ตลาดน้ำคลองสระบัว
ตลาดน้ำคลองสระบัว
3 ตุลาคม 2553 ได้มีโอกาสไปเที่ยวเมืองเก่าอยุทธยา ที่ห่างเหินกันไปนาน ที่จริงก็ประมาณ 4- 5 ปีนี่แหละ ชอบไปเที่ยวเมืองนี้เพราะทำให้คิดถึงความยิ่งใหญ่ของเราในอดีต ยิ่งสมัยที่ยังไม่เจริญมากมายแบบนี้ยิ่งน่าเที่ยวมาก เสียดายตอนนี้คอนทาสมันแรงไปหน่อย เจริญจนเกือบกลบด้านเมืองเก่า..... แต่ก้ยังดีที่เราอนุรักษ์กันไว้ทัน
เข้าไปถึงอยุทยาตั้งแต่เช้า ก้เลยเลือกที่จะไปชมการแสดงที่ "ตลาดน้ำคลองสระบัว" ที่เคยเห็นจากเว็ปไซท์.... ที่อยากมาเพราะชอบ concept ของคนที่เอาการแสดงแบบนี้มาไว้ตรงนั้น โดยมากเราเคยเห็นแต่ในเวทีละคร แต่วันนี้เอามาเล่นในคลอง หรือสระน้ำกัน และก็ทำได้ดีด้วยในความเห็นของ จขบ...

ลงเรือออกไปที่เวทีแสดง
ตามประเพณีไทย เมื่อมีการแสดง ก็ต้องมีการไหว้ครูก่อน ที่คลองสระบัวเขาก็จะส่งนักแสดงชาย-หญิงออกมาแสดงรำไหว้ครูกลางแจ้ง (สระ) ให้ผู้เข้าชมได้ดู.... หลังจากนั้นก็จะมีการแสดง 3 รอบ แต่ละรอบใช้เวลาแสดงประมาณ 50 นาที ซึ่งก็มีเรื่องรวต่างกันออกไป เจ้าหน้าที่จะประกาศให้ทราบว่าวันนี้มีเรื่องอะไรบ้าง.... ส่วนเราเองไปชมเป็นรอบแรก เลยได้ดูเรื่อง "พระอภัยมณี"

ผู้แสดงกำลังออกมารำไหว้ครู

ที่เวทีกลางน้ำ

รำไหว้ครูกลางแจ้ง

การแสดงกลางแจ้งบนเวทีในน้ำ

ช่วงพักรอการแสดง คุณยายท่านนี้พายเรือขายมะพร้าวซะเลย

ถึงเวลาแสดงรอบแรก เรื่องพระอภัยมณี ก็เริ่ม....
เรื่องย่อ
พระอภัยมณีและศรีสุวรรณเป็นโอรสของท้าวสุทัศน์และปทุมเกสร กษัตริย์ผู้ครองเมืองรัตนา เจ้าชายทั้งสองได้ออกเดินทางจากบ้านเมืองเพื่อเรียนไสยศาสตร์ และเสาะหาของวิเศษจากทิศาปาโมกข์ตามคำสั่งของบิดา แต่พระอภัยมณีกลับเลือกเรียนวิชาดนตรีคือการเป่าปี่ได้เป็นเอก มีอานุภาพโน้มน้าวจิตในคนหรือประหารผู้ฟังได้ตามใจปรารถนา ส่วนศรีสุวรรณเรียนวิชากระบี่กระบองจนเป็นเลิศ
เมื่อกลับมาถึงบ้านเมือง ท้าวสุทัศน์โกรธมากที่โอรสไม่ปฏิบัติตามคำสั่งและโดยที่ไม่ได้พิจารณาคุณค่าของสิ่งที่โอรสเรียนมาพระองค์ได้ตรัสในทำนองว่าน่าจะไล่ออกจากเมือง พระอภัยมณีและศรีสุวรรณน้อยใจจึงชวนกันออกจากเมืองไป
ทั้งสองพระองค์เดินทางด้นดั้นมาจนถึงริมฝั่งทะเล ได้พบพราหมณ์หนุ่มน้อยสามคน มีโมรา ผู้ชำนาญในการผูกหญ้าเป็นสำเภายนต์ท่องทะเล วิเชียร ผู้สามารถยิงธนูได้คราวละ 7 ลูก และสานน ผู้สามารถเรียกลมฝนได้ตามใจปรารถนา เมื่อพราหมณ์ทราบปัญหาของกษัตริย์ทั้งสองแล้ว เกิดสงสัยในวิชาเป่าปี่ของของพระอภัยมณีว่ามีคุณค่าอย่างไร
พระอภัยมณีเป่าปี่ให้ฟัง พราหมณ์ทั้งสามรวมทั้งศรีสุวรรณได้ฟังก็เคลิ้มหลับใหลไป ระหว่างนั้น นางผีเสื้อสมุทร ซึ่งอาศัยอยู่ในถ้ำใต้ทะเลได้ผ่านมาเห็นพระอภัยมณีนั่งเป่าปี่อยู่ ก็นึกรัก จึงอุ้มพาไปไว้ในถ้ำ แปลงตนเป็นหญิงสาวคอยปรนนิบัติ พระอภัยมณีดูดวงตาก็รู้ว่ามิใช่มนุษย์แต่ก็จำทนต้องอยู่กินกับนางผีเสื้อสมุทร จนมีลูกชื่อว่าสินสมุทร (อ่านต่อที่นี่)
เรื่องที่คลองสระบัวจับเอาตอนนี้มาเล่น และแปลงเอาตอนศรีสุวรรณกับพราหมณ์ทั้งสามตามหาพระอภัย และตอนที่พระอภัยหนีนางผีเสื้อสมุทรไปกับนางเงือก ตลอดจนเป่าปีให้นางพันธุรัตน์กลายเป็นหินที่เกาะแก้วพิสดาร...แล้วก็จบตรงนั้น

พระอภัยมณีกับศรีสุวรรณ

พอแจ้งพระบิดาว่าเรียนเป่าปี่มา...พระบิดาก็ทรงพระพิโรธ

ตอนนี้เป่าปี่จนพระอนุชาศรีสุวรรณก็หลับ....นางผีเสื้อสมุทรเห็นพระอภัยฯโฉมงามเลยมาลักพาตัวไป

ปีจริง และคนพากย์สาวสวยอยู่บนนี้

พอนางพันธุรัตน์แปลงร่าง..ก็สวยไม่เบาน๊า

เธอรำเข้ามาใกล้ให้เราถ่ายภาพ

เมื่อนางพันธุรัตน์ไปจำศีล...พระอภัยก็แอบหนีโดยให้นางเงือกพาไปจนได้เสียกันอีกคน

นางเงือกที่คลองสระบัว

สามพราหมณ์กับศรีสุวรรณตามหาพระอภัยฯ เจอยักษ์...เลยเกิดการต่อสู้

ยักษ์กับคนก็จนใจที่จะอยู่ด้วยกัน... พระอภัยเลยเป่าปี

นางพันธุรัตน์ก็กลายเป็นหินในสมุทร

แต่ตัดบัวก็ยังเหลือใย....พระอภัยฯคร่ำครวญ อาวรณ์..ว่าชาติหน้ามีจริงขอให้ได้อยู่ร่วมกันฉันท์มนุษย์ (ตอนนี้ขับเสภาได้ซึ้งกินใจ)

50 นาทีผ่านไป...เรื่องพระอภัยฯก็จบ ....นักแสดงขอบคุณท่านผู้ชม

หาซื้อขนมไทยๆกลับบ้าน

ลากันด้วยภาพมุมกว้างภาพนี้ครับ
ขอบคุณที่ตามอ่านครับ
___________ END ___________
|
Create Date : 02 พฤศจิกายน 2553 |
Last Update : 6 พฤษภาคม 2561 9:53:13 น. |
|
28 comments
|
Counter : 10970 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:8:34:53 น. |
|
|
|
โดย: Route 63 IP: 64.222.177.133 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:12:16 น. |
|
|
|
โดย: nLatte วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:55:35 น. |
|
|
|
โดย: Kavanich96 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:11:59:37 น. |
|
|
|
โดย: NET-MANIA วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:03:40 น. |
|
|
|
โดย: akatuck (tsipouro ) วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:14:03:03 น. |
|
|
|
โดย: mamminnie (not login) IP: 172.20.22.244, 203.144.130.176 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:14:28:23 น. |
|
|
|
โดย: panwat วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:20:43 น. |
|
|
|
โดย: nLatte วันที่: 3 พฤศจิกายน 2553 เวลา:8:52:19 น. |
|
|
|
โดย: วาดะจัง วันที่: 3 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:39:34 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 3 พฤศจิกายน 2553 เวลา:11:58:39 น. |
|
|
|
โดย: Nongpurch วันที่: 3 พฤศจิกายน 2553 เวลา:23:52:28 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:10:30 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:23:18 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 75 คน [?]

|
...... ชอบเดินทาง ชอบท่องเที่ยว และชอบถ่ายภาพ แม้ฝีมือจะไม่ให้ แต่ใจก็รัก เพราะได้ทำแล้วมีความสุข แถมยังมี bloggang ได้ให้โอกาสนำสิ่งเหล่านั้นมาแสดงด้วย ยิ่งทำให้หัวใจพองโต .......
อยากจะบอกว่า
@ ดีใจที่ได้แบ่งปันความสุขเล็กๆน้อยๆ กับเพื่อนๆในบล็อกแก๊ง ตลอดจนคุณๆที่ผ่านเข้ามาอ่าน.... แม้ภาพถ่ายจะไม่สวยนัก แต่กว่าจะได้มาก็แสนยากลำบาก จึงขอสงวนสิทธิไว้เป็นการส่วนตัว
@ ภาพทั้งหมดเป็นลิขสิทธิ์ของเจ้าของบล๊อก ถ้ามีความประสงค์จะใช้ภาพเพื่อการใด กรุณาติดต่อเจ้าของบล็อกด้วย เพราะจะได้พิจารณาเป็นเรื่องๆไปครับ.
@ ขอบคุณเพื่อนๆสมาชิกที่คอยให้กำลังใจกันเสมอมา และขอบคุณทุกท่านที่ผ่านเข้ามาอ่าน หวังเป็นอย่างยิ่ง ว่าท่านคงแวะเข้ามาอีก...
ด้วยจริงใจ นาย wicsir.
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
สวัสดียามเช้านะคะคุณ wicsir