แม้นานเนาก็ยังห่วงยอดดวงเสน่หา...
 
อันว่าเมืองไทย... ตอนที่ ๕

ต่อจากเรื่อง "อันว่าเมืองไทย...ตอนที่ ๔"
ที่เขียนเมื่อวานนี้


เมื่อหนุ่มเหน้าชาวเวียตนามจบรายการแนะนำประเทศของเขาแล้ว คุณลุงแว่นตาพิธีกรหลักก็บอกพักครึ่งเวลา ทุกคนรับประทานขนมของว่างที่เตรียมไว้

เป็นที่น่าสังเกตว่า ขนมญี่ปุ่นอยู่ในแพกเกจที่เรียบร้อย ห่อเป็นก้อนๆ มีตราประทับบอกวันเวลาหมดอายุ เล่าขานความพิถีพิถันและการคุ้มครองผู้บริโภคในประเทศนี้

ออกตัวไว้สักนิดหนึ่งว่า
ข้าพเจ้าเขียนหนังสือหรือพูดจาอันใดก็ตาม พูดและเขียนไปตามความเป็นจริงนั้น ไม่มีอาการชื่นชมร่วม หรือลำเอียงแล้วบิดความจริงตามอารมณ์แต่ประการใด...

เมื่อรับประทานขนมและน้ำชาครบสิบนาทีแล้ว ก็ถึงคราวของผู้เข้าประกวดหมายเลข ๓ นางสาวฟิลิปปินส์

สาวฟิลิปปินส์ที่มาร่วมเสวนาในวันนี้ เธอหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูขนาดที่แทบจะไปเป็นดาราได้นั่นทีเดียว แล้วให้มามีอันนั่งข้างๆข้าพเจ้า ซึ่งทั้งมากวัยและมีขนาดร่างกายสูงใหญ่หาความงามมิได้เลยนั้น ยิ่งขับความน่ารักของเธอให้โดดเด่นไปถึงไหนๆ

เธอเขียนเรื่องที่จะพูดมาในโพยเป็นภาษาญี่ปุ่นยาวไม่ถึงหนึ่งหน้ากระดาษ ลายมือสวยทีเดียวข้าพเจ้าคิดในใจเมื่อเหลือบตาไปมอง

สำเนียงภาษาญี่ปุ่นทำนองฟิลิปปินส์ดังอยู่ข้างๆว่า

ดิฉันชื่อเจมมา นามสกุลอะไรอีกยาวเหยียด มีเชื้อเสปนทางสายมารดา เกิดและเติบโตที่เมืองอะไร(คนเขียนคือข้าพเจ้า)ก็ลืมไปแล้ว ห่างจากมะนิลาเมืองหลวงไปราว ๕๐ กว่ากิโลเมตร
แม่ดิฉันขายผักอยู่ในตลาด ส่งน้องและดิฉันรวม ๓ คนเรียนหนังสือจนจบมหาวิทยาลัย ดิฉันได้ทำงาน.......
และพบกับสามีและแต่งงาน
บัดนี้มีความสุขมาก ดิฉันชอบประเทศญี่ปุ่นมาก...

ข้าพเจ้าเกิดความรู้สึกหลายหลากยากจะบรรยายเมื่อฟังเธอเล่าชีวิตจบลง

ความที่เธอหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูมาก ข้าพเจ้าเรียกเธออยู่คนเดียวว่า "น้องตุ๊กตา"

คิดไปเองว่าไม่เพียงข้าพเจ้าคนเดียวที่รู้สึกอัดๆอยู่ในอกเมื่อฟังเรื่องดังกล่าวจบลง ความจริงแล้วเธอไม่ได้เล่าว่าชีวิตเธอลำบากลำบนแต่ประการใด แต่ในระหว่างบรรทัดนั้นมันบอกกับข้าพเจ้าว่า อยู่ฟิลิปปินส์มันลำบากนัก อยู่ญี่ปุ่นดีกว่าเยอะ...

หรือข้าพเจ้าจะคิดไปเอง...

การที่เราจะชื่นชมใครหรืออะไรสักอย่างจนออกนอกหน้าได้ปานนั้น ข้าพเจ้าคิดว่ามันต้องมีพื้นฐานที่ตัวเองทำไม่ได้หรือไม่สมปรารถนาเป็นเบื้องลึก
ไอ้อะไรที่ไม่สมมาดปรารถนาหรือเราทำไม่ได้นั้น มันจึงเติมเต็มความปรารถนานั้นๆให้ตัวเราสัมผัสได้ และแปรเป็นความชื่นชมในท้ายที่สุด

น้องตุ๊กตาชื่นชมแผ่นดินญี่ปุ่นอยู่นักหนา เธอพูดทุกประโยคว่าอย่างนั้นทีเดียว แล้วท่าทางเธอก็บอกว่าเธอไม่ได้โกหกเสียด้วย

ท่าทีของน้องตุ๊กตาเหมือนกับอยากจะหันหลังให้กับประเทศบ้านเกิดและไม่แม้แต่อยากจะหันกลับไปมอง

เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้นไปได้... อันนี้น่าคิด...

