มีฝรั่งอเมริกันอยู่สองคน คนหนึ่งเป็นลูกชายของอาจารย์ใหญ่ โรงเรียนกรุงเทพคริสเตียน ผมลืมชื่อเขาไปเสียแล้ว

อีกคนเป็นนายทหารชั้นพันตรี ชื่อ ริชาร์ด กรีนลีย์ ส่วนลูกชายอาจารย์ใหญ่คริสเตียนนั้นยศ ร้อยเอก ยังหนุ่มแน่น เขากินอยู่หลับนอนและปฏิบัติงานกันอยู่ใต้จมูกญี่ปุ่นยังงั้นเอง แถวๆ ถนนพระอาทิตย์

ไอ้ยุ่นมันมีหน่วยของมันตั้งอยู่เหมือนกันที่ตรงป้อมหัวมุมถนน มันคอยจับตาดู บ้านมลิวัลย์ อยู่ มันก็ให้น่าสงสัย บ้านอะไร ประตูปิดเงียบแต่มีคนเข้าออกบ่อยๆ

ตอนที่พวกนี้เขาเกิดกลัดมันขึ้นมานี่ซิที่ยุ่ง ทั้งฝรั่ง ทั้งไทยต่างก็ยังหนุ่มแน่นกันทั้งนั้น อยู่นานๆ ไป ความเรียกร้องทางธรรมชาติชักจะเกิดของพรรค์นี้ มันไม่เข้าใครออกใคร เวลามันเกิดงุ่นง่านขึ้นมาก็จะระงับยาก พวกเขาก็ขอร้องให้พาพวกเขาไปปล่อยความหงุดหงิดเสียบ้าง มันคั่งค้างจนหกออกมาแล้ว

ผมก็ต้องพาเขาไป

คนไทยนะไม่ยุ่งยาก เพราะไปที่ไหน ก็ไม่มีใครสงสัย แต่งตัวให้เหมือนผู้คนธรรมดาเขาก็ไม่มีใครสงสัย

พวกฝรั่งนี่ซิที่ยุ่ง แล้วฝรั่งมันก็อยากเป็นเหมือนกัน อาศัยที่ผมมีลูกน้องเป็นเจ้าของซ่องอยู่แยะในท้องที่ก็พอทำได้

วันดีคืนดีผมก็สั่งปิดบ้านของพรรคพวกหลังหนึ่ง ไม่รับแขกซะวันนึง ใครเคาะประตูก็ให้บอกว่าหยุดกิจการชั่วคราว แต่ข้างในเปิดห้อง ระดมพวกผู้หญิงเกรดดีๆ หน่อย มารับแขก พวกนี้เขามีงบประมาณจ่ายไม่อั้นอยู่แล้ว ได้รับความสะดวกก็ไม่ทำให้เจ้าของบ้านผิดหวัง แต่รายการอย่างนี้ จะเปิดบ่อยนักไม่ได้ ซักเดือนละครั้ง พอได้

พวกฝรั่งนี่ต้องเอาขึ้นรถตู้ไป ไม่ให้มองเห็นจากนอกรถ ถึงที่ก็เอารถเข้าบ้าน ปล่อยผีฝรั่งเข้าป่าช้าไป พวกผู่หญิง หรือเจ้าของบ้านถามก็บอกว่าเป็นพวกฝรั่งเยอรมัน ห้ามไอ้หรั่งพูดเด็ดขาด ถ้าดันส่งภาษาออกมา ก็ต้องรู้ว่า ไม่ใช่เยอรมัน – พันธมิตรญี่ปุ่น –ไทย

พวกไอ้กันก็ได้แต่ปฏิบัติกิจ คุยไม่ได้ แต่ความอุตริของมันก็ยังมีจนได้ พอรถญี่ปุ่นผ่านมาให้เห็น มันก็ร้อง “ เฮ้แจ๊ป” ขึ้นมาเฉยๆ พวกเราก็ต้องตีหน้าแจ้งมันแล้วร้อง “ เฮ้ แจ๊ป ” ไปด้วย ไม่ให้ไอ้ยุ่นมันสงสัย

ไอ้พวกนี้เป็นเสียยังงี้

และไม่ใช่ว่าพี่ยุ่นแกไม่รู้แกว มันรู้ว่า ต้องมีอะไรแน่ๆ มี่บ้านมลิวัลย์ มันคงจะส่องกล้องแอบมองดูความเคลื่อนไหวในบ้าน จากป้อมที่อยู่หัวทางเลี้ยวถนนพระสุเมรุจะเข้าถนนพระอาทิตย์นั่น

วันหนึ่งมันก็จัดขบวนแถวทหาร แต่งเครื่องแบบ แบกปืน มากันประมาณ หก-เจ็ด คน เดินแถวผ่านหน้าบ้านเล่นเสียยังงั้น ไม่ทำอะไร แล้วบางทีอยู่ดีๆ มันก็ทำเรือโยงของมันเสีย แล้วปล่อยลอยน้ำ มาผูกไว้ที่ท่าน้ำของบ้าน ซึ่งมีโป๊ะลอยอยู่แต่ในเรือมันไม่มีกำลังอะไร มีแต่ช่างเครื่อง และนายท้าย กับลูกเรืออีก สอง คน แล้วมันก็ทำเป็นแก้เครื่องเรืออยู่ตรงนั้น

พวกเราที่อยู่ในบ้าน ก็ต้องเตรีบมตัวกันเงียบๆ แล้วให้คนใช้ในบ้านออกมาดูมัน ส่งภาษายังไงกับมัน มันก็ไม่รู้เรื่อง แล้วมันก็ออกเรือไปเฉยๆ ทำไม่รู้ไม่ชี้

มันอาจจะมาเตือนก็ได้

Create Date : 11 มิถุนายน 2560
Last Update : 15 มิถุนายน 2560 21:51:06 น.		1 comments
Counter : 513 Pageviews.
Share Tweet