แม้นานเนาก็ยังห่วงยอดดวงเสน่หา...
 
อันว่าเมืองไทย... ตอนที่ ๗

ต่อจากเรื่อง อันว่าเมืองไทย... ตอนที่ ๖
ที่เขียนเมื่อวานนี้

เมื่อนางสาวฟิลิปปินส์ (หรือจะเรียกให้ถูกคือนางฟิลิปปินส์) ถูกถามจนต้องยิ้มแห้งๆปนหวานไปแล้ว ก็เป็นรายการคำถามเดียวกันตอบ๓ประเทศ

ความที่ข้าพเจ้าที่นั่งกลางระหว่างผู้เข้าประกวด จึงทำให้ต้องตอบปัญหาเป็นคนที่สองทุกครั้งไปต่อจากนี้

คำถามแรกว่าอะไรก็ลืมไปแล้ว แปลว่าไม่ติดตรึง ปัญหาที่ทำให้ข้าพเจ้าต้องเงยขึ้นไปมองเพดานก่อนตอบคือ

ในญี่ปุ่น มีการกลั่นแกล้งกันในเด็กวัยรุ่นดังที่เป็นข่าวอยู่บ่อยๆ และจัดเป็นปัญหาน่าเป็นห่วงระดับชาติ
เด็กตายจากการถูกแกล้งจากเพื่อนร่วมโรงเรียนก็มี ประเทศของท่านทั้งสาม มีปัญหาเช่นนี้หรือไม่

นางสาวฟิลิปปินส์ตอบว่า
ไม่มี ดิฉันไม่เคยมีประสบการณ์อย่างนี้ ที่ฟิลิปปินส์ไม่มีการกลั่นแกล้งกันหรอกค่ะ

ข้าพเจ้าไม่ทันได้ฟังเธอตอบมากกว่านี้ เพราะกำลังนึกหาคำตอบให้กับตัวเอง ฟังหางเสียงน้องตุ๊กตาเธอได้แค่นี้ก็เงยหน้าขึ้นไปมองเพดานห้อง

ไมค์ถูกส่งมาเมื่อน้องตุ๊กตาเธอกล่าวจบ แล้วข้าพเจ้าก็ตอบว่า

ปัญหาการกลั่นแกล้งกันนั้น ในรูปแบบที่เหมือนกับเด็กญี่ปุ่นแกล้งเพื่อนนักเรียนด้วยกัน เช่นทุกคนรุมขังเพื่อนไว้ในห้องน้ำ แล้วเอาน้ำสาด หรือเอาหมุดใส่ในรองเท้าเพื่อนให้เหยียบ หรือรุมซ้อมจนตายคาเบาะในโรงยิมฯ อย่างที่เคยเป็นข่าว
ที่ประเทศไทย ไม่มีการกลั่นแกล้งลักษณะนั้น อันนี้ตามประสบการณ์ของข้าพเจ้าแต่วัยเยาว์ แต่...

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า เด็กไทยเป็นเด็กดี
อันนี้ต้องทำความเข้าใจ สำหรับข้าพเจ้านั้น การกลั่นแกล้งเพื่อนน่าจะมีสาเหตุมาจากจิตใจข้างในของเด็กๆ
เพียงแต่การแสดงออก หรือพฤติกรรมที่ออกมาจะต่างกันไปในแต่ละประเทศ ไทยจึงไม่มีการแกล้งเพื่อนในลักษณะเดียวกันกับของญี่ปุ่น

ในประเทศไทย เด็กช่างกลต่างโรงเรียนยกพวกตีกัน และพาคนอื่นตายไปก็เป็นปัญหาที่พวกผู้ใหญ่ยังหาทางแก้ไขไม่ได้

พฤติกรรมการรวมกลุ่มกันทำอะไรร่วมกันสักอย่างหนึ่ง ไม่ว่าผลหรือการกระทำนั้นจะถูกต้องดีงามหรือไม่นั้น เป็นการเปลี่ยน "อารมณ์ภายใน" ซึ่งเป็น "นามธรรม" ของเด็กวัยรุ่นออกมาให้เป็น "รูปธรรม" ให้เห็นได้

การต่างกันในรูปแบบการนำเสนอ (ขอใช้คำนี้) ของวัยรุ่นไทยกับญี่ปุ่นนั้นน่าจะขึ้นอยู่กับความแตกต่างกันทางภูมิอากาศ การอบรมเลี้ยงดู คติความเชื่อ ประวัติศาสตร์ และอะไรอื่นอีกมากในเบื้องลึก

ข้าพเจ้าพบว่า ทุกคนในที่ประชุมตั้งใจฟังข้าพเจ้าพูดมาก
ต่อจากนั้นหนุ่มเวียตนามก็รับไมค์ไป เขาบอกอย่างมั่นใจว่า เด็กเวียตนามไม่มีการกลั่นแกล้งกัน เพราะครูชาวเวียตนามนั้นดุมาก ครูพูดอะไรคำไหนคำนั้น ดุเหลือเกิน
เขาย้ำว่าดุอยู่๓ครั้ง แปลว่า ดุมาก...
ทุกคนหัวเราะตาม

ข้าพเจ้ารู้สึกไปว่า เด็กเวียตนามและฟิลิปปินส์ น่าจะเก็บกดน่าดูเหมือนกัน...

ปัญหาถัดมาคาดว่าคุณลุงฟันปลอมต้องการให้บรรยากาศยิ้มแย้มขึ้นมาบ้าง จึงทำตัวเป็นหน้าม้า ที่เรียกในภาษาญี่ปุ่นว่า "ซากุระ" (ที่ไม่ใช่ดอกไม้) ว่า

ทั้งสามท่าน มี "อะไร" หรือ "ใคร" ที่เป็นคนหรือสถานที่ในประเทศของท่านที่ท่านภูมิใจหรือไม่
สำหรับลุงแล้ว ลุงชอบ "อิชิโร่" เป็นบุคคลในดวงใจของลุงเลยทีเดียว

หมายเหตุ อิชิโร่ เป็นนักเบสบอลชาวญี่ปุ่นของทศวรรษนี้ที่ข้ามไปเล่นที่อเมริกา แกเป็นฮีโร่ในใจคนญี่ปุ่นอยู่มากมายทีเดียว

ไมค์เวียนมาจากน้องตุ๊กตาในรอบนี้ น้องหนูนึก ท่านึกของเธอก็ช่างน่ารัก หน้าเล็กๆนั่นมีตาโตๆประดับอยู่เกือบครึ่งของพื้นที่ในหน้า ข้าพเจ้ามองดูแล้วก็ถอนใจในความงามของตัวเอง จุดจุดจุด

น้องหนูเอ่ยชื่อดาราชาวฟิลิปปินส์มาคนหนึ่ง แล้วก็ต้องอธิบายต่อว่าเป็นดารา ไม่ใช่นักมวย ด้วยมีบางคุณลุงถามกลับมาว่า เป็นนักมวยหรือ...

ข้าพเจ้ารับไมค์มาอย่างมั่นใจ ห้องประชุมเงียบกริบ ข้าพเจ้าคงไม่ได้คิดไปเองเป็นแน่ว่า ทุกคนรู้สึกสนใจใคร่รู้มากว่า ข้าพเจ้าจะพูดอะไรต่อไป

หลังจากกราดสายตาไปทั่วห้อง ข้าพเจ้าก็บอกว่า
สำหรับคนไทยอย่างข้าพเจ้า ข้าพเจ้ารู้สึกภูมิใจมากที่ประเทศของข้าพเจ้าเป็นเอกราช ไม่เคยเป็นเมืองขึ้นของประเทศใดๆเลยตราบจนทุกวันนี้ ในขณะที่ประเทศรอบๆพากันเป็นเมืองขึ้นกันไปหมด

ความอหังการในน้ำเสียงและสายตาที่ข้าพเจ้ามองกราดไประหว่างที่พูดนั้น ส่งเอกราชไปทั่วห้องกว้างๆนั้นในคราวเดียวกันด้วย

อย่างน้อยข้าพเจ้าก็รู้สึกเช่นนั้น แม้จะขอโทษในใจกับน้องสองคนประเทศเพื่อนบ้านที่นั่งขนาบแล้วก็ตาม...

ต่อจากนั้น คำถามย่ำยีเอกราชของข้าพเจ้าก็ไม่มีปรากฏอีก

สร้อยสัตตบรรณ

ต่อพรุ่งนี้



Create Date : 01 สิงหาคม 2550
Last Update : 1 สิงหาคม 2550 8:22:40 น. 3 comments
Counter : 436 Pageviews.  
 
 
 
 
ตามอ่านค่ะ ^^

ตอนนี้ปั้นกำลังขอเปลี่ยนชื่อบล็อกค่ะ คงจะไม่มีล็อกอินไปชั่วคราว แต่ยังอ่านบล็อกแม่ยุ้ยเรื่อยๆนะคะ ^^
 
 

โดย: pun@ru วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:10:39:05 น.  

 
 
 
ได้ยินเสียงเพลงชาติดังกระหึ่มอยู่ในหัวใจเชียวค่ะ
 
 

โดย: มดแดง แมงด๊ด (นางไม้หน้า3 ) วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:11:41:08 น.  

 
 
 
สวัสดีค่ะ น้องปั้น และน้องมด
ขอบคุณที่เป็นแฟนเหนียวแน่นค่ะ
 
 

โดย: แม่ยุ้ย (majoreenu ) วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:19:02:14 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

majoreenu
 
Location :
Chiba Japan

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




ข้อความในหน้านี้
เป็นของที่เจ้าของสงวน
ห้ามเอาไปไม่บังควร
จงคิดครวญให้จงนาน

อาจโดนตบกะโหลก
เอาหัวโขกเสียบประจาน
เพราะเจ้าของเป็นคนพาล
ทรงเสน่ห์และเล่ห์กล

ฮุ ๆ ฮุ ๆ ๆ
อีกฮุ ๆ ฮุ ๆ ๆ

สร้อยสัตตบรรณ
เจ้าของบล็อก

....................................................

สร้อยสัตตบรรณ หรือกรกุณารี
ก็คนคนเดียวกัน...

ฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯ


ความคิดถึงที่อ่านได้
[Add majoreenu's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com