|
วันนี้เป็นวันตุรุษจีนนะจ้า....เป็นวันปีใหม่ของคนจีนและคนไทยเชื้อสายจีนๆอย่างเรา
ซึ่งวันนี้คนจีนก็จะมีเรื่องห้ามทำนั่นทำนี่หลานเรื่อง เช่น ห้ามสระผม ห้ามด่าทอ ห้ามพูดเรื่องความตาย ห้ามจับไม้กวาด กรรไกร มีด ของมีคม .....จิปาถะ
จนวันนี้ได้ชื่ออีกวันหนึ่งว่า "วันถือ" นั่นเอง
วันนี้คนที่เค้าเคร่งจริงๆ เค้าจะหยุดงานนะคะ เพราะถือว่าถ้าทำงานวันนี้จะต้องทำงานหนักไปทั้งปี
แต่สำหรับตัวอิชั้น ไม่สามารถถือข้อนี้ได้ เพราะยังเป็นลูกจ้าง ต้องทำมาหากินลี้ยงปากเลี้ยงท้องตัวเองอยู่
ก็เลยมาทำงาน เหมือนวันหนึ่งตามปกติ
โดยที่ตั้งใจว่าจะปฎิบัติตามความเชื่อข้างต้นอย่างเคร่งครัด.....
ทั้งที่ตอนนี้กำลังบ้าเย็บผ้าทำกระเป๋าอยู่
แต่ก็ตั้งใจว่าวันตรุษจีนจะไม่ทำ เพราะไม่อยากเข้าใกล้ของมีคมนั่นเอง
จำใจต้องงดกิจกรรมโปรดไปหนึ่งวันนะ ทนไปก่อน....
แต่คุณผู้ชมค่ะ ทั้งที่อิชั้นงดการเย็บผ้าแล้ว
อิชั้นก็ยังค้นพบความจริงว่า ถ้าจะดำรงชีวิตอยู่ได้โดยไม่ทำสิ่งต้องห้าม..
อิชั้นต้องลางานอยู่บ้านค่า เป็นเพียงสิ่งเดียวที่จะช่วยอิชั้นได้....
เพราะอะไรถึงคิดแบบนี้ มาดูกันนะคะ
*************************************
เริ่มแรก...
ตื่นเช้ามา อิชั้นก็ลุกขึ้นมาสระผม
เพราะวันพฤหัสเป็นวันที่ปล่อยผมได้ จะได้ผมไม่อับชื้น
นึกขึ้นได้....เค้าห้ามสระผมวันตรุษจีนนี่หว่า
แต่อันนี้อิชั้นทนไม่ไหวจริงๆ ไอ้ครั้นจะไม่สระวันนี้ ก็สงสารลูกน้องจะเป็นลมเอา
เลยต้องขอแหกกฎตั้งแต่เช้าตรู่ หวังว่าเทพเจ้าคงเข้าใจ.....
*************************
ระหว่างขับรถไปทำงาน.........
อิชั้นก็พยายามคิดแต่เรื่องดีๆส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่
ทำได้มั่งไม่ได้มั่ง แต่ก็พยายามทำอยู่
วันนี้ถนนค่อนข้างโล่งค่ะ รถน้อยเชียว ขับสบายดี
แต่ขับไปได้สักพัก....อ้าว ทำไมรถติด มีไรป่าวหว่า
กระบวนการของสมองก็สั่งงานว่า วันนี้รถน้อยจะตาย จะติดได้ยังไง
.....ต้องเป็นอุบัติเหตุแหงมๆ
ขับผ่านไปก็เห็นกรวยยาง และตำรวจกะมูลนิธิยืนมุง
ก็นึกในใจว่า กรูว่าแล้ว...ต้องใช่จริงๆ
แต่...ทั้งที่สมองสั่งแล้วค่ะ ว่าอยากหันไปมองเชียวนะ ว่ามีใครเป็นอะไรหรือเปล่า
เพราะอิชั้นยังไม่อยากมองภาพสยองรับปีใหม่
แต่หางตาก็ชำแลไปแล้วค่า.....
อ๊ายยยยย ผ้าขาวห่อมาเลยทีเดียวเชียว
กรูมองทามม๊ายย แง
ก็เลยรีบหันกลับมามองที่ถนน ใจเต้นตึ๊กตักด้วยความหวาดกลัว
จะแผ่เมตตาก็จำบทไม่ได้ แต่ยังไงไปรพ.จะรีบสวดเพราะมีบทสวดที่นั่น
เฮ้อ....ตั้งแต่เช้าเลยค่ะ
*************************
พอมาถึงรพ.สวดมนต์เสร็จ
ก็ทำงานตามปกติ
แล้วอิชั้นก็เผลอ.....อย่างที่สอง
ตัดมันทั้งกรรไกร ทั้งมีด เพราะต้องตัดกระดาษและแกะกล่อง
อ้าว...ก็คนมันต้องทำงานอ่ะ ขืนไม่ตัดไม่แกะก็คงต้องทำพรุ่งนี้มั้ง
เอ้า....แหกกฎอีกข้อ ช่วยไม่ได้วุ้ย
*************************
ต่อมาช่วงบ่าย ลูกน้องอิชั้นทำพระเลี่ยมทองหายในห้องทำงาน
ดันเป็นห้องที่มีกล่องรกเปล่าๆเยอะเสียด้วย
พระก็แสนแพง.....เป็นหมื่นเลยอ่า
หาเท่าไหร่ก็ไม่พบ โฮ.....
อิชั้นก็สงสารลูกน้อง และอยากช่วยเค้าหา
เลยคว้าไม้กวาดมากวาดตามมุมๆซอกๆ เผื่อมันร่วงแถวนั้น
กวาดได้สักพัก ชักสะกิดใจ....
เฮ้ยยยยย เค้าไม่ให้จับไม้กวาดวันนี้นี่หว่า เอาแล้วกรู
แต่ยังไงก็จับไปแล้ว ยังไงก็ต้องช่วยหา ลงเรือลำเดียวกันแล้ว
นึกถึงจัวเรา ถ้าพระเราหายยังไงก็ต้องใช้ไม้กวาดหา
ก็เลยกวาดๆๆๆต่อ ทิ้งความเชื่อไว้ข้างหลัง
แตน่าเสียดายจัง...ที่ยังหาไม่เจอ
สงสารลูกน้องจัง ฟาดเคราะห์รับตรุษจีนจริงๆ
***********************
จากอุบัติการณ์ทุกอย่างที่ผ่านมา
ทำให้อิชั้นรู้สึกว่าการที่จะไม่ทำอย่างที่เค้าห้ามนั้น..........
มันยากมากกกกกก
ยากเกินกว่าที่อิชั้นจะทำได้จริงๆ
ฉะนั้นแล้ว....อย่ากระนั้นเลย
เย็บๆผ้ามันไปเหอะ คงไม่มีประโยชน์ที่จะถือแล้ว
ในเมื่ออิชั้นทำไม่ได้สักอย่าง.........
สุดท้าย แม้จะทำไม่ได้ครบทุกอย่างเพราะความจำเป็นบีบบังคับ
อิชั้นจึงขอเชื่อในหลักการ คิดดี ทำดี
แล้วชีวิตจะดีตลอดไป....
เพื่อให้เป็นกำลังใจในปีกระต่ายทองที่มาถึงนี้นะค่ะ
ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดใช้
ขอให้เพื่อนๆทุกท่านมีความสขตลอดไปค่ะ
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [
