บนเส้นทางสายพระนิพพาน 32 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 32 32/01 ลืมความชั่ว..เคยทำ..จำให้มั่น ขอทุกท่าน..ลืมเถิด..เหมือนเกิดใหม่ เลิกทำบาป..มุ่งบุญ..อุ่นอกใจ เพื่อจะไป..พระนิพพาน..สถานเดียว 32/02 มีความสุข..เพราะทุกข์น้อย..ถอยปัญหา อุเบกขา..มีได้..ใจวางถูก มีแค่กลอน..ไว้สอน..เหล่าหลานลูก นอนบนฟูก..ใยหน้า..น้ำตานอง 32/03 กว่าจะพบ..ความจริง..นิ่งแล้วดี นานหลายปี..วิ่งวุ่น..ฝุ่นตลบ ผ่านทุกข์ยาก..มากมาย..จึงได้พบ น้อมเคารพ..ผลกรรม..ย้ำแต่บุญ 32/04 ที่เสียแล้ว..เสียไป..ไม่คืนกลับ ตาจงหลับ..ลืมมา..ใสกว่าเก่า ธรรมดา..การพลัดพราก..มากเรื่องราว หลงมัวเมา..ไม่ยอมจาก..ลำบากใจ 32/05 การป่วยไข้..ไม่สบาย..เรื่องกายเขา แต่พอเหมา..รวมไป..ใจเลยกลุ้ม ทั้งทุกข์กาย..ทุกข์ใจ..คล้ายโดนรุม มาประชุม..ที่กาย..แยกให้เป็น 32/06 ผู้เฒ่าเอย..ผู้เฒ่า..ใกล้เข้าโลง ตาลุกโพรง..หรือหลับ..นิ่งกับจิต ยังร้อนรน..หรือทนนิ่ง..ทิ้งชีวิต หรือยังคิด..เกิดใหม่..ไม่เลิกรา 32/07 ผมขนเล็บ..ฟันหนัง..นั่งมองดู กายเรากู่..ไม่กลับ..ใกล้ดับสูญ แต่จิตใส..ชั่งกาย..ใฝ่ทางบุญ ไม่เหลือทุน..ให้เกิด..ก็เปิดเลย 32/08 ผมเคยดำ..เป็นเงา..มันวาววับ หายลาลับ..จากหัว..เมื่อตัวแก่ ผมหงอกขาว..ไปทั่ว..บนหัวแก พอเหลือบแล..ก็รู้..ผู้เฒ่าเอย 32/09 ฟันเคยอยู่..คู่เหงือก..ดันเสือกหลุด จะดึงฉุด..ยังไง..ไม่ยอมอยู่ จึงต้องใส่..ฟันปลอม..ยอมแล้วกู ลองคิดดู..เหงือกอย่างเดียว..เคี้ยวยังไง 32/10 ไม่มีฟัน..ลำบาก..ยากขบเคี้ยว อยากของเปรี้ยว..คาวหวาน..เหมือนขวานบิ่น ไม่เหลือฟัน..มีแต่เหงือก..ต้องเลือกกิน ทรงชีวิน..ด้วยอาหาร..รอวันตาย 32/11 คิดถึงหนัง..หนุ่มสาว..เจ้าเนียนนุ่ม หน้าชื่นชุ่ม..ตาฉ่ำ..เกินคำขาน พอเริ่มแก่..กระมาก่อน..หนังหย่อนยาน ออกอาการ..หยาบกระด้าง..ทางผิวพรรณ 32/12 สันตติ..สืบต่อ..การก่อเกิด มีกำเนิด..ตายดับ..กับร่างเก่า ตายจากเด็ก..เป็นหนุ่มสาว..รักรุมเร้า พอแก่เฒ่า..หนุ่มสาวตาย..ไม่หวนคืน 32/13 ช่วงชีวิต..บั้นปลาย..ใช้ให้ถูก จิตอย่าผูก..โลกไว้..ให้คลายถอย มีความตาย..เบื้องหน้า..ที่กล้าคอย มัวสำออย..โอดครวญ.ล้วนหลงทาง 32/14 ถ้าจิตดี..แจ่มใส..ตายย่อมสุข นั่งเจ่าจุก..ตายไป..ทุกข์ตายโหง ไปยึดติด..ทำไม..ใกล้เข้าโลง ตาลุกโพลง..ด้วยห่วง..ร่วงอบาย 32/15 ไม่มีใคร..อยู่ค้ำฟ้า..ขอท้าทาย รอแค่ตาย..เป็นศพ..จบสนิท ทั้งปู่ย่า..ตายาย..คนใกล้ชิด แม้ชีวิต..เราก็ตาย..ไม่เหลือเลย 32/16 ความเจ็บป่วย..ด้วยวัย..กายชรา โรคนานา..คอยรวบ..ควบคุมอยู่ เมื่อร่างกาย..ไร้สมดุลย์..คุณคิดดู เกินจะกู้..กลับไหว..กายจะพัง 32/17 ความไม่รู้..อริยสัจ..จัดว่าเขลา ดันไปเหมา..กายนี้..ดีที่หนึ่ง ไปพอใจ..เทพพรหม..จอมก้นบึง เราก็จึง..พากัน..ว่ายเวียนวน 32/18 การไม่รู้..ไตรลักษณ์..มักขื่นขม หล่อสวยสม..แว่บเดียว..เดี๋ยวก็เปลี่ยน เกิดเป็นคน..เหมือนไฟ..ละลายเทียน แค่วนเวียน..แล้วดับ..อับปัญญา 32/19 ไม่สบาย..ป่วยไข้..กายเวทนา ก็นำพา..จิตปรุง..ยุ่งไปหมด ดันลืมสิ้น..กรรมฐาน..ทุกข์รันทด ใจเลี้ยวลด..ตามกาย..อายตัวเอง 32/20 เมื่อเวทนา..คุมกาย..ไข้ตัวร้อน ดุจมีฆ้อน..ทุบกาย..ให้เมื่อยปวด ทุกข์มันกิน..ถึงใจ..จนร้าวรวด ตัดใจพรวด..ทุกข์แค่กาย..ตายช่างมัน 32/21 เอาสุจริต..ซื่อตรง..เป็นธงตั้ง เอาศีลมั่ง..แนบตัว..กลัวพลาดผิด เอาปัญญา..ตริตรอง..ที่ข้องจิต เอาความผิด..เคยทำมา..เป็นอาจารย์ 32/22 เคยทำผิด..คิดชั่ว..เกรงกลัวบาป เดี๋ยวนี้สาป..ละอาย..กายใจชั่ว กลัวไฟบาป..ลุกลาม..ตามถึงตัว ขอเป็นบัว..โผล่พ้น..บนบ่อกรรม 32/23 ไปฆ่าเขา..ทำไม..เวรกรรมมาก เขาพลัดพราก..เจ็บปวด..รวดร้าวจิต จากพ่อแม่..ลูกเมีย..เสียชีวิต ปัญญาคิด..ก่อนทำ..ก่อกรรมเลว 32/24 ไปอยากได้..ของเขา..คว้าเอามา มีปัญญา..คิดเอา..ของเขาหวง ลำบากหา..มาหาย..เจ็บในทรวง เรื่องทั้งปวง..ใช้ปัญญา..หาตัวตน 32/25 ถวายเส้นทาง..สายนิพพาน..นั้นสามชุด ขอที่สุด..แห่งธรรม..น้อมนำผล วัยอาสาฬฯ..บูชา..มหามงคล มีตัวตน..ชาติสุดท้าย..ใช้สร้างบุญ 32/26 ร่วมทำบุญ..ทุกอย่าง..ทั้งสามวัด เส้นทางตัด..โลภโกรธหลง..ความสงสัย มีที่ดิน..ทำเป็นวัด..ตัดห่วงใย ขาดสิ่งใด..สร้างทำ..พร้อมบำรุง 32/27 ดำหริสร้าง..ศาลา..บูชาธรรม ชดใช้กรรม..เคยสร้าง..ระหว่างเกิด ขอจงรับ..โดยพลัน..ทุกท่านเถิด ขอกำเนิด..ชาติสุดท้าย..ไม่หวนคืน 32/28 แค่ตัวเรา..เอาอะไร..ไปพูดนำ มีแต่ธรรม..ในตัวเรา..เขาสอนสั่ง ถ้าขาดธรรม..ตัวเดียว..เดี๋ยวก็พัง พูดให้ฟัง..ว่าตัวธรรม..เขานำทาง 32/29 แค่ตัวเรา..เอาอะไร..ไปสอนเขา มีแต่เหา..บนหัว..ตัวทำหลง มีตัวธรรม..ภายใน..อย่าได้งง ขอเธอจง..มั่นในธรรม..จำมั่นใจ 32/30 มีธัมมะ..ละทุกข์ได้..ไม่เนิ่นนาน ออกอาการ..ก็เก็บอยู่..รู้ถูกผิด เข้าหาธรรม..เร็วไว..แล้วใกล้ชิด มีชีวิต..อยู่ในธรรม..นำถูกทาง 32/31 ที่เดือดร้อน..วุ่นวาย..ใจเขาปรุง ไปนังนุง..รอบกาย..ยุ่งไปหมด ไม่ได้อย่าง..หวังไว้..ใจรันทด แค่เรื่องมด..วาดใหญ่..กว่าควายวัว 32/32 อย่าห่วงคน..รอบกาย..ให้เกินงาม ปล่อยไปตาม..ใจเขา..บ้างดีกว่า เขาเดินผิด..พลาดไป..ใช้ปัญญา ช่วยนำพา..ตรงทาง..นี่สร้างคน 32/33 ให้คิดไป..จนตาย..ก็ไม่จบ แต่พอหลบ..ปล่อยผ่าน..ใจดันนิ่ง เก็บมาคิด..วุ่นวาย..ก็คล้ายลิง เป็นความจริง..สงบใจ..สบายเลย 32/34 ลูกศรที่..ยิงเขา..ย้อนเข้ากู เปิดใจดู..จึงรู้ว่า..เสียท่าแล้ว เข้าไปสอด..บอดสนิท..เลยผิดแนว เพราะไร้แวว..ผลออกมา..ยิงตาตัว 32/35 เมื่อเบื่อเบื่อ..อยากอยาก..ยากจะถอน ดั่งมีขอน..ทับอก..ยากยกไหว ถ้าคิดตัด..สงบจิต..คิดให้ไว ต้องตัดไฟ..ความอยาก..แม้ยากเย็น 32/36 อธิษฐาน..ทุกที..ที่ทำบุญ เพื่อค้ำจุน..พระศาสน์..ให้สืบสาน ขอให้ตรง..ส่งถึง..พระนิพพาน ปัจจุบันกาล..สิ้นลม..ผมขอไป 32/37 แต่ละท่าน..มีทุกข์..กันท่วมหัว กรรมของตัว..ส่งผล..ทนเต็มที่ ทุกข์คนเดียว..ก็หนักเหลือ..เบื่อเต็มที ทุกข์ที่มี..ชาติสุดท้าย..ชดใช้กัน 32/38 เมื่อชีวิต..ไม่หยุด..อยู่กับที่ วันเดือนปี..ก็เลื่อน..เคลื่อนทุกวัน แม้วันนี้..เรามี..กันและกัน พอถึงวัน..แยกย้าย..เผาไฟทิ้ง 32/39 อยากจะหนี..แต่ไม่ตัด..กลับมัดต่อ กรรมไม่ก่อ..แต่ไม่แก้..แย่คือเก่า จะถูกทุกข์..ถาโถม..จนจมเบ้า ขัดถูเข้า..ให้ใส..ไร้ราคี 32/40 ธัมมะอยู่..ที่ใคร..ผ่องใบหน้า เพื่อรู้ว่า..มีธรรม..นำสุขให้ ตาเอิบอิ่ม..หน้ายิ้มย่อง..จิตผ่องใส ไปทางไหน..คนเคารพ..อบอุ่นใจ 32/41 อยากเตือนเพื่อน..น้องพี่..ผู้มีศีล ใครติฉิน..กล่าวโทษ..โปรดฟังก่อน น้อมสำรวจ..ตรวจใจ..ให้แน่นอน ทุกขั้นตอน..ตรวจผ่าน..เบิกบานใจ 32/42 เมื่อคิดเอา..ว่าเราถูก..มักผูกโกรธ จิตเหี้ยมโหด..มากมาย..ด้วยใจปิด คิดเอาเอง..มีแต่พัง..เน่าสนิท มีชีวิต..เพื่อแก้ไข..ให้มันดี 32/43 กายแก่เจ็บ..ใกล้ตาย..หลายวาระ จะชนะ..อย่างไร..ต้องตายแน่ ยังไม่ตาย..มากกรรม..ตามตอแย ตายนั่นแล..หนีกรรม..ได้ซำบาย 32/44 ก่อนตัวตาย..คิดตัด..สลัดหลุด อย่าได้ฉุด..ดึงไว้..กายเน่าเน่า แสนรักก็..ต้องตาย..ใช่กายเรา ไปมัวเมา..หลงกาย..ทุกข์ตายเลย 32/45 ยังไม่ตาย..หายใจอยู่..รู้คุณกาย ตามสบาย..ให้เสื้อผ้า..กินอาหาร ยามป่วยไข้..ให้ยา..ตามอาการ จิตเบิกบาน..ให้ธรรม..ตามสมควร 32/46 กายเราเมื่อ..