การวางตัวของ “คู่รัก” ในออฟฟิศ

คนจะรักกัน ไม่มีอะไรผิด ไม่มีอะไรไม่ดีงามในความรัก...
แต่ต้องเป็นรักที่มีความจริงใจ เกื้อหนุนกันในทุกระดับของความรู้สึก และที่สำคัญ ต้องมี "กาลเทศะ"

รัก...เหมือนจะเป็นเรื่องส่วนตัวของบุคคล สำหรับคนอื่น
ความรักของคู่รัก ควรจะเป็นแค่เรื่อง "ธุระไม่ใช่" แต่ในความเป็นจริงหาใช่เช่นนั้นไม่
เพราะไม่ว่าเราจะรัก หรือชังอยู่กับใคร เราต่างก็ยังเวียนว่ายอยู่ในวิถีของ "สังคม" เป็นส่วนหนึ่งของสังคมนั้นๆ
และมีผลกระทบเกี่ยวเนื่องไปถึงคนอื่นๆ ที่ร่วมอยู่ในสังคมเดียวกันกับเราด้วยเสมอ
ดังนั้น จึงต้องระมัดระวังเรื่องการวางตัว และการแสดงออกที่มีขอบเขตตามเงื่อนไขของสังคมให้ดีๆ

ขีดวงจำกัดของคำใหญ่ อย่างคำว่า สังคม ให้เล็กจำเพาะลงเหลือแค่คำว่า "ออฟฟิศ" หรือ "ที่ทำงาน" ดีกว่า

ดิฉันว่า ที่ไหนๆ ก็มีคู่รัก คนที่กำลังรักกัน หรือคู่ครองทำงานอยู่ในบริษัท หรือสำนักงานเดียวกันได้
หลายคนถามว่า ถ้าตกอยู่ในสถานการณ์ เช่นนั้น
ควรมีการวางตัวอย่างไร ถึงจะเหมาะสม และดูดี เป็นที่นิยมชมเชย มี 2 ข้อง่ายๆ ให้คำนึงค่ะ

1.Position (ตำแหน่งแห่งที่/หน้าที่/ความรับผิดชอบ)
ในที่ทำงาน เป็นที่ที่มีความคาดหมาย ว่าทุกคนมา เพื่อจะทำงาน ทำงานอย่างเต็มที่ ทำอย่างดี และมีประสิทธิภาพ
อันนี้เป็นความคาดหวังพื้นฐานนะคะ

มองตามข้อนี้ ใครจะรู้สึกดีกับใคร เป็นคู่รักของใคร เป็นคู่ครองของใคร ไม่ใช่เรื่องที่ "ออฟฟิศ" คาดหวัง
หรืออยากจะไปวุ่นวาย ตราบใดที่การงานในความรับผิดชอบของเขายังเปี่ยมประสิทธิภาพ
และไม่ไปรบกวน ทำลาย หรือวุ่นวาย จนเกิดการบั่นทอนประสิทธิภาพของคนทำงานคนอื่นๆ

คู่รักในที่ทำงาน ต้องเก็บความรู้สึกของคู่รักเอาไว้ในลิ้นชักส่วนตัว แต่ทุกก้าวย่างในที่นั้น ต้องระลึกอยู่เสมอว่า
เราคือ คนทำงานคนหนึ่ง มีหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย มีความรับผิดชอบ มีเป้าหมายที่จะต้องดำเนินการให้สำเร็จ

ดิฉันอยากจะชี้ให้เห็นถึงความสัมพันธ์ในแบบอื่นๆ ไปในคราวเดียวกันด้วยเลยว่า
ไม่ว่าจะเป็นคู่รัก คู่ครอง เพื่อนสนิท ญาติ หรืออะไรก็ตามที่เป็นเรื่องของความสัมพันธ์
มันต้องไม่อยู่เหนือไปกว่าความสัมพันธ์ในแบบ "โครงสร้างทางการงาน"

เพราะอะไรคะ
เพราะหากเราปล่อยให้ความสัมพันธ์ในแบบส่วนตัวอยู่เหนือ โครงสร้างการทำงาน
เพื่อนสนิทของเจ้านาย มิไยจะลามปาม กระด้างกระเดื่อง ไม่ฟังคำสั่งหัวหน้างานในสายงานของเขาดอกหรือ
เลขาฯ หน้าห้อง ซึ่งอาจกำลังเป็นว่าที่ภรรยาของเจ้านาย ไม่กลายเป็น "นายที่สอง"
เจ้ากี้เจ้าการจัดการสิ่งที่ "ล้ำ" ไปจากหน้าที่เลขานุการิณีรึคะ?

