เส้นทางชีวิต ... กว่าจะเป็นพันตำรวจเอก ตอนที่ ๑๓๕
ตำแหน่งสารวัตรในกอง ๒ ยังไม่ว่าง ผมก็ต้องไปประจำอยู่ก่อน ก็ดี ผมพอใจ และถูกใจอยู่บ้าง ในงานของตำรวจสันติบาล และโดยเฉพาะ ตัวผู้กำกับการสันติบาลกอง ๒ ตอนนั้น คือ พันตำรวจตรี ประจวบ กีรติบุตร
ผมนิยมในตัวท่านอยู่แล้ว ก่อนที่จะสั่งย้ายผมไปที่นั่นคุณหลวงสังวรณ์ฯ ได้เรียกตัวผู้กำกับฯประจวบ ไปพบ และว่า จะส่งตัวผมมาอยู่ด้วย จะเอาไหม ผู้กำกับฯ ประจวบ ตอบทันทีว่า เอาซีครับ
ผมโดดข้ามตึกมาอยู่สันติบาลด้วยความพอใจ และสบายใจ
ผู้บังคับการสันติบาลตอนนั้น คือ พันตำรวจเอก หลวงสัมฤทธิ์สุขุมวาท
ผมอยู่กอง ๒ อย่างคนว่างงาน ยังไม่ถูกใช้งานอย่างไรในตอนต้น
ผมไม่ได้บอกเริ่องนี้กับพี่เชื้อ ไม่อยากรบกวนใคร
ผมไม่ค่อยมีงาน ผมก็ออกเที่ยวของผม กลับไปสนุกกับพรรคพวกอีก ที่สโมสรสหมิตร ก็พวกกองตรวจเก่าๆ ของผมนั่นแหละ ทุกคนยังอยู่ที่เดิม ไม่มีใครโยกย้ายไปไหน
ผมอยู่กอง ๒ ไม่กี่เดือน ก็ได้เรื่อง
ที่ว่าได้เรื่องนั้น ไม่ใช่เรื่องกับนายอย่างที่เคยๆ มา เพราะนายที่นี่น่าเคารพนับถือทุกคน
ตอนนั้นข่าวคราวทางด้านรัฐประหาร ชักจะหนาหู รัฐบาลกำลังง่อนแง่น แต่ตัวอธิบดีตำรวจยังคงเดิม ท่านมาจากทหารเรือเรื่องการเมืองจึงไม่ค่อยสันทัด
ผู้บัญชาการทหารบกคือ คุณหลวงอดุลย์เดชจรัส
นายกรัฐมนตรีคือ คุณหลวงธำรงนาวาสวัสดิ์ และท่านปรีดีเป็นรัฐบุรุษอาวุโส
รัฐมนตรีส่วนมากมาจากพลเรือน และสังกัดพรรคการเมืองสหชีพ กับแนวรัฐธรรมนูญ มีนโยบายทางการเมืองโน้มไปทางสังคมนิยม ไม่แดง แต่ชมพูเรื่อๆ
คอร์รัปชั่นมีอยู่ทุกหัวระแหง และในวงราชการทั่วๆไป รัฐบาลตั้งองค์การสรรพาทหารขึ้นมาเพื่อลดค่าครองชีพของราษฎร ด้วยการขายของถูกกว่าราคาตลาด มี ดร. ทองเปลวชลภูมิ เป็นหัวหน้าองค์การ จัดการซื้อสินค้าจำเป็นจากพ่อค้าในราคาแพง แต่เอามาขายให้ลูกค้าขององค์การ ในราคาถูก ของพวกนี้ไม่ค่อยจะถึงมือประชาชนคนเดินดินทั่วๆไป กลับไปตกอยู่กับพ่อค้าเสียเป็นส่วนมากกลับไปกลับมาหลายตลบ
หนังสือพิมพ์เริ่มโจมตีรัฐบาล และชาวบ้านเริ่มรู้ถึงความเหลวแหลกในการบริหารงานของรัฐบาล
ผมอยู่สันติบาลกอง ๒ ซึ่งมีหน้าที่สืบสวนเรื่องการเมืองโดยเฉพาะ ได้รับทราบข่าวนี้หนาหูว่าจะมีพวกทหารกลุ่มหนึ่งโค่นล้มรัฐบาล และในช่วงระยะเวลานั้น เป็นช่วงที่ประชาชนกำลังเบื่อหน่ายกับการปกครองของรัฐฯ เสียเป็นส่วนมาก
เรียกว่าประชาชนกำลังอยู่ในสภาพที่พร้อมที่จะยอมรับความเปลี่ยนแปลง
ญาติผู้ใหญ่ของผมคนหนึ่ง ซึ่งเป็นผู้บังคับการตำรวจอยู่ภูธร เรียกตัวผมไปพบที่บ้าน แล้วบอกว่ามีพรรคพวกจะทำการรัฐประหาร อยากจะให้ผมร่วมมือด้วย
ความจริงในช่วงนั้นใครก็ได้ที่มีกำลังลุกขึ้นมาโค่นล้มรัฐบาล ก็จะมีคนยินดีต้อนรับทั้งนั้น เหมือนผลไม้ที่สุกงอม พร้อมที่จะหล่นลงมาอยู่แล้ว
ผมน่าจะฉวยโอกาสร่วมมือด้วย แต่ผมไม่เอา ผมเป็นตำรวจสันติบาล มีหน้าที่ขัดขวางการโค่นล้มรัฐบาลโดยเฉพาะ ผมจึงเรียนท่านผู้ใหญ่ท่านนั้นไปว่า ขอให้ผมคิดดูก่อน
ผมนำความเรื่องนี้ไปพูดกับพี่เชื้อ
พี่เชื้อก็พาผมไปพบกับ ท่านปรีดี ที่ทำเนียบท่าช้าง ผมก็เรียนท่านปรีดี ถึงเรื่องนี้ว่าจากการสืบสวนของผม จะมีผู้ทำการโค่นล้มรัฐบาลด้วยกำลังแน่นอน และผมถูกชวนด้วย แต่ผมขอที่จะไม่บอกว่า ผู้ที่มาชวนผมนั้นเป็นใคร
ผมขอให้ท่านระวังตัวด้วย และจัดการอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อเป็นการป้องกัน และรักษาสถานภาพของรัฐบาลเสียใหม่
ท่านปรีดีไม่ได้สนใจเรื่องนี้นัก ได้แต่ขอบใจผมเท่านั้น ผมก็ลากลับมา
ข้างคุณหลวงธำรงฯนายกรัฐมนตรี ก็ให้สัมภาษณ์ หนังสือพิมพ์ ท้าให้ผู้ที่คิดจะล้มรัฐบาลรับทำไวๆ เมื่อไรก็ได้ พร้อมเสมอที่จะรับมือ
การที่คุณหลวงธำรงฯกล้าพูดอย่างนั้น ก็เพราะเชื่อฝีมือท่านผู้บัญชาการทหารบก พลเอก หลวงอดุลย์เดชจรัสที่มีฉายาว่า นายพลตาดุ ท่านผู้นี้เป็นผู้ที่ทหารเกรงกลัว และเป็นเพื่อนที่สนิทสนมกับ ท่านปรีดี และจอมพล ป.พิบูลสงคราม
แล้วใครจะกล้านำกำลังจากไหนมาทำรัฐประหาร
ความประมาทอันนี้เองที่ทำให้เกิดเรื่อง
| Create Date : 25 กรกฎาคม 2560 |
| Last Update : 26 กรกฎาคม 2560 2:37:37 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 817 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [