เรื่องของเรื่องคือ เมื่อสมัยเรายังเด็ก บ้านเรามีกัน 5 คน ตอนกลางคืนชอบนอนด้วยกันเพราะประหยัดแอร์
อิชั้นในวัย 7 ขวบ กะน้องชายวัย 5 ขวบนอนข้างล่าง ส่วนพ่อ แม่ น้องสาววัย 2 ขวบ นอนบนเตียง
เวลาประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ มีเสียงเคาะบ้านดังโป๊กๆๆ เสียงดังมากกกก 
(บ้านเราเป็นบ้านไม้ ผนังห้องนอนจะอยู่ด้านข้างๆบ้าน คนเดินมาเคาะได้ ลูกจ้างก็รู้ว่านอนห้องนี้ )
สมัยนู้นไม่มีโทรศัพท์ค่ะ ถ้ามีอะไรฉุกเฉินยามวิกาลก็ต้องมาเรียกกันหน้าบ้าน
ป๊าตื่นมาบ่นลูกจ้างคนไหนมาเคาะเรียกตอนดึกๆเนี่ย มีอะไรด่วนรึปล่าว ถ้าไม่ด่วนจะด่าเลย เสียเวลาคนจะนอนจริงๆ 
ป๊าเดินไปบ่นไป แต่ขากลับมาอึ้งๆงงๆ บอกไปเดินดูหน้าบ้านไม่เห็นมีใครเลย ไม่รู้ว่าใครเคาะ (อ้าว) แต่ด้วยความที่ดึกแล้ว ก็ไม่อยากตามใคร เลยกลับห้องนอน นอนต่อดีกว่า
ป๊าล้มตัวลงนอนได้แป๊บนึง เสียงดังโป๊กๆๆกลับมาอีก 
แม่กะป๊าสะดุ้งเฮือกพร้อมกัน อิชั้นกับน้องๆก็พลอยตื่นไปด้วย ป๊าบอกอะไรวะ ใครเคาะอีกแล้ว
ป๊าเดินไปดูหน้าบ้านรอบสอง ผลที่ได้กลับมาเป็นอย่างที่เราคาด.....
ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น.....
หนนี้ป๊ากลับมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดสุดชีวิต ลูกจ้างเราไม่มีทางเล่นพิเรนแบบนี้แน่ (ลืมบอกว่าที่บ้านเป็นฟาร์มค่อนข้างปิดค่ะ คนนอกเข้ามายาก)
คนที่จะเข้ามาถึงบ้านเราได้ก็มีแต่ลูกจ้างของเราเท่านั้น
ถ้าลูกจ้างเราไม่เคาะ
แล้วใครมันเคาะล่ะ
ป๊าเข้านอนอีกรอบ แล้วบอก "ถ้ามันเคาะอีกครั้งเดียว ป๊าจะเดินไปดูเลย"
นาทีนั้นไม่ต้องบอกแล้วค่ะ ว่าบรรยากาศชวนขนหัวลุกขนาดไหน
คุณนายแม่เนี่ยกอดอิชั้นกะน้องๆกันกลมเลย น้องสาวนี่จะร้องไห้อยู่รอมร่อแล้ว
นี่มันอัลไลกันเนี่ย !!!! 
ลืมเล่าว่าสมัยนั้นมันนานมามากแล้ว ซักสามสิบปีได้มั้ง....แถวบ้านเรานี่ถือว่าไกลจากตัวเมืองมาก เรียกว่าห่างไกลความเจริญสุดๆ แถมยังเคยมีเรื่องปล้นฆ่ากันด้วย (เรื่องคดีนี้ก็น่ากลัวค่ะ เล่าได้อีกบล๊อคนึงเลย)
เรานั่งกันเงียบพักนึง รอฟังเสียง....แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ป๊าคงคิดว่าไม่มีอะไรแล้ว นอนดีกว่า
พอนอนเท่านั้นแหล่ะ
"โป๊กๆๆๆๆๆๆๆ"
ป๊าทะลึ่งตัวพรวดขึ้นมา 
ค้นกุญแจเปิดเอาปืนที่ลิ้นชักตรงหัวเตียงออกมา ขึ้นลำกล้องไว้เรียบร้อย
ไม่ว่ามันจะเป็นผีหรือเป็นคน เราต้องระวังตัวไว้ก่อน!!!
แต่ตอนนั้นความคิดในใจอิชั้นคือ ผี...ผีแน่ๆ ผีป่าผีโขมดมาเคาะ มาล่อให้ออกไป แล้วจะกินป๊าเรา ฮือๆ (สมัยนั้นมีข่าวผีปอบอาละวาดค่ะ เด็กน้อยบ้านนอกอย่างอิชั้นเลยเชื่อสนิทใจ แถมกลัวมากๆ)
ป๊าย่องไปที่ประตู โดยมีแม่กะลูกอีกสามคนเดินห้อยขบวนกันเป็นแถว นาทีนั้นเนี่ยแทบจะลืมหายใจเลย ป๊าค่อยๆเดินลงจากบ้าน มุ่งหน้าไปตรงผนังบ้านที่ได้ยินเสียง เดินลงมาดูถึงที่
ดูสิ.....มันจะดังอีกมั้ย 
แล้วมันก็มาจริงๆค่ะ
"โป๊กๆๆๆๆๆๆ !!!!!"
แม่กะลูกสามคนสะดุ้งสุดตัว กอดกันกลมด้วยความตกใจ ป๊ายกปืนขึ้นไปตามเสียง แล้วภาพที่เราเห็น ก็คือ...................
.......................
.......
ตุ๊กแกตัวใหญ่โคตรๆ คาบนกกระจอกตัวน้อยในปาก กำลังเอาจับเจ้านกโชคร้ายนั้นโขกกับผนังดัง...
"โป๊กๆๆๆๆๆๆ"
.....................
........
....
เท่านั้นแหล่ะ ปริศนาทั้งหมดไขกระจ่างแล้ว ตุ๊กแกตัวเดียวเล่นเอาอิชั้นไม่ได้หลับได้นอนกันทั้งบ้าน หัวใจเกือบจะวายตายกันด้วย
แต่พอเวลาผ่านไปนานๆนึกแล้วก็มานั่งขำว่าเรากลัวกันได้ขนาดนี้เหรอ (ก็คนมันไม่รู้อ่ะ ก็ต้องกลัวดิ)
(บ้านเราเป็นบ้านไม้ ผนังห้องนอนจะอยู่ด้านข้างๆบ้าน คนเดินมาเคาะได้ ลูกจ้างก็รู้ว่านอนห้องนี้ )
ค้นกุญแจเปิดเอาปืนที่ลิ้นชักตรงหัวเตียงออกมา ขึ้นลำกล้องไว้เรียบร้อย 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [
อ่านไปนึกว่าจริงๆค่ะ
ตุ๊กแกทำพิษนี่เอง 55
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆค่า