บนเส้นทางสายพระนิพพาน 85

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 85

85/01

ถึงยามเย็น..ไปเดินเล่น..ในป่าช้า

สุดลูกตา..หลุมเรียงราย..ทั้งใหม่เก่า

ใครมีญาติ..มาไหว้..สวยไม่เบา

ไร้ญาติเล่า..ก็รกร้าง..อ้างว้างใจ

85/02

อ้างว้างใจ..ใครใคร..ญาติเขามา

พร้อมข้าวปลา..อาหาร..ตื้นตันจิต

หันมามอง..หลุมเรา..คงไร้สิทธิ์

คนใกล้ชิด..เขาลืมเลือน..เหมือนไม่มี

85/03

เหมือนไม่มี..วิถีจีน..อินกตัญญู

เพื่อเชิดชู..บรรพบุรุษ..จุดมุ่งหมาย

มีลูกหลาน..มากหน้า..เวลาตาย

อย่าทำลาย..ประเพณี..อันดีงาม

85/04

อันดีงาม..ของหัวใจ..ในความคิด

ช่วงชีวิต..เมื่อทำไหว้..ย่อมได้รับ

แค่อย่างน้อย..ก็สุขใจ..นอนตาหลับ

นี่ไม่นับ..ของไหว้..ได้อิ่มหนำ

85/05

ได้อิ่มหนำ..สำราญใจ..หลังไหว้จบ

ยังได้พบ..น้องพี่..ที่ไกลใกล้

ได้สอบถาม..ว่ามีสุข..ทุกข์อย่างไร

ได้ยิ้มย่อง..ผ่องใส..คล้ายวันวาน

85/06

ก็มีบ้าง..บางคน..ค้นหาแม่

แม้เป็นแค่..ซากผุพัง..ที่ครั้งหนึ่ง

เคยเป็นผู้..ให้กำเนิด..คนคนนึง

แล้วก็ถึง..เวลา..พรากจากกัน

85/07

พรากจากกัน..ในวัน..ไร้เดียงสา

วันเวลา..ล่วงเลย..ไม่เคยฝัน

แล้ววันหนึ่ง..ลูกที่แม่..หายไปนั้น

ก็ตื่นพลัน..อยากรู้แท้..แม่อยู่ไหน

85/08

ไปชะเง้อ..มองหลุม..ก็กลุ้มใจ

อ่านยังไง..ภาษาจีน..ขวัญบินหาย

ต้องถอยกลับ..ไปหา..ญาติผู้ใหญ่

ก็หน้าส่าย..จำไม่ร่าย..ใกล้ซี้เลี้ยว

85/09

นึกขึ้นได้..ภาษาจีน..ลูกเราเรียน

รู้อ่านเขียน..ความหวัง..ครั้งสุดท้าย

ถ้าไม่เจอ..จะได้ปลด..ไปจากใจ

แม่อยู่ใน..ใจเสมอ..ไม่เผลอลืม

85/10

เดี๋ยวจะไป..ป่าช้า..พาลูกไป

กลับเมื่อไร..จะมาต่อ..รอฟังผล

คำว่าแม่..ศักดิสิทธิ์..ชีวิตตน

เกิดเป็นคน..จงดูแล..แม่ให้ดี

85/11

หวนกลับไป..ป่าช้า..หาอีกรอบ

เป็นคำตอบ..สุดท้าย..แล้วทีนี้

ก็ไม่พบ..ความจริง..จากป้ายดี

มากเหลือที..ป้ายลบเลือน..จึงเคลื่อนถอย

85/12

จึงเคลื่อนถอย..ออกมา..ไม่หาต่อ

เราจะก่อ..ความรัก..ปักที่จิต

คุณแม่อยู่..คู่ใจตัว..ชั่วชีวิต

ไม่ต้องคิด..มากมาย..ให้จบกัน

85/13

จะว่าเจ้า..ไม่มีแม่..ได้ยังไง

ก็ในใจ..ยังมีแม่..อยู่เสมอ

แม้มีเพียง..ภาพถ่าย..ที่เบลอเบลอ

ก็ยังเจอ..แม่ประจำ..ในความฝัน

85/14

ในความฝัน..อันอบอุ่น..กับคุณแม่

ท่านมีแต่..เมตตา..หาใดเหมือน

แม้ความผิด..เล็กน้อย..แม่คอยเตือน

ก็เสมือน..แม่ยังอยู่..คอยดูแล

85/15

คอยดูแล..ให้ความรัก..ความอบอุ่น

คอยกระตุ้น..ยามท้อแท้..และสิ้นหวัง

จะจมน้ำ..แม่ยังพา..ว่ายหาฝั่ง

