ดาวกระพริบ ลมรำเพยเชยพัดสะบัดแผ่ว เหมือนเสียงแว่ว... "แสนรัก"... แทรกวรรคถาม ลมจำนรรจ์หรือท่านพยายาม พรมรักตามพลิ้วผสมอยู่คมคำ ดาวกระพริบระยิบพร่างอยู่กลางฟ้า เหมือนสายตาสบสานนานฉนำ รัตติกาลสลับเดือนอยู่เงื่อนงำ แต่เนตรพร่ำคำรัก...ไม่วรรคเลย... เอาเข้าไป...   Create Date : 25 มกราคม 2551     3 comment Last Update : 25 มกราคม 2551 9:08:20 น.     Counter : 382 Pageviews.   Share Tweet

แสนรัก จนผ่านหนาวมาสองครั้งก็ยังหนาว ฤๅต้องผ่านอีกคราวให้หนาวสั่น ฤๅต้องข่มสะกดจนหมดวัน รึต้องข่มทั้งชีวันจะดับลง ตอบสายตาเมียงมองที่พร้องเนตร อันเป็นเหตุร้อยรุมให้ลุ่มหลง รัดหัวใจเราสองปองพะวง มิหน่ายลงสักเวลาวินาที ถึงดาวเลื่อนเดือนลับอาทิตย์ล่วง แต่ใจเราสองดวงจะคงที่ ไม่ลาลับตามแรงแสงรวี หรือริบหรี่ตามแสงดาวบนหาวไกล รักจะคงนิรันดร์แม้วันผ่าน แม้โลกรานเดือนจะดับลับไถง รักเราคงเนาแนบแอบสองใจ มิมีใครหยั่งรู้ว่าคู่รัก อัสดงลับลาที่ฟ้าโพ้น พาใจโอน...เอนไหวให้ตระหนัก ลับทิวาฟ้าแดงเพราะแรงรัก ที่ส่งไปไกลนักทุกวรรคตรึง วักขอบฟ้ามาเรียงเป็นเสียงแผ่ว กระซิบพอยินแว่วว่าคิดถึง... ร้อยอักษรวอนจิตคิดคะนึง ว่าคนหนึ่งคอยหาย... อยู่ปลายฟ้า กรกุณารี   Create Date : 18 มกราคม 2551     8 comment Last Update : 18 มกราคม 2551 13:32:59 น.     Counter : 320 Pageviews.   Share Tweet

สามคำที่เขียนผิด สืบเนื่องจากหนังสือที่แปลไป ลองอ่านๆดู ก็พบว่าเขาไม่ได้แก้สำนวนที่เพียรกลั่นกรองออกมาแต่อย่างใด ดีใจว่ามันคงโอเคในแง่บรรณาธิการ แล้วก็ได้พบว่า ตัวเองเขียนหนังสือผิดมาตั้งนานอยู่สามคำ เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับการสะกดคำมาก และพบว่าตัวเองจะขัดข้องมากหากเห็นใครเขียนหนังสือผิด เพราะคิดไปขนาดที่ว่า คนที่เขียนหนังสือผิดก็เหมือนคนใส่เสื้อลืมติดกระดุม เดินอ้าอกออกมานอกบ้าน หรือลืมรูดซิป อ้าอะไรก็แล้วแต่... มันน่าอายถึงเพียงนั้น... คำที่ได้รับการแก้ไขให้ถูกต้องมีดังนี้ ๑. ปิติ ซึ่งแปลว่าปลาบปลื้ม ยินดีนั้น ที่ถูกต้องต้องเขียนโดยใช้สระอี เป็น ปีติ ด้วยมีรากคำมาจากคำว่า ปรีติ หลงใช้สระอิมาทั้งชีวิตเลย อ๊าย อาย... ๒. พาล ซึ่งต้องการจะแปลว่าทำท่าว่า คำที่ถูกต้องต้องใช้ น หนู สะกด เช่นประโยคที่ว่า พานให้คิดว่าเขาก็เป็นคนอย่างนั้นไปด้วย หลงใช้คำว่า พาล มาตั้งนานในความหมายนี้ เพราะเป็นคนพาลไง... ส่วนคำสุดท้ายที่โดนแก้นั้น คงต้องขอพูด(เขียน) ยาวหน่อย เพราะหัวแข็ง... ๓. มุขตลก เขาแก้ให้เป็น มุกตลก มาแล้วไง... คำเจ้าปัญหา ถกกันมิมีวันจบสิ้นเลิกรา และไม่ยอมเลิกด้วย... นี่... สองคำแรกที่ได้รับการแก้ไขนั้นถือเป็นการมาติดกระดุมและรูดซิปให้อย่างที่รู้สึกอายเมื่อปรากฏต่อสาธารณชนในอาการแต่งตัวไม่เรียบร้อยไปตามนั้น และต่อไปนี้ก็จะไม่เขียนผิดอีก หนูสัญญา... แน่นอนว่า ก่อนที่จะยอมอย่างนั้น ก็ตามคลิกที่หน้าพจนานุกรมราชบัณฑิตฯ ที่พึ่งที่เดียวเพื่อยีนยันความถูกต้อง จึงได้รู้ว่าตัวเองเขียนผิดมาเนิ่นนาน นับได้เกือบครึ่งศตวรรษ ในวงเล็บ ตามอายุที่ล่วงเลยมาจนถึงวันนี้ ส่วนคำว่ามุขตลกนั้น ก็ตามเช็คด้วย แล้วพบว่าในนั้นเขาก็เขียนอย่างที่โดนแก้มาด้วยคือใช้ ก ไก่กุ๊กๆ ไม่ใช่ ข ไข่ อยู่ในเล้า อย่างที่เราเคยใช้ อยากจะผ่านเรื่องความหมายว่า มุขแปลว่า ปาก หรือแปลว่า หน้า เช่นคำว่า มุขปาฐะ ที่แปลว่าเรื่องที่เล่าสืบทอดด้วยปาก คือไม่ได้จดจารไว้ให้เป็นลายลักษณ์อักษร หรือคำว่า มุขเด็จ จัตุรมุข ซึ่งพวกนี้เป็นคำเรียกสถาปัตยกรรมที่สร้างไว้อยู่ทางด้านหน้าของตัวอาคาร มีชื่อเรียกกันไปตามนั้น อยากจะผ่านความหมายคำว่ามุก ไปเหมือนกัน เพราะมันมีความหมายเดียว คือ หอย ว่าหอยมุก และเป็นคำไทย ในขณะที่คำว่ามุข นั้นเป็นบาลีสันสกฤต ภาษาไทยเรามีคำต่างประเทศปะปนอยู่มากมาย มากกว่าคำไทยเองเสียด้วยซ้ำ ก่อนที่ฝรั่งจะมารุ่งเรือง เราก็รับภาษาแขก คือบาลี สันสกฤตมาใช้กันเก๋ก่อนหน้านั้นเนาเนิ่นนานนม ภาษาเขมรนั่นก็อีกที่ใช้กันอยู่ในภาษาไทย คำราชาศัพท์นั้นส่วนใหญ่เป็นภาษาขอมทั้งนั้น ไม่ว่าจะ เขนย(หมอน) ขนน(หมอนอิง) ขนอง(หลัง) พระกรรบิด(มีด) นั่นก็เป็นเพราะว่าเรื่องราชสำนักและพิธีกรรมพราหมณ์นี้เรารับอิทธิพลมาจากเขมรอีกทอดหนึ่งแต่โบราณกาล ไม่ได้รับมาจากอินเดียโดยตรง เพื่ออ้างอิงบรรทัดบน ก็จะต้องขอบอกว่า ดินแดนสุวรรณภูมินี้แต่ก่อนอารยธรรมขอมปกคลุมไปทั่วก่อนที่จะมีอาณาจักรสุโขทัย ปราสาทหินที่มีอยู่ในละโว้(ลพบุรี) กาญจนบุรี(ปราสาทเมืองสืงห์) และภาคอีสานตอนล่างไม่ว่าจะเป็นปราสาทพิมาย ปราสาทพนมรุ้ง เขาพระวิหาร เหล่านี้เป็นหลักฐานยืนยันได้ชัดแจ้งดี มาถึงเขมรได้อย่างไรก็ไม่รู้ เพียงต้องการจะบอกว่ามีภาษาอื่นอยู่ในภาษาไทยเยอะแยะเท่านั้นเอง เพราะว่ามันมีที่มา เพียงแต่เราไม่ได้นึกไปให้ถึงเท่านั้นเอง แล้วก็ไม่จำเป็นว่าคำไทยจะต้องบวกกับคำไทยเท่านั้น บวกกับคำต่างประเทศก็ได้ คำบาลีสันสกฤตที่เอามาผสมกับคำไทยแล้วใช้กันอยู่ก็มีตั้งเยอะแยะ เพราะฉะนั้น หรือดังนั้นก็ได้ คำว่ามุขตลก จะขอเขียนอย่างนี้แหละ ฮึ... ถ้าเขียนว่า มุกตลก อย่างที่ราชบัณฑิตฯว่า จะขอแปลว่า หอยตลก ต่อจากนี้ไปจะใช้คำว่าหอยตลกเวลาใครพูดอะไรขำๆดีกว่า เช่น อุ๊ย...