพดานทุกคืน
นอนฟังเสียงกร่นเบาๆของผู้ชายคนนี้ทุกคืน
และตื่นขึ้นทำกล่องข้าวปิ่นโตให้เขาให้ลูกๆทุกเช้า

ดวงอาทิตย์ปีนจากขอบโลกขึ้นสูงเหนือฟ้า
กรุงโตเกียวในตอนเช้า
แล้วก็ตกลงลับหายไปในตอนค่ำ

ชีวิตของหล่อนเป็นอย่างนี้
จนค่ำหนึ่งในปีที่ 10 ของชีวิตการแต่งงานของหล่อน

ทาโร่ซึ่งบัดนี้ได้กลายเป็น"ผู้ช่วยศาสตราจารย์" ไปแล้ว
ผุดโผล่จากตำแหน่งอาจารย์ไม่มียศในที่สุดมามาดๆ

ความเจริญได้ยกตำแหน่งครั้งนี้ก็ไม่ได้สร้างหรือเพิ่มความพอใจ
ให้ฮานาโกะนัก หล่อนบอกกับตัวเอง วาสนาหล่อนต้องมีมากกว่านั้น

ทาโร่กลับเข้าบ้าน ร้องว่า "ทะไดมะ" (กลับมาแล้ว) จากทางเข้าบ้าน
วางกระเป๋าเอกสารไว้บนโต๊ะเล็กในห้องนั่งเล่นแล้วเดินเข้าไปล้างมือ
ในห้องน้ำ

ฮานาโกะนั่งอยู่บนโซฟา ช้อนสายตาขึ้นมองตามร่างทาโร่
หัวใจหล่อนเต้นเงียบๆ

มันเหมือนทุกวัน ไม่มีอะไรแปลกใหม่

ทาโร่เดินเข้ามานั่งข้างหล่อนแล้วบอกหล่อนว่า

"ผมจะได้ไปเมืองไทย ทางการเขาต้องการอาจารย์สอนภาษาญี่ปุ่น
ในกรุงเทพฯ"

ฮานาโกะคิดว่านี่คือสิ่งใหม่ๆที่หล่อนอยากได้มานาน

ฟ้าใหม่อาจนำสิ่งที่หล่อนต้องการมาให้
อย่างน้อยก็การเปลี่ยนแปลงจากชีวิตในแฟลต์เก่าๆสำหรับข้าราชการ
ที่หล่อนอยู่ตอนนี้

ถึงแม้เมืองไทยจะเป็นประเทศที่ด้อยพัฒนาก็ตามเถอะ

ถึงแม้เมืองไทยจะไม่ใช่เวทีสำหรับผู้หญิงใฝ่สูงเช่นหล่อนก็ตามเถอะ

ถึงแม้ว่าเมืองไทยอาจไม่ให้อะไรหล่อนดังหวังก็เถอะ

ยังดีกว่าการทำปิ่นโตทุกเช้า

ยังดีกว่าการเอาขยะไปทิ้งทุกวันจันทร์ พุธ ศุกร์

ยังดีกว่าการไปกินน้ำชากับพวกโอะคุซังในแฟลต์ทุกอาทิตย์

โอ เมืองไทย.... โอ กรุงทเพฯ ....หล่อนคิด

Create Date : 14 มิถุนายน 2552

Last Update : 14 มิถุนายน 2552 19:43:26 น.

0 comments

Counter : 716 Pageviews.