ร่วงโรย..โดยธรรมชาติ ทั้งสี่ธาตุ..ปรวนแปร..แย่สังขาร หนาวอบอุ่น..ร้อนกาย..ไปตามกาล อีกไม่นาน..ก็ตาย..ไปตามกรรม 32/47 ไม่ตายใช้..ปัญญา..หาดูที มีความดี..บ้างไหม..ให้ชุ่มจิต ตั้งแต่เกิด..ถึงท้าย..ปลายชีวิต ต้องรู้คิด..ทำได้..ก่อนกายพัง 32/48 ใกล้ตายนึก..แต่ชั่ว..ที่ตัวก่อ ใจเหี่ยวห่อ..หวาดกลัว..ตัวกรรมไล่ จิตหนักหนอ..ร้อนเร่า..ดั่งเผาไฟ ต้องปลงใจ..นึกถึงพระ..ชนะมาร 32/49 เมื่อรู้ตัว..รู้ตน..ค้นหาธรรม มีผลกรรม..บาปบุญ..ให้คุณคิด นึกถึงบุญ..ไม่ได้..ตายสนิท สวรรค์ปิด..นรกเปิด..เกิดแต่กรรม 32/50 นึกถึงบุญ..ทำไว้..ใจชุ่มฉ่ำ จิตดื่มด่ำ..เคยทำ..แล้วจำได้ ใกล้ตายก็..นอนยิ้ม..อิ่มอกใจ ปิดอบายฯ..ขึ้นบน..ตามผลบุญ 32/51 ถ้าตายแล้ว..ติดบ่วง..ห่วงลูกหลาน ต้องปักฐาน..ทนแกล่ว..อยู่แถวนี้ จะเป็นสัตว์..หรือคน..ก็ตามที มันก็มี..แต่ทุกข์..รุกรานกาย 32/52 ไปเกิดใหม่..บุญมาก..ยากที่ห่วง ไปติดบ่วง..ลูกหลานเหลน..เวรแล้วไหม ต้องมาเกิด..กับหลานเหลน..เวรแล้วไง จะให้ไป..เหมือนเก่า..เขลาปัญญา 32/53 บ้างเป็นงู..หนูตุ๊กแก..แมวสุนัข คอยทายทัก..ลูกหลานเหลน..เห็นตลอด ทานเคยทำ..เลี้ยงอิ่มหนำ..ลูบคลำกอด บาปเข้าสอด..เขาไล่ตี..หนีแทบตาย 32/54 แม้ขุนเขา..ท้องฟ้า..มหาสมุทร มีสิ้นสุด..เสื่อมทราม..ตามกาลล่วง แม้เราก็..ไม่ต่าง..สิ่งทั้งปวง รอวันร่วง..โลกา..เพื่อลากาย 32/55 แก่ชรา..มากวัย..ใกล้จะดับ จิตกำกับ..ด้วยบุญ..คุณมีไหม เราแก่แล้ว..เงินไม่ต้อง..ผ่องด้วยใจ บุญอะไร..มากเท่า..เราใจดี 32/56 เฒ่าชรา..นอนตาหลับ..จับภาพพระ ทิ้งแล้วนะ..กายนี้..ที่ไม่เที่ยง นึกถึงบุญ..ได้หนอ..ก็พอเพียง สายบุญเรียง..เป็นตับ..หลับสบาย 32/57 เมฆหมอกมา..แล้วไป..ใช่อยู่เลย นี่สูเอย..ขอย้ำ..เหมือนกรรมเรา เคยทุกข์หนัก..ผ่านไป..ใจก็เบา รอรับเอา..ผลบุญ..หนุนเนืองมา 32/58 พอทุกข์หนัก..ผวา..วิ่งหาพระ พอทุกข์ผละ..ก็ลืม..พระสอนสั่ง พอทุกข์ย้อน..โผล่ใหม่..น่าอายจัง พูดไม่ฟัง..ปล่อยไป..บัวใต้ตม 32/59 ถ้าทุกข์หนัก..พระสะกิด..อยู่ติดวัด เห็นได้ชัด..ความต่าง..การวางทุกข์ ได้รู้เหตุ..รู้ผล..พาตนสุข คิดล่วงทุกข์..เข้านิพพาน..วันชีพวาย 32/60 มีทั้งเหตุ..ปัจจัย..ให้ยอมรับ กรรมถมทับ..หลายชาติ..เคยพลาดพลั้ง บัดเดี๋ยวเกิด..เดี๋ยวตาย..เดี๋ยวกายพัง ทุกข์ประดัง..กรรมเคยก่อ..ลูกขอลา
|
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |