แม้นานเนาก็ยังห่วงยอดดวงเสน่หา...
 
มีข่าวมาบอก

เสียงเพรียกมรณะ

หน้าข้างบนเป็นหน้าแนะนำหนังสือที่ข้าพเจ้าแปลเมื่อสองปีที่แล้ว
อย่างที่เคยเล่าไว้เรื่องหนังสือเล่มแรกในหน้านี้

แฟนเพลงเหนียวแน่นท่านหนึ่งส่งข่าวมาบอกเมื่อคืนนี้ว่า
นิยายสยองขวัญสั่นประสาทที่ได้แปลไป โดยใช้ชื่อนามสกุลจริงก่อนแต่งงานนั้น
วางตลาดแล้ว
อดดีใจไม่ได้ประสาปุถุชน
ดีใจว่างานที่ทำได้พิมพ์เป็นเล่ม

มีเรื่องเล่าเล็กๆทำนองตัดพ้อดังนี้

เมื่อแปลเสร็จส่งไปทางเมลเรียบร้อยแล้ว
เจ้าหน้าที่สำนักพิมพ์แจ้งมาว่า จะขอแก้บางสำนวนและท้วงติงการใช้คำในบางแห่ง
ยืนยันไปอย่างมั่นใจว่า "บริบท" สังคมญี่ปุ่นนั้นต่างกับของไทย
โดยเฉพาะการ "อยู่ด้วยกัน" ของคู่รักที่นี่กลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วแม้ยังไม่มีการแต่งงาน อาจจะไม่แต่งก็ได้ด้วยซ้ำ
ฉะนั้น การใช้ถ้อยคำที่เรียกกันและกัน และ "ระดับ" ของบทสนทนาจะเป็นอย่างหนึ่ง ไม่ใช่อย่างที่คุณที่เป็นคนไทยเข้าใจ
โต้แย้งแล้วก็แลเห็นความเห็นใจส่งมา หากว่าเมลที่ตอบมาจะจริงใจดังคำที่เขาบรรยายมาดังนั้นจริงๆ

แล้วเมลฉบับสุดท้ายก็ตามมาว่า
"เสียใจด้วย ไม่มีการจัดพิมพ์เรื่องนี้ เพราะขัดกับนโยบายของสำนักพิมพ์ในตอนนี้"
เป็นอันว่างานที่พากเพียรทำก่อนที่จะเขียน "ออกญา" นั้นพับไป
แม้ว่าจะลัดคิวทำให้ก่อนก็ตาม

บอกเล่าความยากเย็นในการ "เกิด" ในโลกวรรณกรรมให้อีกบทหนึ่งใหญ่ๆ

นิ่งงันไปกว่าเดือนกับทุกๆเหตุการณ์ แล้วก็กลับมาเขียนออกญาเพื่อให้ทันส่ง
ไม่วายหวนกลับมาคิดว่า นิยายสยองขวัญที่แปลไปนั้น เป็นรสนิยมของคนสมัยนี้ละหรือ
หรือกลุ่มชนที่นิยมเรื่องสั่นประสาทจะมีมากเสียจนผลักให้มีส่วนแบ่งในตลาดได้
บอกกับตัวเองว่า นี่เห็นจะเป็นเรื่องสุดท้าย แม้จะเป็นเรื่องแรกก็ตาม
จะเป็นเรื่องสุดท้ายที่แปลโดยตัวเองไม่ได้เป็นคนเลือก
หรือแม้ไม่ได้เลือก แต่ไม่อยู่ในความสนใจ

เพราะตอนนี้กำลังแปลหนังสือวิชาการอยู่

เคารพตัวเองเกินกว่าจะทำอะไรตามใจคนอื่นอีกแล้ว
อหังการเกินไปไหม...

