จงให้ความสำคัญต่อสิ่งที่ถูกต้อง มากกว่าสิ่งที่ถูกใจ
Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2560
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
25 มิถุนายน 2560
 
All Blogs
 
เส้นทางชีวิต... กว่าจะถึง พันตำรวจเอก ตอนที่ ๑๑๙



การปฏิบัติงานของเราเริ่มขึ้นทันทีที่จัดตั้งกำลังเรียบร้อย และด้วยเหตุที่แต่ละคนต่างก็มีลูกน้องเป็นนักเลงเก่าๆ อยู่ การได้ข่าวโจรผู้ร้ายก็หาได้ง่าย เรียกว่า ข่าวมีมาก แต่การเงินก็ต้องเสียมากตามไปด้วยเพราะการหาข่าวอย่างนี้ ถ้าขาดเงินก็ขาดข่าว รัฐบาลท่านให้เงินเหมือนกัน แต่จำกัด พวกเราก็ต้องอาศัยความสามารถเฉพาะตัวเอาเองบ้าง ตามแต่ใครจะมีสมรรถนะแค่ไหน

ตอนนั้นทุกคนทำงานเพื่อความสงบเท่านั้น คนที่จะทำงานแบบนี้ ต้องเป็นคนที่เห็นงานเป็นเรื่องสนุก และใจรักงานแบบนี้ต้องเที่ยวมากไปตามแหล่งต่างๆ เพื่อการหาข่าว ฟังพวกนักเที่ยวเขาคุยกัน บางทีพวกนักเที่ยวเหล่านั้น เที่ยวไปด้วย ปล้นไปด้วยก็มี หาเงินมาเที่ยวด้วยการปล้น มันง่ายดีกว่าทำงานอย่างอื่น

การทำงานของหน่วยเราใชัวิธีจับตายมากกว่าจับเป็น เพราะถ้ารู้แน่จริงๆ แล้ว ก็ไม่ต้องให้เสียเวลาสอบสวน ทำสำนวนส่ง อัยการแล้วก็เป็นภาระของศาลให้ยุ่งยากอีกเปล่าๆ เราจะรบกวนศาลตอนที่มาชันสูตรพลิกศพเท่านั้น

ระยะนั้นพวกเราจึงได้ทำความรู้จักกับศาลกว้างขวางขึ้น พอศาลท่านเห็นหน้า ท่านก็ถามว่าคราวนี้ที่ไหนอีกล่ะคุณ

                เรื่องวิสามัญฆาตกรรมแบบนี้ ก็ต้องทำให้ถูก เรื่อง ทำรุ่มร่ามศาลท่านไม่เอาด้วย พวกเราที่เคยเข้าตะรางไปแล้วก็มี ช่วยไม่ได้ ทำสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ระวังตัว ก็ต้องรับกรรมไป ไม่มีใครช่วยได้ เพราะศาลนั้น ท่านเป็นผู้สถิตไว้ซึ่งความยุติธรรม ท่านซักถามอย่างละเอียด ข้องใจเมื่อใดก็ลำบากฉะนั้น การเล่นเรื่องอย่างนี้ไม่ใช่เล่นไม่ยาก ขอบอกว่า เล่นยากครับ

เป็นการเล่นที่เราเสี่ยงตัวของเราเองเพื่อความสงบสุขของประชาชน ตะรางนั้นไม่มีใครช่วยติดให้ ถ้าพลาดก็ต้องติดเอง ผู้บังคับบัญชาเบื้องสูงท่านจะมาช่วยอะไรก็ไม่ได้

เรายิงผู้ร้ายไปสักยี่สิบกว่าคนเห็นจะได้กรุงเทพฯ ก็เงียบสงบ ใครจะไปขวนใครปล้นใคร ก็ต้องคิดมาก ดีไม่ดีดันผ่าไปชวนเอาสายของเราเข้า ก็เรียบร้อยไป

รายที่มีผู้ร้ายมากก็เห็นจะมีอยู่สองราย

รายที่หนึ่งก็รายที่ปล้นบ้านนายทหารหญิงขององค์การด้านทหารของอังกฤษ ซึ่งแหม่มทหารนั้นแกมีนิวาสสถานอยู่ที่ปลายซอยนานาเหนือ เจ้าของบ้านยังไม่รู้ว่า จะถูกปล้น แต่เรารู้ เพราะคนของเรามาบอก เราก็จัดกำลังไปกันแต่พอสมควร ซุ่มอยู่บนรถที่ทำเป็นจอดเงียบๆอยู่ในระยะที่พอมองเห็นบ้านที่โจรมันจะเข้าปล้น พอพวกโจรมากันเป็นขบวนสัก หก-เจ็ดคนได้ ในรายนั้นพวกมันก็ตรงไปที่บ้านหลังนั้น  พอจะปีนบ้านเราก็ถึงตัว แล้วการยิงกันอย่างขนานใหญ่ก็เกิดขึ้น  เราจับเป็นได้สามคนร้าย เป็นศพไปสี่

วันนั้นผมได้เห็นคุณพี่สารวัตร พจน์ ของผม เดินหน้าไล่ยิง ตามผู้ร้ายคนหนึ่งไปเหมือนไล่ตีเด็ก เสือนั่นหนีไป หันมายิงไปแต่คุณพี่ไม่ยักหยุด เดินหน้ายิงเอายิงเอาจนเสือนั่นล้มจนได้ เสร็จแล้ว ผมถามว่า ทำไมทำยังงั้นถ้าลูกปืนที่มันยิงสวนมาโดนเข้าจะว่ายังไง

คุณพี่ตอบว่ากำลังมัน ไม่รู้หรอกว่ากำลังเสี่ยงอะไรอยู่

อีกราย ที่บ้านคุณมณเฑียร พานิช นายห้าง สรรพานิชสโตร์ขายโต๊ะ และอุปกรณ์บิลเลียด ที่สี่กั๊กพระยาศรี แต่บ้านแกอยู่ถนนเพชรบุรีใกล้กับสถานทูตจีนสมัยนั้น

     รายนี้สายมาบอกว่า พวกที่จะเข้าปล้นแกมีเกือบสิบคน เป็นพวกทหารปลดปล่อยส่วนมาก

   พวกเราเข้าไปอยู่ในบ้านแกตั้งแต่เย็น ให้เจ้าของบ้านหลบอยู่ข้างบนเงียบๆ

   คืนนั้นพวกโจรเข้าบ้านเอาเกือบสามทุ่ม แผ่ขยายแถวเข้ามาเหมือนหน่วยทหารจะเข้าโจมตี ไม่รู้ว่าพวกเราคอยต้อนรับอยู่ที่ชานบ้านบังระเบียงอยู่นั่นเอง ก็เปิดฉากการยิงกันขึ้นอย่างมโหฬาร 

      รายนี้ผู้ร้ายเสร็จคาที่ห้าคน อีก สอง-สามคนหนีเข้าไปในสวนที่อยู่ติดบ้าน พวกที่มีหน้าที่ติดตามก็มีอยู่สามคน ไอ้เทียน พันศักดิ์ แล้วก็ผม เรียกกันว่า เคลียร์พื้นที่ ออกไปดูว่า ยังมีหลงเหลือหลบซ่อนอยู่ที่มุมมืดที่ไหนอีกหรือเปล่า อาวุธของแต่ละคน คือปืนกลมือ

     พอข้ามท้องร่องสวน ไปหน่อยก็เห็นพุ่มไม้ตรงหน้าไหวยวบยาบ ก็ร้องออกไปว่า “ใครอยู่ตรงนั้น ให้ออกมาเสียดีๆ ”

      มีคนก้าวออกมาจากพุ่มไม้นั้นยกมือหราออกมา แล้วร้องว่า “อย่ายิงครับ ผมเป็นตำรวจ ”

  สอบถามได้ความว่าเป็นตำรวจจากโรงพักพญาไท เจ้าของท้องที่ สารวัตรเขาให้มาซุ่มดักอยู่ที่ตรงนั้น คอยดักโจรที่จะหนีมาทางนั้น

     หน้าสิ่วหน้าขวานอย่างนั้น เอาคนมาซุ่มอยู่ก็ไม่บอกพรรคพวก จะตายเอาเปล่าๆ เคราะห์ดีที่ไม่เจอเอาคนสะดุ้งปืน เห็นอะไรเป็นยิง ทำไมสารวัตรเขาทำอย่างนั้นก็ไม่ทราบ

     ตั้งแต่นั้นมาพวกเราก็เลยไม่ยอมให้ทางท้องที่มาร่วมงานด้วย ไม่ว่าจะเป็นการไปยิงในท้องที่ไหน เราเพียงแต่แจ้งให้ทราบเท่านั้น ป้องกันการเข้าใจผิด

      วันนั้นได้ความว่า เครื่องลายครามของท่านเจ้าคุณ เลขวณิชฯ แตกไปหลายใบ โดนกระสุนหลงหลุดเข้าไปทางหน้าต่าง บ้านของท่านอยู่ตรงข้ามทิศทางยิงพอดี แต่อยู่ตั้งไกล ทำไมลูกปืนมันไปถึงได้ก็ไม่รู้ ท่านไม่ได้คิดค่าเสียหายอะไร ถือว่า เป็นการปฎิบัติหน้าที่ของตำรวจปราบโจร พวกเราก็ต้องไปกราบขออภัย และขอบคุณท่าน

        การยิงครั้งนั้นมีทหารแขกของหน่วยทหารอังกฤษคนหนึ่ง ถูกยิงตายร่วมกับพวกโจรด้วย ทางหน่วยทหารอังกฤษมาที่กอง มาสอบถามเรื่องราวจะขอดูสำนวนการสอบสวนวิสามัญฆาตกรรม

        ฝรั่งมันก็เสือกยังงี้ มันเคยตัว คิดว่าเราเป็นเมืองขึ้น เราก็ไล่มันไป สงสัยอะไรให้สอบถามทางรัฐบาล เราจะตอบทางนั้น มันก็หายเงียบไปไม่มีหน่วยไหนของทางราชการสอบถามเรามา





Create Date : 25 มิถุนายน 2560
Last Update : 25 มิถุนายน 2560 21:48:07 น. 1 comments
Counter : 471 Pageviews.

 


โดย: ก้นกะลา วันที่: 26 มิถุนายน 2560 เวลา:20:33:32 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ธารน้อย
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [?]




New Comments
Friends' blogs
[Add ธารน้อย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.