งานก็ยังอยากทำ เพราะปีหน้า JCI จะเข้ามาตรวจรพ. ซึ่งถ้าหัวหน้าไม่อยู่ช่วย ไม่อยู่เตรียม แล้วใครจะทำ...
อิ๊คซี่นี่ไม่ต้องพูดถึง ตั้งแต่เสียลูกน้อยตอนอายุครรภ์สามเดือนครึ่งไป อิชั้นก็แทบจะนับวันรอให้ประจำเดือนมาไม่ไหวแล้ว เพราะจะได้เข้าสู่สภาวะฮอร์โมนปกตสักที (แต่ตอนนี้ จะเดือนครึ่งแล้ว ยังไม่มาเลยค่า ฮือๆ 
)
ถามว่า "ถ้าจะทำงานไปด้วย ทำอิ๊กซี่ไปด้วยไม่ได้เหรอ"
ตอบเลยค่ะว่า "ทำได้" แต่มันก็ทำได้แบบตะกุกตะกักหน่อย เราเจอมากับตัวแล้ว คือเราไปทำที่กทม. ต้องลางานไปบ่อยๆ ยังไม่ได้พูดถึงช่วงใส่ตัวอ่อนที่ต้องหยุดเป็นสิบวันนะคะ ที่มันโคตรเครียดดด คือใส่ตัวอ่อนมันก็เครียดในตัวหน่อยๆแล้ว ถ้ามีเรื่องงานมาบวกอีก...โอ๊ยยย ทรมานจิตใจค่ะ แล้วงานมันแบบ..ปัญหาเย๊อะ เรื่องแยะ 
ไม่นับรวม ถ้าเกิดท้องขึ้นมาอีก คือเมื่อก่อนอิชั้นไม่เคยคิดเลยนะว่าการท้องจะเป็นอุปสรรคกับการทำงาน คิดว่าแค่อุ้มท้องโตๆไปเก้าเดือนแล้วก็คลอด...จบ ไม่ได้มีอะไรลำบากเลย
พอมาเจอกับตัวนี่ซิค่ะ โอ้ยยย ทรมานมากๆ ของอิชั้นอาการแพ้คือการอ๊วก อ๊วกได้อ๊วกดีทั้งวัน จนถึงขั้นต้องแอดมิทมาแล้ว
แถมอาการท้องอืด แน่นท้องเข้าไปอีก คือเวลาฟังสปอตโฆษณาในทีวี บอกว่า "ท้องอืด.....แน่นท้อง.....ใช้....(ชื่อยา)........" นี่มันเหมือนเป็นอาการสามัญเนอะ แต่พอเป็นเข้าจริงมันไม่สามัญเลยค่ะ มันทรมานมากก แบบว่าแน่นไปหมด อึดอัดสุดๆ แล้วพออึดอัดมากๆก็พาลจะอ๊วกอีก 
สรุปว่าอิชั้นแพ้ได้สะใจมาก สาแก่ใจคุณพ่อที่แอบตั้งข้อสงสัยตอนแรกว่าแพ้ท้องจริงรึป่าว ตอนนี้เห็นสภาพแล้วก็สงสารค่ะ...จะว่าไปอิชั้นก็แอบสงสารตัวเองเหมือนกัน ถ้าเลือกได้ก็อยากพักมากกว่าทำงานนะ
เลยหันไปปรึกษาป๊ะป๋ากับคุณนายแม่ ก็ได้ความว่า.... ป๊ะป๋าอยากให้มีเวลาพักมากกว่านี้ อย่างตอนใส่ตัวอ่อน หรือตอนแพ้ท้อง ท้องอ่อนๆก็อยากให้พักเต็มที่ ไม่ต้องทนไปทำงานไปแบบทุกวัน ส่วนคุณนายแม่นะเหรอ อยากให้ออกตั้งแต่แต่งงานกับพี่ศักดิ์แล้ว พูดมาตลอด คนไม่ได้อยู่ด้วยกัน มันไม่เหมือนครอบครัวเดียวกัน บลาๆๆๆ
พี่ศักดิ์ในฐานะลูกเขยที่ดี แน่อนว่าไม่มีปากเสียง ให้ทำยังไงก็ต้องว่าตามกันอยู่แล้ว 
ทีนี้พอจะไม่ได้ทำงาน ก็จะไม่มีเงิน....แต่โชคดี๊ดี ตรงที่มีคนขันอาสา จะให้เงินอิชั้นใช้ไม่ขาดสาย
คือไม่นับรวมพี่ศักดิ์ที่ยังไงก็ต้องเลี้ยงดูเมียอยู่แล้วนะ แต่ทั้งป๊า แม่ บอกว่าจะส่งเงินให้อิชั้นเป็นรายเดือน ไม่เว้นกระทั่งน้องสาว บอกว่าเจ้ลาออกเลย มาอยู่บ้าน แล้วเดี๋ยวหนูเลี้ยงเจ้เอง โห....ช่างน่าชื่นใจจริงๆ
(บางแว๊บในใจอิชั้นก็มีคิดนะ นี่กรูเป็นพี่สาวคนโตหรือลูกสาวคนเล็ก แต่งงานหรือยังไม่แต่งกันเนี่ย รู้สึกได้รับความอบอุ่นจากบ้านเหลือเกิน 
)
เรื่องเงินสรุปว่าไม่มีปัญหา...แต่เรื่องงานก็ยังทำใจ สลัดตัวหนีจากน้องๆไม่ได้ ยังรู้สึกผิดอยู่ ถ้าเราจะไม่ได้ช่วยพวกเค้า ในโปรเจคที่เรารับมาตั้งแต่ต้น
V
V
ในที่สุด ก็ตัดสินใจได้คะ 
เราจะลาออกจากการเป็นฟูลไทม์ที่ต้องทำงานตามชั่วโมงที่รพ.กำหนด
มาเป็นพาร์ททามที่ไม่มีข้อจำกัดเรื่องเวลาแทน
...เพราะว่าช่วงแรกๆ ที่เรายังไม่ได้ไปหาหมอ เราก็จะยังมีเวลาว่างค่อนข้างเยอะ เราจะเอาเวลาตรงนี้มาทำงานค่ะ
ส่วนช่วงไหนที่ต้องให้เวลากับการทำอิ๊คซี่ ซึ่งจะต้องพักยาวๆหลายวัน อันนี้ถ้าเรารู้ล่วงหน้านานๆแบบนี้ก็น่าจะเตรียมตัวได้ง่าย และอีกอย่าง ถ้าไม่มีข้อจำกัดว่าจะต้องหยุดงานยาวๆอย่างเดียว เช่นช่วงปีใหม่ หรือสงกรานต์ อิชั้นก็สามารถใส่ตัวอ่อนได้ทุกเมื่อโดยไม่ต้องห่วงงานแล้ว
ก็คือตัดสินใจแล้วโน๊ะว่าจะมาทำอิ๊คซี่แบบเป็นงานหลัก แล้วทำงานแบบเป็นงานเสริม เพียงแต่ช่วงนี้...ว่าง ก็ทำงานไปก่อนเยอะๆๆๆ จะได้เก็บตัวไว้จ่ายค่าอิ๊คซี่งัย ยังต้องใช้อีกหลายเงินเนอะ
เมื่อตัดสินใจแล้วก็ต้องทำให้ได้ดีที่สุด 
)
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [
หนูเดาอยู่แล้วว่าคำตอบต้องเป็นแบบนี้
นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดค่ะ เพราะพี่แฮ็คยังรักงานที่ทำ แต่จำกัดด้วยเวลา Parttime คือคำตอบสุดท้ายค่ะ
เย้ เย ขอให้เจ้าตัวน้อยว่าไวๆๆ เป็นของขวัญปีใหม่ 2558 จากหนูวันนะคะ 555