แอนี่เวย์ อย่างไรก็ดี เรื่องดังกล่าวแม้จะน่ากลัวสยดสยองขยะแขยงเพียงไรก็ตาม
มีความรู้เรื่องต่างๆค่อนข้างละเอียด เพราะเจ้าของบทประพันธ์ชาวญี่ปุ่นนั้นแกก๊อปปี้คำอธิบายถึงเรื่องนั้นๆมาแปะไว้เป็นพารากราฟเลยทีเดียว
ที่รู้อย่างนี้ก็ด้วยความบังเอิญโดยแท้ คือเมื่อจะต้องค้นเรื่องสายพันธุ์พยาธิ
ก็ค้นในเว็บ หาไปหลายแห่ง แล้วก็ไปเจอข้อความเดียวกันเปี๊ยบในเว็บที่ว่าด้วยเรื่องนั้นๆ มันปรากฏอยู่ในหน้าหนังสือ
แล้วก็ไม่ใช่ครั้งเดียวด้วย...

ไม่ว่าจะความรู้เรื่องปีกเครื่องบิน ปีกนกว่ามีกี่ประเภท ยากล่อมประสาท
การบำบัดจิตผู้ป่วยในระยะสุดท้าย ดีเอ็นเอ ภาพวาดในพิพิธภัณฑ์ชิ้นเอกของโลก
เทพปกรณัมกรีก แม้กระทั่งระบบการขอทุนวิจัยของนักวิทยาศาสตร์ญี่ปุ่น
ในเรื่องสุดท้ายนี้ อยากบ่นว่าไม่รู้มันจะเขียนละเอียดกันขนาดนั้นไปทำไมเหมือนกัน

แต่ด้วยความที่เป็นคนอย่างนี้ จึงไม่ตัดทอนออกไปแม้สักคำเดียว แปลไปตามที่ผู้เขียนเขาเขียนออกมาทั้งหมด

ในฐานะที่เป็นคนเขียนนิยายเช่นกัน แม้จะคนละแนว
ยอมรัีบว่าในการเขียนแต่ละเรื่อง จะต้องค้นคว้ากันมากมายหลายเล่ม หลายเว็บ
เพื่อยืนยันความถูกต้องตรงกัน
แต่ไม่เคยลอกมาเป็นพารากราฟอย่างนี้
ค้นแล้วก็ทำความเข้าใจเสียก่อน พอจะเขียนเนื้อหาในนิยาย ความเข้าใจนั้นก็จะนำปากกาไป
และบางที อ่าน ๕ แหล่ง สรุปมาใช้สองคำก็เคยมี เพราะเนื้อหาที่เหลือไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใส่เข้าไปในเนื้อเรื่องให้เยิ่นเย้อยาวความ

แน่นอนว่า หนังสือหนาขึ้นเพียงไร ค่าลิขสิทธิ์ก็จะมากขึ้นตามนั้น
แต่อย่างที่บอกไว้แต่แรก
อหังการเกินกว่าจะเอาเรื่องเงินมาเหนือศิลปะที่รังสรรค์ขึ้นได้

มาถึงวันนี้หนังสือ ๓ เล่มของตัวเองก็ได้วางอยู่บนแผง
โดยมี ๓ นามปากกาไปตามนั้นคือ

ออกญา โดย กรกุณารี
เพลงชีวิต๒๕๐๕ โดย สรัอยสัตตบรรณ
เสียงเพรียกมรณะ โดย กรุณา ภาษีผล

ขอบคุณทุกสำนักพิมพ์ที่ยอมรับในผลงาน
และทุกเรื่องเป็นเรื่องแรกที่เขียนทั้งสิ้น

ขอทำตัวน่ารักในท้ายเรื่องหน่อยว่า
หนังสือวิชาการที่กำลังแปลอยู่ มีใครสนใจจะพิมพ์ให้ไหมคะ...




Create Date : 11 ธันวาคม 2550
Last Update : 11 ธันวาคม 2550 7:14:25 น. 12 comments
Counter : 404 Pageviews.  
 
 
 
 
แม่หญิงเจ้าขา
これから อิฉันจะไปลองหาเล่มสยองที่ว่านี้เจ้าค่ะ
กลัวจังเยย
 
 

โดย: 愛読者 (นางไม้หน้า3 ) วันที่: 11 ธันวาคม 2550 เวลา:12:33:52 น.  

 
 
 
แค่น่าปกก็น่ากลัวแล้ว...บรึ๋ยยย
 
 

โดย: Charlotte Russe วันที่: 11 ธันวาคม 2550 เวลา:13:43:16 น.  

 
 
 
สวัสดีค่ะน้องๆ หุๆ
มันน่ากลัวมากค่า
 
 

โดย: majoreenu วันที่: 12 ธันวาคม 2550 เวลา:6:01:00 น.  

 
 
 
พี่ศิราณีขา

ถ้าได้มาไว้ในครอบครองแล้ว หนูจะอ่านจบไหมคะ
เล่มก่อนเพื่อนที่เป็นอาจารย์แปลไว้ อ่านไม่จบสักที
มันไม่ได้น่ากลัวแบบหยองๆ แหยงๆ แต่มันเป็นพวกเล่นกับความซับซ้อนของจิต คนแต่งชื่อ ทาคาโยชิ ฮอนดะ(ถ้าจำไม่ผิด)

อ่านแล้วกลัวตัวเองคิดแบบนั้นเหมือนกัน ยิ่งมีแนวโน้มจะบ๊องอยู่
 
 

โดย: นางไม้หน้า3 วันที่: 12 ธันวาคม 2550 เวลา:14:28:07 น.  

 
 
 
น้องมด
ในแง่คนแปล ในความคิดของพี่หลังจากผ่านไปสองปีกว่านับจากวันที่แปล
หากตัดเนื้อหาของนิยายออกไป (แล้วจะอ่านไปทำไมก็ไม่รู้) มีเรื่องที่เป็นความรู้ทางวิชาการค่อนข้างละเอียดอยู่เกือบทั้งเล่ม
ตอนที่แปล พี่ยังเคลิ้มๆไปว่ากำลังแปลตำราอยู่ด้วยซ้ำ
ถ้าซื้อล่ะก็อ่านเถอะค่ะ ถ้าไม่ซื้อก็แล้วไปนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
 
 

โดย: พี่ยุ้ย (majoreenu ) วันที่: 16 ธันวาคม 2550 เวลา:18:09:57 น.  

 
 
 
๕๕๕ในฐานะแฟนประจำ มีหรือจะพลาด
จะได้มีลายเซ็นพี่ยุ้ยครบทุกชื่อ
มดไปฝากเพื่อนบล้อกที่ทำงานอยู่กับแจ่มใสแล้วค่ะ
ว่าถ้าวางแผงเมื่อไหร่ ช่วยบอกกันด้วย
แต่ทำไมเขาเขียนว่าเป็นเล่ม๒ เล่มจบล่ะคะ

เรื่องของเพื่อนที่เป็นเซนเซแปลไว้นั้น
เป็นเรื่องประเภทอ่านแล้วคิดเคลิ้มตามไปว่า
เราก็เป็นมนุษย์โรคจิตไปด้วย...หรือเปล่า
มันน่ากลัวด้วยอารมณ์และบรรยากาศในจิตมากกว่าค่ะ
ประเภทที่ว่า ปลดปล่อยแม่ที่นอนโคม่าอยู่ให้พ้นทุกข์ อะไรทำนองนั้น
เรื่อง Alone Together ของ Honda Takayoshi แปลเป็นไทยชื่อ เสียงเพรียกจากจินตภพ (เอ หรือจินตภาพ ..ทำนองนี้แหละค่ะ)
เริ่มอ่านครั้งแรกก็ราวๆเดือนนี้ เมื่อปีที่แล้ว (ซื้อหลังจาก"ออกญา" ไม่มาก) อ่านๆ หยุดๆ จนถึงบัดนี้ ก็ยังไม่ได้หยิบมาอ่านต่อให้จบ
ในขณะที่เรื่องแปลแนวปีศาจฆาตกรรมนองเลือดอย่าง ketai ที่ซื้อมาทีหลังมดกลับอ่านได้จบภายในเวลาสั้นๆ - ไม่เกิน ๒ คืน(ในวันทำงาน)