แม่เป็นดั่ง..พระอรหันต์..อันเรืองฤทธิ์

85/16

ความรักเรา..ยาวนาน..เพราะอะไร

เพราะว่าใจ..ตราตรึง..เพียงหนึ่งนี้

ถึงเจ็บป่วย..แก่กาย..ไม่หน่ายหนี

คงฝากผี..ฝากไข้..มั่นใจกัน

85/17

มั่นใจกัน..ชีวิตคู่..ก็อยู่ได้

ไม่แพ้พ่าย..อารมณ์ตน..บนตัณหา

อยู่ในศีล..มั่นในธรรม..ความศรัทธา

ต่างลงมา..ใช้กรรม..เพื่อคลำทาง

85/18

ต่างเห็นอก..เห็นใจ..กันและกัน

ต่างผูกพัน..รักใคร่..ไม่ขัดแย้ง

ไม่อยู่อย่าง..เข็ดขยาด..หวาดระแวง

ต่างร่วมแรง..กายใจ..ให้เป็นหนึ่ง

85/19

ถ้าครอบครัว..กลมเกลียว..เหลียวเห็นยิ้ม

มันก็อิ่ม..อกใจ..ในชีวิต

ทำการงาน..สิ่งใด..ไม่ขัดติด

เดินไปทิศ..เดียวกัน..มันคล่องตัว

85/20

เอื้ออาทร..ต่อกัน..ภายในบ้าน

ยังดีกว่า..วิ่งซ่าน..ไหว้ไปทั่ว

เรียกมีจิต..งดงาม..ติดตามตัว

ประดุจบัว..โผล่พ้นน้ำ..สีงามตา

85/21

มีปัญหา..รู้อดทน..และอดกลั้น

ในบ้านนั้น..เรียกขุมทรัพย์..อันมีค่า

ใช้วิธี..ดีที่สุด..คือพูดจา

ส่วนคุณอา..จับขังไว้..อย่าได้ปล่อย

85/22

ครอบครัวดี..มีความสุข..ไม่อึดอัด

ต้องประหยัด..ขยัน..รู้คุณค่า

ทรัพย์ทั้งหลาย..เหนื่อยกาย..จึงได้มา

ใช้ปัญญา..แบ่งเป็นส่วน..อย่าด่วนโปรย

85/23

ไม่เลี้ยงดู..พ่อแม่..ยามแก่เฒ่า

หรือสูเจ้า..คอยเซ่นไหว้..ตอนตายแล้ว

มาเคาะโลง..เรียกหา..หนูมาแว้ว

เรียกทำแมว..อะไรเล่า..ก็เขาตาย

85/24

เมื่อเราทำ..อย่างไร..กับพ่อแม่

สิ่งนั้นแล..ย่อมสนอง..ต้องรับผล

ปฏิบัติดี..มากเลยคุณ..บุญส่งผล

ไม่เคยสน..สุดช้ำใจ..ในลูกตน

85/25

มีลูกตัว..ยังมัวเมา..ลืมพ่อแม่

นี่ชั่วแท้..ไร้คุณค่า..น่าเหยียดหยาม

เรารักลูก..ยิ่งคิดถึง..ท่านทุกยาม

เป็นความงาม..จึงสูงค่า..คำว่าคน

85/26

กตัญญู..รู้คุณท่าน..ก่อนวันวาย

ไม่สบาย..ร้อนหนาว..เราต้องถึง

อาหารกาย..อาหารใจ..คิดคำนึง

อย่าให้ถึง..กับร้องขอ..พ่อแม่คุณ

85/27

ความสะดวก..สุขสบาย..ปลายชีวิต

หาเข็มทิศ..นำทาง..อย่างสูงค่า

ไว้ให้พระ..อรหนต์ท่าน..ก่อนปิดตา

โมทนา..กับทุกบุญ..ที่คุณทำ

85/28

มีบางคน..กำพร้า..ทั้งพ่อแม่

มาตั้งแต่..เยาว์วัย..ไร้เดียงสา

เพียงบันทึก..ไดอารี่..กับน้ำตา

ตลอดมา..พ่อแม่จ๋า..ลูกคิดถึง

85/29

จึงร่ำไห้..ไม่เห็นหน้า..ทั้งพ่อแม่

มีก็แต่..ยี่โก..เลี้ยงโตใหญ่

พอหนูโต..ยี่โก..ก็จากไป

บุญอันใด..ที่ดีพร้อม..น้อมอุทิศ

85/30

เมื่อพ่อแม่..ไม่อยู่..รู้อุทิศ

มีชีวิต..ดูแล..ไม่ขาดตก

นี่แหละครับ..วิธี..ปิดนรก

ส่วนจะตก..แดนใดนั้น..ท่านทำเอง

85/31

ท่านทำเอง..ความดีงาม..ยามชีพยัง

จะข้ามฝั่ง..วังวนนี้..หรือมีสุข

มีความอยาก..มากมาย..ไม่เห็นทุกข์

ก็โดดคลุก..ให้เต็มที่..ชีวิตคุณ

85/32

พระพุทธองค์..ท่านทรง..ได้กล่าวถึง

มีแดนหนึ่ง..อันเป็นที่..ไม่มีทุกข์

ไม่มีเกิด..แก่เจ็บตาย..ได้แต่สุข

แดนไร้ทุกข์..นี้เรียกว่า..พระนิพพาน

85/33

จะเข้าถึง..พระนิพพาน..ทำอย่างไร

ก็อย่าไป..ยึดรั้ง..กระทั่งเหนี่ยว

สมบัติโลก..อย่าสนใจ..ไม่ยุ่งเกี่ยว

ใจเด็ดเดี่ยว..มุ่งตรงไป..สายนิพพาน

85/34

เมื่อมาเกิด..แดนนี้..มีสิทธิ์ไป

เพราะว่าใจ..มีปัญญา..หาทางพ้น

รู้ทำใจ..บริสุทธิ์..หมั่นขุดค้น

ทางหลุดพ้น..มีอยู่..ผู้มีธรรม

85/35

เป็นโอกาส..แล้วสู..เรียนรู้ทุกข์

ที่ตามบุก..โหมกระหน่ำ..จนหนำจิต

ถ้าอยากได้..เชิญเอาไป..กายชีวิต

แยกเอาจิต..ออกไปดู..น่าอยู่ไหม

85/36

น่าอยู่ไหม..กายแก่..นอนแผ่อยู่

มันน่าดู..ซะที่ไหน..เจ้ากายนี่

มุ่งหาแก่..ป่วยกาย..มากมายขี้

มาใช้หนี้..ให้หมด..ปลดระวาง

85/37

ปลดระวาง..กายเน่า..โลกเอาคืน

จงหยัดยืน..ทำจิตตน..พ้นมัวหมอง

เมื่อจิตตน..สะอาดใส..บาปไม่มอง

ก็รับรอง..แดนต่อไป..หวังได้สุข

85/38

หวังได้สุข..บุกไป..ไม่หวนคืน

จงหยัดยืน..ถากถาง..ทางไปหน้า

มุ่งตรงสู่..พระนิพพาน..นครา

ด้วยจิตกล้า..คงมั่น..ไม่หวั่นไหว

85/39

ผู้มีธรรม..ย้ำที่ศีล..บริสุทธิ์

ไม่ทำหลุด..ทิ้งขว้าง..อย่างไร้ค่า

รักษาศีล..จังจริง..ยิ่งชีวา

ไม่เลิกลา..ยอมตาย..มั่นในศีล

85/40

ทำปัจจุบัน..ให้มันแจ้ง..แทงให้จบ

มัวแต่หลบ..ดงกิเลส..ป่าตัณหา

เผาให้เรียบ..อย่าให้เหลือ..เบื่อระอา

เหลือเวลา..ไม่มากนัก..อย่าชักช้า

85/41

อย่าชักช้า..มัวประมาท..ในชีวิต

ต่างได้สิทธิ์..ตกตาย..ไม่จำกัด

กาลสถานที่..ไม่ระบุ..ไว้แน่ชัด

เพียงรอวัด..ใจกัน..วันทิ้งกาย

85/42

วันทิ้งกาย..จะได้ตก..หรือหมกต่ำ

หรือต้องย่ำ..อยู่กะที่..หนีไม่พ้น

เพราะประมาท..ไม่เตรียมตาย..ที่ใจตน

กายดิ้นรน..ก็ลืมสิ้น..ดิ้นถึงใจ

85/43

เวทนา..มันกินกาย..ใจยึดมั่น

เสร็จสิท่าน..กายจะไป..ใจยึดเหนี่ยว

มันเป็นเรื่อง..ของกาย..ใจไม่เกี่ยว

ตัดทีเดียว..คืนโลกเขา..เราสิไป

85/44

เราสิไป..สู่แดน..อันแสนสุข

ไม่ต้องทุกข์..ทรมาน..เพราะขันธ์ห้า

ไม่ปวดหัว..ปวดถ่าย..กายชรา

ไม่ต้องหา..ทางหลุดพ้น..จนนิรันดร์

85/45

จนนิรันดร์..ไม่ฝึกตน..ก็วนเวียน

เป็นกงเกวียน..ผจญกรรม..มากลำบาก

เดี๋ยวก็หนาว..ก็ร้อน..เดี๋ยวน้ำหลาก

ฝ่าวิบาก..อยู่เช่นนี้..ไม่มีหยุด

85/46

ปฏิบัติ..เพื่อมุ่งตัด..ไม่ยึดติด

จงทรงจิต..ให้นิ่ง..ทิ้งทั้งหมด

พิจารณา..คำสั่งสอน..พระสุคต

มีทั้งหมด..ในกายนี้..ที่เราครอง

85/47

เมื่อความกลัว..ยังเป็น..อุปสรรค

กลัวเสียนัก..พรากจาก..ลำบากจิต

กลัวความตาย..เจ็บไข้..กลัวพลาดผิด

ไม่เอาจิต..ปัจจุบัน..ปักมั่นไว้

85/48

ปักมั่นไว้..ในปัจจุบัน..อันสงบ

ค่อยค่อยทบ..ค่อยค่อยทวน..แนวทางธรรม

อยากบริสุทธิ์..จงหยุด..ก่อเวรกรรม

สิ่งที่ทำ..ไม่ก่อเวร..จึงเป็นสุข

85/49

ขณะนั่ง..ปฏิบัติธรรม..ก่อกรรมไหม

วินิจฉัย..ออกมา..แบให้เห็น

ศีลสังวร..รักษาครบ..สงบเย็น

โกรธไม่เป็น..บริสุทธิ์..ดุจผ้าขาว

85/50

บริสุทธิ์..กี่นาที..ก็มีค่า

จงเดินหน้า..ต่อไป..อย่าได้ทิ้ง

มันเป็นทรัพย์..ภายใน..เราได้จริง

ใครแย่งชิง..ได้เล่า..ทำเอาเอง

85/51

ทำเอาเอง..ยิ่งเพิ่ม..ยิ่งเสริมสุข

เมื่อยิ่งบุก..ยิ่งพบเห็น..เย็นที่ตน

ผู้เป็นคน..รับรู้..ผู้รับผล

บุญกุศล..ปฏิบัติ..ชัดที่ใจ

85/52

ชัดที่ใจ..อะไรวิ่ง..ชิ่งกระทบ

กลับสงบ..เยือกเย็น..ไม่เป็นไฟ

ไม่สังเกต..ก็ไม่รู้..เพราะอะไร

เป็นได้ไง..เมื่อก่อนสู..ได้ดูมวย

85/53

อยากไปเร็ว..ดีแล้วหรือ..คือคำถาม

ปฏิบัติตาม..คำสอน..แล้วหรือยัง

หรือว่าอยาก..มากแท้..แค่ได้ฟัง

ไปก็ยัง..ไม่ถึงที่..ดีไม่พอ

85/54

ดีไม่พอ..ก็จะหลง..เข้าดงดอน

เดี๋ยวต้องย้อน..กลับมา..เริ่มต้นใหม่

การวิ่งเร็ว..มันเหนื่อยง่าย..ไปไม่ไกล

จงเดินไป..ให้ทุกก้าว..เจ้ามั่นคง

85/55

เจ้ามั่นคง..ตรงทาง..คือใคร่ครวญ

เป็นกระบวน..การคิด..ปิดรอยรั่ว

รู้ทั้งเหตุ..ทั้งผล..จนมันชัวร์

เพราะว่ากลัว..อวิชชา..จะพาหลง

85/56

ขอเดินตาม..พระสุคต..ไม่ลดละ

เอาชนะ..เจ้ากิเลส..และตัณหา

ไม่เหลือโลภ..โกรธหลง..ไหลออกมา

มีเมตตา..แผ่ออกไป..ไม่ประมาณ

85/57

จงเป็นสุข..เป็นสุขเถิด..สรรพสัตว์

จงปฏิบัติ..เพื่อให้ตน..หลุดพ้นทุกข์

การเบียดเบียน..ทั้งกายใจ..ไม่สนุก

ขอจงปลุก..จิตตน..ค้นหาธรรม

85/58

สวัสดี..ชาวโลก..ผู้โศกทุกข์

ขอจงลุก..ขึ้นมา..หาความหมาย

ว่าเกิดมา..เป็นคน..กันทำไม

พากันเกิด..แล้วก็ตาย..กันทุกคน

85/59

ทุกคนเกิด..แล้วตาย..ใยเบียดเบียน

คอยวนเวียน..อยู่อย่างนี้..ไม่หนีทุกข์

หลงทรัพย์สิน..เกียรติกาม..ว่าความสุข

ไม่ยอมปลุก..จิตตื่น..ขึ้นมามอง

85/60

ขึ้นมามอง..กองทุกข์..ที่ทับถม

มันขื่นขม..พลัดพราก..ยากจะถอน

จึงรู้ว่า..ความจริงแท้..ไม่แน่นอน

ต้องเดือดร้อน..แก่เจ็บกาย..ตายทุกที

 

 

 

 

Create Date : 19 กันยายน 2555 Last Update : 20 กันยายน 2555 6:24:16 น. Counter : 982 Pageviews.		0 comments
Share Tweet