ฉันตามหอยตลกเธอไม่ทัน ถ้าเขาถามความหมาย ก็จะสามารถอธิบายได้อย่างมีหลักการอ้างอิง เปิดพจนานุกรมให้ดูด้วยได้อีกต่างหาก เดี๋ยวจะหาว่าไม่มีหลักการ...   Create Date : 17 มกราคม 2551     1 comment Last Update : 17 มกราคม 2551 17:39:00 น.     Counter : 465 Pageviews.   Share Tweet

มีข่าวมาบอก เสียงเพรียกมรณะ หน้าข้างบนเป็นหน้าแนะนำหนังสือที่ข้าพเจ้าแปลเมื่อสองปีที่แล้ว อย่างที่เคยเล่าไว้เรื่องหนังสือเล่มแรกในหน้านี้ แฟนเพลงเหนียวแน่นท่านหนึ่งส่งข่าวมาบอกเมื่อคืนนี้ว่า นิยายสยองขวัญสั่นประสาทที่ได้แปลไป โดยใช้ชื่อนามสกุลจริงก่อนแต่งงานนั้น วางตลาดแล้ว อดดีใจไม่ได้ประสาปุถุชน ดีใจว่างานที่ทำได้พิมพ์เป็นเล่ม มีเรื่องเล่าเล็กๆทำนองตัดพ้อดังนี้ เมื่อแปลเสร็จส่งไปทางเมลเรียบร้อยแล้ว เจ้าหน้าที่สำนักพิมพ์แจ้งมาว่า จะขอแก้บางสำนวนและท้วงติงการใช้คำในบางแห่ง ยืนยันไปอย่างมั่นใจว่า "บริบท" สังคมญี่ปุ่นนั้นต่างกับของไทย โดยเฉพาะการ "อยู่ด้วยกัน" ของคู่รักที่นี่กลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วแม้ยังไม่มีการแต่งงาน อาจจะไม่แต่งก็ได้ด้วยซ้ำ ฉะนั้น การใช้ถ้อยคำที่เรียกกันและกัน และ "ระดับ" ของบทสนทนาจะเป็นอย่างหนึ่ง ไม่ใช่อย่างที่คุณที่เป็นคนไทยเข้าใจ โต้แย้งแล้วก็แลเห็นความเห็นใจส่งมา หากว่าเมลที่ตอบมาจะจริงใจดังคำที่เขาบรรยายมาดังนั้นจริงๆ แล้วเมลฉบับสุดท้ายก็ตามมาว่า "เสียใจด้วย ไม่มีการจัดพิมพ์เรื่องนี้ เพราะขัดกับนโยบายของสำนักพิมพ์ในตอนนี้" เป็นอันว่างานที่พากเพียรทำก่อนที่จะเขียน "ออกญา" นั้นพับไป แม้ว่าจะลัดคิวทำให้ก่อนก็ตาม บอกเล่าความยากเย็นในการ "เกิด" ในโลกวรรณกรรมให้อีกบทหนึ่งใหญ่ๆ นิ่งงันไปกว่าเดือนกับทุกๆเหตุการณ์ แล้วก็กลับมาเขียนออกญาเพื่อให้ทันส่ง ไม่วายหวนกลับมาคิดว่า นิยายสยองขวัญที่แปลไปนั้น เป็นรสนิยมของคนสมัยนี้ละหรือ หรือกลุ่มชนที่นิยมเรื่องสั่นประสาทจะมีมากเสียจนผลักให้มีส่วนแบ่งในตลาดได้ บอกกับตัวเองว่า นี่เห็นจะเป็นเรื่องสุดท้าย แม้จะเป็นเรื่องแรกก็ตาม จะเป็นเรื่องสุดท้ายที่แปลโดยตัวเองไม่ได้เป็นคนเลือก หรือแม้ไม่ได้เลือก แต่ไม่อยู่ในความสนใจ เพราะตอนนี้กำลังแปลหนังสือวิชาการอยู่ เคารพตัวเองเกินกว่าจะทำอะไรตามใจคนอื่นอีกแล้ว อหังการเกินไปไหม... แอนี่เวย์ อย่างไรก็ดี เรื่องดังกล่าวแม้จะน่ากลัวสยดสยองขยะแขยงเพียงไรก็ตาม มีความรู้เรื่องต่างๆค่อนข้างละเอียด เพราะเจ้าของบทประพันธ์ชาวญี่ปุ่นนั้นแกก๊อปปี้คำอธิบายถึงเรื่องนั้นๆมาแปะไว้เป็นพารากราฟเลยทีเดียว ที่รู้อย่างนี้ก็ด้วยความบังเอิญโดยแท้ คือเมื่อจะต้องค้นเรื่องสายพันธุ์พยาธิ ก็ค้นในเว็บ หาไปหลายแห่ง แล้วก็ไปเจอข้อความเดียวกันเปี๊ยบในเว็บที่ว่าด้วยเรื่องนั้นๆ มันปรากฏอยู่ในหน้าหนังสือ แล้วก็ไม่ใช่ครั้งเดียวด้วย... ไม่ว่าจะความรู้เรื่องปีกเครื่องบิน ปีกนกว่ามีกี่ประเภท ยากล่อมประสาท การบำบัดจิตผู้ป่วยในระยะสุดท้าย ดีเอ็นเอ ภาพวาดในพิพิธภัณฑ์ชิ้นเอกของโลก เทพปกรณัมกรีก แม้กระทั่งระบบการขอทุนวิจัยของนักวิทยาศาสตร์ญี่ปุ่น ในเรื่องสุดท้ายนี้ อยากบ่นว่าไม่รู้มันจะเขียนละเอียดกันขนาดนั้นไปทำไมเหมือนกัน แต่ด้วยความที่เป็นคนอย่างนี้ จึงไม่ตัดทอนออกไปแม้สักคำเดียว แปลไปตามที่ผู้เขียนเขาเขียนออกมาทั้งหมด ในฐานะที่เป็นคนเขียนนิยายเช่นกัน แม้จะคนละแนว ยอมรัีบว่าในการเขียนแต่ละเรื่อง จะต้องค้นคว้ากันมากมายหลายเล่ม หลายเว็บ เพื่อยืนยันความถูกต้องตรงกัน แต่ไม่เคยลอกมาเป็นพารากราฟอย่างนี้ ค้นแล้วก็ทำความเข้าใจเสียก่อน พอจะเขียนเนื้อหาในนิยาย ความเข้าใจนั้นก็จะนำปากกาไป และบางที อ่าน ๕ แหล่ง สรุปมาใช้สองคำก็เคยมี เพราะเนื้อหาที่เหลือไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใส่เข้าไปในเนื้อเรื่องให้เยิ่นเย้อยาวความ แน่นอนว่า หนังสือหนาขึ้นเพียงไร ค่าลิขสิทธิ์ก็จะมากขึ้นตามนั้น แต่อย่างที่บอกไว้แต่แรก อหังการเกินกว่าจะเอาเรื่องเงินมาเหนือศิลปะที่รังสรรค์ขึ้นได้ มาถึงวันนี้หนังสือ ๓ เล่มของตัวเองก็ได้วางอยู่บนแผง โดยมี ๓ นามปากกาไปตามนั้นคือ ออกญา โดย กรกุณารี เพลงชีวิต๒๕๐๕ โดย สรัอยสัตตบรรณ เสียงเพรียกมรณะ โดย กรุณา ภาษีผล ขอบคุณทุกสำนักพิมพ์ที่ยอมรับในผลงาน และทุกเรื่องเป็นเรื่องแรกที่เขียนทั้งสิ้น ขอทำตัวน่ารักในท้ายเรื่องหน่อยว่า หนังสือวิชาการที่กำลังแปลอยู่ มีใครสนใจจะพิมพ์ให้ไหมคะ...   Create Date : 11 ธันวาคม 2550     12 comment Last Update : 11 ธันวาคม 2550 7:14:25 น.     Counter : 404 Pageviews.   Share Tweet

ขอบฟ้า ฟากเดียวกัน... วันนี้ตื่นเช้า เลยเอารูปขอบฟ้ามาฝาก อีก ๕ นาที ๖ โมง เบิกตาตามตะวัน   Create Date : 06 ธันวาคม 2550     7 comment Last Update : 6 ธันวาคม 2550 4:55:39 น.     Counter : 497 Pageviews.   Share Tweet