เมื่อไรเธอจะแต่งงานสักที
???
เมื่อไรเธอจะแต่งงานสักที
???
เมื่อไรเธอจะแต่งงานสักที
???
เพื่อนรักคนนึกถามผม ขณะที่ผมนั่งเป็นเพื่อนเธออยู่ริมสนามเด็กเล่น เรื่องอะไรจะบอก
เธอเผลอเมื่อไร ฉันแอบไปแต่งเลย
ฮาๆๆ
ผมตอบเธอแบบอมยิ้ม มองดูเด็กๆวิ่งเล่นอยู่รอบๆม้าหมุนตัวใหญ่ อากาศดีมาก ฟ้าใสแจ๋ว เมฆลอยเป็นจุดๆ
ผมแวะมารับเธอ กับยัยจอมซนตัวน้อย ไปเที่ยวตามสัญญา เด็กๆนี่ช่างจำ พูดอะไรไว้เป็นได้ทวงถามกันทุกวัน
เมื่อไรอาจะพาหนูไป
เมื่อไรๆๆ
ไปสวนสนุกลีโอแลนด์บ้าง ไปให้อาหารปลา กับนกพิราบที่สวนเบญจสิริบ้าง
เป็นเด็กนี่ก็ดีไปอย่างนะครับ เล่นอะไรก็สนุก กินอะไรก็อร่อย ก็ทุกๆอย่างคือสิ่งแปลกใหม่นี่ครับ
สักพัก ลูกสาวของเพื่อนผมก็วิ่งมาพร้อมกับเพื่อนใหม่ แม่จ๋า
หนูขอไปเล่นที่ลานลูกบอลนะ
เพื่อนผมพยักหน้ายิ้ม โอโห
ไม่ทันไร มีหนุ่มน้อยตัวกระเปี๊ยกมาจูงมือวิ่งออกไป หัวเราะกันร่าเริง นึกแล้วขำ
ต้องแอบจำเอาไว้มุขนี้
วันหลัง จะเอาไปชวนสาวๆบ้าง
!!!
ลมพัดมาเอื่อยๆ เสียงเด็กๆ เล่นกันสนุกสนาน พ่อแม่ก็เดินๆนั่งๆกันอยู่รอบๆ ผมเอาเศษขนมปังที่เตรียมไว้มาฉีกเล่น
ใส่รวมไว้ในถุง เตรียมเอาไปให้ปลาในสระ หลังจากเราสองคนเงียบกันอยู่สักพักใหญ่ เธอก็หันมามองผม ก้มหน้าลง
แล้วบอกผมด้วยน้ำเสียงเบาๆ
นี่ยังไม่รู้จะทำอย่างไรดีเลย
ไม่รู้จะบอกลูกอย่างไร
ผมนั่งมองม้าหมุนตัวเดิม มองดูเด็กๆวิ่งเล่น ได้ยินเสียงหัวเราะดังแว่วเข้ามาตลอดเวลา เสื้อผ้าสีสดใส
จับกับแสงอ่อนๆ ของพระอาทิตย์ดวงโตผ่านตาเข้ามา เหมือนโลกใบเล็กๆที่หมุนวนไปเรื่อยๆ
แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนนาฬิกาเดินช้าลงจนเกือบจะหยุดนิ่ง หลังจากได้ยินคำถามของเธอ ในที่สุด
ก็หันกลับไปตอบเธอ แบบไม่เต็มน้ำเสียงว่า
ถ้าอย่างไร จะต้องเลิกกันจริงๆ ก็ค่อยๆบอกลูกก็ได้
แต่คงต้องใช้เวลา
ผมรู้สึกว่า ตัวเองช่างโง่เขลา ในความคิดช่างว่างเปล่า แต่ก็ไม่รู้จะตอบอะไรออกไปได้ดีกว่านี้ ผมไม่มีวันเข้าใจความรู้สึกที่เธอเป็นอยู่
แต่ก็รู้ว่า คงเป็นอะไรที่เลวร้ายเอามากๆ คงเหมือนการถูกขังอยู่ในห้องแคบๆ มืดทึบ ที่ไม่มีทางออก
ทำไมเมื่อวันที่ความรักเริ่มต้น เราไม่เคยคิดถึงตอนจบ ทำไมเรื่องของคนสองคน กลับมีผลต่อชีวิตน้อยๆได้ทั้งชีวิต
ทำไมทางออกของเรื่องแบบนี้ ถึงต้องจบลงด้วยความเสียใจ
ทำไม
???
ผมนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ก่อนที่จะรู้สึก
ถอดใจ
เมื่อนึกถึงวันที่เธอจะต้องบอกลูกว่า
พ่อกับแม่ จะไม่ได้อยู่ด้วยกัน
ลมพัดใบไม่ปลิวลงมา ดูเหมือนมันจงใจปล่อยตัวเองออกมาจากต้น แต่ละใบที่ร่วงหล่นลงมา เหมือนพยายามจะบอกกับผมว่า
ไม่ว่าจะอย่างไร
วันนั้นก็ต้องมาถึง
ผมเอื้อมมือไปลูบหัวเธอเบาๆ ก่อนที่จะบอกเธอด้วยน้ำเสียงติดตลกว่า
นี่ๆ
วันหลัง เวลาพาลูกออกมาเที่ยว เธอต้องจ้างฉันมาด้วยแล้วละมั้ง
555
เธอยิ้ม ปนหัวเราะเบาๆ พร้อมน้ำตาหยดนึง ไหลออกมาที่แก้ม น้ำตาหยดใสที่ผมเห็นบ่อยๆ แว่วเสียวหัวเราะ ดังสลับเข้ามา
เด็กๆยังคงวิ่งเล่นกันร่าเริง พ่อกับแม่นั่งคอยดูแลลูกๆ อยู่รอบๆสนามเด็กเล่น รอป้อนน้ำ ป้อนขนม เมื่อลูกๆเล่นเสร็จ
อากาศดีมากทีเดียวครับ ช่างเป็นวันที่สดใสวันหนึ่ง อยากให้คุณได้มาเห็นเหมือนกับที่ผมได้เห็น
วันนี้กำลังจะผ่านไปอีกวันแล้วครับ
ที่มา FW Mail
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
