บนเส้นทางสายพระนิพพาน 74 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 74 74/01 ผู้ที่ยัง..นั่งมองโลง..ปลงสังขาร อีกไม่นาน..คงเป็นเรา..ที่เข้าตั้ง ยามวิญญาณ..ออกจากกาย..ไร้กำลัง กายมันพัง..ก็ต้องเผา..ก่อนเน่าเหม็น 74/02 ก่อนเน่าเหม็น..จงเห็นรู้..เป็นผู้ตื่น รู้สิ่งอื่น..ก็ไม่สู้..เรารู้ธรรม ผู้กำเนิด..เกิดกาย..มาใช้กรรม จงจดจำ..เมื่อมีกาย..ตายทุกคน 74/03 ตายทุกคน..ไม่พ้นหรอก..บอกไว้เลย จงคุ้นเคย..กับความตาย..อันไม่เที่ยง เป็นที่สุด..ของมนุษย์..สุดบ่ายเบี่ยง มีแต่เพียง..ย้ำจุดยืน..ขึ้นนิพพาน 74/04 ชีวิตพ่อ..ก็แค่นี้..ที่ลูกเห็น เท่าที่เป็น..อยู่นี้..ดีที่สุด ตั้งแต่เกิด..มาใช้..กายมนุษย์ ไม่เคยหยุด..ทุกข์กาย..ให้ตรองดู 74/05 ให้ตรองดู..กายพ่อ..ก็จะรู้ ว่าเป็นผู้..ผ่านกาล..นานนักหนา จนผมหงอก..ผิวตกกระ..คือชรา แม้แต่กา..ยังเหยียบย่ำ..จนหนำใจ 74/06 จนหนำใจ..กายนี้..ที่ไม่คง ยังแก่ลง..ทุกปี..ไม่มีหยุด มากบำรุง..บอกตรงตรง..ทรงกับทรุด ค่อยชำรุด..ทีละนิด..จงพิศดู 74/07 จงพิศดู..ผู้เป็นพ่อ..บ่คือเก่า เคยหล่อเหลา..ไม่เหลือหลอ..พอให้เห็น เคยแข็งแรง..กลับอ่อนล้า..ช่างมาเป็น แต่กลับเย็น..จากเคยร้อน..เมื่อย้อนมอง 74/08 เมื่อย้อนมอง..ลองระลึก..ถึงความหลัง กระทบปัง..ขึ้นทันใด..ไฟทั้งนั้น โกรธโกรธา..ตาต่อตา..ฟันต่อฟัน เดี๋ยวนี้ฉัน..ไม่เหลือไฟ..ใจร่มเย็น 74/09 ใจร่มเย็น..มองเห้นกรรม..ธรรมนั้นดี ปัญญามี..คอยสะกิด..จิตก็จบ มีแต่ให้..อภัยทาน..เมื่อพานพบ ตอนนี้รบ..กับจิตตน..ค้นหาชั่ว 74/10 ค้นหาชั่ว..ในตัวเรา..เอาไปทิ้ง ชั่วคือสิ่ง..ต้องผลักไส..อย่าให้อยู่ มีเพียงนิด..จะขยาย..ไวน่าดู จงเป็นผู้..ไม่ทำชั่ว..เกรงกลัวกรรม 74/11 เกรงกลัวกรรม..ทำไว้มาก..ยากจะหนี ตายเป็นผี..ยังรับผล..หล่นนรก เหตุไฉน..เพราะว่าใจ..เราสกปรก มัวเมากก..กอดชั่ว..จนตัวตาย 74/12 จนตัวตาย..หล่นลงต่ำ..กรรมตามติด เป็นความผิด..ติดตน..บนความชั่ว มันเที่ยงตรง..ยุติธรรม..กรรมนี้ชัวร์ รู้จักกลัว..กรรมไม่เกิด..ดีเลิศเลย 74/13 ดีเลิศเลย..จิตตน..เจ้าคนดี เพราะว่ามี..สติมั่น..ไม่หวั่นไหว ยามกิเลส..หลอกล่อ..ก็รู้ไว เพราะจิตใจ..มั่นคง..ผู้ทรงธรรม 74/14 ผู้ทรงธรรม..จำไว้..ใช้ปัญญา กิเลสมา..จะชนเปรี้ยง..ก็เบี่ยงหลบ เพราะว่ารู้..เข็ดขยาด..เจ้าชาติภพ วนเวียนพบ..กับเจ้ากรรม..อยู่ร่ำไป 74/15 อยู่ร่ำไป..ใจอ่อนแอ..แพ้กิเลส อันเป็นเหตุ..