Group Blog
All Blog
|
ยัย เจ้ สุด ฮา กับ หมอ เกย์ จอม เฟี้ยว บทที่ 5 หน้า 2 เขาพยายามทำใจอยู่เนินนาน ตัดช่วงเวลานั้น แล้วโหลดออกมาจากกล้อง ดึงเมมโมรี่จากมือถือแล้วเสียบเข้าช่อง mini card ก่อนจะลบ record ช่วงนั้นทิ้งไป เขาพาตัวเองกลับมาที่ห้องอย่างหมดแรง ที่จริงแล้ว ห้องของเขามีกล้องวงจรปิดอยู่ 1 ตัว ที่ติดตรงห้องนั่งเล่น แม้ว่าระบบความปลอดภัยของคอนโดจะดีเยี่ยมขนาดไหน แต่เขาก็ยังติดตั้งกล้องวงจรปิดภายในห้องตัวเอง ถ้าเขาจะเปิดดูตอนนี้ เรื่องนี้เขานั่งตัดสินใจอยู่นานแล้ว ก่อนจะอยากเช็คข้อมูลของ รปภ ก่อนว่า เขากลับมาจริงๆ ตอนไหน เจอใครบ้าง แล้วมีเหตุการณ์อะไรภายนอก หลังจากนั่งทำใจอยู่ร่วมชั่วโมง เขาเปิดทีวีจอใหญ่ ที่เชื่อมไวไฟอินเตอร์เน็ต ค้นหา แอฟของกล้องวงจรปิด ก่อนจะเปิดขึ้นมา เลือกช่วงเวลาหลังจากที่ดูมาแล้ว ตั้งแต่ 21.20 น. ภาพต่างๆ ปรากฏนับตั้งแต่ประตูห้อง เขาดึงปิ่นมณีเข้ามาในห้องกดเธอเข้าผนังยังไม่พอ ระดมจูบอย่าบ้าคลั่ง กระชากเสื้อผ้าเธอออกจากตัว แม้ปิ่นมณีจะพยายามดิ้นรนต่อสู้ขนาดไหน รูปร่างเธอเสียเปรียบเขาทุกอย่าง แม้เธอล้มลงไปกองกับพื้นพรมที่กลางห้องเขายังติดตามเข้าไปทำร้ายเธออย่างไร้สติ การกระขากเสื้อผ้าเธออย่างโหดร้ายนั้น ทำเอาขวัญเธอสิ้นกระเจิงกระเจิง เธอพยายามคลานหนีอย่างน่าสงสารทั้งร้องไห้ ควานหาสิ่งของที่สามารถเป็นอาวุธได้ แต่ก็โดนอุ้มมือใหญ่รวบมือเล็กไว้มั่น เธอขอความช่วยเหลือ ทั้งไหว้เขาทั้งร้องไห้ แต่ก็ไร้ความปราณีจากเขาโดยสิ้นเชิง ทุกกิจกรรมที่พื้น และโซฟา เขามองปิ่นอย่างเวทนา มือน้อยๆ พยายามผลักไสเขาออกจากอกแต่เขากระทำอย่างโหดร้ายเยี่ยงสัตว์ตนหนึ่ง นี่เขาเป็นอะไรกัน เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมงที่เขาระดมจูบร่างเปือยเปล่าจนเธออ่อนปวกเปียกไม่สามารถสู้ขัดขื่นเขาได้ เขาอุ้มเธอเข้าห้องนอนไป เป็นเอกมือสั่นเทาอย่างอ่อนแรง มันมีเรื่องต้องห้ามในชีวิตของเขาอยู่ไม่กี่อย่าง อันเหล้าสุรานั้น เขาบัญยัติไว้ ว่าเป็นน้ำเปลี่ยนสันดานคนฉันท์ใด ตัวเขาเองก็มีสัญชาติญาณดิบที่มักออกมาเวลาเมามายเช่นกัน และข้อห้ามอันดับสองคือการมีอะไรกับผู้หญิง นี่เขาทำผิดวันเดียวถึงสองข้อเชียวหรือนี่ เขาจำเรื่องพวกนี้ไม่ได้ แต่กล้องวงจรปิดมันช่วยจดจำให้เขาและตอกย้ำความผิดบาปที่มหันต์โดยปฏิเสธไม่ได้เลย เขามองภาพบนทีวีอย่างทรมารหัวใจ น้ำตาไหลออกมาเป็นสายปิ่นมณีจะเจ็บปวดรวดร้าวขนาดไหน ป่านนี้ปิ่นมณีคงเกลียดเขาเข้ากระดูกดำอย่างแน่แท้ ...... ปิ่นมณีนอนเหม่อลอยอยู่บนที่นอน เธอไม่ยอมลุกจากที่นอนตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ร้องไห้จนเป็นสายเลือด เมื่อคืน เธอแค่เอาของไปให้หมอเอก แต่ทำไม หมอเอกถึงทำร้ายเธอขนาดนั้น ทั้งที่เธอคิดมาตลอดว่าหมอเอกเป็นเกย์ หมอเอกเป็นเกย์ ไม่ใช่เหรอ ทำไมหมอเอกกลับเป็นฝ่ายลงมือกับเธอ แผนนี้เธอเป็นคนคิดก่อน แต่ทำไม... เธอหาคำตอบของการกระทำหมอเอกไม่ได้ ทำไมหมอเอกถึงได้รู้ว่าเธอวางแผนเรื่องนี้ไว้ เลยตลบหลังเธอ ต้องการเยาะเย้ยเธออีกที่เขาเป็นฝ่ายชนะ เขาต้องการชนะเธอทุกอย่างขนาดนั้นเชียวเหรอ เรื่องนี้ น้ำฝนสมรู้ร่วมคิดกับเขาเหมือนตอนผ่าตัดหน้าเธออีกหรือเปล่า เพื่อนรักหักหลังเธอตลอด มันเจ็บช้ำยิ่งกว่าโดนคนอื่นทำร้ายเสียอีก ส่วนหมอเห็นร่างกายของเธอเป็นของเล่น จ้องจะทำศัลยกรรมเธอ นี่เขาคงต้องการสำรวจเรือนร่างของเธอ จุดประสงค์ของเขา ก็เพื่อการศัลยกรรม จะมีจุดใดที่เขาจะสามารถลงมีดอย่างที่ต้องการได้อีก เมื่อคืนก่อนที่เธอจะออกมาเธอทำได้แค่เพียงทุบตีใช้เล็บจิกข่วนกัดเขาในสภาพที่เขาไร้สติอยู่ก่อนที่เธอจะหนีออกมาจากห้องเขาได้ แต่นั่นมันไม่ได้สาแก่ใจเธอเลย กับสิ่งที่เธอต้องสูญเสียไปให้กับหมอเอก เขาเป็นคนที่โหดเหี้ยม ร้ายกาจ และซาดิสท์ อย่างที่เธอคิดไว้จริงๆ ภาพเมื่อคืนผ่านเข้ามาคราใดเธอก็อดร้องไห้ไม่ได้ ยิ่งสมองจดจำเรื่องราวต่างๆ ได้ดี สัมผัสอันดิบเถื่อน อ้อมกอดที่แสนโหดเหี่ยม จูบที่ร้อนแรง แรงกระชากของเขาทำเอาข้อมือเธอเจ็บระบม ทุกซอกทุกมุมของร่างกายเธอ ถูกเขาสำรวจจนหมดสิ้น เป็นเรื่องที่แสนอับอายมากที่สุดในชีวิต บ้าที่สุด “อือ อือ อือ” เธอสะอึกสะอื้นอยู่อย่างนั้น คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาทีไรก็เอาแต่ร้องไห้ “ฉันจะฆ่าแกสักวัน” เธอรำพัน “ไม่....สิ อย่าโผล่หน้ามาให้ฉันเจออีกนะ ไอ้บ้า..งือออออ” หลังจากร้องห่มร้องไห้กับเทศกาลปีใหม่อย่างสิ้นเปลืองวันเวลาอย่างน่าเสียดาย แทนที่เธอจะได้กลับบ้านไปฉลองปีใหม่กับครอบครัว มันช่างเป็นการเริ่มต้นปีใหม่อย่างแสนโหดร้ายในชีวิตของเธอนัก แต่วัยอย่างเธอ ผู้ผ่านประสบการณ์ดำเนินชีวิตมาจะย่างสู่ 35 ปีแล้ว จะมัวแต่เศร้าโศรกเสียใจไปใยเล่า ถึงมันไม่ใช่เรื่องน่ายินดี เธอต้องก้าวผ่านปีนี้ไปให้ได้ เธอเฝ้ามองตัวเองหน้ากระจก ร้องไห้ตาบวมจนพอ “จะร้องไห้ไปทำไม ป่านนี้หมอเอกมันกำลังหัวเราะเยาะเราอย่างสนุกอยู่นะ เธอต้องยิ้มสิ...ปิ่น” เธอบอกตัวเอง ถึงจะทำใจยอมรับได้ยาก “ก็เอาเถอะ เรื่องคืนนั้น ถือว่าทำบุญส่งท้ายปี แกมันเป็นเกย์ เกย์ที่ทำร้ายผู้หญิง” เธอยังสรรหาคำมาด่าผ่านกระจก “ขอให้ไอ้นั่นแกมันหด ทำไมแกไม่แปลงเพศไปเลยวะ ไอ้เกย์บ้า งือออ” พูดแล้วก็สะเทือนใจตลอด “ไม่ๆ จะไม่ร้อง” เธอประคองหน้าตัวเองไว้ ประคับประคองจิตใจตัวเอง “ขอบใจ...ที่สอนฉันเรื่องบนเตียง ถึงมันจะไม่เหมือนที่ฉันคิดก็เถอะ ฮึ” “ฉันขอสาปแก ไอ้หมอเอก ไอ้หมอวิปริต ไอ้หมอโรคจิต ไอ้หมอนาคตัวเมีย ไอ้หมอไส้เดือนกิ้งกือ ต่อไปนี้ ให้แกรักกับใครไม่ได้ไปตลอดชีวิต ขอให้ไอ้จู๋แกหด ขอให้แกเซ็กส์เสื่อม ขอให้แกถูกเกย์เด็กข่มขืนแก ขอให้เกย์เด็กทิ้งแก ขอให้แกโดนเกย์แก่ๆ อกหัก ขอให้แกโดนแม่เล้าที่ไหนสักที่รุมโทรม ขอให้ขโมยขึ้นห้องยกเค้าบ้านแก ขอให้แกป่วยเป็นโรคหัวใจตีบ ขอให้ตื่นมาพรุ่งนี้มีนม มีจิ๋ม ขอให้แก อะไรอีก อะไรอีก ขอให้แก ขอให้แก จำไว้นะ จำไว้ ว่าฉันเกลียดแก” ปิ่นสาปแช่งเป็นเอกตัวสั่นอยู่หน้ากระจก “ฮัดชิวววว” เป็นเอกจามอย่างแรงที่คอนโด
ชินกับความเพ้อเจ้อของนางเอก 5555555555
โดย: คนใจแข็งที่แกล้งอ่อนไหว (npsr_gb
 ) วันที่: 11 มีนาคม 2564 เวลา:0:41:30 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] 
| ||||||||||||||
จริงๆ แล้วตั้งใจจะพิมพ์ว่าหน้าตัวเมียหรือเปล่าเอ่ย