พรุ่งนี้นายจะประชุมพิจารณา 賞与แล้วค่ะ กว่าตัวเลขจะออกคงเป็นค่ำๆ แต่มันต้องรีบเอามาทำต่อให้จบ
มดเคยได้ตัวเลขตอนสามทุ่ม และทำเสร็จเวลาเกือบห้าทุ่ม เพราะ"ต้อง"ทำให้นายอนุมัติให้ทันวันรุ่งขึ้น

ช่วงนี้อาจจะไม่ได้แวะเข้ามาทักทายได้บ่อยๆนะคะ ขออนุญาตส่งความสุขล่วงหน้าเลยก็แล้วกันค่ะ
 
 

โดย: 愛読者 (นางไม้หน้า3 ) วันที่: 16 ธันวาคม 2550 เวลา:22:37:07 น.  

 
 
 
แวะมาเยี่ยมเยียนในวันเลือกตั้งของบ้านเราค่ะ
คิดถึงพี่ยุ้ยจังเลย
 
 

โดย: นางไม้หน้า3 วันที่: 23 ธันวาคม 2550 เวลา:22:41:41 น.  

 
 
 
แวะเอาซานตาพิกมาอวยพรค่ะ


แล้วเจอกันนะ เจ้าเสียงเพรียกฯ
 
 

โดย: นางไม้หน้า3 วันที่: 25 ธันวาคม 2550 เวลา:21:25:55 น.  

 
 
 
เอ้อ
จะเร็วไปไหมคะ
สำหรับตัวนี้
 
 

โดย: นางไม้หน้า3 วันที่: 26 ธันวาคม 2550 เวลา:22:53:10 น.  

 
 
 
มีความสุขปีใหม่นี้เช่นกันนะคะน้อง
 
 

โดย: พี่ยุ้ย (majoreenu ) วันที่: 27 ธันวาคม 2550 เวลา:15:44:38 น.  

 
 
 
ย่องมาเยี่ยมค่ะ
ช่วงนี้งานสำนักงานไม่หนักเท่างานที่บ้านค่ะ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ขอยืมคำนักยกน้ำหนักหญิงโอลิมปิคจากบ้านเรา
..สู้เว้ย
 
 

โดย: นางไม้หน้า3 วันที่: 8 มกราคม 2551 เวลา:23:57:44 น.  

 
 
 
สวัสดีค่ะน้องมด
สบายดีนะคะ ปีใหม่นี้มีอะไรใหม่ๆบ้างไหมคะ
ขอให้สุขกายสุขใจนะคะ
 
 

โดย: พี่ยุ้ย (majoreenu ) วันที่: 13 มกราคม 2551 เวลา:16:17:29 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

majoreenu
 
Location :
Chiba Japan

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




ข้อความในหน้านี้
เป็นของที่เจ้าของสงวน
ห้ามเอาไปไม่บังควร
จงคิดครวญให้จงนาน

อาจโดนตบกะโหลก
เอาหัวโขกเสียบประจาน
เพราะเจ้าของเป็นคนพาล
ทรงเสน่ห์และเล่ห์กล

ฮุ ๆ ฮุ ๆ ๆ
อีกฮุ ๆ ฮุ ๆ ๆ

สร้อยสัตตบรรณ
เจ้าของบล็อก

....................................................

สร้อยสัตตบรรณ หรือกรกุณารี
ก็คนคนเดียวกัน...

ฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯ


ความคิดถึงที่อ่านได้
[Add majoreenu's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com