เป็นเรื่องราวที่เล่าโดยอลิซาเบธ และเดวิด สลับกันไปมาเกี่ยวกับชีวิตและเรื่องราวต่างๆอีกมากมาย ทั้งจากคนไข้ในแผนกที่เขาดูแลคือผู้ป่วยใกล้ตาย และจากประสบการณ์ชีวิตของพวกเขา โดยแบ่งเป็นทั้งหมด 14 บท ซึ่งจะทำให้เราเรียนรู้ที่จะรักตัวเองเป็นอันดับแรกเพราะการรักตัวเอง เห็นคุณค่าในตัวเองคือสิ่งสำคัญที่สุดที่คนอื่นก็ไม่อาจมาเติมเต็มชีวิตให้เราได้ เพราะเขาบอกว่าหากเราเป็นคนโสดที่ไร้สุข การพบคนพิเศษก็เพียงแต่ทำให้เราเป็นคู่สมรสที่อมทุกข์เท่านั้นเอง เมื่อเรายอมรับตัวเองแล้ว ก็ต้องมีชีวิตอยู่กับปจจุบัน ไม่พะวงถึงแต่อดีตหรืออนาคตซึ่งจะสร้างความกังวลและปัญหาให้กับชีวิตและความสัมพันธ์ของเรา และในทุกๆวันที่เราตื่นขึ้นมาเราสามารถเป็นคนใหม่ได้เสมอ และอย่ามัวแต่ยึดติดกับทั้งคนและสิ่งของ เพราะวันหนึ่งเราก็ต้องจากสิ่งเหล่านั้นไปอยู่ดี จงใช้ชีวิตให้มีความสุข จริงจังกับชีวิตให้น้อยลง และให้รางวัลตัวเองเสมอๆ

เช่น บทที่ว่าด้วย ความรัก

ชีวิตย่อมมีขึ้นมีลง เราไม่สามารถช่วยแก้ปัญหาทุกอย่างให้คนที่เรารัก แต่เราอาจอยู่เคียงข้างเขาหรือเธอ นั่นมิใช่หรือที่เป็นสัญญาณแห่งรักที่มั่นคงที่สุด เมื่อเวลาผ่านไปปีแล้วปีเล่า

บทที่ว่าด้วย เวลา

ความเปลี่ยนแปลง มันมักจะเริ่มต้นเมื่อประตูบานหนึ่งปิดลง การสิ้นสุด การจบสิ้น ความสูญเสีย ความตาย จากนั้นเราก็เข้าสู่ช่วงเวลาอึดอัด ร่ำอาลัยในการจบสิ้นและมีชีวิตอยู่โดยไม่แน่ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ช่วงเวลาของความรู้สึกไม่แน่นอนนี้ช่างยากลำบาก ทว่าเมื่อเรารู้สึกว่าเรารับไม่ไหวอีกแล้ว สิ่งใหม่ๆก็จะอุบัติขึ้น นั่นคือ การจุติใหม่ การลงทุนใหม่ การเริ่มต้นใหม่ๆ อีกประตูหนึ่งเปิดแล้ว ถ้าคุณพยายามต่อสู้กับความเปลี่ยนแปลง คุณจะต้องต่อสู้ไปจนตลอดชีวิต นี่คือเหตุผลว่าทำไมเราจึงจำเป็นต้องค้นหาวิธีโอบรับความเปลี่ยนแปลง หรืออย่างน้อยที่สุดก็ทำใจยอมรับมันให้ได้

การแก่เฒ่าอย่างมีคุณค่าหมายถึง การได้มีประสบการณ์ในแต่ละวันแต่ละฤดูกาลอย่างเต็มเปี่ยม เมื่อเราได้ใช้ชีวิตอย่างแท้จริง เราย่อมไม่ต้องการจะมีชีวิตอีกครั้ง เราจะเศร้าโศกเสียใจก็ต่อเมื่อเราไม่เคยได้ใช้ชีวิตจริงๆเท่านั้น

บทที่ว่าด้วย การเล่นสนุก

คนใกล้ตายเสียใจมากเป็นอันดับหนึ่งยามที่พวกเขาย้อนมองวันเวลาที่ผ่านมาในชีวิตคือ "ฉันอยากให้ตัวเองจริงจังกับชีวิตน้อยกว่านี้"

อย่าเก็บความสนุกสนานไว้สำหรับช่วงเวลาพิเศษเท่านั้น จงฉลองทุกโอกาสที่เป็นไปได้ เราให้เวลากับเหตุการณ์เลวร้ายมามากพอแล้ว มาให้เวลากับสิ่งดีๆให้มากเท่ากันหรือมากกว่ากันเถอะ ฉลองให้ชีวิตลุกขึ้นแต่งตัวสวยๆโดยไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล

เป็นหนังสือดีที่ทำให้เราย้อนคิดทบทวนการใช้ชีวิตของตัวเราเอง และเป็นสิ่งที่เรียกสติเรากลับมา เพราะหลายตัวอย่างในหนังสือทำให้เราได้เห็นว่าชีวิตมันไม่ได้ซับซ้อนอะไรนักหนาแต่เป็นเพราะเราปรุงแต่งชีวิตมากเกินไปทำให้เรากลายเป็นคนไร้สุข เราเพียงแต่ต้องใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น อยู่กับปัจจุบัน และทำให้มันดีที่สุดกับช่วงเวลาที่เรามีอยู่โดยไม่กังวลกับสิ่งที่ผ่านมาแล้ว และยังไม่เกิดขึ้น รวมถึงการให้อภัยทั้งต่อตัวเองและผู้อื่น ซึ่งเป็นงานหนัก งานที่เราต้องทำไปตลอดทั้งชีวิต

Create Date : 11 ตุลาคม 2562
Last Update : 11 ตุลาคม 2562 20:56:54 น.		0 comments
Counter : 623 Pageviews.
Share Tweet