| No.1313 ใช้ชีวิตอยู่ในป่าใหญ่....ตอน 2 |
| |
 |
| น้ำ... เอาไม้หลาว(คาน) แทงลงไปที่ฟ่อนข้าวแบบนี้ จนให้โผล่แล้วงัดอีกด้านให้เสมอกัน |
| เอาฟ่อนข้าวอีกฟ่อนจับตั้งตรงแล้วแทงไปแรง ๆ ใช่แล้วพี่พะก่อสอน |
| ผมงัดไม้คานตั้งปั๊บ พี่พะก่อก็เอาฟ่อนฟางแทงส๊วบเข้าไปแล้วแบกขึ้นบ่า |
| ก่อนแบกเอาผ้ามัดเอว รองบ่าก่อนน้ำช่วยลดการเจ็บบ่าลงบ้าง |
| พอแบกขึ้นบ่า เออ...พอไหวพี่. |
| น้ำ...เวลาเดินให้เดินตัวตรง แล้วค่อยย่อตัวรับการขย่มของฟ่อนข้าวแต่ไม่ต้องย่อรับมากนัก |
| จะได้เดินสบาย. |
| พี่พะก่อ พาเดินลงดอย. |
| เอาไม้คานขวางดอย เอาไว้ตรงต้นคอจะเจ็บต้นคอหน่อย ลงดอยชัยฟ่อนข้าวจะไม่เท |
| ไปข้างหน้า เราจะลงไม่ได้. |
| |
| ลองหาบตาม.... เออ. ก็พอไหวแฮะ แต่เจ็บต้นคอ บ่ามาก.เดินผ่านลำห้วยขึ้นตลิ่งก็ขวางไม้คาน |
ของหนักขึ้นดอย ยากกว่าลงดอยไม่รู้กี่เท่า.
|
 |
| ผมหาบได้ สามเที่ยว บ่าระบม เจ็บเป็นที่สุด คอแห้งผาก ต้องก้มตัวกินน้ำในห้วยแล้วเอาคาน |
| เปล่าเดินขึ้นดอยไปหาบอีก. เอา....ทนเอาหน่อย พี่พะก่อเขายังทำได้ เราก็ทำได้...แต่ |
| น้อยกว่ามาก ก็ ก็ มันเจ็บบ่า. |
| |
| หลังกินข้าวเที่ยงที่ เด็กชายก่ำจัดหาไว้ให้ที่บนแคร่หน้าบ้านพักได้ครู่ก็เดินลงห้วยไปแบกข้าว |
| ต่อได้สามเที่ยวน้องน้ำ...หยุดทำเตอะ วันแรกเป็นอย่างนี้แหละ เดี๋ยวพี่จะทำต่อเอง |
| ผม.. ไม่เป็นไรพี่ ให้ผมทำต่อ จะได้เสร็จเร็ว ๆ |
| |
| หาบได้อีก สองเที่ยว...ต้องยอมแพ้ นั่งพัก บนกองฟ่อนข้าวข้างกระท่อมใต้ต้นไม้สัก |
| พี่ น้องก่ำไปไหน. |
| อ๋อ.. ก่ำไปหาเขียดแลว ๆ จะอยู่ริมห้วย มีใบไม้ร่วงทับทม. ลองดูว่าเย็นนี้เราจะได้กินแกงเขียด |
| แลว หรือกิน ถั่วเน่าเปอะกับผักหละ (ชะอม) |
| |
| พี่... เขียดมันตัวเล็ก จะกินได้กา. |
| น้อง..ไม่เคยเห็นเขียดแลวกา. ตัวใหญ่ขนาดฝ่ามือ กิ๋นอร่อย |
|
| พี่พะก่อคงเห็นสารรูปของผมแล้ว เดินเข้าไปในตูบ หยิบกระปุกยามาให้ทา |
| เอาน้องน้ำ ทาน้ำมันหมี ป่ออุ้ยบ้านปุ๊น....ผสมยา จะได้หาย |
| |
| ถอดเสื้อ ดึงลำตัวเสื้อขึ้น ผ่านหัว พาดไว้กับตอไม้เอาน้ำมันหมีทาบนไหล่โอ้ยเจ็บสุด ๆ |
| ไหล่ถูน้ำมันหมีจะร้อนวูบวาบ ความที่อยากหายเลยละเลงน้ำมันไปทั่วบ่า ย้อยลงแผ่นหลัง |
| สายลมเย็นพัดมาแผ่วเบา นั่งพิงกองฟ่อนข้าวใต้ต้นไม้สัก ไม่นานหนังตาหนักขึ้นหลับผลอย |
| |
| พี่น้ำ ตื่นเตอะเย็นแล้วจะได้กิ๋นข้าวแลง. เสียงเด็กชายก่ำร้องปลุก ลืมตาแสงแดดค่อย ๆ สลัว |
| แล้วลับสันดอยข้างล่างพี่พะก่อ กำลังยืนเช็ดเหงื่อ ข้างลำห้วย |
| ผมรู้สึก ไม่ค่อยสบาย เจ็บปวดรวดร้าวไปทั่ว. |
| น้องน้ำ... มาอาบน้ำก่อน กินข้าว จะได้สบายเนื้อสบายตัว |
| |
| หลังอาบน้ำ ผลัดเสื้อผ้า มานั่งกินข้าวเย็นบนแคร่ |
| พี่น้ำ... วันนี้กิ๋นกันง่าย เน่อ... มีผักหละ(ชะอม) ลวกกับ ถั่วเน่าเปอะ(ถั่วเหลืองหมักนิ่มหลายวัน |
ผสมเกลือ พริกชี้ฟ้าตำแล้วห่อใบตองกล้วหลายชั้นเกิดเชื้อยิสต์ ปิ้งไฟอ่อนร้อน
 |
| ผมตักข้าวใส่จานพูน ตักถั่วเน่า(ไม่เน่าหรอก) ใส่จานใช้มือจับข้าวสวยกับถั่วเน่าจ่อเข้าปากใช้ |
หัวแม่มือดันเข้าปาก ตามด้วยผักชะอมลวกเขียวเค็มนิด ๆ อร่อย...
 |
| ดูแล้ว พี่พะก่อ กับ ก่ำ กินข้าวแบบเดียวกับผม มือนิ้วไม่เลอะไม่มีเม็ดข้าวติดเลย เราสามคนกิน |
| ข้าวหมดหม้อตามด้วยน้ำเย็น ในหม้อดินข้างบ้าน |
| |
| น้ำ...กินข้าวเสร็จ แล้ว เอาน้ำมันหมีทาให้ทั่วไหล่ แล้วเข้านอนเลยเน่อ กินยาน้ำในชามด้วยนะ |
| ครับพี่.... |
| พอน้ำยาไหลเข้าปาก โอ้โห้ มันขมมาก....พี่. |
| บ่าลำกา... พี่น้ำ น้องก่ำถามพลางหัวเราะ. |
| บ่าลำแต้ ๆ ผมตอบก่ำ. |
| |
| พอล้มตัวนอน....เจ็บบ่า เจ็บน่อง เจ็บขา เจ็บ ชายโครง โอ้ยเจ็บไปทั่วดีที่น้ำมันหมีร้อนแผ่ |
| สร้านไปทั่วใจนึกถึงหมอโบราณบดพริกขี้หนูปนไปด้วย |
| ไม่นานนัก.....ได้ยินเสียงน้ำในลำห้วย ไหลจุ๋ง จิ๋ง...แผ่วเบาไปผลอยหลับไป |
| |
| วันรุ่งขึ้นกับอีกสามวันเราช่วยกันขนข้าวลงไว้ที่ลานจนหมดอาการเจ็บบ่าค่อย ๆ หายไป |
| แต่น่อง ขายังตึงเปรี๊ยะ ก็เดินขึ้นดอยวันละหลายเที่ยว... |
| ทำให้นึกถึง เดินขึ้นเขาที่ภูกระดึง |
| |
| พี่พะก่อ ขอถามหน่อย. |
| ถามมาเต๊อะ หลาย ๆ ก็ได้ |
| พี่ ต้นติก นี้เรียกกันมานานหรือยัง. |
| นานแล้วตั้งแต่พี่เกิด.... |
| ผมว่าเคยได้ยินนะคำว่า ทิค. ทีอีเอเค ภาษาอะไรไม่รู้ |
| เออ. ภูกระดึงอยู่ที่ไหนพี่ |
| พี่ไม่เคยได้ยินเลย อาจจะอยู่เมืองไต ก็ได้ ส่วนทีอีเค..อะไรนี่เคยได้ยิน |
| นั่นซิ.....ผมก็จำไม่ได้ด้วย เราชื่ออะไร มาจากไหน |
| |
| พี่พะก่อ เมืองไต อยู่ไหน แล้ว พวกเราอยู่ที่ไหนครับ |
| เมืองไต อยู่ไกลจากนี่ต้องเดืน 4 วัน ถ้าน้องน้ำเดินต้องเดิน 7 วัน 555 ไกลบ้านเฮาที่นี่ |
| แต่ไม่ใช่เมืองไต |
| |
| นั่นนะซี พี่พะก่อ ก็ไม่รู้ แล้วผมจะรู้ อะไรอีก |
| ไป... ก่ำ พาพี่ไปหา เขียดแล้วกันเตอะ. ผมชวน |
| ไปก็ไป พี่น้ำ.....เขียดแลวลำแต้ ๆ พี่น้ำกินแล้วจะติดใจ ทอดเหลืองน่ากิน |
 |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