จริงอยู่ว่าข้าพเจ้าแต่งงานกับสามีชาวญี่ปุ่นและมาอยู่ประเทศของเขา แต่ข้าพเจ้าไม่มีความรู้สึกอย่างที่น้องตุ๊กตาเธอรู้สึกหรือว่ามาแม้สักนิด

ประเทศไทยคือประเทศเดียวที่ข้าพเจ้ารัก และอยากจะกลับไปอยู่ทุกลมหายใจเข้าออก ไม่ว่าจะมีเหตุการณ์อะไรๆก็ตามเกิดขึ้น...

เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้แล้วในวันนี้ ที่ข้าพเจ้ารู้สึกดีใจเหลือเกินที่ได้เกิดมาเป็นคนไทย
คนไทยในความหมายที่ว่า เป็น คนที่มีกำเนิดและเติบโตในประเทศไทย...

หากว่าการที่ข้าพเจ้าได้มีวันนี้ ซึ่งความหมายของคำว่าวันนี้นั้น ไม่ใช่แค่เพียงคำว่าวันนี้เพียงอย่างเดียว
แต่หมายรวมถึงทุกๆอย่างที่ได้หล่อหลอมให้ข้าพเจ้าเป็นข้าพเจ้าในวันนี้

และหากคนในห้องเสวนาทั้ง ๕๐ คนจะได้เห็นความยิ่งใหญ่ของประเทศไทยที่ข้าพเจ้าได้นำเสนอ...

สร้อยสัตตบรรณ

ตอนต่อไป
ต่อคำถามเดียวกันที่ตอบโดยคน ๓ ประเทศ...

อธิบายศัพท์
เหน้า [อ่านว่า เน่า] ว. รุ่น, หนุ่ม, สาว, ใช้เข้าคู่กับคำ หนุ่ม เป็น หนุ่มเหน้า
หมายถึง กำลังสาว, กำลังหนุ่ม.

อ้างอิงและคัดลอกมาแปะไว้
จากเว็บพจนานุกรมไทยฉบับราชบัณฑิตยสถานพ.ศ.2542
Microsoft Internet Explorer

พยายามแปะลิงค์หน้าดังกล่าว แต่ไม่สำเร็จ จึงต้องคัดเอามาแปะไว้ท้ายบทความดังนี้




Create Date : 29 กรกฎาคม 2550
Last Update : 30 กรกฎาคม 2550 7:31:15 น. 4 comments
Counter : 330 Pageviews.  
Share
 
 
 
 

ถึงอยู่แคว้นใด ไม่สุขสำราญ เหมือนอยู่บ้านเรา ชื่นฉ่ำค่ำเช้าสุขทวี

อิฉันแวะเอาบุญมาฝากเจ้าค่ะ
 
 

โดย: นางไม้หน้า3 วันที่: 29 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:26:23 น.  

 
 
 
อุ๊ย ตาเถร

พี่ยุ้ยขาหนูลืมบอกไปว่าหนูเริ่มทำบล็อกแล้วนะคะ แต่เพิ่งจะเข้าไปตกแต่งเมื่อวันเสาร์ โดยใช้เวลาไปทั้งวัน สนุกสนานดีค่ะ แต่งไป แก้ไป
หน้าตาและเรื่องราวอาจจะยังไม่เข้าที่เข้าทางบ้าง แต่พอจะรับแขกท่านนี้ได้แล้ว
 
 

โดย: นางไม้หน้า3 วันที่: 30 กรกฎาคม 2550 เวลา:1:17:16 น.  

 
 
 
ไปมาแล้วเด้อ แอร่มอร่ามงามสะอิ้งเชียวนะคะ
 
 

โดย: พี่ยุ้ย (majoreenu ) วันที่: 30 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:15:57 น.  

 
 
 
วุ๊ย ขอบพระเดชพระคุณแม่หญิงที่แวะไปเยี่ยมที่เรือนเจ้าค่ะ
กระชากวัยดีไหมเจ้าคะ
 
 

โดย: นางไม้หน้า3 วันที่: 30 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:28:50 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

majoreenu
 
Location :
Chiba Japan

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]

ข้อความในหน้านี้
เป็นของที่เจ้าของสงวน
ห้ามเอาไปไม่บังควร
จงคิดครวญให้จงนาน

อาจโดนตบกะโหลก
เอาหัวโขกเสียบประจาน
เพราะเจ้าของเป็นคนพาล
ทรงเสน่ห์และเล่ห์กล

ฮุ ๆ ฮุ ๆ ๆ
อีกฮุ ๆ ฮุ ๆ ๆ

สร้อยสัตตบรรณ
เจ้าของบล็อก

....................................................

สร้อยสัตตบรรณ หรือกรกุณารี
ก็คนคนเดียวกัน...

ฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯ


ความคิดถึงที่อ่านได้
[Add majoreenu's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com