ให้กงเกวียน..เวียนไม่จบ บัดเดี๋ยวเกิด..บัดเดี๋ยวตาย..ได้พานพบ ไม่รู้หลบ..พบแต่ทุกข์..สุขไม่เจอ 74/16 สุขไม่เจอ..เผลอเป็นคน..หล่นเป็นสัตว์ ไม่จำกัด..ผลกรรม..ยอมจำนน ไปเป็นสัตว์..ใหญ่น้อย..จึงค่อยพ้น ผู้บุญล้น..ก็หล่นได้..ถ้าใจหมอง 74/17 ถ้าใจหมอง..มากห่วง..มาหน่วงจิต สิ้นชีวิต..ก่อนจาก..ยากจะถอน ห่วงทรัพย์สิน..ลูกหลาน..แสนอาวรณ์ ก็ต้องย้อน..กลับมา..เสียท่าเลย 74/18 เสียท่าเลย..กลับมา..เป็นเหลนโหลน ได้หัวโขน..ตัวใหม่..ดีไหมเล่า เพราะว่าห่วง..ดีนัก..รักหลงเขา เลยถูกเหมา..ให้เขารัก..หนักไปเลย 74/19 หนักไปเลย..เป็นหมาแมว..เป็นตุ๊กแก เสียท่าแล..ได้เป็นงู..อยู่เฝ้าทรัพย์ เป็นหมาแมว..เขาเลี้ยงไว้..ไม่ตกอับ บ้างถูกขับ..เขาไล่ตี..หนีกระเจิง 74/20 หนีกระเจิง..เพราะใจ..คิดไม่ถึง จิตดวงหนึ่ง..แค่อยากอยู่..ดูลูกหลาน บุญมากมาย..เมื่อถึง..คราววายปราณ ดลบันดาล..ให้เป็นไป..นึกไม่ถึง 74/21 นึกไม่ถึง..ชีวิต..ไม่คิดตัด จะสาหัส..สากรรจ์..ถึงเพียงนี้ หมดเวลา..กายเน่า..จะเอาดี ขอจงมี..จิตมั่น..วันชีพวาย 74/22 วันชีพวาย..กลายเป็นศพ.จบชีวิต น้อมอุทิศ..ขอขมา..ลาชาติภพ กรรมอันใด..ข้าได้ก่อ..ขอลูกจบ ตั้งใจพบ..พระนิพพาน..วันชีพวาย 74/23 วันชีพวาย..แม้ไม่ได้..ไปไม่ถึง ขอพักครึ่ง..พรหมแทน..แดนสวรรค์ ขัดเกลาจิต..ไม่ยอมท้อ..ต่อไปพลัน จิตมุ่งมั่น..คงถึงนะ..พระนิพพาน 74/24 อันกายนี้..ไม่ใช่เรา..ไม่ใช่ของเรา เพียงยืมเขา..ตามกุศล..ผลกรรมเก่า จึงมาได้..ร่างกายนี้..ที่อยู่เรา แค่ชั่วคราว..ขัดเกลาใจ..ไปสูงขึ้น 74/25 ไปสูงขึ้น..ต้องตื่นตัว..ไม่มัวเมา จิตของเรา..ต้องรอบรู้..อยู่เสมอ มีสิ่งล่อ..ก็ไม่สน..ไปจนเผลอ พร้อมเสมอ..รอรับผล..ผจญกรรม 74/26 ผจญกรรม..ตามยื้อยุด..ฉุดเอาไว้ ก็จงใช้..บุญนี้แล..แผ่ไปให้ ขอขมา..จะน้อยมาก..ก็จากใจ น้อมส่งไป..บุญทุกบุญ..หนุนเนืองกัน 74/27 หนุนเนืองกัน..ไม่ขาดสาย..กลายเป็นดี เจ้ากรรมมี..อโหสิกกรม..ไม่ตามต่อ ปิดบัญชี..ชี้ชัด..ตัดต้นตอ ยังมีรอ..อีกมากมาย..ชดใช้กรรม 74/28 ชดใช้กรรม..กระทำการ..แม้นานเกิน ก็จงเดิน..ต่อไป..อย่าไหวหวั่น ชีวิตเรา..ก็สั้นเข้า..มาทุกวัน รอจบกัน..จบกิจ..ชีวิตตน 74/29 ชีวิตตน..เป็นคน..ย่อมสูงค่า เหตุเพราะว่า..ร่างกายนี้..มีชีวิต ใช้สร้างบุญ..ใช้กรรม..ที่ทำผิด ด้วยดวงจิต..แจ่มใส..ไร้ขุ่นเคือง 74/30 ไร้ขุ่นเคือง..เรื่องทั้งมวล..ล้วนเราก่อ จึงหลอมหล่อ..มาเป็นกรรม..คอยตามติด พอมาเกิด..