วันหนึ่งผมพักอยู่ที่บ้านในตรอกโรงหนัง ไอ้เสือพวกนี้คนหนี่ง เข้ามาในบ้านหอบเอาเหล้าฝรั่งมาหลายขวด แม่โขงก็มีมาให้ผมที่บ้าน 

          ผมสอบถามมันว่า มันงัดเข้าไปได้ยังไงก็เขามียามเฝ้าทั้งคืน มันก็ว่า

“ก้อ ไอ้ยามนั่น มันใครที่ไหน ไอ้เมี้ยนยังไง มันก็ทำเป็นหลับเสียก็สบายแล้ว ”

ผมจะแก้ไขอะไรก็ไม่ได้เสียแล้วเพราะเช้าแล้ว และผมจะต้องรีบไปเข้าเวรตอนบ่าย ตั้งแต่เที่ยงถึงหกโมงเย็น

ผมให้มันกลับไป   แล้วทิ้งของไว้กับผมก่อน อย่าไปเที่ยวคุยอะไรให้พวกมันฟัง

พอผมรับเวรตอนเที่ยงไม่ทันไร เจ้าหน้าที่ของบริษัทจังหวัดก็มาแจ้งความเรื่องที่ร้านค้าถูกงัด และเหล้าหายไปหลายขวด ของอื่นก็ไม่มีหาย หายแต่เหล้า

ผมรับแจ้งความแล้ว ก็ต้องไปดูสถานที่เกิดเหตุตามระเบียบ

ฝีมือไอ้เสือของผมไม่เลว มันเก็บเหล้าไปเป็นแถวเป็นแนว ทิ้งไว้ไม่กี่ขวด คิดราคาตอนนั้นหลายร้อยบาท  เงินเดือนของผมหลายเดือน ถ้าจะคิดกันจริงๆ

คนแจ้งความเขาสงสัยยามของเขาเหมือนกันว่าจะเป็นใจกับคนร้าย

เก่ง– สงสัยไม่ผิด

คืนนั้นผมก็เรียกไอ้จอมงัดมาที่บ้าน แล้วสั่งมัน

“คืนนี้ มึงเอาของไปคืนเขาให้หมด แล้วเรียงข้าวของเขาให้เรียบร้อย ให้ไอ้ยามเพื่อนมึงดูแลต้นทางให้ด้วย ใครจับได้กูไม่รู้ พวกมึงต้องเข้าตะรางทุกคน ”

ผมไม่รับรู้ว่าพวกมันจะทำกันยังไง ไล่ให้มันไปจัดการตามสั่ง แล้วผมก็เข้านอน

รุ่งขึ้นเช้าผมไปสถานีตำรวจ ตอนเช้าเป็นเวรสารวัตร เจ้าหน้าที่หญิงคนเดิมที่มาแจ้งความเรื่องถูกงัดร้านเอาเหล้าไป เมื่อวานนี้ มาโรงพัก  มาถอนแจ้งความว่าของที่มาแจ้งว่าถูกคนร้ายงัดร้านเข้าไปขโมยเอาไปเมื่อวานนี้ บัดนี้เขาได้คืนหมดแล้ว  เหล้าทุกขวดกลับเข้ามาเรียงกันอยู่ในตู้อย่างเดิมเรียบร้อย เหมือนไม่มีเหตุอะไรเกิดขึ้น

สารวัตรเรียกผมเข้าไปในห้อง ถามผมว่า ผมเป็นเวรที่รับแจ้งความเมื่อวานนี้ใช่ไหม เจ้าหน้าที่หญิงของบริษัทจังหวัดคนนั้นจำผมได้ แกก็ยืนยันด้วยว่า เป็นเวรของผม

“ ดีที่มาแจ้งความในเวรเขา ” สารวัตรของผมพูด “ถ้าเป็นเวรอื่น อาจจะไม่ได้คืน ”

พูดเป็นปริศนาเสียอีก

ผมก็จัดการให้เขาถอนแจ้งความ

“ฉันไม่ได้แจ้งความเท็จนะคะ ” เจ้าหน้าที่คนนั้นพูดกับผม

“ เมื่อวานนี้คุณก็ไปดูที่เกิดเหตุแล้ว ว่ามันถูกขโมยไปจริงๆ เดี๋ยวไปดูอีกซิคะ มันกลับมาวางอยู่อย่างเดิมได้ยังไงก็ไม่ทราบ ไม่มีหายซักขวดเดียว ”

“ ไม่ต้องไปดูหรอกครับ ” ผมว่า “ เพราะเป็นการถอนแจ้งความ  คุณก็คงแน่ใจแล้วว่า ไม่มีอะไรหาย คราวหน้ามีอะไร ก็มาใหม่อีกได้ครับ ”

“แล้วมันจะกลับมาอย่างเก่าอย่างนี้อีกไหมคะ ” ช่างถามเสียด้วย

เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องเกรียวกราวในวงการตำรวจนครบาล  ยังไม่เคยมีปรากฏในประวัติการณ์ของกรมตำรวจ ที่ของที่ถูกแจ้งหายแล้วกลับมาคืนที่อย่างเดิมได้อย่างประหลาดอย่างนี้

ผมถูกทางผู้ใหญ่ในนครบาลตั้งข้อสังเกตุว่า เป็นหัวหน้าโจรในเขตท้องที่ ได้รับเกียรติดีไหมครับ

แทนที่จะได้รับความดีความชอบ  บริษัทจังหวัดก็นับว่าเป็นส่วนของราชการ น่าจะให้คำชมเชย

นอกจากจะไม่ชมเชยแล้วยังยัดเยียดตำแหน่งหัวหน้าโจรให้เสียอีก