เส้นทางชีวิต ... กว่าจะเป็นพันตำรวจเอก ตอนที่ ๑๓๒
ระหว่างที่ผมพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านพญาไทนั้น วันหนึ่ง พี่เชื้อก็มาหาที่บ้าน บอกว่ามาเยี่ยม เพิ่งจะรู้ว่า ผมไม่ได้ไปทำงาน และเกิดเรื่องอุบัติเหตุ แล้วพี่เชื้อก็บอกอีกว่าพี่เชื้อจะต้องไปเป็น ผู้ช่วยเลขานุการรัฐมนตรีมหาดไทย ตอนนั้นพี่เชื้อ เป็นสารวัตรแผนก ๑ ของกองกำกับการ ๑ กองสอบสวนกลาง ซึ่งตอนนั้นยังเป็นเพียงกองบังคับการมีกองกำกับการอีกสามกอง กำกับอยู่ ในกองบังคับการสอบสวนกลาง แผนก ๑ของพี่เชื้อ เป็นแผนกที่มีหน้าที่ในการสืบสวน และสอบสวนคดีประทุษร้ายร่างกายถึงแก่ความตายอย่างเดียว พี่เชื้ออยากให้ผมไปรับตำแหน่งนี้แทน ผมก็กินตำแหน่งสารวัตรอยู่แล้ว ผมบอกพี่เชื้อว่าผมยังนอนเจ็บอยู่อย่างนี้ จะไปทำงานได้อย่างไร พี่เชื้อบอกว่า ไม่เป็นไรคุณก็พอที่จะลุกไปไหนมาไหนได้บ้างแล้ว อีกไม่กี่วันก็คงจะเป็นปกติ ตำแหน่งนี้เป็นตำแหน่งใหญ่มีอำนาจสืบสวนสอบสวนทั่วประเทศ และทำงานเฉพาะแต่คดีฆ่ากันถึงตายเท่านั้น พี่เชื้อไม่อยากให้ใครมาแทน พี่เชื้อต้องไปอยู่กระทรวงมหาดไทยแน่ ตามวิถีการเมืองขณะนั้น พี่เชื้อไม่อยากให้ผมปฎิเสธ ผมก็ต้องยอมรับ คำสั่งแต่งตั้งผมให้ไปเป็นสารวัตรแผนก ๑ กองกำกับการที่ ๑ กองบังคับการตำรวจสอบสวนกลางก็ออกมา เมื่อผมพอที่จะกะย่องกะแย่งไปทำงานได้แล้ว ผมไม่ต้องไปมอบงานที่สถานีตำรวจภาษีเจริญ เพราะผมมอบหน้าที่ให้ผู้กำกับการฯ ไปแล้ว เพียงแต่ส่งคนไปขนของของผม ออกจากบ้านพักที่นั่น กลับมาที่บ้านบางลำพูก็เรียบร้อย ผมย้ายที่นั่งทำงานมาอยู่ตึกสอบสวนกลางรับมอบหน้าที่จาก พี่เชื้อ เท่านั้นเอง กินตำแหน่งสารวัตรที่มีอำนาจสืบสวนและสอบสวนคดีประทุษร้ายถึงตายทั่วประเทศ งานนั้นคงจะน้อย แต่ถ้ามีให้ทำ ก็ต้องหนัก เพราะต้องเป็นคดีที่ทางท้องที่ทำไม่ได้ แล้วจึงจะมาถึงมือสอบสวนกลาง ผมได้ยศ ร้อยตำรวจเอก ที่นั่น เมื่อรับตำแหน่งแล้วไม่กี่วัน งานของผมที่นั่นแทนที่มันจะเป็นเฉพาะ คดีประทุษร้ายถึงตายเท่านั้น มันกลับมีงานจรมาให้ผมทำอีก จะเป็นเพราะเบื้องบนเห็นว่า งานของผมมันน้อย ก็เลยมอบเรื่องใหญ่ที่ไม่ได้อยู่ในข่ายงานของผมมาให้ทำ เรื่องนั้นคือ เรื่องที่ผู้แทนทางเหนือคนหนึ่งมาเบิกผ้าห่มจำนวนหลายพันผืนไปจากรัฐบาล บอกว่า จะเอาไปแจกจ่ายให้คนยากคนจนทางภาคนั้นที่กำลังหนาว และไม่มีเงินที่จะซื้อผ้าห่ม รัฐบาลท่านก็ให้ไป แต่ผ้าห่มเหล่านั้นแทนที่จะถึงมือคนยากคนจน มันกลับไปปรากฏอยู่ในท้องตลาด เรียกว่า เอาไปขายเอาดื้อๆ แต่เงินจะเอาเข้ากระเป๋าหรือเปล่า หรือว่า เอาเงินไปแจกแทนผ้าห่มก็ยังไม่รู้ ทางผู้ใหญ่ในกรมตำรวจก็มอบหมายงานนี้มาให้กองสอบสวนกลาง ท่านผู้บังคับการก็โยนแหมะมาที่กองกำกับการ ๑ ผู้กำกับการก็โยนมาให้ผม ท่านปลอบใจ แกมยอด้วย ว่า ยังไม่เห็นใครที่จะสางเรื่องนี้ได้ ต้องมือขนาดผมจึงจะได้ เข้าใจยอเสียด้วย ถึงผมจะใม่ใช่คนบ้ายอผมก็ต้องรับงานนี้ และตอนนั้น งานใหญ่ๆของผมก็ยังไม่มี
Create Date : 14 กรกฎาคม 2560 |
Last Update : 25 กรกฎาคม 2560 4:29:14 น. |
|
1 comments
|
Counter : 340 Pageviews. |
|
|