おいしそう
ตายแล้ว มาทำตะกละที่เรือนนี้ได้ไงเนี่ย เสียมารยาทต้องเนรเทศตัวเองไปนอนกับน้องเต้น

คะเนจากสายตาแล้วเป็นอาหารที่หน้าตาสะสวยค่ะ
แต่คะเนจากประสบการณ์ รสชาติต้องเป็นแบบที่แม่ยุ้ยว่าอย่างไม่ผิดเพี้ยน
พิศดูแล้วให้น่าจัดหาน้ำพริกตาแดง มันกุ้งมันปู พันท้าย(นรสิงห์) หรือแม่ประนอมไปแกล้มด้วยเป็นที่ยิ่ง

คุณปู่คุณย่าที่นางเอกหนังไทยดูแลอยู่นั้น มีแนวโน้มจะหายขาดไหมคะ

เร็วจังเลยค่ะ ปีนึงๆ
ดูเหมือนจะเคยมาคุยกันเรื่องชอคโกแลตวันวาเลนไทน์กับพี่อยู่ไม่นานนี้
มันผ่านไปจะครบปีแล้วหรือนี่
โอ้วววววววววววว ไม่จริง

แอบมาเหล้าอีก ๑ ก๊ง
เอ๊ย แอบมาเล่าค่ะ
พลิกเสียงเพรียกฯไปอ่านตอนที่พูดถึงยารักษา HIVที่เรียกว่าคอกเทล
พี่ยุ้ยทราบไหมเอ่ยว่า คนคิดยาสูตรคอกเทลเป็นเภสัชกรคนไทยค่ะ ดังมาก แต่คนไทยเพิ่งจะได้รู้จัก

หลังจากอ่านแบบพลิกๆ ดู (ก็มันกลัว) มดว่า
ก็สนุกดีค่ะ ไม่น่ากลัวอย่างที่คิด

สำหรับพี่ยุ้ยคงเป็นเพราะต้องไปค้นรายละเอียดเพื่อใช้แปล ก็เลยได้ข้อมูลมาเยอะยุ่บยั่บ(และหยึยๆ)

แล้วจะไปตามหาเล่ม ๒ นะคะ

สวัสดีค่ะน้องมดตัวน้อยตัวนิด
อ่านแล้วนะคะ เอ้อ...ใช่ๆ มันค้นข้อมูลเยอะและยุ่บยั่บมากๆ พาให้หยะแหยง
พี่เพิ่งรู้นะนี่ว่าเป็นคนไทย พี่กลัวเรียกชื่อยาผิดด้วย
หาแหล่งอ้างอิงหลายแห่ง

เล่มสองนะคะ ขอบคุณที่เหนียวแน่นค่ะ

วันนี้พี่ใจแตก หนีเที่ยว ไม่ได้เขียนหนังสือเลย
เล่มต่อไปสงสัยชาติหน้า...