วี๊ดดด..วิ่ว
กลิ่นความรักลอยมาแต่ไกลเลยค่ะ
ฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งบล็อกเลย
อะไรจะมีความรักล้นปรี่ขนาดนั้นน้อ

แม่หญิงเจ้าขา

ครบรอบเจอกับคุณพระประทานเมื่อไรฤาเจ้าคะ
บรรยากาศชวนให้สงสัยอยู่ครามครัน
หุ หุ

ความรักเข้าตา หุหุหุ

มาเติมความรักให้ค่ะ
แต่สงสัยจะยังล้นปรี่อยู่

คิดถึงรักคิดถึงใจที่ไหวหวาด
แต่มิอาจไปตามความคิดถึง
แววอาวรณ์ซ่อนไว้ใจรำพึง
สัมผัสตรึงยังอ่อนหวานซ่านหัวใจ

หากทำได้ตามใจได้ดังคิด
ขอสถิตแนบข้างจะห่างไฉน
ขอเป็นยอดดวงแก้วแพร้วพิไล
ข้างหทัยตัวท่านทุกวันวาร

ขอส่งใจข้ามเขตนิเวศน์กั้น
ทุกคืนวันร้อยภิรมย์สมสถาน
ขอท่านรับรักแอบแนบดวงมาน
ถนอมนานถนอมแนบแอบวิญญา

ขอท่านเก็บดวงใจดวงน้อยนี้
ในฤดีของท่านมั่นนักหนา
ขอท่านรู้... แสนคิดถึงตรึงอุรา
ลูบอุราท่านจะพบประสบน้อง

ขอเนาว์นิ่งสิงสถิตในจิตท่าน
แม้นานวันนับปีไม่มีหมอง
ขอถนอมรักรับประคับประคอง
ให้เราสองได้อยู่เป็นคู่ใจ

ขอรักท่านตราบชีพดับลับไปสิ้น
ขอท่านยินคำวอนที่อ่อนไหว
ขอท่านช่วยรับรักสมัครฤทัย
ขอดวงใจเราสองพร้องภิรมย์

นางเอกครวญ

สร้อยสัตตบรรณ

ฮั่นแน่ แม่หญิงมาแอบครวญเพลงยาวอยู่แถวนี้
ช่วงนี้อุปกรณ์สมองกลวง เอ๊ย สมองกลของอิฉันมันป่วย
ทักชาวบ้านร้านตลาดได้แค่วันละ ๒-๓ ราย ก็มีอันระเนระนาดไปเสียสิ้น

วันร้ายคืนร้าย ก็ล่มคาคอมเมนท์ให้เจ็บใจเล่น
อยากครวญเหมือนกัน แต่ขอเปลี่ยนหอนเยี่ยงซีอิ๊วดีกว่า

ฮู้...

แวะมาสะดุดรักแถวนี้ค่ะ
คุณน้องปั้นเธอไม่อยู่ยาวเลยค่ะคุณพี่

มาส่งความรักหลังวันลอยกระทงค่ะ
คุณน้องปั้นเธอไม่อยู่ยาวจนถึงเดือนหน้า เลยต้องมาหาพี่ยุ้ยถี่หน่อย
อย่าเพิ่งรำคาญมดกินน้ำตาลตัวนี้นะคะ

คิดถึงน้องมดค่ะ เมื่อสามวันก่อนฝันถึง
มาหาหรือคะ
พี่ยุ้ยสบายดีค่ะ แต่กำลังยุ่งเรื่องน้องจะเข้าไฮสกูล
ขอบคุณที่คิดถึงพี่นะคะ

ง่ะ พี่อลิสาจะอยู่ไฮสกูลแล้ว
น้ามดก็เริ่มจะสาวน้อยลงอีกแล้วสิเนี่ย

พี่ยุ้ยขา

ถ้าฝันถึงหนู นั่นเข้าข่ายฝันร้ายเชียวนะคะ

บ้านเราอากาศเย็นแล้วค่ะ เขาว่าปีนี้จะหนาวมาก
คงต้องคอยดูกันต่อไปค่ะ

แม่หญิงเจ้าขา

พรุ่งนี้วันเฉลิมฯแล้วนะเจ้าคะ คืนนี้คงได้ฟังพระบรมราโชวาทอีก อิฉันว่าจะเปิดวิทยุรอตั้งแต่ที่ทำงานเลย

หยุดอีกแล้ว ชอบ ชอบ ชอบเจ้าค่ะ แต่หยุดมากไปวันที่เหลืออยู่ก็พาลจะทำงานไม่ทัน

เมื่อคืนมีสารคดีสั้นๆ เกี่ยวกับความสัมพันธ์ไทย-ญี่ปุ่นตั้งแต่สมัยอยุธยา นึกถึงเรื่อง ออกญา เลยค่ะ เพราะเขาพูดถึงข้อมูลการค้าขายสมัยนั้น พวกตลับสังคโลกทรงมังคุด ปืน(คาบศิลา) และสุดท้ายพูดถึง ยามาดะ นางามาสะ
คิดถึงแม่วาด เอ๊ย แม่หญิงยุ้ยจังเจ้าค่ะ

ปล. เรื่องใหม่ไปถึงไหนแล้วเจ้าคะ

คิดถึงใครคนหนึ่งซึ้งใจนัก
คิดถึงรักต่อกันใฝ่ฝันหา
คิดถึงคำพร่ำพลอดตลอดมา
คิดถึงแก้วแววตาประสารัก

สองเราเคยโลมเล้าเคล้าคลอชื่น
สองเราเคยเริงรื่นชื่นประจักษ์
สองเราเคยจุมพิตกระซิบรัก
ช่างสุขนักแนบสนิทชิดอุรา

ดวงใจน้อยดวงนี้พี่ขอเก็บ
ไว้ในเซพหัวใจเสน่หา
ทั้งเหนือใต้ออกตกหมดโลกา
ยังน้อยกว่ารักของพี่มีต่อน้อง

ขอสัญญารักพี่มีแต่ให้
ขอสัญญาด้วยใจสองต่อสอง
ขอสัญญารักแต่น้องเฝ้าครอบครอง
ขอสัญญาด้วยใจปองเป็นทาสรัก

ต้นแสงจันทร์คือผู้ใดที่ไหนนั่น
มาบอกรักอยู่ทบทันให้ประจักษ์
อีกวิงวอนอ้อนวาจาบอกว่ารัก
ช่างซาบซึ้งใจมิหักสวาทวาย

ขอทอดใจรับไมตรีที่มอบให้
แต่ขอไขปริศนาพาฉงาย
ท่านเป็นใครกันหนานึกท้าทาย
มามองหมายมาดน้องอยู่สองตา

เคยรักกันมั่นอุระจังหวะไหน
เคยมอบใจให้ครองสองหัตถา
หรือเคยร่วมอภิรมย์สมอุรา
เมื่อชาติใดนั่นหนาวานไขคำ

แอนี่เวย์จะอย่างไรก็ชื่นจิต
ขอรับมิตรภาพเสนอดังคำพร่ำ
ขอมาหากันบ่อยบ่อยค่อยจดจำ
จะเก็บงำความรักท่านพักไว้...

ปลื้มใจนักในไมตรีที่มอบให้
ปลื้มเกินใครในไมตรีที่รังสรรค์
ปลื้มสุดปลื้มในไมตรีมีต่อกัน
ปลื้มเกินบรรยายถ้อยร้อยเรียงคำ

แสงรัชนีส่องสีนวลทวนความหลัง
แต่เมื่อครั้งยังเล็กอยู่ดูชื่นฉ่ำ
แปลงเป็นชายงามสง่าโอ่อ่านำ
เริงร่ารำตามจังหวะกระทบไม้

ต้นแสงจันทร์สองต้นคงจำได้
เป็นธงชัยเด่นนักหนาหาที่ไหน
ริมเวทีหน้าสนามงามเกินใคร
เป็นร่มเงาร่มใจให้พวกเรา

มาบัดนี้ต้นแสงจันทร์นั้นสูญหมด
ด้วยถูกปลดตามกาลพานหงอยเหงา
ถ้าจะเทียบเปรียบชีวิตของคนเรา
ก็คงเอาร่างเราไปในสักวัน

รู้ที่ไปที่มาอย่าเคืองโกรธ
ต้องขอโทษหากยังขุ่นนะจอมขวัญ
นึกสนุกผูกจิตมิตรสัมพันธ์
"ต้นแสงจันทร์"มีเรื่องราวเท่านี้เอง

นึกเหมือนกันว่าแสงจันทร์ต้นนั้นแน่
สองต้นแก่ริมเวทีที่สนาม
สีเหลืองอ่อนเหลือบเขียวดูงดงาม
มองทุกยามตั้งแต่เล็กเป็นเด็กน้อย

ขอเวลาคิดกลอนมาย้อนยอก
นึกไม่ออกด้วยตื้นเขินเกินใช้สอย
สมองตันดังค้อนต้องเป็นร่องรอย
ขอเวลาหญิงน้อยพักหน่อยนะ...

แล้วก็มีตอบโต้เพลงยาวกันจริงๆ ด้วย
อิฉันจะทำอย่างไรดี
ถ้าหากใครมาพบเข้า

เฮ้อ
เฮ้อ

ชะรอยนางต้นห้องต้องแกล้งหลับ

ราตรีสวัสดิ์นะเจ้าคะ