ดังนั้น เพื่อความเป็นระเบียบเรียบร้อยของที่ทำงาน ในเวลาทำงาน
จงใช้ความสัมพันธ์ในทางโครงสร้างของการทำงานเป็นหลักในการอยู่ร่วมกัน
เช่น หัวหน้าต้องพัฒนาทักษะความเป็นผู้นำให้ยอดเยี่ยม มีจิตวิทยาในการปกครอง มีความน่าเชื่อถือ น่านับถือ
แต่งเนื้อแต่งตัว พูดจา คิด และทำ ในลักษณะที่เป็นตัวอย่างที่ดีแก่ลูกน้องในสายบังคับบัญชาให้ได้

ลูกน้องเองก็ต้องเคารพ และรับฟังความคิดเห็นของหัวหน้า ไม่ว่าเขาจะเป็นเพื่อนซี้ตั้งแต่ชั้นมัธยมฯ มาก่อน
เป็นเพื่อนร่วมคาร์พูล เป็นญาติห่างๆ เป็นแฟน หรืออะไรก็ตาม

พอทุกคน ไม่เอาสัมพันธภาพแบบส่วนตั๊วส่วนตัวมาเกี่ยวข้อง การทำงานก็ลื่นไหลไปในระบบของการทำงาน
ขอเพียงมีการวางระบบที่ดี มีวิสัยทัศน์ที่ดี และมีบรรยากาศที่ดี การงานของออฟฟิศนั้นก็สำเร็จได้ง่าย
ไม่ต้องวุ่นวาย กับเรื่องซุบซิบนินทา เรื่องผิดใจกัน เพราะสัมพันธ์ส่วนตัว หรือเรื่องทาง "ความรู้สึก" อื่นๆ
ที่มักเป็นปัญหาโลกแตกอยู่เสมอ เช่น
คนนี้เป็นคนโปรดจึงได้ดี ก็แหงล่ะ...ไม่ค่อยชอบหน้าฉันนี่ เงินเดือนฉันถึงได้ปรับน้อยเหลือเกิน เหล่านี้เป็นต้น

ทุกคนต้องยืนอยู่บนตำแหน่งที่ทางการงาน คิด ทำ ประสาน สื่อสาร และร่วมงานกันด้วยความสมัครรักใคร่
ในฐานะคนที่ทำงานร่วมอยู่ในองค์กรเดียวกัน มีเป้าหมายเรื่องความสุข และความสำเร็จ
ผ่านความสุข และความสำเร็จขององค์กรเหมือนๆ กัน
ดังนั้น ต้องค้ำจุนให้องค์กรขับเคลื่อนไปอย่างมีระบบ ระเบียบ และมีความเข้มแข็งให้ได้
ความสุขความสมหวัง ก็จะถูกกระจายแบ่งปันมาถึงทุกคน ตามสัดส่วนที่สมควรเป็น!


2.Relation (ความสัมพันธ์/ข้องเกี่ยว)
ถามว่า ทุกคนจะเอาแต่ทำงาน ลูกเดียว ไม่เกี่ยวไม่ข้องกัน บรรยากาศมันจะดีไหม ก็คงไม่ค่อยดีนัก

คนในออฟฟิศ ต้องมีมิติเรื่องมนุษยสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน รู้จักทักทาย ใส่ใจ ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน
เห็นใจเมื่อเพื่อนประสบปัญหา ดีใจเมื่อเพื่อนประสบความสำเร็จ
สิ่งเหล่านี้เป็นหลักการพื้นฐานในการสร้างความสัมพันธ์ที่ดี และพัฒนาความสัมพันธ์นั้นๆ ให้ดียิ่งขึ้น

