เมื่อเช้าที่รพ. จัดกิจกรรมรับบริจาคโลหิต โดยมีเจ้าหน้าที่จากสภากาชาดไทย จังหวัดชลบุรี มารับบริจาคถึงที่เลย.....

อิชั้นก็อยากจะทำเสียหน่อย  ไม่ได้ให้มาหลายเดือนแล้ว

แม้ว่าจะแอบเสียวเข็มบ้าง อะไรบ้าง  (ผ่านการให้มากี่ครั้ง ก็ยังกลัวอยู่ร่ำไป ตามประสาคนปอดแหก)

แต่การบริจาคเลือดก็ถือเป็นการทำกุศลแบบหนึ่งต่อเพื่อนร่วมโลกได้อย่างดีแบบนึง  เอาน่า...เอาเสียหน่อย

แล้วเวลาของอิชั้นก็มาถึง......

ตื่นเต้นๆ

ยังชิลๆอยู่ค่ะ

เพิ่งจะรู้ว่า ถ่ายรูปตัวเอง (มือเดียว)  ด้วยไอโฟนมันยากขนาด.....เง้อ

V
V

วันนี้ต้องนอนนานกว่าชาวบ้านเป็นพิเศษ เห็นเจ้าหน้าที่บอกว่าเลือดอิชั้นไหลช้า ก็เลยต้องนอนบีบหมอนใบเล็กๆ (ไม่รู้เรียกว่าอะไร แต่หน้าตามันเหมือนหมอนจริงๆนะ) จนเค้าลุกไปกันหมด  เลือดอิชั้นก็ยังไม่เต็มถุง...ไม่รู้เป็นเพราะอะไร

แต่ในที่สุด  อิชั้นก็ทำสำเร็จค่า ให้เลือดจนครบจนได้

เจ้าหน้าที่ก็มาถอดสายออกให้ และเอาผ้าก๊อซปิดแผล

ตอนเอาสายออก เค้ามีแซวนะว่า ตอนแรกเลือดไหลช้า แต่พอเอาสายออกแล้วหยดเลือดที่เหลือลง tube  เลือดไหลจ๊อกๆเลย....

อิชั้นก็ยังไม่คิดอะไร  เล็งแต่น้ำแดงที่เค้าจัดไว้ให้ เพราะรู้สึกอยากกินอะไรหวานๆนิดนึง

มาดูหน้าตาของว่างวันนี้กันค่ะ

อิชั้นนั่งจิบน้ำแดงไปสักพัก เจ้าหน้าที่ก็สะกิดให้ไปเปลี่ยนผ้าก๊อซ

ตอนแรกก็ไม่คิดอะไร แต่พอก้มลงมองแขนตัวเองแล้วแทบเป็นลม

(ภาพข้างล่างน่ากลัว ไม่เหมาะกับคนขวัญอ่อน  เราเตือนท่านแล้วนะคะ !)

V
V
V

V
V

เลือดอาบผ้าก๊อซเลยค่า....เหวอออ (ปกติเค้าไม่เป็นแบบนี้กันนะคะ  อิชั้นก็ไม่เคยเป็น อย่างมากก็มีสีแดงจุดเล็กๆบนผ้าก๊อซ ไม่ใช่ไหลจนผ้าก๊อซชุ่มไปหมด)

สงสัยเพราะช่วงนี้ทาน fish oil กับ Evening Primrose oil มาไปหน่อย เลือดเลยไหลดีไม่มีหยุดแบบนี้

อิชั้นเดินไปหาเจ้าหน้าที่ให้เค้าเปลี่ยนผ้าก๊อซชิ้นใหม่ให้ เค้าก็จัดแจงกดให้จนเลือดหยุดไหล ตอนนี้ไม่พุ่งกระฉูดเหมือนเมื่อกี้แล้ว....

