ลึกสุดใจ...ยังไงก็รักเธอ เคยฟังเรื่องราวความรักมากมายจากหลากหลายผู้คน แต่ละคนล้วนมีความรักที่แม้อยากจะลืม..แต่ก็มิอาจลืม บางคนเป็นความรักที่...ไม่มีวันจะลืม ในความทรงจำเหล่า่นั้นบรรจุทั้งความหวานชื่น ความเศร้า เสียงหัวเราะ และคราบน้ำตา ยามพรากจาก สุดท้าย...พวกเขาผ่านวันเวลาเหล่านั้นมาอย่างภาคภูมิ จนเมื่อถึงจุด ๆ หนึ่ง เรื่องราวเก่า ๆ กลับเป็นเรื่องควรค่าให้จดจำ ทั้งความสุข ความเศร้า การพบ การลาจาก ฉันแปลกใจเสมอว่าทำไมพวกเขาเหล่านั้นจึงยิ้มกับมันได้อีกครั้ง หลังจากต้องเจ็บปวดอย่างมากมาย ฉันว่า...เวลาเป็นยา่รักษาบาดแผลของจิตใจได้อย่างวิเศษ บางคนพูดถึงอดีตคนรักของตนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เล่าถึงความสุขเมื่อได้พบเจอ ความสุขยามได้อยู่ด้วย และยังคงมีรอยยิ้ม...แม้ปัจจุบันจะไม่มีใครคนนั้นอยู่เคียงข้างอีกแล้ว สิ่งที่เขาบอกด้วยแววตาที่เปี่ยมสุขคือ "ไม่เสียใจเลย..ที่เคยรักเขา" บางทีฉัีนควรจะเรียนรู้ว่า....... ความรัก แม้มีเงาแห่งความพลัดพรากอยู่ด้วยเสมอ แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ ยามเมื่อรักกัน เราดีต่อกันแค่ไหน เพื่อที่ว่าต่อไปข้างหน้า ในวันที่เราไม่รักกัน เราจะไม่ต้องเสียใจว่า เราควรจะทำให้ดีกว่านี้ .........ฉันหันมามองตนเอง......... ในชีวิตนี้พบเจอกับการพลัดพรากมากมาย แต่กับผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นคนรัก ฉันกลับไม่เคยได้พบเจอ เมื่อค้นลึกลงไปจนสุดหัวใจ เงาของใครคนหนึ่งที่ทาบทาอยู่นั้น กลับเป็นเธอคนเดียวที่อยู่ด้วยกันในตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าตัวเองโชคดีกว่าคนอื่นหรือเปล่า กับการไม่ต้องพบเจอการจากพรากจากคนอันเป็นที่รัก ถ้าหากว่ามันเป็นความโชคดีของฉัน อย่างน้อยฉันก็ยินดีรับมันไว้อย่างเต็มใจ นี่อาจเป็นโชคเพียงอย่างเดียวของฉัน ท่ามกลางความโหดร้ายนานาที่ถาโถมเข้าหาฉันอย่างไม่หยุดพัก หากฉันเปรียบเหมือนเรือที่ลอยอยู่ท่ามกลางพายุกล้า เธอคงเปรียบเหมือนประภาคารส่องแสงสว่างผ่านความมืด บอกให้เรือน้อยอย่างฉันได้รู้ว่า หนทางข้างหน้านั้น คือที่ปลอดภัย คือแสงนำทางให้ฉันหลุดพ้นจากความโหมกระหน่ำนี้ บางที......ในโชคดีครั้งนี้ ฉันควรที่จะเรียนรู้การถนอมรักษาเอาไว้ให้ดีที่สุด และเหนือสิ่งอื่นใด ยามที่ฉันตื่นนอนมาทุกเช้า โดยที่ข้างตัวฉันยังคงมีอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นนี้โอบประคองอยู่ ฉันจะบอกตัวเองทุกครั้งยามลืมตาตื่น และย้ำกับตัวเองทุกครั้งยามปิดตาลงว่า "ฉันรักเธอ แสงสว่างในชีวิตฉัน.....รินจัง" สำหรับคืนนี้ฝันดีราตรีสวัสดิ์ค่ะ คิดถึงรินจนบ่นไปตามเรื่องค่ะ อิอิ   Create Date : 15 มกราคม 2552 6 comments Last Update : 15 มกราคม 2552 22:56:30 น. Counter : 879 Pageviews. Share Tweet

ดูท่าจะเหงามากเลยนะคะเนี่ย คุณรินไปกี่วันคะ ถ้าไปนานกว่านี้คงได้มีคนหงอยตายแน่ๆ อิอิ   โดย: nana IP: 125.25.74.38 15 มกราคม 2552 23:02:12 น.

กว่ารินจังจะกลับ สงสัยบลูจังสติแตกแหกกระเจิงแน่ๆ ทั้งคิดถึง ทั้งเหงา แย่จังเลยเนอะ เอาน่า แค่ 3 อาทิตย์เอง - -" อยู่คนเดียว เหงาจัง แง๊ๆๆๆๆ (เอิ๊กกกกกกกกก) แต่รินจังไม่อยู่เนี่ย ห้ามเหลวไหลออกนอกลู่นอกทางน๊า ไม่งั้นจะฟ้องรินด้วย ครั้งนี้เห็นทีโอ่งราชบุรีได้ใช้งานแน่ๆ หุหุ   โดย: จิ๊บจัง IP: 117.47.4.110 16 มกราคม 2552 0:03:29 น.

รินจังไม่อยู่คุณบลูค่อยขยันอับบล๊อคหน่อยนะคะเนี่ย คิดซะว่า ยิ่งห่างกันยิ่งทำให้เห็นถึงคุณค่าของเค้ามากขึ้น รักเค้ามากขึ้นแล้วกันนะคะ   โดย: Bud Ice IP: 82.32.185.4 16 มกราคม 2552 15:40:27 น.

แอบมาอ่านอยู่พักนึงแล้วค่ะ พี่สองคนน่ารักมากๆ หวานซะ ถ้าเหงาก็มาอัพบ่อยๆ นะคะ มาฝากตัวเป็นแฟนคลับ อิอิ   โดย: faitotoro IP: 114.128.96.240 17 มกราคม 2552 11:40:08 น.

พบ พราก เป็นธรรมดาเนาะ เราต้องแข็งแรงก็เหตุนี้ สวัสดีนะคะ ตามมาจาก leslady นุ   โดย: k.fang IP: 118.172.36.231 17 มกราคม 2552 18:00:59 น.

เข้ามาพบโดยบังเอิญ แต่พอได้อ่าน ก็อืม..รู้สึกได้ถึงความรักความอบอุ่นที่ลอยอบอวลอยู่ในนี้ ก็เลยย้อนไปตามอ่านมาจนหมด (ฝากรอยไว้บ้างประปราย อิอิ) และทุกครั้ง ก็จะต้องมีรอยยิ้มติดที่ริมฝีปาก ให้ได้รู้สึกถึง "ความสุข" ที่คุณเผื่อแผ่มาถึงคนอื่น ๆ ด้วย อย่างน้อย..ก็ฉัน..คนหนึ่งล่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้   โดย: kero IP: 202.149.24.161 19 มกราคม 2552 19:45:35 น.