ทะเลสาบดาล ที่ศรีนาการ์
เดิน (พายเรือก็ได้เอ้า) เข้าสู่ห้วงน้ำแห่งความเหงา สร้อยเศร้าอ่อนล้าไร้แรงฝืน ปล่อยเปล่าเปลี่ยวเชี่ยวกรากกระชากกลืน ทิ้งใจดิ่งสู่ความปวดร้าวอันยาวนาน

จากมามาลิ่วล้ำ ลำบาง บางยี่เรือลาพราง พี่พร้อง เรือแผงช่วยพานาง เมียงม่าน มานา บางบ่รับคำคล้อง คร่าวน้ำตาคลอฯ (นิราศนรินทร์ - นายนรินทร์ธิเบศร์)

ยามสนธยา

ตอนเช้าที่ดาลมีติดตลาดขายผลไม้แบบwhole sale ชาวบ้านจะพายเรือกันมาในเรือจะมีผักต่าง ๆที่ปลูกเอาไว้ แล้วก็จะเริ่มเจรจาความซื้อขายต่อรองกัน ถ้าราคาถูกใจก็ขายกันไป ถ้าไม่ถูกใจมีโยนเงินคืนด้วย เงื้อง่าไม้พายใส่กันพองาม ทั้งตลาดมีแต่ผู้ชายทั้งนั้นเพราะผู้หญิงต้องอยู่บ้าน เห็นผู้หญิงมาคนเดียว นั่งหัวเรือ สามีพายท้ายเรือ คุณลุงบรรทุกฟักทองมาเต็มลำไม่มีใครซื้อเลย ตั้งแต่ฟ้ามืดจนฟ้าสาง จนฟ้าสว่างคาตา พวกเราก็เชียร์คุณลุงกันใหญ่ ในที่สุดคุณลุงก็ขายได้ คนซื้อเหมายกลำเลย โล่งใจแทนคุณลุง

คนนี้เขาไปซื้อนานแผ่นเล็ก ๆเมื่อเช้าตรู่ คาดว่าน่าจะซื้อไปให้คนในครอบครัว เขาคงไม่เข้าใจว่าจะถ่ายทำไมกันฟระ

ผู้หญิงก็มีออกมาพายเรือกันยามเย็น

Create Date : 11 สิงหาคม 2551 |
|
7 comments |
Last Update : 12 สิงหาคม 2551 15:34:01 น. |
Counter : 2432 Pageviews. |
|
 |
|