| No. 1259 สาระเกือบมี (ตอนทำงานที่ใหม่ ถูกลองดี) |
สวัสดีปีใหม่ พศ.2567
|
| ไปทำงานบริษัทใหม่มีคนเฉย ๆ กับไม่ชอบเป็นเรื่องธรรมดาผมก็เจอ.. |
| ถูกเขม่นจากหน.ผู้หญิง 2 แผนกเงินกู้กับ แผนกสารบัญไม่ชอบขี้หน้าผมที่ MD ให้ผมเป็น ผจก.ฝ่ายดูแล พนง.เจ็ดสิบกว่าคนทั้งที่มาใหม่ แผนกพี่สารบัญมีแค่ 3 คนเมื่อ บริษัทแม่สร้างอาคารใหม่ใหญ่หลายสิบชั้น เราบริษัทในเครือก็ต้องย้ายตาม..บริษัทวางผังแต่ละแผนกพี่เขาได้ที่แคบถูกซุกในซอกเล็กมืด ผมเลยบอกว่า พี่ขอย้ายที่นั่งมาตรงใกล้แผนกผมก็ได้จะได้เห็นวิวบ้าง MD ถามว่าผมยินยอมเหรอ ผมบอกว่ายินดีแบ่งที่่ให่้ |
| หลังจากนั้นพี่แผนกสารบัญกับพี่แผนกอื่นชวนไปเที่ยว ตจว.ไปเที่ยวที่บ้านเป็นแบบพี่น้อง จนพี่เกษียณผมก็ยังคงแวะ |
เวียนนไปเยี่ยมตลอดมา
|
| เมื่อไปทำงานโรงงานใหม่ที่ชลบุรีก็เจอดี รับน้องพี่ที่บางแสน 555 ดื่ม+ช้อนแก้วเดียวกันบ่อยมากเพราะเมา |
| ปกติผมต้องทำงานบริษัทที่กรุงเทพเมื่อไปทำงานชลบุรีผมได้ไปพัก ที่ห้องพักริมทะเลของเจ้าของบริษัท |
ส่วน อิ๊คคิวกับโฟร์แมน 5 คนได้พัก ห้องพักหลังโรงงานสดวกพอสมควรเพียงแต่ ห้องฝุ่นเข้าเยอะมาก
|
| แถวนั้นเป็นโรงโม่หิน+ ฝุ่นผงไม้ของโรงงานเรา อิ๊กคิวก็เป็น ผจก. รง.บ่น ๆ ว่าทำไมพี่ไวน์ได้พัก ริมทะเล คือเขาคิด |
ว่าเป็นชายทะเลลมพัดเย็น ๆ ห้องติดแอร์มีน้ำร้อนเอ้ยน้ำอุ่นเตียงปูผ้าปูตึงข้างล่างเป็นซอยเข้าบ้านลึกเกือบ 1 กม.
|
| ความจริงเป็นเพียงห้องหนึ่งของบ้านแบบโบราณเป็นเรือนไม้ ที่นอนเป็นที่นอนธรรมดาต้องปูผ้าเอง ดีตรงมีระเบียงรับลม(ถ้ามี) |
ฟังหอยปูปลาตีนส่งเสียง... ทางเข้าเป็นถนนคอนกรีตพอรถเก๋ง สวนกับมอไซค์ได้เท่านั้นเอง ห้องพักคล้ายห้องซ้ายมือข้างล่าง
เลยพา ผจก.โรงงานกับโฟร์แมน 5 คนไปดื่มน้ำพรรค์นั้น ชี้ให้เขาดูว่าชาวบ้านแถวนี้ต้องกางมุ้งกินข้าวเพราะยุงเยอะ
แต่ที่ผมอยู่มีมุ้งลวดดีหน่อย แต่ลมไม่ค่อยเข้าต้องเปิดพัดลม.. พวกเขาเลยเข้าใจเห็นบ้านติด ๆ กันเกือบ 1 กม.ปลูกอยู่ในชายเลน
สองข้างถนนเป็นป่าโกงกาง
|
| เช้าวันหนึ่งเห็น พี่ถนอมดูโทรมากเลยถาม..พี่หนอมทำไม หน้าตาซึมตาแดงดูโผเผไม่สดชื่น |
| ก็เป็นเวรคอยปีดน้ำประปาไม่ให้ล้นอ่างใหญ่ที่เราใช้ พี่ถนอมเป็นโฟร์แมน หนึ่งในห้า |
| อิ๊คคิวเลยเล่าว่าน้ำประปาตอนหัวค่ำที่โรงงานไม่ไหลเลย กว่าจะไหลตี 1 ตี 2 ถ้าไม่มีใครปิดน้ำก็ล้นเลยให้ 5 คนเข้าเวรแต่ละวัน |
| อ้าว ผจก.ทำไมไม่ติดลูกลอยปลายท่อก็ได้นี่ |
| ทำไง |
| ไปซื้อลูกลอยกับกระเดื่องเหล็กที่ร้านฮาร์ดแวร์แถวอ่างศิลามาสวมปลายท่ออ่างใหญ่ น้ำมามันก็ไหลพอน้ำจะเต็มอ่างลูกลอยก็ดัน |
ปิดน้ำเอง เรานำมาดัดแปลงนิดหน่อยก็ใช้ได้แล้ว
|
| พวกเขาคงจะงง ว่านักบัญชีทำไมรู้เรื่องงานช่าง เลยบอกว่า อยู่บรัษัทรับเหมาก่อสร้าง 2 ปีคุ้นเคยกับพวกนี้ |
| ถ้ามีน้ำแต่น้ำประปาไม่ไหลก็ ซื้อปั้มมาติด.. พี่หนอมใช้ที่ฉีดก้นก็ระวังนะริดสีดวงหลุดไม่รู้ตัว 555 |
| มานึกถึงเรื่องนี้นึกขำเพราะพวกช่างไม้ the Capenter เขารู้เฉพาะอย่าง เริ่มมีศรัทธาจากผมบ้างแล้วแต่ พวกเขา 6 คนหยอกล้อกัน |
| ค่อนข้างกันเองมาก ๆ 555 ว่าไม่ใช่เฉพาะริดสีดวงหลุดระวังอย่างอื่นหลุดเป็นพวงนะเออ |
| |
| ยัง ๆ ครับเขาจะขนไม้แบบสะเปะสะปะเข้าสายการผลิต ทำให้ผมที่อยู่แผนกจัดซื้อไม้เพิ่มไม่ค่อยถูก เลยให้ |
| เขียนใบเบิกรับไม้..ให้ พนง.คุมสต๊อก... ๆ หญิงที่คุมสต๊อก....แต่มักจะไม่ทำแถมบ่นด่าจนน้อง พนง.ร้องไห้ |
| วันประชุมปรึกษางาน ที่โรงงานมีคุณติ๊ด อิ๊คคิว โฟร์แมน 5 คนกับผม ๆ เลยขอร้องช่วยเขียนใบเบิกไม้ด้วย..ผจก.โรงงานว่าไม่ต้อง |
| ไม่ต้องเขียนมั้งพี่ไวน์ |
| |
| คืองี้ จนท.ราชการเขามาตรวจเขาจะหาเรื่องเราได้นะ ถ้าเราเถียงจะถูกตรวจทุกซอกทุกมุม มันเป็น พรบ.กำหนดไว้นะ ผจก. |
| เข้าใจแล้วพี่ไวน์ เขาว่าพี่ไวน์อยู่ที่เดิมเฮี๊ยบไม่ใช่เหรอ ผ่อน ๆ หน่อยก็ได้นะ |
| 555 จริงเลย.. เพราะช่วงสร้างคอนโด 9 ชั้นแถววงค์สว่าง ฝ่ายจัดซื้อ สั่งเหล็กเส้นเกินกำหนดกองสูงท่วมหัวเขาอยากได้เงินทอน |
คุณอิ๊คคิวคงเข้าใจเรื่องเงินถอนใช่เปล่า คือจัดซื้อเหล็กข้ออ้อยเกินงบก่อสร้าง 8 แสนกว่าบาท
|
| อ้าวแล้วทำไมไม่ห้าม |
| |
| ผมทักท้วงแล้ว ฝ่ายจัดซื้อบอกว่าไม่ได้เข้าไซท์งานเลย ใบเบิกเหล็กก็ไม่มีโทรถามโฟร์แมนก็บอกว่าเหล็กไม่พอ |