กำเนิดเรา..เข้าประชิด มีชีวิต..ใช้ปัญญา..พิจารณาดู 74/31 พิจารณาดู..ผู้เกิดมา..หาความหมาย ยังไม่สาย..จนเกินกาล..นานเกินกลับ ตราบชีวิต..ของเราไซร้..ไม่ลาลับ จิตตัดฉับ..ก็อาจจบ..พบนิพพาน 74/32 ฉันทำบุญ..อธิษฐาน..นั้นตั้งจิต ว่าชีวิต..เมื่อสิ้นแล้ว..จะไปไหน แล้วก็มา..ปฏิบัติ..ขัดเกลาใจ ให้อยู่ใน..เส้นทาง..กลางสายธรรม 74/33 กลางสายธรรม..เพื่อนำไป..จุดหมายมี แล้วจิตดี..มากพอไหม..เดินไปนั้น ต้องหมั่นเพียร..ฝึกใจ..ไม่ไหวหวั่น ชีวิตสั้น..แท้หนา..อย่าหลงทาง 74/34 แม้จุดหมาย..ปลายทาง..นั้นไกลนัก ก็หยุดพัก..ที่นี่ก่อน..นครสวรรค์ เรื่องให้ถอย..กลับคืนที่..ไม่มีวัน ยังมุ่งมั่น..ไปถึงจุด..ที่สุดธรรม 74/35 มีสติ..สมาธิ..เกิดปัญญา พิจารณา..เหตุผล..อันเป็นหลัก ค่อยถอยห่าง..โลภโกรธหลง..จากดงรัก ออกมาพัก..ที่เมตตา..เพื่อลากัน 74/36 เพื่อลากัน..ด้วยดี..วันที่ตาย วันที่กาย..สิ้นสุด..หยุดหน้าที่ พร้อมตัดห่วง..กังวล..พ้นไปที ก็จะมี..เพียงจิตฉัน..มุ่งมั่นไป 74/37 มีสายธรรม..เหยียบย่าง..ทางสายตรง จิตมั่นคง..เดินหน้าไป..อย่าท้อถอย เป็นทางเดิน..คนผู้เดียว..เลยเปลี่ยวหน่อย คนเดินน้อย..ไม่สนุก..แต่สุขใจ 74/38 แต่สุขใจ..ในธรรม..อันฉ่ำเย็น ทุกข์แค่เป็น..กรรมเก่า..ฝึกเราแกร่ง จงเอาธรรม..หล่อหลอมใจ..ให้แข็งแรง ปล่อยให้แห้ง..จนเกินไป..ใจจะพัง 74/39 ใจจะพัง..ไม่ยั้งคิด..ชีวิตวัย ต่างวิ่งไป..สู่ฝัน..อันไม่เที่ยง เจ้ากิเลส..หลอกล่อ..ไม่พอเพียง หาชื่อเสียง..เงินตรา..ลาเลยธรรม 74/40 ลาเลยธรรม..กรรมเกาะ..เหมาะแก่เหตุ ปฏิเสธ..ได้ไงเล่า..เจ้ากรรมจ้อง เห็นห่างธรรม..เร็วไว..ไล่จับจอง จะนั่งร้อง..หลังหัวเราะ..เพราะไร้ธรรม 74/41 เพราะไร้ธรรม..จึงร่ำไห้..ไร้สติ มีดำริ..เหตุผล..แบบคนเขลา ผู้ไม่รู้..จักให้..ได้จะเอา เป็นนกเขา..ร้องของกู..อยู่ทุกวัน 74/42 อยู่ทุกวัน..ด้วยบุญเก่า..เจ้าเคยก่อ ไม่ทำต่อ..รอบุญหมด..รันทดจิต ให้เจ้าเวร..นายกรรม..ยำชีวิต รับรู้พิษ..เวรกรรม..เคยทำมา 74/43 เคยทำมา..ล้วนกุศล..รู้ผลกรรม ถูกกระทำ..ก็อดทน..รับผลนั้น อโหสิกรรม..ขอขมา..ลาขาดกัน เพียงรอวัน..ข้ามผ่าน..ด่านมนุษย์ 74/44 ด่านมนุษย์..หลุดไป..ไม่หวนกลับ ขอลาลับ..ทุกข์ใจกาย..กรรมไล่บี้ ก็เกิดมา..กันทีไร..ตายทุกที อยากจะมี..ชีวิตอัน..นิรันดร 74/45 ธรรมชาติ..คนเรานี้..มีเกิดแก่ แล้วนอนแผ่..เจ็บตาย..ทำลายขันธ์ บ้างก็ตาย..ตั้งแต่หนู..