เหนื่อยกับคนที่ต้องประสานงาน ต้องดูแล มากคนก็มากเรื่อง
เหนื่อยกับการแก้ปัญหาที่มีมาไม่หยุดหย่อน ทั้งปัญหาหน้างาน ปัญหาบุคคล ปัญหามากมาย บลาๆๆๆ
ตั้งแต่ทำงานมา ไม่เคยรู้จักคำว่าสบายเลย งานเข้ามาตลอดๆๆๆๆ เหมือนว่าเราเป็นเหล็กไหล เป็นช้างม้าวัวควายนี่ทั้งอึด ทั้งต้องทนหน้าหนาในบางครั้ง
คนเราถ้ายังมีไฟ ยังมีพลัง มันโคตรจะดีเลย จะทำงานได้อย่างมีความสุข แต่เราไม่มีฟีลตรงนี้เหลือเลย ช่วงนี้ออกแนว innert มากๆ บางทีก็รู้สึก melt ไปเลย เหมือนตัวมันละลายอ่ะ มันเหนื่อย มันล้า มันเบื่อไปหมด.........................
สเตตัสที่อุตส่าห์ตั้งมาเพื่อเตือนใจตัวเองให้สนุกกับการใช้ชีวิต ช่วงนี้แม่มไม่ช่วยอะไรเลย ขุดไม่ขึ้นสักกะนิด รู้สึกว่าชีวิตน่าเบื่อมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
ช่วงนี้เป็นอะไรที่โคตรเกลียดอ่ะ เหมือนใช้ชีวิตไปวันๆ ใช้กรรมที่ไม่รู้ว่าตัวเองไปก่อมาเมื่อไร และไปเป็นเจ้ากรรมนายเวรของลูกน้องตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่ เหมือนต้องชดใช้กรรมที่ผูกมัดกันมาจริงๆ จะไปจากพวกนี้ก็ไม่ได้ ใจไม่แข็งพอทุกครั้ง เกลียดตัวเองโคตร
ถ้าแม้ว่า เราจะเห็นแก่ตัวให้ได้มากกว่านี้สักนิด ขี้เกียจกว่านี้อีกสักหน่อย และรักสบายมากกว่านี้ให้เยอะๆ เราก็คงลาออกได้ไปแล้ว แต่นี่แม่งอะไรก็ไม่รู้ ที่ดึงไว้ไม่ให้ไป ทั้งที่โคตรเกลียดงานตอนนี้เลย เบื่อเข้าขั้นวิกฤติ แต่ก็ยังไปไหนไม่ได้ แม่มเอ๊ยยยยย อะไรมาดึงขาไว้วะ จะโทษใครก็ไม่ได้ โทษตัวเองเลย โง่เอง เสือกทนอยู่กับสิ่งที่เกลียดเอง ใครวะจะมาช่วยได้ อิบ้า บ้าๆๆๆๆ
เบื่อ ท้อ อยากระบาย