| MD เรียกสอบจึงรู้ว่าโฟร์แมนกับฝ่ายจัดซื้อตั้งใจกันโกง แต่บังเอิญจ้างรถขนเหล็กไปหลบแอบเอาไปขายไม่ทัน |
| |
| ตั้งแต่นั้นมา ฝ่ายผลิตเลยทนทำตามที่ผมออกแบบ ด้านวัตถุดิบ ดู ๆ แล้วเขายังเกลียดขี้หน้าอยู่ดี หุ หุ |
| |
| แต่อิ๊คคิวกับผมก็ยังเกื้อกูลกันนะครับ คือช่วย ๆ งานกันเพราะต่างถือว่า Boss กับคุณติ๊ดช่วยให้เรามีงานทำ |
พี่ไวน์มาทำงานโรงงานมีเศษฝุ่นไม้เยอะ เห็นพี่ไม่ค่อยเอาผ้าปิดจมูก
 |
| อึดอัดว่ะ |
| มีทางแก้ อาจารย์ที่ทุ่งมหาเมฆสอนผมว่า ทำอาหารเลือดหมูผัดกับขึ้นฉ่ายบ่อย ๆ มันจะช่วยดูดซับฝุ่นไม่ให้ติดปอด |
เวลาไปกินข้าวตอนเย็นกันผมกับอิ๊คคิวก็ต้องมี ผัดเลือดใส่ต้นกระเทียม กับผักอย่างอื่นประจำ
|
| ใจผมนึกค้านในใจ หุ หุ กินเข้าทางปากลงคอกระเพาะมันจะดูดได้ไง ไม่ผ่านปอดเลย.. แต่ผมก้ไม่ค้านนะเกรงใจอิ๊คคิว |
| อิ๊คคิวก็เล่าว่า ที่ผ่านมาเป็นครูสอนเทนนิสร่างกายบึกบึน เรื่องวิ่งหรือทำงานหนัก ๆ สบาย ถ้าพี่ไวน์สนใจมาร่วมวิ่ง |
กับพวกผมซิ วันนี้จันทร์ เย็นวันพุธเลิกงานสนใจปะพี่
|
| ได้ซิ (ในใจผมนึกแล้วอิ๊คคิวคงจะวิ่งให้ชนะ...ฉีกหน้าผมที่ผอมบางตามภาพแรกที่นั่งรถเก๋ง) |
| |
เย็นวันพุธผมก็ สวมรองเท้าไนกี้ (เปล่าโฆษณานะเออ) รุ่น Pegasus เก่าเยินมาก...กางเกงขาสั้นเสื้อกล้าม..เวลานั้นยังไม่แยก รุ่นซ้อมกับรุ่น Racing (ใช้แข่งฟูลมาราธอนครั้งเดียวก็ทิ้งหรือใช้เดินแทน)
ส่วนอิ๊คคิวก็รองเท้าผ้าใบชนิดใช้กับกีฬาเทนนิส
 |
| พื้นกลางนุ่มแต่พื้นริมรองเท้าซ้ายขวาจะเป็นพื้นแข็ง สีดำ เสริมเพื่อนักกีฬาวิ่งแล้วเบรคจะได้ยันพื้นไม่ลื่นไถล |
| โฟร์แมนอีก 4 คนก็สวมรองเท้าพื้นเขียว รองเท้ากีฬาใช้น้ำมั้นที่นักมวยเขาใช้มาทาแขนขา |
| |
| ดู ๆ แล้วไม่มีใครวอร์มให้ กล้ามเนื้อตื่นตัวรองรับการกระแทกยึดหดเลย เราไปพร้อมกันหน้าปากบิกซี เอกตร้าใกล้ รง.เราไปที่ |
สนง.ทรัพยากรทางทะเล ก็แหล่งรักษ์นิเวศป่าชายเลน
|
| ผมจำได้ว่าเส้นทางนี้น่าจะไม่เกิน 5 กม.มั้ง พวกเขาเริ่มพากันวิ่งออกตัวค่อนข้างเร็วกะจะทิ้งผมให้ขายขี้หน้า..ผมเลยใช้วิธี |
| วิ่งช้าเพื่อให้ร่างกายพร้อมรับคือ วิ่งวอร์ม... วิ่งได้ 1 กม.ก็ทันโฟร์แมนเสียงรองเท้าวิ่งใช้แผ่นโฟมน่าจะเป็นรองเท้าปลอมยี่ห้อดัง ดังปั๊บ ๆ |
| ส่วนอิ๊คคิวอยู่ข้างหน้าน่าจะเกิน 200 เมตร |
เลยวิ่งคลอน้อง ๆ โฟร์แมนดูเขาเหนื่อย เริ่มถอดใจหายใจฟืดฟาด โบกมือให้ไปก่อน
|
| เราผลัดกันแซงไปมาพอกิโลที่ 2.5 ผมขอตัวแล้วสับเท้าหนีไปทันอิ๊คคิว กม. 3 เลยถือโอกาสโบกมือ ไปก่อนนะ......วิ่งไปนานก็ถึง |
| ป่าชายเลน...นั่งรอพรรคพวกนานมาก |
| ระยะทางทั้งหมด...น่าจะประมาณ 3.8 - 4 กม.เท่านั้นเองยังไม่ถึง มินิมาราธอนเลย |
| อิ๊คคิวก็มาถึงแบบหมดแรง ส่วนอีก 4 คนนั่งรถพิคอัพที่เก็บมาละทาง 555 |
| ต่างคนต่างยกนิ้วให้ผม อิ๊คคิวถาม...พี่ไวน์เคยวิ่งมาก่อนเหรอ |
เคยวิ่งที่สวนลุมนาน ๆ ทีไม่ได้ซ้อม กว่า 2 ปีกว่าแล้วแทบแย่ (ภาพข้างล่างเดาเอาว่าผมคนไหน ?) ตอนนั้นลงแข่งงานจุฬา 10.5 กม
ลงแข่งแบบมินิ จุ๋มจิ๋มหน่อย
กัดฟันวิ่งนะโอ้ยจะเป็นลม เลยแกล้งนอนหงายบนฟุตบาทจริงแล้วก็หมดแรง 5555 |
เราต่างขึ้นรถ รง.ที่โฟร์แมนขับมารับทุกคน ผมแกล้งหมดแรงต่อ หุ หุ
|
| ตั้งแต่นั้นมา อิ๊คคิวกับ โฟร์แมนเริ่มนับผมเป็นเพื่อนทำงานร่วมกันได้ ให้ความสนิทสนมเป็นกันเอง |
| เราต่างให้เกียรติยอมรับความคิดเห็น มุมมองในการทำงาน มีทักท้วงกันบ้างก็ไม่ว่ากัน อิ๊คคิวก็สอนงานจากประสพการณ์จริงให้ |
| |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือนกรุณาเม้นท์ข้างล่างหรือทิ้งร่องรอยนิดผมจะได้กลับไปเยือนตอบแทนถูกครับ |
| |
| Diarist |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ ว่างๆต้องหาโอกาสไปกินข้าวกับพี่ไวน์อีกนะครับ
รูปแรกนี่ พี่ไวน์หุ่นสะโอดสะอง หล่อมากเลยครับ
แล้วก็ทำงานโรงงานเหนื่อยนะครับ ยิ่งต้องไปพักที่โรงงาน นี่เรื่องฝุ่นปัญหาใหญ่เลยเชียว
พึ่งจะรู้ว่า เลือดหมูผัดกับขึ้นฉ่าย ช่วยบำรุงปอดได้
เดี๋ยวต้องหามาทำกินบ้างครับ
ส่วนเรื่อง พวกมาท้าพี่ไวน์วิ่งแข่งนี่
ช่างไม่รู้อะไรเลยนะครับ ว่ามาสอนหนังสือ สังฆราช
มาสอนจรเข้ว่ายน้ำ วอนซะแล้วนะครับ555
ปล. เอ๋ ช่วงนี้ เค้าไม่ให้โหวตเหรอครับ
ไม่ได้เข้าบล็อกนาน งงๆเหมือนกันครับ
แล้วก็ คุณพ่อ อ.เต๊ะ ท่านเสียแล้วครับ
ได้บอกเพื่อนๆบล็อกไม่กี่คนเองครับ
ขอบพระคุณ คุณพี่มากนะครับ