วันนี้...เมื่อไม่มีเธอ
วันนี้บลูอยู่คนเดียวค่ะ เพราะรินกลับญี่ปุ่นไปเยี่ยมพ่อแม่ รู้สึกผิดเหมือนกันนะคะเนี่ย เอาลูกสาวเค้าข้ามน้ำข้ามทะเลมาถึงนี่ได้ วันนี้อากาศหนาวจังเลยค่ะ แปลกจังบ้านที่เคยอบอุ่น มีแต่เสียงหัวเราะ กลับเงียบลงอย่างผิดตา นังสำลีแมวตัวกวนยังทำท่าทาง งงๆ เดินตามหาริน อย่างแปลกใจว่า เจ้านายตัวขาวๆ ใจดีๆที่เล่นกับมันทุกวัน ตอนนี้หายไปไหนหนอ แม้แต่เจ้าสีทองหมาตัวป่วนก็ยังนอนทำหน้าเหงา ๆ เอาคางเกยกับบันไดอย่างรู้ว่าวันนี้มีเจ้านายของมันหายไป 1 คน
การกินข้าวคนเดียวท่ามกลางบ้านกว้าง ๆ แบบนี้ไม่สนุกเลยนะคะ อาหารที่เคยอร่อยกลับไร้รสชาติอย่างน่าประหลาด จากที่กินได้อย่างอร่อย ตอนนี้เหลือเพียงแค่กินเพื่อประทังความหิว บ้านที่ถึงแม้จะเปิดไฟทั้งบ้านจนสว่างไปหมด (รินรู้โดนบ่นแน่ๆเลย ) แต่ก็ดูมืดทึม แม้จะเปิดหนังที่สนุกแค่ไหน เพลงเพราะเพียงใด บ้านก็ยังดูเ้งียบเหงา
แปลกนะคะ บ้านหลังเดิม แต่เพียงขาดสิ่งหนึ่งสิ่งใดไป กลับดูเปลี่ยนแปลงไปได้ถึงเพียงนี้ บางทีการคุ้นเคยกับการมี "เรา" ทำให้บลูลืมไปว่า ความโหดร้ายของการอยู่โดย"ไม่มีกัน"นั้น น่ากลัวเพียงไหน วันนี้ฟ้าปิด ท้องฟ้าไม่มีแม้แต่แสงจันทร์ให้ชื่นชม
ระเบียงบ้านขาดสาวร่างสูงที่ชอบส่องกล้องมองฟ้า เก้าอี้เอนนอนที่ถูกวางไว้เป็นคู่ยามนั่งมองดาวด้วยกัน ตอนนี้มีเพียงคนเดียวที่นอนดูท้องฟ้าอย่างเหงาๆ
ฟรุ๊ตสีเงินวางอยู่ตรงหน้า ฟรุ๊ตที่รินมักจะอ้อนวอนขอให้ช่วยเป่าให้ฟังเสมอๆ รินบอกว่าเสียงมันโรแมนติค แม้เพลงที่เธอชอบให้เล่นนั้นจะเล่นวนซ้ำไปซ้ำมาซักเท่าไรเธอก็ไม่เคยเบื่อ
ตอนนี้เสียงเพลงที่เธอชอบถูกบรรเลงขึ้นอีกครั้ง สายลมพัดแรงจนบลูอยากจะหวังว่ามันจะช่วยพัดพาเสียงนี้ไปให้ถึงเธอ...ที่อยู่ไกลกันคนละฝากฟ้า เพื่อจะบอกเธอว่า เพลงนี้บลูเป่าให้ริน....ด้วยความคิดถึง
สำหรับคืนนี้ฝันดีราตรีสวัสดิ์นะคะ
ปล.รินกลับมาเร็วๆเซ่ บลูเหงาจะตายอยู่แล้ว แง๊ๆๆๆ
Create Date : 14 มกราคม 2552 |
|
5 comments |
Last Update : 15 มกราคม 2552 0:45:13 น. |
Counter : 842 Pageviews. |
|
|
|
แม้จะอยู่คนละฟากฟ้า แต่ก็เป็นผืนฟ้าเดียวกันค่ะ ลองฝากให้ลมพัดหอบเอาความคิดถึงไปฝากเธอคนนั้นดูซิคะ