ดิฉันขอแนะนำว่า เมื่อทุกคนแยก หรือวางตำแหน่งทางการงานของตัวเองได้ถูกต้อง เหมาะสม
ตามข้อที่ 1 ที่แนะนำไปแล้ว ในมิติที่เป็นความสัมพันธ์ส่วนตัวนี้ คงไม่มีใครรู้สึกกินแหนงแคลงใจอะไร
ดังนั้น ในเวลาที่เป็นส่วนตัว เช่น ช่วงพักกลางวัน หลังเลิกงาน วันหยุด ฯลฯ
คุณก็ดำเนินบทบาทไปตามสัมพันธภาพส่วนบุคคลได้เต็มที่ ใครเข้าไปก้าวก่ายวุ่นวายโดยไม่ได้รับเชิญ
ก็จะถือเป็นเรื่องผิดมารยาทขึ้นมาทันที ทั้งนี้ ความสัมพันธ์ดังกล่าวนั้นต้องดำเนินไปบนทำนองคลองธรรม
หรือ ความถูกต้องดีงามที่สังคมยอมรับ

ความสัมพันธ์ ในทุกความสัมพันธ์นั้น มีทั้งการข้องเกี่ยว และไม่ข้องเกี่ยว ทุกคนต้องมีสติ ระลึกรู้ให้ได้ว่า
ระหว่างตนเอง กับอีกคน หรืออีกหลายๆ คน ควรที่จะข้องเกี่ยวกันมากน้อยแค่ไหน ในเวลาใด และในรูปแบบใด

ต่อให้เป็นคู่ควงกัน แต่เมื่ออยู่ในที่ประชุม ในห้องทำงาน หรือในเวลางาน ก็ต้องนึกให้ออกว่า
หน้าที่หลักคือ การทำงาน คือการบังคับบัญชา อยากจะจี๋จ๋า หรือบอกรัก ให้กำลังใจ เขียนการ์ดแผ่นเล็กๆ หรือ
ส่งเอสเอ็มเอสไปให้ โทรศัพท์ไปคุย ให้กำลังใจในช่วงเวลาสั้นๆ ไม่รบกวนการทำงาน ถือเป็นเรื่องไม่น่าเกลียด

และต่อให้เป็นเพื่อนสนิทกัน เมื่อขึ้นมาเป็นหัวหน้าเขา ในเวลาที่ต้องบังคับบัญชา ก็ต้องพักความเป็นเพื่อนเอาไว้
ใช้และร่วมงานกับเขา ตามความสามารถ และประสิทธิภาพของเขา มีศิลปะที่จะเล่นหัวพูดคุยเพื่อให้บรรยากาศดี
แต่ต้องไม่หลุดไปจากวิถีของหัวหน้า ลูกน้อง ในช่วงเวลานั้น
แต่หลังเลิกงานแล้ว จะไปเมาหัวราน้ำอะไรกัน ก็เป็นเรื่องส่วนบุคคล ที่ต้องคิดให้รอบคอบว่า
ความน่านับถือ ตลอดเวลางาน จะสูญสลายเสื่อมคลายไปด้วยหรือไม่

คน...หากมีสติระลึกรู้ในหน้าที่ และตำแหน่งแห่งที่ของตัวเอง ดิฉันคิดว่า เป็นเรื่องยากมากที่ความรู้สึกเป็นคู่รัก
หรือความรู้สึกแบบส่วนตัวอื่นๆ จะถูกล้วงควักออกมาใช้โดยไม่ตระหนัก จนก่อความวุ่นวายให้เกิดขึ้น

และต้องระลึกอยู่ตลอดเวลาด้วยว่า ความน่านับถือ ความน่าเชื่อถือ น่าศรัทธา น่าคบหา น่าครองคู่
ต้องมีอยู่ชนิดที่เป็นเนื้อแท้ของตัวเอง มิใช่เสแสร้งแกล้งทำ หรือเป็นบทบาทที่ต้องแสดง

ใครที่มีเนื้อแท้ดีงาม จะรู้จักการแสดงออกที่ดีงาม ไม่ว่าเวลางาน หรือเวลาส่วนตัว!

เรื่อง : ประณม ถาวรเวช สถาบันพัฒนาบุคลิกภาพ จอห์น โรเบิร์ต พาวเวอร์ส
ที่มา โพสต์ทูเดย์

Create Date : 17 มิถุนายน 2552		0 comments
Last Update : 17 มิถุนายน 2552 12:24:41 น.
Counter : 1032 Pageviews.
Share Tweet