| |
|||||||||||||
แพ้แต่ชนะ ทางความรู้สึก (งานตะพาบครั้งที่ 279)
ในแง่ความรัก รักมากก็เจ็บมาก ถ้าเป็นในอดีต ฉันคงเสียน้ำตาเมื่อรักไม่เป็นอย่างใจ ฉันคงแพ้อย่างราบคาบ เขาไม่รักว่าแพ้แล้ว เสียน้ำตายิ่งตอกย้ำความพ่ายแพ้ แต่ในปัจจุบัน ฉันรู้สึกว่าตัวเองแกร่งขึ้น ฉันไม่เสียน้ำตาง่าย ๆ แม้จะต้องเจออะไรที่ทำให้กระทบใจจากคนที่ฉันรัก ฉันไม่ตั้งคำถามมากมายในหัว ไม่คิดวกไปวนมาด้วยความไม่เข้าใจ ฉันเริ่มรับอะไรได้มากขึ้น คนที่ฉันรักที่ฉันหมายถึง หมายถึงทั้งคนที่เป็นคนรักจริง ๆ ของฉัน กับคนในบล็อก กับคนในบล็อก ฉันมีคนที่ฉันประทับใจอยู่ ซึ่งเป็นคนละคนกับอดีตคนรักของฉัน ฉันเคยโดนลบคอมเมนต์จากคนที่ฉันประทับใจ ฉันก็รู้สึกว่าฉันแพ้นะ แต่ฉันชนะตรงที่ฉันไม่โกรธ ไม่น้อยใจอะไรมากมาย เพียงแค่มีความไม่เข้าใจเล็ก ๆ แต่มันก็หายไปภายในวันสองวัน ส่วนอดีตคนรักของฉัน คนนี้กีดกันฉันเลย ฉันไม่สามารถเข้าดูบล็อกเขาได้ เพราะฉันไม่ได้เป็น VIP เขาให้วีไอพีกับทุกคนในบล็อกแก๊ง แต่สำหรับฉัน เขาไม่ ฉันถือว่าฉันก็แพ้ แต่ฉันก็ชนะตรงที่ฉันก็ไม่ได้กระหายอยากรู้ หรือทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้เป็นวีไอพี ในขณะที่พี่เสือ คนที่ฉันรักในปัจจุบัน ตอนนี้ก็เล่น TikTok อย่างสนุกสนาน มีสาว ๆ เข้ามาคอมเมนต์หลายคนนะ ฉันว่าฉันก็แพ้พวกเธอเหล่านั้น แต่ฉันชนะตรงที่ฉันไม่หึง ฉันไม่หาเรื่องทะเลาะกับพี่เสือ ฉันดูพี่เสือ Duet กับสาว ๆ ได้ ฉันว่าฉันชนะ ฉันชนะตรงที่ฉันปล่อยวางได้ ฉันปล่อยวางกับคนที่ฉันรู้สึกดีด้วยได้ สุดท้าย อยากขอบคุณทุก ๆ คนที่สร้างบททดสอบให้ฉันได้ฝึกใจ ถ้าไม่ได้บททดสอบเหล่านี้ ฉันคงไม่รู้ว่าฉันแกร่งขึ้นมาก จากนี้ไปไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นอีก ฉันว่าฉันก็คงไม่พ่ายแพ้แล้ว (ถึงดูเหมือนจะแพ้ แต่ที่จริงฉันชนะนะ)
ตื่นตระหนก (งานตะพาบครั้งที่ 278)
วันหนึ่งลงซูบารุในยามค่ำ ความมืดโรยตัวต่ำไม่ค่อยเห็น รอจังหวะข้ามถนนอย่างใจเย็น เหมือนที่เคยเคยเป็นทุกวันมา แต่วันนั้นมีตัวอะไรไม่รู้ ที่อยู่อยู่ไต่มาข้างในขา ในความคิดแมลงสาบแน่ตายละวา ตื่นตระหนกในอุรากระโดดเต้นไป ขยับแข้งขยับขาหวังมันหล่น แต่ไม่รู้มันดั้นด้นหายไปไหน มันไม่หล่นมันก็ต้องอยู่ภายใน เลยจับก้นกางเกงไปตลอดทาง เมื่อมาถึงที่บ้านรีบถอดออก ถอดกางเกงชั้นนอกในห้องน้ำข้างล่าง แต่ไม่เห็นตัวมันเลยสักทาง จนปล่อยวางแล้วเราอาบน้ำไป อาบน้ำเสร็จแม่จะอาบน้ำต่อ ปรากฏว่าโอ้ละหนอเจอเข้าให้ มันไม่ใช่แมลงสาบอย่างที่เข้าใจ ที่เข้าในกางเกงคือตะขาบ แม่บอกว่าโชคดีที่มันไม่กัด คงเพราะเราไม่ฆ่าสัตว์ไม่ทำบาป วันรุ่งขึ้นแม่แจ้งเขตให้รับทราบ ให้จัดการที่รกให้ราบให้ปลอดภัย เป็นเรื่องหนึ่งที่ตื่นตระหนกในชีวิต ที่ขอมาลิขิตเขียนเอาไว้ สอนใจว่าหากลงรถครั้งใด ยามค่ำมืดขอให้ระมัดระวัง แคคตัสที่เหลืออยู่ (งานตะพาบครั้งที่ 277 : แคคตัสอินเทร็นด์)
 แอสโตรไฟตัม  แมมขนนก  หนอนหนังสือ (งานตะพาบครั้งที่ 275)
ปัจจุบันฉันไม่ใช่หนอนหนังสือ เพราะว่าฉันติดมือถือกว่าสิ่งไหน เข้าไปดูทวิตเตอร์ของใครใคร ดูเรื่องราวข่าวฉับไวที่ติดเทรนด์ แต่เมื่อก่อนฉันเป็นหนอนหนังสือ ฉันนั้นถือหนังสืออ่านไม่มีเว้น รออาหารฉันก็ไม่คุยเล่น คล้ายคล้ายเป็นคนที่เงียบที่เก็บตัว ตอนเด็กเด็กได้อ่านนิทานอีสป ได้ค้นพบข้อคิดหลากหลายทั่ว ใคร่อยากเรียนด้านวรรณกรรมเด็กโดยส่วนตัว แต่วาดรูปโคตรมั่วเลยไม่ผ่าน  ถ้าสมมุติตอนนั้นเกิดสอบติด อาจทำให้ชีวิตสนุกสนาน จมอยู่ในโลกสมมุติโลกนิทาน คงได้ทำหลายงานในห้วงจินต์ แต่ต้องบอกว่าจริงจริงนั้นเขียนยาก ยิ่งวาดรูปยิ่งลำบากยากสุดหิน ใครได้เรียนใครได้สร้างให้ยลยิน ให้เด็กอินขอชื่นชมและปรบมือ จากนิทานโตขึ้นมาท่องตำรา อ่านเรื่องราวนานาจากหนังสือ เพื่อให้สอบผ่านได้เพื่อฝึกปรือ เลยต้องถือหนังสืออยู่ร่ำไป  ระหว่างเรียนมีอ่านการ์ตูนบ้าง เพื่อสรรสร้างเสียงหัวเราะให้สดใส โดราเอมอนชินจังโชว์กางเกงใน อ่านแล้วให้ฮาไปเสียทุกที   แล้วยังมีนิตยสารเรื่องบันเทิง เรารื่นเริงเก็บภาพดารานี้ คนที่ชอบตัดเก็บไว้อย่างดี อย่างเต๊ะศตวรรษนี้อยู่ในกล่อง  นอกจากนี้ก็คงเป็นอ่านนิยาย มีหลากหลายสไตล์ให้ได้ท่อง ทั้งวัยรุ่นผู้ใหญ่อยู่ในกล่อง ในลังต้องค่อยค่อยหยิบออกมา ครั้งหนึ่งชอบนิยายอีโรติก ต่อมาพลิกอ่านแจ่มใสไม่ค่อยหนา เป็นนิยายแนววัยรุ่นคุ้นสายตา นามปากกาที่ชอบคือ TheLittleFinger  นิยายรักทั่วไปฉันก็อ่าน นิยายวายกาลนี้ก็พร่ำเพ้อ ธรรมะหรือก็อ่านเหมือนกันแหละเธอ แต่พอเจอทวิตเตอร์กลับติดลม ยังคิดถึงกิจกรรมในบล็อกแก๊ง จัดการแข่งให้อ่านอย่างเหมาะสม รีวิวหนังสือกันสนุกน่าดูชม เราเองก็ติดลมด้วยตอนนั้น ไม่ได้คิดถึงโหวตถึงอะไร รีวิวไปบ้างยาวบ้างก็สั้น ถือว่าเก็บข้อคิดได้เหมือนกัน จากการที่แบ่งปันหนังสือลง ในตอนนั้นฉันชอบอ่านถ้อยคำดีดี ยิ่งของมาบุชี่ทำฉันหลง บทเรียนที่ความรักไม่ได้สอนฉันเอาลง ก็ยังคงยังอยู่ให้ได้คิด  https://www.bloggang.com/viewblog.php?id=kunnamas&date=25-09-2016&group=20&gblog=7 จากนี้ฉันคงต้องปรับตัวเองใหม่ ถึงไม่มีกิจกรรมนี้ให้ได้ตรึงติด ก็ควรแบ่งเวลาให้ชีวิต ให้ได้คิดได้อ่านหนังสือเอย... ขอบคุณรูปภาพจากอินเทอร์เน็ต ไม่อยากเป็นคนที่ถูกทั้งรักทั้งเกลียด (งานตะพาบครั้งที่ 274)
การมีความรักแต่ละครั้งก็ให้ประสบการณ์ที่แตกต่างกันไป ไม่มีครั้งไหนที่ไม่นำพาความเจ็บปวดมาให้ ไม่ว่าจะเป็นรักกับตองที่ตอนนั้นเราปลอมตัวเป็นเกย์ รักกับจูลที่เราคาดหวังมากเกินไป รักกับคุณก. ที่เราคิดเป็นจริงเป็นจัง รักกับพี่เสือที่ไม่มีสถานะ ในทุกครั้งที่มีปัญหา เราก็เคยถูกไม่ชอบใจมาแล้ว เมื่อไม่ชอบใจ ความเงียบ ความห่างหายก็จะเกิดขึ้น นี่เป็นสัญญาณให้รู้ว่าไม่ชอบใจนะ แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะมีคนไหนที่เคยถึงขั้นเกลียดเราไหม เพราะเราก็ไม่เคยถาม เราไม่รู้ว่าตองจะเกลียดเราในตอนที่เราเฉลยว่าเราเป็นผู้หญิงไหม ไม่รู้ว่าจูลจะเคยเกลียดเราในตอนที่เราหึงหวงหรือเปล่า ไม่รู้ว่าคุณก. จะเคยเกลียดเราในตอนที่เราต่อว่าเมื่อครั้งที่เขาทิ้งเราไหม ไม่รู้ว่าพี่เสือจะเคยเกลียดเราในตอนที่ไม่เข้าใจกันในเรื่องงานเขียนหรือเปล่า ทั้งหมดนี้เราไม่เคยถาม แต่เราคิดว่าคงไม่ถึงขั้นนั้น เพราะถ้าถึงขั้นนั้น เราคงไม่ได้กลับมาเจอกัน ยกเว้นตองที่เราไม่รู้ว่าเขาไปอยู่ไหน เมื่อมีความรัก และมีความไม่เข้าใจกันเกิดขึ้นจากการกระทำของเรา สิ่งที่ทำได้และควรทำที่สุด คือ ขอโทษ เพราะมันจะทำให้ความรู้สึกไม่พอใจ ไม่กลายเป็นเกลียด ถ้าเราผิดแล้วไม่ขอโทษ เงียบหายไป