ความรักต้องแบ่ง
ความรักต้องแบ่ง
ผมแต่งงานมา ปีนี้เข้าปีที่สิบแล้วครับ ตอนช่วงแต่งงานใหม่ ๆ เรารักกันมาก เรียกว่ายอมทุกอย่าง ผ่อนบ้านผ่อนที่ดินด้วยกัน
ลำบากด้วยกัน จนทั้งผมและภรรยาพร้อมที่จะมีลูก ตอนนั้นผมมีความรู้สึกว่า คงจะไม่มีใครที่ผมจะรักได้มากกว่าภรรยาผมอีกแล้ว
ผมคิดผิด วันที่ลูกคนโตของผมคลอด แวบแรกที่มองดู และอุ้มแกไว้ (ผมได้อุ้มก่อน เพราะภรรยาผ่าตัด) ความรู้สึกของผมบอกว่า ผมได้เจอคนที่ผมตายแทนได้แล้ว มันเป็นความรักที่อธิบายไม่ได้
หมายความว่าผมรักภรรยาน้อยลงหรือเปล่า?
เปล่า ผมตอบตัวเอง รักเท่าเดิม แต่รักคนละแบบ
ผมคิดผิด อีกแล้ว
สามปีต่อมา ผมเลี้ยงดูลูกร่วมกับภรรยา เป็นครอบครัวเล็ก ๆ มีกันแค่สามคน ผมถามตัวเองว่า จะมีใครที่ผมรักมากกว่าภรรยาและลูกอีกไหม ผมตอบตัวเองว่า ไม่มีทาง
ผมตอบผิด อีกครั้ง
พอลูกคนโตอายุสี่ขวบ ผมก็ได้ลูกอีกคนหนึ่ง ความรู้สึกของผมตอนที่อุ้มแกเป็นครั้งแรก เหมือนกับตอนที่อุ้มพี่ของแกไม่มีผิด ต่างกันที่ผมมีอายุมากขึ้น รู้งานมากขึ้น และมีพี่ของแกคอยช่วยเหลือ ตื่นเต้นน้อยลง แต่ผมได้เจอคนที่ผมยอมตายแทนได้อีกคน
ผมมีคนที่รัก และพร้อมที่จะตายแทนได้ถึงสามคน ไม่มีทางที่ผมจะบอกได้ว่า ผมรักใครมากกว่ากัน และนั่นทำให้ผมค้นพบความจริงว่า ความรัก ไม่มีขนาด ไม่มีขอบเขต ไม่ต้องแบ่ง ไม่ต้องหาร
ถ้าผมจะมีความรักเพิ่มขึ้น ก็ไม่ได้หมายความว่า ผมจะต้องลดความรักที่มีต่อใครก่อนนั้นลงไป ผมเริ่มที่จะรู้ว่า รักไม่ใช่การหวง ไม่ใช่การครอบครอง รักคือการที่ส่งเสริมให้คนที่เรารักมีความสุข อย่างที่เขาต้องการ
ถ้าผมจะรักใครอีกสักคน ผมคงไม่สามารถรักแบบพิศวาสได้ แต่ผมยังรักเขาได้แบบมนุษย์ที่มีความรู้สึกที่ดี ๆ ต่อกัน คงไม่มีใครว่าผมว่าหลายใจนะครับ
ที่มา FW Mail
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
