ผมให้เดินหน้าเข้าไปหาบ้านหลังนั้น พอถึงชายไม้ที่ล้อมรอบบ้านอยู่ ผมก็ให้ตำรวจวิ่งเรียงรายไปล้อมทั้งสี่ด้าน และให้พร้อมที่จะยิงได้

ผมเชื่อแน่ว่าไอ้เปี๊ยกจะไม่ยอมให้จับเป็นแน่

ตำรวจของผมกระจายกันไปแล้ว ผมก็หมอบลง และให้ หมู่เทียมส่งเสียงเรียกมันให้ออกมาให้จับเสียดีๆ

สิ้นเสียงหมู่เทียม แสงไฟบนบ้านก็ดับมืดสนิท แล้วร่างของใครคนหนึ่งก็โดดออกมาจากทางหน้าต่าง วิ่งไปกลางทุ่งผมสั่งให้ตำรวจไล่ยิงติดตามไป

ใครคนนั้นหันมายิงโต้ตอบเป็นพักๆ ไม่มีใครถูกกระสุน แต่เราไล่ใกล้มันเข้าไป พอเข้ามาใกล้ระยะแม่นยำของกระสุน มันก็โดดไปหมอบอยู่กับคันนา

ผมสั่งให้ตำรวจของผมเรียงรายกันหมอบ ใช้คันนาเป็นที่กำบังเหมือนกัน แล้วตำรวจกับผู้ร้ายก็ยิงกันสนั่นทุ่ง

แต่ผมไม่ได้ลั่นกระสุนของผมสักนัด เพราะผมถือคติว่า ถ้าไม่เห็นเป้าชัด ผมจะไม่ยิง

การสงวนกระสุนเป็นของสำคัญไม่ใช่เอาเสียงปืนเป็นเพื่อน

แต่ตำรวจของผม ผมไม่ได้ทันสั่งการในเรื่องนี้ เขาจึงยิงกันสนุกมือ

ไอ้เปี๊ยกเสียอีกมันไม่ค่อยยิง มันหมอบนิ่ง นานๆ จึงจะส่งกระสุนออกมานัดหนึ่ง

ตรงที่ผมหมอบอยู่นั้นห่างจากไอ้เปี๊ยกชั่วคันนาคั่น ผมเห็นหัวมันตะคุ่มๆ อยู่ตรงหัวมุมคันนาตรงหน้า

มันฉลาด ใช้มุมคันนาเป็นที่กำบัง เพราะได้ทั้งสองด้าน   นานๆ มันจะผงกหัวขึ้นมายิงไปทิศทางที่แสงไฟจากปากกระบอกปืนของตำรวจของผมยิงออกไป

ส่วนตำรวจของผมนั้นยิงกันอย่างไม่ประหยัดกระสุน ผมต้องร้องตะโกนออกไป ให้สงวนกระสุนไว้บ้าง

ตัวผมเองคอยดักลั่นกระสุนตอนที่ ไอ้เปี๊ยก ผงกหัวยิงไปทางตำรวจของผม แต่กระสุนของผมนัดแรกที่ลั่นออกไปไปกระทบกับคันนา ดินกระจุย
       ผมเป็นคนขี้รำคาญเรื่องยิงกันยืดเยื้อยิ่งเป้าที่หมายไม่ชัดเจนอย่างนี้ ยิ่งรำคาญใหญ่

ผมลั่นกระสุนใส่ไอ้เปี๊ยก ไปอีกสองนัดก็หมดความอดทน

เงาหัวตะคุ่มๆของมัน มองเห็นอยู่ใต้แสงเดือน

ผมดีดตัวขึ้นยืนจังก้าเต็มตัวแล้วก็กดปากกระบอกปืนลงไปที่เงาหัวนั้น เป้าหมายเห็นชัดกว่าตอนหมอบอยู่

เสียงกระสุนลั่นปังออกไปเมาเซอร์ต่อด้าม เป็นปืนออโตเมติค ผมเหนี่ยวไกซ้อนลงไปอีก เสียงดัง แชะ

เหนี่ยวไกอีกทีมันก็เงียบ เพราะลูกเลื่อนไม่ทำงานเสียแล้ว กระสุนหมดแม๊กกาซีน

ผมทิ้งตัวลงกำบังคันนาเสียงปืนทาง ไอ้เปี๊ยก เงียบลงไปเหมือนกัน

ผมเห็นหัวของมันยังบังคันนาอยู่นิ่ง

ขณะนั้นทุกสิ่งเงียบสนิท

ตำรวจของผมคนหนึ่งค่อยๆ คลานเข้าไปหาที่ที่มันซุ่มอยู่ แล้วเขาก็ตะโกนร้องออกมาว่า
“ เสร็จแล้ว หมวด ”

แล้วเขาก็วิ่งไปยังร่างของมันที่ฟุบอยู่ที่หัวคันนา ใช้เท้าเคี่ยร่างของมัน แล้วยืนนิ่งมองดู ร่างของมันไม่ไหวติ่ง

       ผมลุกขึ้นจากที่นอนหมอบอยู่เข้าไปหาร่าง ไอ้เปี๊ยก มันนอนเอียงหน้าฟุบแนบหัวคันนานั้น เลือดจากหัวของมันไหลรินลงมาตามใบหน้า ตายสนิท

กระสุนเจาะกระโหลก กลางกระหม่อมของมันพอดี ผมบนหัวขาดกระจุย แหวกเป็นทางมองเห็นเลือดทะลักออกมาจากแผลตรงนั้น เป็นลิ่มๆ

ไอ้กระสุนนัดสุดท้ายที่ผมปล่อยออกไปด้วยความรำคาญนัดนั้น นั่นเอง

ผมยืนตัวเย็น  มองดูร่างของมัน แล้วมองดูปืนที่ถืออยู่ในมือ

ถ้าผมยิง ไอ้เปี๊ยกไม่ถูกนัดนั้น แล้วตอนที่ผมกระดิกไก หมายจะซ้ำ แล้วมันดัง แชะ นั้น ไอ้เปี๊ยกคงไม่ปล่อยผมไว้เป็นเป้านิ่งอย่างนั้นแน่นอน

คุณหลวงนรินทร์ฯทำผมเสียแล้ว ให้กระสุนมาสี่นัดเท่านั้นเอง

มันเป็นความบกพร่องของผมเองที่ไม่ได้ตรวจตรากระสุนให้ดีเสียก่อนที่จะออกมาทำงาน

Create Date : 31 มีนาคม 2560
Last Update : 2 เมษายน 2560 18:32:23 น.		1 comments
Counter : 481 Pageviews.
Share Tweet