เราคงถูกเกลียดแน่นอน สำหรับรักครั้งปัจจุบัน เราพยายามอย่างมากที่จะไม่ทำให้พี่เสือเกลียด เพราะไม่อยากเป็นคนที่ถูกพูดถึงในคลิปที่เอาลงยูทูป ถ้าพี่เสือพูดถึงใครในคลิป คนนั้นคือคนที่ทำให้พี่เสือไม่พอใจ เราไม่อยากเป็นคนคนนั้น รักครั้งนี้เป็นรักที่ยากสุด ในทุก ๆ วันเราเลยไม่ได้คุยอะไรกันเลยเพื่อประคองความสัมพันธ์ เพราะเราไม่อยากให้รัก มันกลายเป็นไม่รัก จากคำพูด ข้อความ การกระทำของเรา เวลาจะคุยกับพี่เสือแต่ละครั้ง ต้องคิดแล้วคิดอีก เวลาจะติดตามพี่เสือทางโซเชียลก็ต้องรอให้เขาอนุญาต ถ้าเขาไม่อนุญาตหรือบอกให้กดติดตามได้ เราก็ไม่กล้า ทุกวันนี้ ร้องเพลงก็ไม่ได้ร้องจีบเขานะ ร้องเพลงอิสระ เพราะอยากให้เขาได้มีช่องว่างเพื่อที่จะรักใครก็ได้ เราไม่อยากผูกมัดเขาไว้กับเรา หรือบังคับให้เขาต้องมารักเรานะ เราอยากให้อิสระเขาเต็มที่ ไม่อยากเป็นคนที่พี่เสือเกลียดอะพูดตรง ๆ รักครั้งนี้มันก็เลยดูแปลก ๆ กว่ารักครั้งอื่น ๆ แต่ที่ไม่ทักทายกันในแต่ละวันก็ไม่ใช่ว่าไม่รักนะ ก็รักอยู่แหละ รักอยู่ในพื้นที่ของตัวเอง พี่เสือก็มีพื้นที่ของพี่เสือ ที่เวลาบอกคิดถึงใคร เราก็ไม่แน่ใจว่าใช่เราหรือเปล่า ก็ไม่กล้าถาม แต่คิดว่าใช่แหละ (รักไม่มีสถานะ ก็มโนไปจ้ะ) เราไม่อยากเป็นคนที่ถูกทั้งรักทั้งเกลียด ไม่อยากเลยจริง ๆ โดยเฉพาะกับรักครั้งนี้ รักกับพี่เสือ ต้องขอโทษ หากผิดไป ในบางครั้ง หรือไม่ได้ เป็นดั่งใจ ในบางหน หวังว่าเธอ ยังรักอยู่ ในกมล เพราะฉันเอง ไม่อยากพ้น ไปจากใจ ไม่อยากให้ เธอรัก แล้วเธอเกลียด ไม่อยากให้ เธอเหยียด และหมั่นไส้ หรือหลีกหน้า ไม่สบตา อยู่ไกลไกล เพราะทำใจ ไม่ได้ ไปไม่เป็น ไม่อยากโดน พูดถึง ในคลิปเธอ ยังอยากเพ้อ ถึงเธอ และมองเห็น ไม่อยากกลาย เป็นเรื่อง เป็นประเด็น อยากเป็นเช่น คนเงียบเงียบ ที่เธอแล หวังว่าเธอ นั้นจะ ให้อภัย ถ้าทำผิด บอกเป็นนัย จะได้แก้ เพราะฉันอยาก เป็นคน ที่เธอแคร์ อยู่แค่แค่ ใกล้ใกล้ ในใจเธอ (แค่ ภาษาใต้ แปลว่า ใกล้) |
comicclubs
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [?] Group Blog
All Blog
Friends Blog
|
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