ตอนแรกอิชั้นก็นึกว่าพอเลือดหยุดไหลก็ไม่เป็นไรแล้ว  เลยเดินออกจากห้องไปที่ลิฟท์เพื่อลงมาห้องทำงาน  

ปรากฏว่าพอเดินมาถึงหน้าลิฟท์ก็เกิดอาการแปลกๆค่ะ

รู้สึกหน้ามืด ใจสั่น มือเย็น ตาพร่าไปหมด 

สำเหนียกตัวเองขึ้นมาได้ว่า...

ตายห่าน

นี่ตูกำลังจะเป็นลมหรือนี่

ยืนแทบไม่อยู่แล้ว ต้องเกาะผนังหน้าลิฟท์ไว้ 

เรียนมาตั้งเยอะ ไม่เคยรู้เลยว่าในเหตุการณ์จริงๆ อาการของคนที่เสียเลือดมากเกินไป จนความดันตก มันหวิวคล้ายจะเป็นลมอย่างนี้นี่เอง ตอนนี้รู้ซึ้งแล้วค่า 

ลังเลสองจิตสองใจ จะกลับไปที่ห้องบริจาคเลือดดีไหม แต่แหมห้องมันก็ไกลเหลือเกิน เดินม่ายหวายยอ่า

ตอนที่กำลังคิดๆอยู่....ติ๊งต่อง  ลิฟท์ก็มาถึงพอดี 

ตัดสินใจเข้าไป เอาวะ....อีก 3 ชั้นก็ถึงห้องทำงานแล้ว แข็งใจอีกนิดดีกว่า  ในลิฟท์ก็มีคนอยู่ด้วย ถ้าเป็นอะไรไปคงมีคนช่วยลากอิชั้นออกมาได้บ้างละน่า

เข้าไปข้างใน พยายามทำหน้าเฉยๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น (จะเป็นลมแล้วยังรักษาฟอร์มตัวเอง)  

จนถึงชั้นที่เราทำงาน ประคองขาตัวเองออกมาจากลิฟท์ ค่อยๆแข็งใจเดินจนถึงห้องทำงาน  พอถึงโต๊ะอิชั้นฟุบไปเลยค่ะ โอย...หมดแรง

นั่งพักสักพัก  อืมม ค่อยยังชั่วหน่อย รู้สึกอาการต่างๆมันเริ่มเบาขึ้น จนแป๊บนึงมันก็หายเป็นปลิดทิ้ง

สิริรวมอิชั้นมีอาการอย่างที่บอกไม่นานเลยค่ะ  แค่นาทีเดียวเองมั้ง

แต่ก็ถือว่าโชคดีที่ไม่เป็นอะไรมากกว่านี้นะ  กลับมาถึงโต๊ะแล้ว ลองแกะผ้าก๊อซดูสิ

โอเคนะ เลือดหยุดไหลแล้ว

รอยที่ยังตกค้างเป็นรอยปลาสเตอร์ที่รัดผ้าก๊อซ  (เค้ารัดอย่างแน่นเลย กลัวเลือดไม่หยุด) และรอยสายรัดต้นแขนที่เรารัดตอนให้เลือด คงโดนปมของมันกดในเนื้อ ก็เลยแดงกว่าปกติ

แต่ถึงจะเป็นยังไง ก็ถือว่าอิชั้นได้บริจาคโลหิตสมตามที่ปราถนาแล้ว อุปสรรคนิดหน่อยที่เกิดขึ้น ไม่ได้กระทบชีวิตหรือส่งผลเสียร้ายแรงมากมาย เทียบกับบุญกุศลจากการช่วยชีวิตเพื่อนมนุษย์  อิชั้นก็ขอยืนยันจะทำต่อไปค่า..

อนุโมทนาบุญร่วมกันด้วยนะคะ

Create Date : 09 ตุลาคม 2555
Last Update : 19 มกราคม 2557 15:45:10 น.		3 comments
Counter : 6224 Pageviews.
Share Tweet