อยู่ในครรภ์ บ้างอยู่กัน..ร้อยปี..จึงหนีตาย 74/46 จึงหนีตาย..กายแย่..แก่เกินแกง ไร้เรี่ยวแรง..จะก้าวย่าง..ไปทางไหน เข้าวัดวา..เราก็เห็น..เข็นกันไป เห็นทีไร..เราก็ปลง..คงเหมือนกัน 74/47 คงเหมือนกัน..แก่เฒ่า..ไม่เข้าท่า จงเริงร่า..รองรับ..ไม่คับข้อง มีเมตตา..สูงล้น..คนประคอง พอกายกอง..ก็จบกัน..วันนั้นลา 74/48 วันนั้นลา..กายเก่า..เราขอบคุณ อาศัยร่าง..สร้างบุญ..ประกอบกิจ ให้ได้รู้..ได้เห็น..อยู่เป็นนิจ ให้ชีวิต..มีปัญญา..เข้าหาธรรม 74/49 เข้าหาธรรม..พุทธองค์..เดินตรงทาง ไม่เคยจาง..แจ่มจ้า..อยู่กลางจิต เดินไปสู่..สุดท้าย..ปลายชีวิต เพื่อถอนพิษ..กิเลสตน..พ้นโลกีย์ 74/50 พ้นโลกีย์..ไม่มาเกิด..เตลิดเลย เพราะว่าเคย..รู้รสชาด..ความพลาดผิด ต้องชดใช้..ทำกายทุกข์..จุกชีวิต ถูกลิขิต..ขีดเส้น..ให้เต้นตาม 74/51 ให้เต้นตาม..ครอบงำ..จนเหลือทน สิ้นกายตน..บุญปู..สู่ทางใหม่ เป็นเส้นทาง..ส่วนมาก..ยากจะไป แต่ตั้งใจ..กำหนดจุด..เดินสุดทาง 74/52 แค่จิตดี..มีสุขใจ..เพราะไม่ชั่ว เข้าไปมั่ว..แค่คิด..จิตก็หมอง สิ่งไม่ดี..ทั้งหลาย..อย่าไปมอง ขอรับรอง..ชีวิตนี้..มีสุขแล 74/53 อันความชั่ว..คนดีดี..ที่ไหนทำ มันก่อกรรม..ทำเข็ญ..เห็นกันอยู่ อันความดี..มีผลบุญ..ให้คุณดู คนดีรู้..พลอยสุขใจ..ไปกะเรา 74/54 ไปกะเรา..เหล่าคนดี..ผู้มีธรรม ไม่ก่อกรรม..เป็นภัย..ให้ใจหมอง ใช้สติ..ปัญญา..มากลั่นกรอง ช่วยประคอง..ให้เดินตรง..ไม่หลงทาง 74/55 ไม่หลงทาง..หลุมพราง..ของกิเลส ปฏิเสธ..ชั่วบาป..ขอสาปส่ง ขอเพียงท่าน..ใช้ธรรม..มาทำธง ตามพุทธองค์..สู่แคว้น..แดนนิพพาน 74/56 แดนนิพพาน..รักเหลือเกิน..จะเดินไป มีสิ่งใด..มาขวางหน้า..ข้าไม่หวั่น ถึงแม้ว่า..ท่านเจ้ากรรม..ตามมาทัน จะเชิญท่าน..ร่วมทางเดิน..เมินถอยหลัง 74/57 พิจารณ๊า..พิจารณา..มหาพิจารณา เป็นคาถา..ป้องกัน..ปัญญาให้ สติตั้ง..นั่งคิด..พิศมันไป จะยิ่งไกล..ห่างชั่ว..ตัวของเรา 74/58 ตัวของเรา..จะเอาดี..หนีนรก ไม่ต้องวก..ไปตกหลุม..จะขุมไหน ก็เป็นคน..ทุกข์ทวี..ขอหนีไกล ขอจงใช้..ปัญญา..ค้นหาธรรม 74/59 ค้นหาธรรม..ในตัว..คือชั่วตน ไล่ให้พ้น..จากตัว..อย่ามัวโอ๋ ทั้งกิเลส..ตัณหา..หนาเป็นโล กองใหญ่โต..ขุดทิ้ง..สิ่งไม่ดี 74/60 สิ่งไม่ดี..ไม่งาม..ทรามไม่ข้อง คิดไปต้อง..ชั่วติด..จิตจะหมอง ทำไปแล้ว..ทุกข์ใจ..อย่าไปมอง เวลาทอง..อยู่ที่ตน..แล้วคนดี
|
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |