พ่อ...แม่...ลูก
พ่อ...แม่...ลูก
...เรื่องเล่า(ของเพื่อนผม)...ตีหนึ่งห้านาที
ผมมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้วะ...
ตีหนึ่งห้านาที ผมมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้วะ
หน้าจอคอมพิวเตอร์ รอพ่อ-แม่กลับบ้าน
ตะกี้พ่อโทรมา บอกว่า ไปส่งเพื่อนอยู่ เลยยังไม่กลับมา
บอกอีก30 นาที จะกลับมาถึง ไอ้เราก็ง่วงๆ พ่อถามง่วงป่าว
ไม่ต้องรอเปิดประตูก็ได้ ไม่ต้องล็อคไว้อย่างนั้นเอง
เราก็อึกอัก ใจนึงจะง่วง ใจนึงจะไม่ง่วง งง ๆ อยู่
แต่นั่ง ๆ ไปนึกๆแล้วสะท้อนใจ......…………..
Yesterday.
20.35 น.
“ฮัลโหล ทำไมยังไม่กลับบ้าน พ่อบอกแล้วไงให้ดูแลแม่ตอนที่พ่อไม่อยู่
ขอแค่นี้เอง”
“โธ่ พ่อ ขอออกมาแค่นี้เอง กินข้าว เดี๋ยวกลับ”
21.30
“อื้อ กินข้าว อยู่ เดี๋ยวกลับน่า...”
22.18
“อะไรเนี่ยยังไม่กลับอีก กินข้าวประสาอะไร ใช้ให้ดูแม่แค่นี้เอง
แม่เค้าจะขึ้นนอนแล้ว จะให้ต้องรอเปิดประตูให้ลูกรึไง”
“เหอะน่าพ่อดูบอลอยู่ กำลังสนุก ขอมีความสุขกับเพื่อนบ้างดิ”
22.57
“เมื่อไหร่จะกลับบ้านหล่ะ แม่เค้าขึ้นนอนแล้วนะ พ่อพึ่งถึงบ้าน”
“อืมมมม...ขอดูบอลจนจบก่อนนะ ดูบอลกับเพื่อนหน่ะ ไม่ได้รึไง”
“รีบกลับมาเถอะพ่อเหนื่อย แม่เค้าก็เหนื่อยจนนอนไปแล้ว”
23.35
“ลิเวอร์พูลนำสองศูนย์แล้วนะพ่อ”
“อืมม์”(เสียงงัวเงีย)
“ไว้บอลจบแล้วจะกลับ”
00.21
ตื๊อ ตือ ตือ ตือ ตื๊อ ตื่อ ตือ ตื้อ ตื๊อ (เสียงโทรศัพท์)
“พ่อ...เพื่อนมากันเยอะ กำลังสนุก คืนนี้ไปนอนบ้านเพื่อนได้มั๊ย?”
“อะไร ไม่ต้อง กลับมานอนบ้านแหละ”
“มันดึกนะพ่อไม่ต้องรอหรอก ทิ้งกุญแจบ้านไว้ก็ได้”
“ไม่เป็นไร ดึกแค่ไหนพ่อก็จะรอ”
“แน่ใจนะพ่อ”
“อืมมม์”(เสียงงัวเงีย)
03.05
กลับมาหน้าแดงก่ำ พ่อนั่งสูบบุหรี่รออยู่หน้าบ้าน
ควันสีเทาหม่นลอยอยู่หน้าบ้าน แต่ก็ไม่หม่นเท่าหน้าพ่อ สวัสดีพ่อ ก้าวเข้าบ้าน
ยิ่งสังเกตพ่อระยะใกล้ยิ่งพบว่ารอยยับบนใบหน้าเพิ่มข้น คงเป็นการตรากตรำระหว่างเดินทาง
ผสมกับความกังวลกระมัง
“สวัสดีฮะพ่อ ไปนอนหล่ะนะ”
“อืมมมมม์.....”(เสียงงัวเงียมากๆๆ มากๆๆ)
action:เดินเข้าไปในบ้าน ผ่านโต๊ะเขียนหนังสือของตัวเอง
แล้วจานที่วางอยู่บนโต๊ะก็ผ่านเข้ามาในคลองจักษุ จานผลไม้ที่พ่อชอบถือมาให้กินทุกคืน
คืนนี้ก็เช่นกันมันวางแน่นิ่งอยู่ ณ ที่นั้น
แต่มะละกอที่ปกติเป็นสีแดงสดที่วางอยู่ตรงนั้น บัดนี้เป็นมะละกอซีดๆเหี่ยวๆ
คงผ่านการวางรอคอยไม่ต่ำกว่า3ชั่วโมง
feeling:สะเทือนใจ น้ำตาคลอ ...พ่อครับผมรักพ่อ....
Today
11.55
“เย็นนี้ไปกินข้าวกับเพื่อนพ่อนะ ที่บ้านเพื่อนพ่อ เค้านัดไปคุยอะไรๆกัน”
“ไม่ได้หรอกพ่อ นี่ต้องไปดูแฟนแข่งเต้น แต่ถ้าไปได้จะไปนะ เดี๋ยวโทรไป”
13.13
“เดี๋ยวไปดูแฟนแข่งแล้วนะ”
“อืมมมม์”
“เงินหล่ะพ่อ ค่ารถ”
หยิบธนบัตรสีแดงสามใบยื่นให้
“อืมมมม์”
15.00
สถานที่:ฟิวเจอร์พาร์ค
“อ่ะ ดอกไม้ นี่รีบมาดูตัวเองแข่งเลยนะ”
“ขอบคุณค่ะ ดีใจจัง”
17.40
เสียงพิธีกร
“สำหรับทีมที่เข้ารอบทีมที่18 ได้แก่ทีม.....เบอร์มิวด้า”
“เย้ๆๆๆๆ”
“ยินดีด้วยนะ”
“ขอบคุณค่ะ ดีใจจัง”
18.46
“คงไปไม่ได้แล้วนะพ่อ ตะกี้รอประกาศผลประกวดอยู่หน่ะพ่อ”
“เหรอ เป็นไงบ้าง”
“เข้ารอบครับ”
“อืมมม์ ฝากแสดงความยินดีกับเค้าด้วยนะ มาไม่ได้ไม่เป็นไร
ทำธุระกับแฟนให้เสร็จก่อน”
20.13
เคี้ยวอาหารอยู่
“คงไปไม่ได้แน่ๆแล้วพ่อ ตอนนี้กินข้าวอยู่”
“อืมม์ กลับบ้านเลยก็ได้ ไม่ต้องมาก็ได้”
....................
ลูก...
สถานที่ : ฟิวเจอร์พาร์ค
สถานการณ์ : ดูแฟนแข่งเต้น กินข้าวกับแฟน
พ่อ...
สถานที่ : บ้านเพื่อน
สถานการณ์ : กินข้าว คุยเรื่องงาน หาเงินให้ลูกใช้
....................
22.02
“ถึงบ้านแล้วนะพ่อ พ่อกลับเมื่อไหร่”
“ตอนนี้ยังคุยๆเรื่องงานกันหน่ะ เดี๋ยวโทรไป”
1.00
ตื๊อ ตือ ตือ ตือ ตื๊อ ตื่อ ตือ ตื้อ ตื๊อ (เสียงโทรศัพท์)
“ฮัลโหล”(เสียงงัวเงีย)
“พ่อไปส่งเพื่อนนะลูก โทษทีเลยกลับช้า ถ้าง่วงไม่ต้องรอเปิดประตู
ไม่ต้องล็อคบ้านก็ได้ เดี๋ยวพ่อเข้าไปเอง อีกซักครึ่งชั่วโมงคงถึงบ้าน”
“อืมมม์”(เสียงงัวเงีย)
ภาพในหัวสมองตัดไปในภาพเมื่อวานแล้วสลับกันแสดงภาพ เปรียบเทียบ
Yesterday
00.21
ตื๊อ ตือ ตือ ตือ ตื๊อ ตื่อ ตือ ตื้อ ตื๊อ (เสียงโทรศัพท์)
“พ่อ...เพื่อนมากันเยอะ กำลังสนุก คืนนี้ไปนอนบ้านเพื่อนได้มั๊ย?”
“อะไร ไม่ต้อง กลับมานอนบ้านแหละ”
“มันดึกนะพ่อไม่ต้องรอหรอก ทิ้งกุญแจบ้านไว้ก็ได้”
“ไม่เป็นไร ดึกแค่ไหนพ่อก็จะรอ”
“แน่ใจนะพ่อ”
“อืมมม์”(เสียงงัวเงีย)
……….
Today
1.00
ตื๊อ ตือ ตือ ตือ ตื๊อ ตื่อ ตือ ตื้อ ตื๊อ (เสียงโทรศัพท์)
“ฮัลโหล”(เสียงงัวเงีย)
“พ่อไปส่งเพื่อนนะลูก โทษทีเลยกลับช้า ถ้าง่วงไม่ต้องรอเปิดประตู
ไม่ต้องล็อคบ้านก็ได้ เดี๋ยวพ่อเข้าไปเอง อีกซักครึ่งชั่วโมงคงถึงบ้าน”
“อืมมม์”(เสียงงัวเงีย)
1.30
ตื๊อ ตือ ตือ ตือ ตื๊อ ตื่อ ตือ ตื้อ ตื๊อ (เสียงโทรศัพท์)
“ฮัลโหล”(เสียงงัวเงีย... นิดๆ)
“พ่อมาถึงแล้วนะลูก อยู่หน้าบ้าน”
“ครับ เดี๋ยวไปเปิดประตูให”(งัวเงียน้อยกว่าตะกี้)
เปิดประตูปุ๊บ พ่อยิ้ม....แม่ยิ้ม...
“กลับบ้านเร็วนะวันนี้เรา”
แม่มองดูดอกกุหลาบขาวหน้าบ้าน
“ดูซิพ่อ กำลังบานดีเลย สวย”
พ่อมองตาม
“อือ สวย ลูก ตัดไปให้แฟนสิ”
แม่เห็นด้วย
“ใช่ใช่ใช่”
.......พ่อครับ ผมรักพ่อ แม่ครับ ผมรักแม่.......
action:เดินเข้าไปในบ้าน ผ่านโต๊ะเขียนหนังสือของลูก
แล้วจานที่วางอยู่บนโต๊ะก็ผ่านเข้ามาในคลองจักษุ จานผลไม้ที่ชอบถือมาให้ลูกกินทุกคืน
คืนนี้ก็เช่นกันมันวางแน่นิ่งอยู่ ณ ที่นั้น ที่เดิม มะละกอสีแดงสดที่วางอยู่ในนั้น
มะละกอดูสดเหลือเกิน คาดว่าผ่านการวางเตรียมพร้อมไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
feeling:เป็นสุขใจ ภาคภูมิใจ .....พ่อครับ ผมรักพ่อ.....
------------------------------------------------------------------
ไม่รู้จะพูดไง ตอนเพื่อนคนที่เขียนเรื่องนี้เอามาให้อ่าน
มันรู้สึกดีจริง ๆ มันรู้สึกตัน ๆ ยังไงไม่รู้
บางทีอาจเป็นได้ว่าผมอิจฉาเพื่อนผม
เพราะผมคงไม่รู้พูดให้ใครฟัง
และผมคงรู้สึกประทับใจไปพร้อม ๆ กันล่ะมั้ง
Thank na ที่เล่าให้ฟัง...อิอิ
ป.ล. เอามาจากพันทิพย์โต๊ะสยาม อ่านแล้วน่ารักดี เลยเอามาฝากอ่ะ
เรื่องโดย : คุณ นิวะโทริ
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
