ประตูที่ไม่เคยปิด
ประตูที่ไม่เคยปิด
ยิ่งใกล้ถึงวันแม่ หลายคนพูดถึงความรัก ความเทิดทูนที่มีต่อแม่ สำหรับความผูกพันระหว่างผมกับแม่นั้นยิ่งใหญ่
จนมิอาจนำมาเขียนเป็นตัวอักษรได้ทั้งหมด ผมรู้เพียงว่า "ผมรักแม่" รู้แค่นั้น
มีเรื่องเล่าที่เกี่ยวกับแม่ให้ฟังครับ เป็นเรื่องของหญิงสาววัยรุ่นที่ทะเลาะกับแม่อย่างรุนแรง
ทำให้เธอตัดสินใจหนีออกจากบ้าน เป็นการตัดสินใจด้วยอารมณ์ชั่ววูปแต่ก็มากล้นด้วยทิฐิ
ความหิวทำให้เธอ ตัดสินใจใช้ชีวิตด้วยการเป็นโสเภณี ขายตัว และนอนตามข้างถนน
ยึดอาชีพนี้เรื่อยมา จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จากปีเป็นหลายๆ ปี
จากเด็กหญิงกลายเป็นหญิงสาวแล้ววัยของเธอก็ร่วงโรยลงไปตามกาลเวลา
เช่นกับแม่ที่เมื่อพ่อตายไปด้วยโรคชรา แม่ซึ่งอยู่ในวัยชรามาก แม่ตัดสินใจออกเดินทางตามหาลูกสาว
รู้ข่าวว่าลูกสาวอยู่ที่ไหนแม่ก็ตามไปถึงที่นั่น แต่ก็คลาดกันทุกครั้ง
จนแม่เริ่มท้อ แม่จึงเดินเข้าไปในศูนย์ช่วยเหลือเร่งด่วนเพื่อขอความช่วยเหลือ
แม่บอกกับเจ้าหน้าที่ว่า ขอฉันขอติดประกาศตามหาคนได้หรือไม่
เจ้าหน้าที่อนญาต แม่จึงใช้รูปของเธอซึ่งถึงวันนี้แก่มากแล้วติดประกาศ
พร้อมเขียนใต้รูปว่า กลับบ้านเถอะลูก แม่ให้อภัยแล้ว
หลังหญิงชราพ้นไป ลูกสาวก็เข้ามาในศูนย์นั้น
ทั้งสองคนคลาดกันด้วยเส้นยาแดง หญิงสาวเห็นรูปที่ติดประกาศ จึงเดินเข้าไปดูด้วยความรู้สึกคุ้นเคย
และยิ่งเธอเพ่งพิศดูรูปนั้นทำให้เธอมั่นใจว่า นั่นคือ "แม่" หญิงสาวจึงนึกขึ้นได้ว่า
ความเลวร้ายทุกสิ่งทุกอย่างแม่ให้อภัยหมดแล้วเธอต่างหากที่ถือทิฐิอยู่ คิดเช่นนั้นเธอจึงตัดสินใจกลับบ้าน
เมื่อมาถึงบ้านก็เป็นเวลาดึกมากแล้ว ความลังเลก็เกิดขึ้น ว่าจะเคาะประตูดีหรือไม่ ป่านนี้แม่คงนอนหลับแล้ว
แต่ที่สุดเธอก็ตัดสินใจเคาะประตู ปรากฎว่าประตูนั้นไม่ได้ล็อค มันค่อยๆ แง้มเปิดออก
ถึงตอนนั้นหญิงสาวรีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนแม่ เพราะเกรงว่าดึกดื่นบ้านไม่ได้ล็อค
แม่จะเป็นอันตรายจากโจรผู้ร้ายหรือเปล่า แต่เมื่อเข้าไปถึงก็ปรากฎว่าแม่ยังหลับสบายดี
ความสงสัยของเธอได้รับคำตอบว่า ตั้งแต่วันที่ลูกออกจากบ้านไป ประตูบ้านก็ไม่เคยปิดล็อคเลย
ทำนบน้ำตาของเธอที่กั้นไว้นานก็ถึงกาลร่วงพรู
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
